Αξιες κι αποδομηση. (Ελεύθερος Τύπος 31.08.2023)

 Αξιες κι αποδομηση.

Κάποιοι Γάλλοι φίλοι μου πριν μέρες επισκέφτηκαν την Ακρόπολη. Ήταν πολύ ενθουσιασμενοι. Όπως τόσοι και τόσοι εδώ και αιώνες. Τι όμως είναι αυτό που διατηρεί διαχρονικά την γοητεία και τον θαυμασμό προς τον Ελληνικό πολιτισμο; Αν και το θέμα χρήζει σελίδων και σελίδων θα επιχειρήσω να το προσεγγίσω με απλα λογια σε σχέση με το παγκόσμιο σήμερα.

Η καλοκαγαθια των Ελλήνων, το Καλόν κι αγαθόν, δεν ήταν παρά ένας δρόμος προς την ευτυχία, την ευδαιμονία. Επρόκειτο για έναν αδιάκοπο δρόμο που υμνουσε το παρόν έχοντας πάντα ταυτόχρονα το βλέμμα προς τον Ουρανό. Το εγώ Και το μαζί, το ατομικό και το συλλογικό συνυπηρχαν ισορροπημενα έτσι ώστε το ζητούμενο της ευδαιμονίας ναναι εφικτό. Ο Άνθρωπος ο,τι έκανε το έκανε για να ζήσει ευτυχισμένος. Ήταν ένας όμορφος και δημιουργικός τρόπος να αντιμετωπιστει η φυσική φθορά κι η περατοτητα του ανθρώπου.Η Ελληνική ευδαιμονια συμβαδίζει με τον σεβασμό στις αξίες των ιερών. Η ιερότητα των πράξεων (μας) έδινε δύναμη ζωής, νόημα σε αυτήν. Κι όταν κάτι έχει νόημα είναι διαχρονικό, υπηρετεί την ουσία της ζωής, το όντως Ον, για να θυμηθώ τον Αριστοτέλη.

Τι συμβαίνει όμως σημερα;

Το Καλόν και αγαθόν, η κάθε μορφή καλοκαγαθιας έχουν αποδομηθει. Στόχος του σύγχρονου ανθρώπου δεν είναι η ευτυχία αλλά η αποδόμηση. Με λυσσαλέα τρόπο στο όνομα κάποιας αφηρημένης ισοκρατιας και χρηματοπιστωτικης "θεολογιας" όλη η προσπάθεια σήμερα στοχεύει να αποδομησει τις αξίες της ιερότητας της ζωης και να αφήσει τον άνθρωπο γυμνο από τις κλασσικές κι ανθρωπιστικες αξίες.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων η φιλοσοφία του σήμερα είναι ερμηνεία του στωικισμου ,η οποία όμως συνήθως ερμηνεύεται όχι ως "αταραξια" αλλά ως απάθεια,ως αδιαφορία που συνήθως καταλήγει η σε συγκρατημένη θλίψη και βέβαια κατάθλιψη η σε επιθετικό εγωισμό.

Κοιτάξτε γύρω σας : παντου χρεη κι αριθμοι , λογιστικη αντιμετωπιση της καθημερινοτητας, άγχος, κατάθλιψη, επιθετικοτητα, βία, έλλειψη σεβασμού, ανιεροτης ,ισοπέδωση και βέβαια τεράστια μοναξιά.

Οι άνθρωποι που κάθε μέρα μιλούν με like και τεράστιο αριθμό φίλων κι ακόλουθων στα social media, όλοι αυτοί που είτε ακολουθούν influencers,ειτε ονειρεύονται να γίνουν οι ίδιοι, όλοι αυτοί λοιπόν δεν επιλέγουν την μοναδικότητα για να συνομιλήσουν και να γνωρίσουν τον βαθύτερο εαυτό τους ,αλλά αντιθέτως φοβούνται ν'αντιμετωπισουν την εσωτερικοτητα τους, την αρνούνται. Με αποτελεσμα η μοναδικότητα να γίνεται μοναξιά. Να γίνεται απελπισία. Η ακόμη να γίνεται μηδενισμός που μπορεί να φτάσει στο έγκλημα και την βία με το απαθες χαμόγελο του Ρασκολνικωφ στο βιβλιο του Ντοστογιεφσκι.

Κι επειδή βλέπω κάποιους ήδη να μεριδίου θεωρώντας " ρομαντικα" όσα λέω, τους προλαμβανω. Όχι δεν είναι ρομαντική αφέλεια ναχεις αξίες ζωής, να ζεις στοχεύοντας την ευτυχία και την ισορροπία μέσω ενός ευζειν που στηρίζεται σε αξίες. Αντιθέτως η αξιακη αποδόμηση, άρα και πολιτισμική απογυμνωση ,είναι βεβαιωμένο ότι οδηγεί σε οδυνηρή μοναξιά, σε διαρκη οργή εναντίον των άλλων και του εαυτού μας, σε σε διαρκη κατάθλιψη, στην ικανοποίηση μιας διαρκούς άρνησης των πάντων.

Η άρνηση της ιεροτητας της ζωής μας οδηγεί στην διέξοδο των δεδομένων, της γιόγκα, των αμπελοφιλοσοφιων της δήθεν αυτοβελτιωσης που κατά βάση κάποιοι πονηροι "ειδικοι" βγάζουν λεφτά σε βάρος όσων θέλουν ναχουν αξίες και δεν τις βρίσκουν γύρω τους.

Οι Έλληνες θεωρούσαν ως μυστικισμό την άμεση σχέση με την ιερότητα του κόσμου και της Φύσης. Σήμερα " ιερο" θεωρείται η Θεολογία της Τεχνικής, η τεχνολογική παντοδυναμία.

Τι μπορούμε να κάνουμε απέναντι σε αυτήν την ισοπεδωση; Η μόνη λύση είναι η εκ νέου μελέτη των κλασσικών Ελλήνων,η επανένταξη τους στην καθημερινή μας παιδεία έτσι ώστε να ξυπνήσει η πολιτιστική Ανθρωπιά μέσα μας και να λειτουργήσουν στην ζωή μας δημιουργικά.

Δημοσθένης Δαββετας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός ,γεωπολιτιστικός αναλυτής.

All reactions:

1313

Στο Naftemporiki TV για το νεο μου μυθιστόρημα "οι δυο ζωες ενος συγγραφεα" 29.08.2023

 

«Οι δύο ζωές ενός συγγραφέα»: Το μυθιστόρημα του Δημοσθένη Δαββέτα από τις εκδόσεις «Νίκα»

Στις 6 Σεπτεμβρίου παρουσίαση του βιβλίου μου στην έκθεση βιβλίου στο πεδίο του Άρεως.

 Στις 6 Σεπτεμβρίου παρουσίαση του βιβλίου μου στην έκθεση βιβλίου στο πεδίο του Άρεως. Σας περιμένω.

Στον κατάλογο των έργων του Τονυ Κραγκ με 2 κειμενα μου

Μόλις έφτασε σπίτι μου ο μεγάλος 500 σελίδων συνολικος κατάλογος των έργων του Τονυ Κραγκ. Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί παρότι πια εδώ και χρόνια δεν γράφω για άλλους εικαστικους ( δεν είναι συμβατό με την εικαστική μου πορεια) ,εν τούτοις οι μεγάλοι καλλιτέχνες, οι κορυφαίοι του κόσμου στην ιστορία της Τέχνης, δεν ξεχνούν το ιστορικό παρελθόν μου και ξαναδημοσιευουν τα παλιά μου κείμενα ασταμάτητα. Μετά τον Μπαζελιτς,τον Φετινγκ, τον Λουπερζ, κι άλλους τώρα είναι η σειρά του Τονυ Κραγκ. Και μαλιστα με δυο μου κειμενα στον καταλογο του. Τους ευχαριστώ που με κρατούν πάντα ολοζώντανο στην ιστορία της σύγχρονης τέχνης μιας κι αυτοί οι τεράστιοι σε σελίδες κατάλογοι γράφουν την ιστορία της Τέχνης περιλαμβανοντας με.

Ανεκδοτα Κειμενα 25.08.2023

 

νέα ζωγραφική μου δουλειά.

 Ready with new work for my new exhibition. Έτοιμος για την νέα έκθεση με νέα ζωγραφική μου δουλειά. Ευχαριστώ Κερκυρα για την εμπνευση.

Στο ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ του ΔΗΜΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ

Στο ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ του ΔΗΜΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ 230123 ομιλία με θέμα: “Εμείς κι η τεχνοζωή μας: Πολιτική, Oικονομία, Tέχνη, Περιβάλλον”

Ο Δημοσθένης Δαββέτας στο Κανάλι Ένα 90,4 | 8.6.2023

Αφιέρωμα στην ζωή και το έργο μου απο το ιστορικό ιταλικό περιοδικό AW(AWartmag.com)

The historical Italian art magazine AW( AWartmag.com) published a long interview-portrait of me in his recent edition. Thanks for that . Τo ιστορικό ιταλικό περιοδικό AW(AWartmag.com) στην πρόσφατη έκδοση του δημοσίευσε ενα οκτασελιδο αφιέρωμα στην ζωή και το έργο μου ( Ποιητής συγγραφέας,εικαστικός,φιλόσοφος πολιτικός αναλυτης) στο μόλις εκδοθέντα τεύχος του. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Toti Carpentieri.

 

Στο ραδιο Παραπολιτικά και την εκπομπή ο ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ 15.06.2023

Στο καναλι ΑΡΤ 16.06.2023

Η χθεσινή μου παρεμβαση στο καναλι ΑΡΤ για το μεταναστευτικο και για την οικολογικη εκθεση μου στο free art space στο Δερβενη.

 

5 λεπτά με τον Δημοσθένη Δαββέτα στο bookpress 20.06.2023

5 λεπτά με τον Δημοσθένη Δαββέτα

20 Ιουνίου 2023

Πέντε λεπτά με έναν συγγραφέα. Σήμερα, ο Δημοσθένης Δαββέτας, με αφορμή το μυθιστόρημά του «Οι δυο ζωές ενός συγγραφέα» (εκδ. Νίκας).

Επιμέλεια: Book Press 

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το μυθιστόρημά σας «Οι δυο ζωές ενός συγγραφέα» Θυμάστε το αρχικό ερέθισμα;

Το βιβλίο αυτό γεννήθηκε ως ιδέα στο Παρίσι. Αιτία ήταν δύο περιστατικά:

α. Διάβασα στις εφημερίδες ότι στην Κολομβία μια επαναστατική οργάνωση με διεθνή δράση έπαιρνε παιδιά και τα εκπαίδευε μέσα από τα πρότυπά της ώστε να τα ελέγχει, να τα βάζει αργότερα σε δουλειές και να υπακούουν μεγαλώνοντας στις διαταγές της.

β. Μου συνέβη προσωπικά το εξής γεγονός: Όταν εργαζόμουν ως συντάκτης στην εφημερίδα Liberation με πλησίασε ένας πολύ γνωστός, διεθνώς, Έλληνας γλύπτης και μου ζήτησε να γράψω ένα άρθρο για έναν φίλο του Ιρλανδό συλλέκτη έργων σύγχρονης τέχνης. Θέλησα να δω τη συλλογή για να καταλάβω αν με ενδιέφερε. Κι αυτός μου είπε ότι δεν είχαμε χρόνο. Το άρθρο έπρεπε να γίνει άμεσα και γι’ αυτό θα με πλήρωνε όσο ήθελα, τονίζοντάς μου πως «όλα έχουν την τιμή τους. Πες μας την δικιά σου». Αυτό με σόκαρε. Και κυρίως όταν μου είπε στη συνέχεια «κανείς δεν είναι ελεύθερος. Όλοι υπακούουν σε μια εξουσία που τους φτιάχνει». Βεβαίως κι αρνήθηκα την πρόταση. Όμως γεννήθηκε μέσα μου η επιθυμία να γράψω το μυθιστόρημα.

Επινόηση για μένα σημαίνει ότι μιλώ για γεγονότα που είναι μέρος μια θεατής πραγματικότητας.

Ανάμεσα στην αυτοβιογραφία και την επινόηση, που γέρνει η πλάστιγγα;

Για να με ρωτάτε σημαίνει ότι υπάρχει κάτι το αληθινό στο μυθιστόρημα που προβληματίζει τον αναγνώστη. Κι αυτό σημαίνει ότι το βιβλίο άγγιξε αλήθειες ζωής που όλοι μας με τον Α ή Β τρόπο έχουν βιώσει. Άρα μπορώ ν’ απαντήσω στο ερώτημα ως εξής: είναι κυρίως βιωματικό κείμενο. Αυτό σημαίνει ότι βασίζεται και σε αυτοβιογραφικά στοιχεία αλλά και σε επινόηση. Με μια σημείωση: επινόηση για μένα σημαίνει ότι μιλώ για γεγονότα που είναι μέρος μια θεατής πραγματικότητας. Πρόκειται και στις δύο, δηλαδή, περιπτώσεις για πραγματικότητα.

[…] η πραγματική ταυτότητα είναι κάτι το κινούμενο, το ευέλικτο, το δυνάμενο να εμπλουτιστεί.

Το βιβλίο σας μοιάζει να έχει να κάνει με τις ταυτότητες, τη δυνατότητα να ζήσει κανείς πολλαπλές ζωές. Είναι μήπως και ένα σχόλιο για τον ρόλο των πνευματικών ανθρώπων στην εποχή μας;

Η ταυτότητα ήταν πάντα το ζητούμενο από την κλασική Ελλάδα. Βασίζεται στο γνώθι σ’ αυτόν. Άρα η πραγματική ταυτότητα είναι κάτι το κινούμενο, το ευέλικτο, το δυνάμενο να εμπλουτιστεί. Μιας και η προσπάθεια γνώσης του εαυτού μας δεν έχει συγκεκριμένο τέλος. Είναι ένας ζωντανός ανοιχτός οργανισμός. Υπό αυτήν την προοπτική μπορούμε να έχουμε πολλές ταυτότητες, ή, για να το πω κι αλλιώς, η ταυτότητά μας μπορεί να ’χει πολλά πρόσωπα, πολλές ζωές. Μια τέτοια εμπειρική ζωή βιώνει ο πνευματικός άνθρωπος. Δεν μπορεί πάρα στα πλαίσια της συνεχούς αναζήτησης ταυτότητας να ’ναι μονίμως ανοιχτός σε διάλογο με τις πολλαπλές ζωές του εαυτού του. Έτσι δημιουργεί.

Τι ρόλο παίζει ο τόπος (η πόλη) στην εξέλιξη της πλοκής; Γιατί τοποθετήσατε την ιστορία στο εξωτερικό, και ειδικά στις ΗΠΑ;

Ο τόπος για μένα έχει μεγάλη σημασία. Είναι το πρόσωπο του εσωτερικού μας τόπου. Κάθε εξωτερικός τόπος είναι η ενσαρκωμένη αντανάκλαση του εαυτού μας. Συνεπώς, σε αυτό το μυθιστόρημα χρησιμοποίησα τρεις τόπους που έχω ισχυρά βιώματα πνευματικά. Η Ελλάδα και κυρίως η Ρόδος που με συνέλαβε η μητέρα μου κι εκεί έζησα μια δυνατή αγάπη αργότερα, η Κολομβία των καρτέλ, της οργάνωσης FARC και του Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκεζ που γνώρισα προσωπικά και λογοτεχνικά και η Νέα Υόρκη, των αδελφικών μου φίλων Γουόρχωλ, Μπασκιά, Χάρινγκ, Λουκά Σαμαρά. Στην Νέα Υόρκη πέρασα σπουδαίες προσωπικές κι επαγγελματικές στιγμές. Έζησα τις πιο μαφιόζικες ιστορίες. Νόμιζα κάθε φορά που πήγαινα εκεί ότι ήμουν σε ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε. Με βάση τα ανωτέρω κριτήρια τους επέλεξα ως τόπους δράσης των ηρώων μου.

Κάποιοι λένε, «ένα μεγάλο μυθιστόρημα, χρειάζεται ένα μεγάλο θέμα». Τι πιστεύετε; Ποιο θα λέγατε ότι είναι το βαθύτερο θέμα στο μυθιστόρημά σας;

Το βαθύτερο θέμα, αν βέβαια δεχτούμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο, είναι η Ελευθερία. Μπορούμε σήμερα να ζούμε ελεύθεροι; Μας επιτρέπει η κάθε μορφής εξουσία να ζήσουμε ελεύθερα; Κι Ελευθερία σημαίνει εγωισμός, η ανάγκη αυτογνωσιακών αποφάσεων του καθένα μας; Ελευθερία σημαίνει κάνω ό,τι γουστάρω, αδιαφορώντας για τους άλλους ή, αντιθέτως, σημαίνει εγώ μαζί με τους άλλους;

Στο μυθιστόρημα η Ελευθερία ταυτίζεται με την δημιουργία. Ελεύθερος σημαίνει να ’ναι κάποιος δημιουργικός. Ο βασικός  ήρωας αγωνίζεται να μάθει αν έχει αξία, φτάνοντας στο σημείο να ζήσει δύο ζωές για να μάθει αν είναι ή όχι δημιούργημα του εαυτού του. Φτάνει ως την κόλαση για να το μάθει.

Στο NET24 19.6.2023

Εκθεση ζωγραφικης στο Δερβενι 01.07.2023

Στην εκπομπή DE PROFUNDIS στο κανάλι ΤV100 16.06. 2023

Στο ραδιο Παραπολιτικά και την εκπομπή ο ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ 26.06.2023

Στην τηλεοραση της Θεσσαλονικης TV100 27.06.2023

 

Ο εικαστικός #Δημοσθένης_Δαββέτας φιλοξενούμενος της Μαρίας Δόικου στην ειδική εκπομπή αφιερωμένη στη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών ανέλυσε το γιατί η πολιτική είναι η ύψιστη των τεχνών κατά την Αριστοτελική ετυμηγορία στα ηθικά Νικομάχεια.

Οικολογία και Καινοτομία. (Ελεύθερος Τύπος 23.08.2023)

Οικολογία και Καινοτομία.

Οι τόσες φωτιές καθημερινά και η οικολογική καταστροφή με ωθούν σε μια σειρά σκέψεις. Το λάθος που σήμερα γίνεται είναι ως προς την σχέση οικολογίας και περιβάλλοντος. Βέβαια αμέσως θ'αναρωτηθειτε: μα δεν είναι το ίδιο πραγμα; Η οικολογία δεν γεννήθηκε για την προστασία του περιβάλλοντος;
Αρχικά ναι. Όμως...
Το κίνημα των πράσινων που γεννήθηκε τέλος δεκαετίας του '70 στην Γερμανία κατ'εξοχην με πρωταγωνιστή τον μεγάλο εικαστικό Joseph Beuys γεννήθηκε ως αντίδραση απέναντι σε έναν ξέφρενο ακραιο καπιταλισμό Αμερικανικής εισαγωγής, που δεν πρόσεχε ειδικά στην Γερμανία τότε, λίγα χρόνια μετά τον καταστροφικό πόλεμο, το περιβάλλον και την αρνητική σημασία της προοδευτικής καταστροφής του.
Η δημιουργία του πρασίνου κινήματος γεννήθηκε παράλληλα με το κίνημα fluxus , ένα σημαντικό πολιτικό και καλλιτεχνικό κίνημα, που είχε στόχο την ολική σχέση πολιτικής, οικονομίας ,Τέχνης, περιβάλλοντος , κοινωνίας κλπ. Σκοπός αυτών των πολιτικο-καλλιτεχνικων τάσεων που οδήγησαν λίγο αργότερα στο κόμμα των πράσινων και στην διεθνή επιρροή του, ήταν να βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στο περιβάλλον και την κοινωνική ανάπτυξη. Μέτρον αυτής της ισορροπίας ήταν ο άνθρωπος. Η θέση αυτού του τελευταίου έπρεπε να είναι στο πνεύμα της ισορροπημένης σχέσης Φύσης-περιβάλλοντος- καθημερινής ζωής.
Με τα χρόνια όμως κι ειδικά από τα χρόνια του '80 ως σήμερα , τα κόμματα των πράσινων σε όλη την Ευρώπη άρχισαν μετά από την φυσιολογική κριτική τους στάση απέναντι στην οικονομική ανάπτυξη, να εγκλωβιζονται σε έναν αντικαπιταλιστικο λόγο κάνοντας ένα στρατηγικό λαθος: ταυτισαν την καταστροφή η την απειλή αν θέλετε του περιβάλλοντος με την πρόοδο και την καινοτομία.
Κι όταν μπήκε η αριστερή ιδεολογική επιρροή στα πράσινα κόμματα τότε αυτά άρχισαν να συμπεριφερονται ως κομματική αντιπολίτευση αρνουμενη οτιδήποτε θετικό μπορούσε να προέλθει από μη-αριστερες προτάσεις για το περιβάλλον. Όμως το περιβαλλον είναι υπόθεση όλων των ανθρώπων ανεξάρτητα από ιδεολογικές η κομματικές διάφορες. Το περιβάλλον είναι η πρέπει να είναι στα ανθρώπινα μέτρα ,σ'αυτα των φυσικών και προοδευτικών αλλαγών καθότι φύση και πρόοδος μεταηυ αλλων είναι δομικά στοιχεία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Οποτε ας δεχτώ αρχικά πως ένας "κακός καπιταλιστης" στόχο έχει το με οποιοδήποτε τρόπο κέρδος αδιαφορώντας για τις περιβαντολογικες συνέπειες. Ας δεχτώ ότι συχνά στο όνομα της σύγχρονης τεχνολογικής εξέλιξης θυσιάζεται ο Φυσικός πνεύμονας. ( Άλλωστε οι καταστροφές δασών, η ρύπανση και τόσα άλλα κινούν πάντα υποψίες οικονομικών προθέσεων).
Όμως από την κριτική στάση απενατι στις " καπιταλιστικες" ακροτητες να φτάσουμε στην εκ των ουκ άνευ ( sine qua non) άρνηση της καινοτομίας, κάτι που τείνει να γίνει κανόνας σήμερα, αυτό είναι αντιπαραγωγικη και ύποπτη θέση. Δίχως την καινοτομία η ζωή δεν θαχε ευρυματικοτητα ,δεν θαχε χρησιμότητα και δεν θα υπήρχε πραγματική πρόοδος. Η ίδια η ανθρώπινη ζωή είναι από την αρχή της συνδεδεμένη με την καινοτομία και την Ανάπτυξη. Έτσι πέρασαν οι Άνθρωποι από τα διάφορα εξελικτικά τους στάδια πετυχαινοντας την καλυτέρευσή την ζωή τους πάρα τα τόσα και τόσα ακόμη προβλήματα. Θα χρειαστεί ν'απελευθερωσουμε το περιβάλλον από" οικολογικες" κομματικές επιρροές και να εργαστούμε όλοι σε μια πολιτική δομικης οικονομίας ,όπου οι επιχειρήσεις θα δρουν με βάση ένα περιβαντολογικο πρόγραμμα που ναι μεν θ'αντιλαμβανεται τους κινδύνους και τις απειλές, αλλά δεν θα γίνει εχθρός της καινοτομικής ευρυματικοτητας.
Κι αυτό δεν είναι ουτοπικό σχέδιο. Αντιθέτως είναι ρεαλιστικό. Γιατί αφορά την ζωή μας, αυτην των παιδιών μας των πολιτών. Το περιβάλλον κι η προστασία του είναι υπερκομματικα ,υπέρ ιδεολογικά ζητήματα ζωής.
Δημοσθένης Δαββετας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.

Στο Corfu Channel και την εκπομπη ΜΑΖΙ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ 21.08.2023

 

Το βιβλίο μου για την Μοντερνα Τέχνη. Εκδόσεις Διόπτρα.

 My book about Modern Art. Editions Dioptra. Υπενθυμιση: Το βιβλίο μου για την Μοντερνα Τέχνη. Εκδόσεις Διόπτρα.

Το πρώτο βιβλίο στην Ελλάδα για την ιστορία του Ντιζαιν

 The first book in Greece about the history of design. Easy and for everyone.Το πρώτο βιβλίο στην Ελλάδα για την ιστορία του Ντιζαιν

Το πρώτο βιβλίο για την ιστορία της Μόδας στην Ελλάδα.

 My book about the history of the fashion. Τhe first in Greece. Το πρώτο βιβλίο για την ιστορία της Μόδας στην Ελλάδα.

Στο Corfu Channel και την εκπομπη ΘΕΣΕΙΣ & ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ 17.08.2023

 

Την εποχη της βιαιης πολιτισμικής αποψιλωσης. (Ελεύθερος Τύπος 16.08.2023)

Την εποχη της βιαιης πολιτισμικής αποψιλωσης.

Ζούμε την εποχή του "απολιτισμου", της πολιτισμικής αποψιλωσης η αν θελετε της σταδιακης πολιτισμικής απογυμνωσης για να θυμηθώ τον Γερμανό κοινωνιολογο Νόρμπερτ Ελίας και το διάσημο έργο του Uber den Prozess Der Zivilisation, για την εξέλιξη του πολιτισμού. Αυτός ο τελευταίος έχοντας χάσει την μητέρα του στο Άουσβιτς κατά την διάρκεια των πρώτων θυμάτων της γενοκτονίας με γκάζι, μας μίλησε για την πικρή αλήθεια ότι έτσι όπως πάει ο πολιτισμός μας χάνεται κι απογυμνωνομαστε από αυτόν.
Τον όρο "απο-πολιτισμιοποιηση" ("decivilizasion") χρησιμοποίησε πρόσφατα κι ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν σε πολιτική του δήλωση.
Κι αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας θα διαπιστωσουμε ότι παγκοσμίως η βία έχει γίνει η κυρία έκφραση στην καθημερινότητα μας . Από τις προσωπικές, ως τις κοινωνικές,τις διακρατικές σχέσεις οι όποιες διαφορές δεν συζητούνται, αλλά επιβάλλονται κατ'εξοχην με βίαιο τρόπο. Ο διάλογος σημαίνει σήμερα " ισχυς" και " βια" κι όποιος δεν το καταλάβει θαχει δυσάρεστες εκπλήξεις. Το πρώτο λογικά είναι στρατηγικά το ζητούμενο. Το δεύτερο είναι η μέθοδος,η Τεχνική για την επίτευξη του πρώτου.
Σε λίγο διάστημα πρόσφατα ζήσαμε δύο θανάτους φιλάθλων, στην Θεσσαλονίκη με τον Άρη και στην Αθήνα με τον Μιχάλη. Πολλά λόγια, πολλές αναλύσεις και συζητήσεις γύρω από το θέμα. Όμως το φαινόμενο δεν δείχνει να κοπαζει. Αντιθέτως θαλεγα φουντώνει.
Ζώντας στην Γαλλία βιώσω καθημερινά γεγονότα ανάλογα και στην φίλαθλο πραγματικότητα αλλά και στην απλή καθημερινότητα. Δεν τολμάς να κοιτάξεις μπροστά σου στο μετρό η το λεωφορείο από φόβο μήπως το βλέμμα σου διασταυρωθεί με αυτό κάποιου αγνώστου ο οποίος μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει και να σου επιτεθεί για να σε χτυπήσει η να σε μαχαιρώσει. Γι'αυτο και συχνά το κεφάλια είναι κατεβασμένα η στραμμένα αλλου για να μην συμβεί " ατύχημα ". Ζούμε φοβισμένα κι οι γονείς συχνά εύχονται να μην συμβεί κάτι στα παιδιά τους μιας κι η βία έχει εισχωρήσει για τα καλά στα σχολεία και στην μαθητική νεολαία. Τα λόγια έχουν αντικατασταθεί από βίαιες κουβέντες η πράξεις.
Που θα πάει αυτο;
Σίγουρα άμεσα οδηγεί σε έναν ατομικό και κοινωνικό "ρεαλισμο" : μην ανακατεύεται πουθενά και κάτσε ήσυχα . Δηλαδή μην μιλάς γιατί κινδυνεύεις και κυρίως κατανοησε το παιχνίδι της " ισχυος" που είναι ο σημερινός κανόνας σε όλα τα επίπεδα ζωής: πολιτικής,οικονομίας, περιβάλλον, δικαιοσύνης, διακυβέρνησης, επαγγελματικών σχέσεων, κλπ. Π
Καποιος θα μου πει ίσως ότι πάντα έτσι ήταν τα πράγματα από καταβολής κόσμου κι η ισχύς με τον Α ή Β τρόπο επιβάλλετο. Δεν θα πω όχι αρχικά. Όμως στην πορεία των αιώνων η έννοια του " πολιτισμου" έγινε σημαία, ένα είδος " υπογραφης" που έδινε νόημα στην ανθρώπινη εξέλιξη. Οι τέχνες,τα γράμματα,οι επιστήμες, η θρησκεία, η παιδεία, η ιστορία,η έρευνα, συνέβαλαν καθοριστικά στην πρόοδο αυτού που ονομάστηκε " πολιτισμος". Αυτός ο τελευταίος ήταν ζητούμενο, ένα είδος αυτογνωσίας κι αυτοβελτιωσης με πρότυπο πάντα την ισορροπία ,την δικαιοσυνη θαλεγαν οι προσωκρατικοι φιλοσοφοι ,των ανθρώπων.
Σήμερα συμβαίνει το αντίθετο. Η βελτίωση περνά από την βία που γίνεται έμμεσα αποδεκτη . Ο πολιτισμός είναι μπροστά μας ως βίαια θρυμματισμενος καθρεφτης ,ως κομματιασμενο πρότυπο. Είναι σαν να μας λέει κάποιος ότι ο πολιτισμός ήταν ψευδαίσθηση. Και θέλουμε να γκρεμίσουμε τις " ψευδασθησεις" μας. Άρα Δεν θέλουμε πολιτιστικά παραδειγματα. Κι ερωτω: Είναι η αρχή μιας νέας βαρβαροτητας; Πολλοί το υποστηρίζουν άλλοι είναι πιο καθησυχαστικοι. Το άμεσο μέλλον θα δείξει. Ο,τι και ναναι όμως ένα είναι βεβαιο: ζούμε μέσα στην πολιτισμική απογυμνωση , ζούμε σε ένα κόσμο όπου ο Λόγος δεν είναι ισορροπημένη αξιοκρατική συμβίωση αλλά βίαιη επιβολή ισχύος. Ο πολιτισμός έστω κι ως "ψευδαίσθηση" ηταν μια κάποια λύση για να παραφρασω τον αγαπημένο μου Καβάφη.
Δημοσθένης Δαββετας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός ,γεωπολιτιστικός αναλυτής.

Ανεκδοτα κειμενα 14.08.2023

 

Ανέκδοτα κείμενα 11.08.2023

 

Η Αφρική και τα πυρηνικά της Ρωσίας. (Ελεύθερος Τύπος 10.08.2023)

Η Αφρική και τα πυρηνικά της Ρωσίας.

Την ώρα που ο ρωσουκρανικος πόλεμος συνεχίζεται με αμείωτη ένταση σύμφωνα με τις διεθνείς ειδήσεις και τα θύματα κι από τις δύο πλευρες πολλαπλασιαζονται,η Αφρικανική ένωση γιορτάζει τα εξήντα χρόνια της ύπαρξης και λειτουργίας της στην Αντίς Αμπέμπα. Ο γενικός γραμματέας του θεσμού, ο Μούσα Αλί με καταγωγή από το Τσαντ, ανακοινώνει επισήμως ότι η Αφρική δεν θα έπρεπε να πάρει καμία θέση στο θέμα του Ρωσοουκρανικου πολέμου.
Τα επίσημα αυτά λόγια αν και μοιάζουν ναναι υπέρ της ειρήνης εν τούτοις θυμίζει την στάση της Αφρικανικής Ένωσης τα χρόνια του '60 κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Και τότε η Ένωση κράτησε ίσες αποστάσεις,ουδετεροτητα.
Είναι όμως πραγματικά ουδετερη η στάση αυτή;
Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου τ'αντιπαλα στρατόπεδα ήταν η Σοβιετικής Ένωση και ο Ευρωαμερικανικος άξονας. Σήμερα αντιμέτωποι είναι πάλι ο Ευρωαμερικανικος άξονας αλλά στην θέση της Σοβιετικής Ένωσης βρίσκεται ο " μεγάλος νοτος". Δηλαδή ένας ισχυρός συνασπισμός κρατών που ενώθηκε με αντιδυτικα κι αντιπαγκοσμιοποιησης κριτήρια. Σ'αυτον τον τελευταίο μεταξύ άλλων έχουν συνασπιστει Κίνα,Ρωσία, Ινδία, Ιράν, ( και σε καποιες περιπτωσεις η διπροσωπη Τουρκια) ,χώρες ισχυρές των οποίων η πολιτική είναι αντίθετη της παγκοσμιοποιησης μιας και στηρίζουν μια εθνική πολιτική.
Η Αφρική δείχνει συμπάθεια προς αυτήν την τελευταία πολιτική μιας μιας κι αρνείται να καταδικάσει την Ρωσία με την οποία έχει εμπορικές συναλλαγές κι όπου η Βαγκνερ δραστηριοποιείται εδώ και καιρό. Άρα έμμεσα παίρνει θέση στην διαμάχη.
Αυτό φάνηκε πρόσφατα με το πραξικόπημα στην Νιγηρία. Με το που ανέβηκε στην εξουσία η χούντα της χώρας το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να σταματήσει να δίνει ουράνιο στην Γαλλία ενώ παράλληλα το ζήτημα της διακοπής των σχέσεων με το εξάγωνο ( την Γαλλια) μπήκε επί τάπητος.
Η Αφρική τις τελευταίες δεκαετίες είναι πόλος γεωστρατηγικης διαμάχης για τους ισχυρούς. Ο νεανικός πληθυσμός της κι οι πλουτοπαραγωγικες πηγές της είναι πόλος έλξης των μεγάλων χωρών. Κίνα και Ρωσία από την μια και Ευρώπη με ΗΠΑ από την άλλη διεκδικούν την κυριαρχία επί της μαύρης Ηπείρου.
Όμως αυτή η τελευταία περνά περίοδο εθνικής αφύπνισης. Είναι διαδεχόμενα το ένα μετά το άλλο τ'Αφρικανικα κράτη που φωνάζουν για" ανεξάρτητο" εθνικό δρόμο. Σύμμαχοι σ'αυτην την πορεία η Κίνα και η Ρωσία. Να μην μας εκπλήσσει λοιπόν η ευνοϊκή ( δια της ουδετεροτητας) στάση της Αφρικανικής ένωσης προς την Ρωσία. Υπάρχει αντιδυτικη και βέβαια αντι-ευρωαμερικανικη ταύτιση στην πολιτική τους. Η δε Ρωσία με τον Α ή Β τρόπο κάνει τα πάντα για να στρέψει όλο και περισσότερο τ'Αφρικανικα κράτη στην αντι-ευρωπαικη τους στάση. Κάτι που υφίσταται τώρα η Γαλλία, της οποίας η άλλοτε αποικιοκρατικη πολιτική, αναδύεται από τις πολιτισμικές μνήμες των νέων Αφρικανών αναζητώντας την εθνική τους ταυτότητα. Αν δεν προσέξει η Γαλλία θα υποστεί μεγάλη ζημιά στην Αφρική. Η απώλεια στρατηγικών θέσεων και συμμαχιών στην Μαύρη Ήπειρο μπορεί να σταθεί μοιραία για μια ακόμη περισσότερο Γαλλική και μέσω αυτής Ευρωπαϊκή αποδυνάμωση. Ενω αντιθέτως θα σημάνει την ισχυροποίηση της Ρωσίας που θα μετατραπεί λόγω Νιγηριανου ουρανίου στην πρώτη πυρηνική υπερδύναμη. Ο γεωστρατηγικος διαλογος με την Αφρική πρέπει πάση θυσία να συνεχιστεί στο όνομα της παγκόσμιας γεωπολιτικης ισορροπίας.
Δημοσθένης Δαββετας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός ,γεωπολιτιστικός αναλυτής.

Ανέκδοτα κείμενα 09.08.2023

 

Συνέντευξη στο κανάλι ΑΡΤ στην Κέρκυρα 06.08.2023

Ο συγγραφέας και καθηγητής Αισθητικής στο Ανώτ. Ινστ. Εικαστικών Τεχνών του Παρισιού, Δημοσθένης Δαβέττας, μιλάει στα 'Περιγράμματα' και τον Κώστα Βέργο για το νέο του βιβλίο, "Οι δυο ζωές ενός συγγραφέα", καθώς και για τα τεκταινόμενα στην σημερινή Γαλλία.

Οχι στην" προοδοφοβια." (Ελεύθερος Τύπος 02.08.2023)

 Οχι στην" προοδοφοβια."

Από το τέλος της δεκαετίας του '70 ξεκίνησε ένα κύμα αμφισβήτησης της νεωτερικότητας σε όλα τα επίπεδα ζωης: από τον τρόπο ντυσίματος, την τέχνη, την μόλυνση του περιβάλλοντος, τον τρόπο διαβίωσης,την διατροφή, τον Διαφωτισμό, την κλιματική κρίση και τόσα άλλα.

Η γέννηση αυτής της αμφισβήτησης είχε σίγουρα βασικούς λογους: υπήρχε μια ακραία προοδευτικοτητα σε όλα τα επίπεδα ζωής με αποτέλεσμα να πλήττεται επικίνδυνα ο " παραδοσιακος" ανθρωπος", να απειλείται ο Άνθρωπος ως Άνθρωπος, ως Ον που μαθαίνει μέσω αμφιβολιών, ως " φυσικο" δημιούργημα και να ναι έτοιμος ν'αντικατασταθει από ένα Τεχνητό Ον, μια Τεχνουπαρξη.

Ήταν η αρχή μιας κυριαρχίας της Τεχνικής, μιας Τεχνοζωης ,η οποία υποσχόταν μέσω της τεχνολογικής εξέλιξης νέες δυνατότητες ύπαρξης.

Οι νέες ελπίδες της Τεχνικής, ομως σε κάποιες περιπτώσεις ακρότητας όπως βλέπουμε ήδη σήμερα με τα ερωτήματα γύρω από την χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης, τον ακραιο δικαιωματισμο, την επιβαλλομενη ισοκρατια, την υπερβολή του πολιτικά ορθόν, προβληματισαν. Η αγγελία μιας ζωής όπου θάτανε παντοδύναμη, δεν θ'αμφεβαλλε γιατί η τεχνολογική πρόοδος ήταν ήδη "αλανθαστη" εισέβαλλε στην ζωή μας φιλοδοξωντας να διορθώσει και να βελτιώσει τις αδυναμίες μας.

Από την αμφισβήτησης όμως αυτής της της ακραίας ,συχνά υπερβολικής της προοδευτικοτητας και της νεωτερικής ζωής, αντί να προσπαθήσουμε απλά να διορθώσουμε κάποια λάθη, φτάσαμε στο αναλόγως επικίνδυνο φαινόμενο της αντι-προοδου.

Περίεργες άκρως αντιδραστικες αντιλήψεις κυριαρχούν όλο και περισσότερο στην καθημερινοτητα μας. Αρνούμαστε την μοντέρνα Τέχνη τις κατακτήσεις γυναικών, το δικαίωμα στην ελεύθερη ερωτική επιλογή . Αμφισβητούμε τα όποια τεχνολογικά καλά και τον επιστημονικό λόγο, υποψιαζομαστε παντού συνωμοσίες κι εχθρούς, αντί να ζούμε τις ομορφιές αυτής της ζωής (γευομενοι τον έρωτα, την φιλία, την οικογένεια κλπ), μιλάμε γι'αλλες ζωές κι "ενσαρκωσεις" ( sic), αντι να ζουμε την παρουσα , δεν προσπαθούμε να βελτιωθούμε και τα αφήνουμε όλα στις "θείες" δυνάμεις, κοντολογίς αρνούμαστε τον ορθό λόγο, αποσύρουμε ευθύνες και παραδίδουμε την ευτυχία μας σε " ειδικους" ( ξανά sic) ,οι οποίοι στο όνομα κάποιου του στωικου αντιδιαφωτιστικου πνεύματος μας ωθούν στην άρνηση των όμορφων στιγμών της παρούσης ζωής. Γι'αυτους τους ειδικούς της αντι-προοδου η ουσία ξεκινά με μια άλλη ζωή μετά τον θάνατο. Αναζητώντας όμως αυτές τις άλλες ζωές, είμαστε ζωντανοί νεκροί υποταγμενοι στους δήθεν "πνευματικούς" τσαρλατανους. Οι οποίοι χειραγωγουν και δεν είναι πνευματικοί. Έχοντας φτιάξει ένα αχταρμά λίγο ελληνικής ορολογίας,λίγο θρησκείας,λίγο βουδισμού,λίγο ινδουισμου, λιγο πυθαγορισμου η νεοπλατωνισμου λίγο...λίγο....μας προσφέρουν ένα κοκτέιλ αντι-προοδευτικοτητας που οδηγεί σε ενα νεο μεσαιωνικό σκοταδιστικο λόγο.

Εχθρός μας δεν είναι η πρόοδος, δεν είμαστε προοδοφοβικοι. Άλλωστε ας δούμε πως ήταν το επίπεδο ζωής σε όλα τα επίπεδα παλαιότερα. Από τα ισλαμιστικα θεοκρατικα συστήματα,τον ναζισμο, τον κάθε μορφής απολυταρχισμο, τον Σταλινισμο, την μιζέρια πολλών κρατών παλαιότερα στον τρίτο κόσμο, από αυτά και άλλα η προοδευτική ζωή ,παρά τα όσα τόσα μπορεί κάποιος να της καταμαρτυρησει, έφερε καλύτερα ως τώρα αποτελέσματα, στην κοινωνική και ατομική εξέλιξη .

Ας σταματήσουμε λοιπόν την προοδοφοβια κι ας ψάξουμε να βρούμε μια ισορροπία ανάμεσα στην Τεχνική( Να μην γίνει τεχνομεσαιωνας) και την ανθρώπινη Φύση. Θαταν η καλύτερη λύση.

Δημοσθένης Δαββετας καθηγητής φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.

Στο Corfu Channel και την εκπομπή "Μαζί το μεσημέρι" 31.07.2023

 

Η παρουσία μου στο Corfu Channel στην Κέρκυρα καλεσμένος στην εκπομπή του εκλεκτού δημοσιογράφου και φίλου Ιωάννη Ρεβύθη .Μιλήσαμε για την σημερινή διεθνή και κυρίως Ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Συνέντευξη στο ArmyVoice.gr για την γεωπολιτικη σημασια των συστηματικα οργανωμενων πυρκαγιων στην Μεσογειο.

Η γεωπολιτικη σημασια των συστηματικα οργανωμενων πυρκαγιων στην Μεσογειο.