Στο ράδιο παραπολιτικα την εκπομπή του Αντρέα Μαζαρακη 30.01.2024
https://www.mixcloud.com/parapolitika901/ο-εξαρχειων-29-01-2024/
.png)
Στο ράδιο παραπολιτικα στην εκπομπή "εμείς οι ελληνες" του Λάμπρου Καλαρυτη 23.01.2024
Στη συνέντευξή μας (23-01-2024) ο συγγραφέας, εικαστικός και καθηγητής, περιγράφει την κατάσταση στην οποία διολισθαίνει η Γαλλία, η οποία φαίνετγαι να βυθίζεται όλο και περισσότερο σε πολιτική και κοινωνική κρίση. Οι κινητοποιήσεις των Γάλλων αγροτών, όπως συμβαίνει στη Γερμανία και στην Ολλανδία, ήρθαν προστεθούν στη γενικότερη αναταραχή που ταλανίζει τη χώρα. Τα μέτρα περιορισμού της παραγωγής, από την κτηνοτροφία και την αλιεία μέχρι τις καλλιέργειες, στο όνομα της... κλιματικής κρίσης, έχει εξοργίσει τους παραγωγούς, οι οποίοι σύστησαν και ομάδες ακτιβιστών με διακηρυγμένο σκοπό την άσκηση βίας κατά του πολιτκού προσωπικού. Την ίδια ώρα ομάδες αριστερών και δεξιών συγκρούονται για το νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό, με τους πρώτους να διαμαρτύρονται ότι δήθεν παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τουσ δε να ζητούν ακόμα πιο σκληρά μέτρα για τον περιορισμό της μετανάστευσης. Εντωμεταξύ η Μαρίν Λεπέν επελαύνει, ο Μακρόν υπολείπεται κατά πολύ και τα υπόλοιπα κόμματα έχουν καταρρεύσει σε μονοψήφια ποσοστά. Η Γαλλία έχει μπει σε μεγάλη περιδίνηση με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η εξεγερση των Γαλλων αγροτων. (Ελεύθερος Τύπος 25.01.2024)
Η εξεγερση των Γαλλων αγροτων.
Αυτές τις μέρες οι διαδηλώσεις των Γάλλων αγροτών έχουν μπει στην πρώτη γραμμή της Γαλλικής κι Ευρωπαϊκής επικαιροτητας.Σε συνδυασμό με τον ξεσηκωμό των Γερμανών,Ολλανδών,Βελγων ,Πολωνων και ενδεχομένως σύντομα Ιταλών αγροτών, νομίζει κάποιος ότι ζει μέσα στο μυθιστόρημα του διάσημου Γάλλου συγγραφέα Ουελμπεκ," Σεροτονινη" που δημοσιεύτηκε το 2019.
Όπως διαβάζουμε στις σελίδες του βιβλίου για τα προβλήματα και την δυσφορία των αγροτών, άλλο τόσο ανάλογο κλίμα βρίσκουμε σήμερα μεταξύ των Γάλλων κι Ευρωπαιων αγροτών σε σχέση με τις διαταγές και την αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Που οφείλεται αυτή η κριση; Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της;
Αναμεσα στους αγρότες και την γη υπάρχει μια σχέση που έχει οργανικά στοιχεία. Πρόκειται για μια σχέση που μεταφορικά θα μπορούσε να παρομοιαστει με την σχέση μητερας- παιδιου. Ο αγρότης γονιμοποιεί την γη η οποία και παράγει τα προϊόντα της. Αυτά είναι "παιδια" του αγρότη. Τα θέλει κοντά του. Θέλει να τα φροντίσει και να παράγουν ο,τι καλύτερο για την καθημερινοτητα.
Υπάρχει μια ιδιαίτερη σχέση του αγρότη με τα προϊόντα που παράγει. Θέλει να τα γευτεί, τα γνωρίζει ξέρει τα μυστικά τους. Αυτή λοιπόν η ιδιαίτερη σχέση αγροτη-γης διαταρασσεται. Τα προϊόντα αρπασονται από μια κεντρική εξουσία,αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μεταφέρονται για κατανάλωση σε άλλες χώρες. Έτσι οι Γάλλοι αγρότες δεν γεύονται τα προϊόντα τους και καταναλώνουν για παράδειγμα αυτά που έρχονται από την Ν. Ζηλανδία.
Γιατί γίνεται αυτό; Για δύο λόγους. Για οικονομικούς, όπου πουλιούνται πιο ακριβά αλλού κι έτσι υπάρχει κέρδος των μεγάλων εταιριών. Η ρήξη της σχέσης του αγρότη με την γη του ωθεί στην μετακίνηση η και μετανάστευση αγροτών δημιουργώντας τις συνθήκες για άφιξη φτηνών εργατικών χεριών στην Ευρώπη.
Για να επιτευχθεί αυτό η γραφειοκρατία των Βρυξελλών διαδίδει ότι για την κλιματική αλλαγή φταίει η αγροτική κατάσταση στην Ευρώπη. Έτσι παίρνονται " οικολογικες" αποφάσεις που μειώνουν την παραγωγή συγκεκριμένων ειδών, αποφάσεις που στο όνομα της οικολογικής αποκατάστασης βάζουν σε περιορισμό τις δυνατότητες της Φύσης.
Κι ενώ γίνεται αυτό σε βάρος των Ευρωπαίων αγροτών, ταυτόχρονα οι αγρότες της Κίνας,των ΗΠΑ, η της Νότιου Αμερικής παράγουν ελεύθερα,δίχως "οικολογικους" περιορισμούς τα δικά τους προϊόντα,τα οποία και πωλούν στους Ευρωπαίους. Έτσι η Ευρώπη αγοράζει από αλλού προϊόντα που θα μπορούσε να παράγει η ίδια αλλά δεν το κάνει γιατί η αρχή των Βρυξελλών της το απαγορεύει δήθεν για κλιματικής λόγους. Ο δε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής επιτροπής για περβαντολογικα ζητήματα ετοιμάζει μια σειρά νόμων που θα περιορίζουν την παραγωγή πολλών προϊόντων. Ως και το ψάρεμα θέλει η Γαλλική κυβέρνηση ( μεσω της Ευρωπαικης ενωσης) να σταματησει. Αυτό έχει ξεσηκώσει τους Γάλλους αγρότες οι οποίοι θέλουν για παράδειγμα να καταναλώνουν οι πολίτες το γάλα που παράγεται στην Γαλλία κι οχι αυτό που έρχεται ως σκόνη από την Ν. Ζηλανδία. Ταυτόχρονα υπάρχει αύξηση 10% στο ρεύμα στην Γαλλία κάτι που μειώνει κι άλλο την αγοραστική δυναμη των Γάλλων πολιτών.
Αν θέλει ο Μακρόν κι ειδικά ο νέος Γάλλος πρωθυπουργός Γκάμπριελ Αταλ να πάρει το μήνυμα των αγροτών, το μήνυμα των σημερινών κοινωνικών προβλημάτων και να μην κάνει πως δεν καταλαβαίνει, τότε θα ηρεμήσει κάπως η κατάσταση. Αλλοιως θα υπάρχει κρίση μεγάλη. Κι οι Ευρωεκλογές πλησιάζουν.
Δημοσθένης Δαββετας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός ,γεωπολιτιστικός αναλυτής.
Όπως διαβάζουμε στις σελίδες του βιβλίου για τα προβλήματα και την δυσφορία των αγροτών, άλλο τόσο ανάλογο κλίμα βρίσκουμε σήμερα μεταξύ των Γάλλων κι Ευρωπαιων αγροτών σε σχέση με τις διαταγές και την αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Που οφείλεται αυτή η κριση; Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της;
Αναμεσα στους αγρότες και την γη υπάρχει μια σχέση που έχει οργανικά στοιχεία. Πρόκειται για μια σχέση που μεταφορικά θα μπορούσε να παρομοιαστει με την σχέση μητερας- παιδιου. Ο αγρότης γονιμοποιεί την γη η οποία και παράγει τα προϊόντα της. Αυτά είναι "παιδια" του αγρότη. Τα θέλει κοντά του. Θέλει να τα φροντίσει και να παράγουν ο,τι καλύτερο για την καθημερινοτητα.
Υπάρχει μια ιδιαίτερη σχέση του αγρότη με τα προϊόντα που παράγει. Θέλει να τα γευτεί, τα γνωρίζει ξέρει τα μυστικά τους. Αυτή λοιπόν η ιδιαίτερη σχέση αγροτη-γης διαταρασσεται. Τα προϊόντα αρπασονται από μια κεντρική εξουσία,αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μεταφέρονται για κατανάλωση σε άλλες χώρες. Έτσι οι Γάλλοι αγρότες δεν γεύονται τα προϊόντα τους και καταναλώνουν για παράδειγμα αυτά που έρχονται από την Ν. Ζηλανδία.
Γιατί γίνεται αυτό; Για δύο λόγους. Για οικονομικούς, όπου πουλιούνται πιο ακριβά αλλού κι έτσι υπάρχει κέρδος των μεγάλων εταιριών. Η ρήξη της σχέσης του αγρότη με την γη του ωθεί στην μετακίνηση η και μετανάστευση αγροτών δημιουργώντας τις συνθήκες για άφιξη φτηνών εργατικών χεριών στην Ευρώπη.
Για να επιτευχθεί αυτό η γραφειοκρατία των Βρυξελλών διαδίδει ότι για την κλιματική αλλαγή φταίει η αγροτική κατάσταση στην Ευρώπη. Έτσι παίρνονται " οικολογικες" αποφάσεις που μειώνουν την παραγωγή συγκεκριμένων ειδών, αποφάσεις που στο όνομα της οικολογικής αποκατάστασης βάζουν σε περιορισμό τις δυνατότητες της Φύσης.
Κι ενώ γίνεται αυτό σε βάρος των Ευρωπαίων αγροτών, ταυτόχρονα οι αγρότες της Κίνας,των ΗΠΑ, η της Νότιου Αμερικής παράγουν ελεύθερα,δίχως "οικολογικους" περιορισμούς τα δικά τους προϊόντα,τα οποία και πωλούν στους Ευρωπαίους. Έτσι η Ευρώπη αγοράζει από αλλού προϊόντα που θα μπορούσε να παράγει η ίδια αλλά δεν το κάνει γιατί η αρχή των Βρυξελλών της το απαγορεύει δήθεν για κλιματικής λόγους. Ο δε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής επιτροπής για περβαντολογικα ζητήματα ετοιμάζει μια σειρά νόμων που θα περιορίζουν την παραγωγή πολλών προϊόντων. Ως και το ψάρεμα θέλει η Γαλλική κυβέρνηση ( μεσω της Ευρωπαικης ενωσης) να σταματησει. Αυτό έχει ξεσηκώσει τους Γάλλους αγρότες οι οποίοι θέλουν για παράδειγμα να καταναλώνουν οι πολίτες το γάλα που παράγεται στην Γαλλία κι οχι αυτό που έρχεται ως σκόνη από την Ν. Ζηλανδία. Ταυτόχρονα υπάρχει αύξηση 10% στο ρεύμα στην Γαλλία κάτι που μειώνει κι άλλο την αγοραστική δυναμη των Γάλλων πολιτών.
Αν θέλει ο Μακρόν κι ειδικά ο νέος Γάλλος πρωθυπουργός Γκάμπριελ Αταλ να πάρει το μήνυμα των αγροτών, το μήνυμα των σημερινών κοινωνικών προβλημάτων και να μην κάνει πως δεν καταλαβαίνει, τότε θα ηρεμήσει κάπως η κατάσταση. Αλλοιως θα υπάρχει κρίση μεγάλη. Κι οι Ευρωεκλογές πλησιάζουν.
Δημοσθένης Δαββετας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός ,γεωπολιτιστικός αναλυτής.
Πολιτικη: νόμος και νόημα. (Ελεύθερος Τύπος 18.01.2024)
Πολιτικη: νόμος και νόημα.
Από τον Αριστοτέλη αλλά και από τον Καντ μάθαμε ότι Νομος και ηθικη συμβαδιζουν. Ομως διαπιστωνουμε στην ζωη οτι μπορεί κάποιος να τηρεί τους νόμους και ταυτόχρονα να είναι ανήθικος. Πόσες φορές δεν μας έχει συμβεί στην καθημερινότητα μας να έχουμε κάποιον γνωστό μας ο οποίος εφαρμόζει έναν νόμο δίχως να τον πιστεύει,απλά από φόβο, νιώθοντας ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να πράξει το παράνομο δίχως να τιμωρηθεί θα το επρατε ευχάριστα;
Το αντίστοιχο που συμβαίνει σε ατομικό επίπεδο συμβαίνει και σε επίπεδο κρατών. Ζούμε την εποχή της απόλυτης υποκρισίας καθότι ζούμε στην εποχή της ισχύος. Είναι η ισχύς που καθορίζει τις δια-κρατικες σχέσεις. Η αλλοιως η ισχύς ( δυναμη) των συμφερόντων.
Όταν εφαρμόζει κάποιος τον νόμο δίχως ναχει και τις ανάλογες καλές προθέσεις είναι μεν νόμιμος όμως δεν υπηρετεί το πνεύμα του νόμου που πρέπει να εμπεριέχει και προθέσεις ηθικου νοήματος.
Στην παγκόσμια Πολιτική σήμερα οι ισχυροί επιβάλλουν κι εφαρμόζουν τους νόμους αδειάζοντας κάθε " ηθικο" περιεχόμενο τους καθε τους νοημα. Απομενει μονο ενας ξερος εξωτερικος νομος που λειτουργει ως επιβολη και δεν προσφερει την αναγκη νοηματος που ζητουν οι ανθρωποι και κυριως οι νεοι.. Αν δε κάποιος συνδυάσει "ηθική" ,νοημα και νόμο σε προσωπικό επίπεδο μπορεί να χαρακτηριστεί αντιδραστικος,συντηρητικός, ενώ αν αυτό συμβεί σε επίπεδο κρατών το κράτος αυτό κάλλιστα μπορεί να κατηγορηθεί για ολοκληρωτισμο.
Ζούμε την εποχή όπου οι νόμοι είναι μόνο εργαλεία που "εξυπηρετούν" κυριως την την κοινωνική λειτουργικότητα τους κι όχι την πολιτιστικη διάπλαση των πολιτών. Γι'αυτο άλλωστε,απογυμνωμενοι της νοηματικης τους υπόστασης μπορούν εύκολα να γίνουν υποχείριο της οποιας εξουσίας.
Όταν ο Πλάτωνας στην πολιτεία του αλλά και οι βασικοί προσωκρατικοι φιλοσοφοι μιλούσαν για την " δικαιοσυνη" εννοούσαν την αυτογνωσιακη ισορροπία μεταξύ των πολιτών και της πολιτείας αλλά και την ισορροπία μεταξύ του ανθρώπου ως μικρόκοσμο που βρίσκει την θέση του στον μεγακοσμο, δηλαδή τον Κόσμο. Σήμερα δεν συμβαίνει αυτό. Ο Νόμος είναι ο άρχοντας δίχως υποχρεωτικά ναναι και ,με ηθικό νοημα.
Το ορθόν όμως θα ήταν ο νόμος να λειτουργεί και διαπλαστικα αναπτυσοντας και την νοηματικη πλευρά του.
Αλλοιως δημιουργείται η αίσθηση νομικής αν-ηθικοτητας. Όταν για πχ κάνουμε πόλεμο στο Ιράκ κατηγορώντας τους Ιρακινους για χημικά όπλα που δεν βρέθηκαν ποτέ και αυτή η πολιτικη" παρανομια" μένει χωρίς συνέπειες τότε είναι εύλογο να δοθεί η αίσθηση στον κόσμο ότι οι νόμοι εφαρμόζονται κατά το δοκούν των ισχυρων και ότι όλοι οι άνθρωποι δεν αισθάνονται δικαιοσύνη.
Όπως επίσης ανάλογα αισθήματα αναπτύσσονται όταν τα οποια ισχυρά κράτη πχ Τουρκία, αψηφούν τις αποφάσεις των Ηνωμένες Εθνών στην Κύπρο και κάνουν το δικό τους. Χάνεται έτσι η εμπιστοσύνη στην πολιτική.
Γι'αυτο και βλέπουμε στην παγκοσμια πολιτικη σκηνη να υπάρχει δυσπιστία απέναντι στην οποια κυβέρνηση. Έχει χαθεί από την Πολιτική το νόημα της και έχει μετατραπεί σε ένα μόνο μηχανισμό επιβολής. Οι πολίτες αναζητούν το " νοημα" οπουδήποτε αλλού, γι'αυτο και υπάρχει σύγχυση,βία και απολιτισμος γύρω μας.
Μόνο αν ξαναβρεθεί η σχέση ισορροπίας μεταξύ πόλης ,πολίτη,πολιτισμού, πολιτικής, μόνο αν αυτά τα τέσσερα που μόλις ανέφερα διαπεραστουν από την ενέργεια και την δύναμη του νοήματος,μόνο τότε θ'αποκατασταθει η βασική συνθήκη συν-λειτουργειας (πολιτικης-πολιτη) που ονομάζεται Εμπιστοσύνη. Είναι αυτή η βενζίνη της πολιτικής μηχανής.
Δημοσθένης Δαββετας ,Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.
εκδήλωση παρουσίασης των βιβλίων μου στην Κόρινθο
Στιγμές εξαιρετικές από την ομιλία μου και την επιτυχημένη εκδήλωση παρουσίασης των βιβλίων μου στην Κόρινθο απο τον σύλλογο Αλκυονίδες
Τον ΔημοσθένηΔαββέτα (Demosthenes Davvetas - Δημοσθένης Δαββέτας), καθηγητή Φιλοσοφίας της Τέχνης, συγγραφέα, εικαστικό και γεωπολιτιστικό αναλυτή, στον οποίο όλη η αφρόκρεμα της σύγχρονης τέχνης, όλοι οι σπουδαίοι εικαστικοί έχουν εξομολογηθεί τα μυστικά της δημιουργικής τους πορείας, είχε την τιμή και τη χαρά να φιλοξενήσει, το «Αλκυονίδες» Σωματείο Λόγου και Τέχνης χθες το βράδυ στον φιλόξενο χώρο του Enzyme στην Κόρινθο.
Ο διαπρεπής καθηγητής, συγγραφέας, και εικαστικός Δ. Δαββέτας, που όταν πήρε αρχές του ’80 υποτροφία DAAD για Βερολίνο, συγκατοικούσε με Ντέιβιντ Μπάουι, Ταρκόφσκι, Μπάζελιτς κλπ., μοιράστηκε μαζί μας εμπειρίες, διαλόγους - προσωπικές συζητήσεις και περιστατικά με τους μεγάλους της σύγχρονης τέχνης, όπως ο Γουόρχωλ, ο Μπόις, η Αμπράμοβιτς, ο Μπάσκια, ο Τουόμπλι, ο Μπάζελιτς, ο Λόγκας, ο Σαμαράς, ο Γιάννης Κουνέλλης κ.α. , που του έχουν ανοίξει την καρδιά τους και του έχουν αποκαλύψει τα κλειδιά της δουλειάς τους.
Στη "ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ" της Δευτέρας, ο κ. Δαββέτας μίλησε στο κοινό για τη διαφορά μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, την έννοια του όρου avant-garde, το πάθος της καινοτομίας, το μετα-μοντέρνο,την άυλη επικοινωνία, για τον Δημιουργό – Παραγωγό, τη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη, τη θεωρία της απο-δόμησης, την αγορά τέχνης, την επικοινωνία, τα κινήματα της σύγχρονης τέχνης, την κυριαρχία της εννοιολογικής τέχνης, την καινοτομία και παράδοση, το Marcel Duchamp, τον Andy Warhol, τη τέχνη "χρηματιστηρίου", το Jeffrey Lynn Koons, το σκάνδαλο ως επικοινωνία, τη ανανοηματοδότηση του έργου τέχνης, Francis Twombly, το Joseph Beuys το Γιάννης Κουνέλλη, τεχνομηδενισμό, την αισθητική στα χρόνια της επικοινωνίας, τη τεχνητή νοημοσύνη, τον μετα-άνθρωπο του τεχνο-κόσμου, το ιδανικό της τεχνο-θεολογίας και άλλα ενδιαφέροντα θέματα, δέχτηκε ερωτήσεις από τα μέλη του Σωματείου και στο τέλος της βραδιάς υπέγραψε βιβλία του.
Πολλά συγχατητήρια στη πρόεδρο κ. Όλγα Κονομόδη-Θωμά και στο Δ.Σ. του Σωματείο Λόγου και Τέχνης
«Αλκυονίδες» για την διοργάνωση μιας ακόμη υπέροχης βραδιάς!
Το Τουριστικό & Πολιτιστικό Δίκτυο WeLove Corinth & Corinth Greece ήταν εκεί, δείτε πλούσιο φωτορεπορτάζ του Paris Dionisopoulos
ΒΙΟ
Ο Δημοσθένης Δαββέτας γεννήθηκε στήν Ἀθήνα. Σπούδασε στή Νομική Σχολή τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καί εἶναι Διδάκτωρ Αἰσθητικής στό Πανεπιστήμιο Paris VIII. Διδάσκει στό IESA στό Παρίσι καί πραγματοποιεῖ σεμινάριο μέ θέμα Ποίηση καί Σύγχρονη Τέχνη στό Πανεπιστήμιο Paris IV. Ἔχει διδάξει Φιλοσοφία τῆς Τέχνης στό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στό Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στό Πανεπιστήμιο Πειραιῶς, στό Strate Collège καί στό Créapole στό Παρίσι. Ἔχει παραδώσει σεμινάρια Φιλοσοφίας τῆς Τέχνης στό École des Beaux-Arts (Παρίσι) καί Φιλοσοφία Ἐφαρμοσμένων Τεχνῶν στήν Ἀρχιτεκτονική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν. Συχνά, δίνει διαλέξεις σέ σχολές τέχνης καί πανεπιστήμια.
Ποιητής καί συγγραφέας, ζωγράφος καί εἰκαστικός, γράφει ἤδη ἀπό τό 1982 σχετικά ἄρθρα καί δοκίμια στά περιοδικά Art Forum, Art in America, Art Studio, Beaux Arts Magazine, Galleries Magazine, Parkett Risk, καί στίς ἐφημερίδες Liberation, Figaro & Les Echos.
Στήν Ἑλλάδα ἔχουν κυκλοφορήσει τά βιβλία του: Ἦχοι τοῦ σύμπαντος (ποίηση, ἐκδόσεις Πληθώρα/ἐκδόσεις Παρουσία 2015), Μαρίνα Ἀμπράμοβιτς (μελέτη, ἐκδόσεις Τόπος 2014), Γιά ἕναν φιλελεύθερο ἀνθρωπισμό (δοκίμια, ἐκδόσεις Ἀγγελάκη 2013), Στόν καθρέφτη τοῦ Ὀρφέα (ποίηση, ἐκδόσεις Sui Generis 2013), Σφαίρες στίς σελίδες (διήγημα, ἐκδόσεις Ἔναστρον 2012), Μόδα καί σύγχρονη τέχνη (μελέτη, ἐκδόσεις Εὐρασία 2011), Ἔρωτας δαίμονας (μυθιστόρημα, Ἐμπειρία ἐκδοτική 2009), Μόδα καί μοντέρνα τέχνη (μελέτη, ἐκδόσεις Εὐρασία 2008), Τό πορτραίτο ἑνός… τρομοκράτη (μυθιστόρημα, ἐκδόσεις Μιχ. Σιδέρης 2007), Ὁ ἰδανικός ἔρωτας (μυθιστόρημα, ἐκδόσεις Ἑλληνικά Γράμματα 2002), Γῆ καί βράχοι (ποίηση, ἐκδόσεις Ἄγκυρα 2001), Ἀρχιτεκτονική τῶν δακρύων (διήγημα, ἐκδόσεις Ἄγκυρα 2001), Γιά μιά ἄλλη χρήση τοῦ κόσμου (ποίηση, ἐκδόσεις Ἄγκυρα 2001), Tsoclis (μελέτη, ἐκδόσεις Καστανιώτη 1997), Ποίηση καί ζωγραφική (ποίηση, ἐκδόσεις Ἔψιλον 1997), Ζαμπούρα-Δαββέτας (κείμενα, ἐκδόσεις Περί Τεχνῶν 1996), Ποιήματα (ποίηση, ἐκδόσεις Μπάστας-Πλέσσας 1995), Ἐρωγραφές (δοκίμιο, ἐκδόσεις Ἐξάντας 1992), Ὀρέστης ἤ τό μυθιστόρημα δίχως τέλος (μυθιστόρημα, ἐκδόσεις Γνώση 1989, ἐκδόσεις Ἄγκυρα 2001).
Στό ἐξωτερικό ἔχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του (ἐνδεικτικά): Ὀρέστης ἤ τό μυθιστόρημα δίχως τέλος (γαλλικά, Flammarion), Τό τραγούδι τῆς Πηνελόπης (γαλλικά, Galilée), Γῆ γεμάτη φῶς (γαλλικά, Michel Chomarat), Ἀρχιτεκτονική τῶν δακρύων (ἀγγλικά, Edgewise Press), Γιά μιά ἄλλη χρήση τοῦ κόσμου (γαλλικά, Lieux Dits, ἰταλικά, Sylvana Editore), Τό πορτραῖτο ἑνός… τρομοκράτη (γαλλικά, Perle), Στόν καθρέφτη τοῦ Ὀρφέα (γαλλικά, CIPM).
Τά εἰκαστικά του έργα ἔχουν ἐκτεθεί σέ πολλές χώρες, καί στήν Ἑλλάδα. Τό 2014 παρουσιάστηκε ἡ τελευταία ἔκθεση ζωγραφικῆς του στό Maison Européenne de la Photographie, στό Παρίσι.
Ἀκόμη, εἶναι πολιτικός σχολιαστής καί ἀναλυτής, στήν τηλεόραση καί στόν ἔντυπο Τύπο. Διατηρεῖ ἐβδομαδιαῖες στήλες στίς ἐφημερίδες Ἐλεύθερος Τύπος καί Κυριακάτικη Kontra News.
Ο διαπρεπής καθηγητής, συγγραφέας, και εικαστικός Δ. Δαββέτας, που όταν πήρε αρχές του ’80 υποτροφία DAAD για Βερολίνο, συγκατοικούσε με Ντέιβιντ Μπάουι, Ταρκόφσκι, Μπάζελιτς κλπ., μοιράστηκε μαζί μας εμπειρίες, διαλόγους - προσωπικές συζητήσεις και περιστατικά με τους μεγάλους της σύγχρονης τέχνης, όπως ο Γουόρχωλ, ο Μπόις, η Αμπράμοβιτς, ο Μπάσκια, ο Τουόμπλι, ο Μπάζελιτς, ο Λόγκας, ο Σαμαράς, ο Γιάννης Κουνέλλης κ.α. , που του έχουν ανοίξει την καρδιά τους και του έχουν αποκαλύψει τα κλειδιά της δουλειάς τους.
Στη "ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ" της Δευτέρας, ο κ. Δαββέτας μίλησε στο κοινό για τη διαφορά μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, την έννοια του όρου avant-garde, το πάθος της καινοτομίας, το μετα-μοντέρνο,την άυλη επικοινωνία, για τον Δημιουργό – Παραγωγό, τη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη, τη θεωρία της απο-δόμησης, την αγορά τέχνης, την επικοινωνία, τα κινήματα της σύγχρονης τέχνης, την κυριαρχία της εννοιολογικής τέχνης, την καινοτομία και παράδοση, το Marcel Duchamp, τον Andy Warhol, τη τέχνη "χρηματιστηρίου", το Jeffrey Lynn Koons, το σκάνδαλο ως επικοινωνία, τη ανανοηματοδότηση του έργου τέχνης, Francis Twombly, το Joseph Beuys το Γιάννης Κουνέλλη, τεχνομηδενισμό, την αισθητική στα χρόνια της επικοινωνίας, τη τεχνητή νοημοσύνη, τον μετα-άνθρωπο του τεχνο-κόσμου, το ιδανικό της τεχνο-θεολογίας και άλλα ενδιαφέροντα θέματα, δέχτηκε ερωτήσεις από τα μέλη του Σωματείου και στο τέλος της βραδιάς υπέγραψε βιβλία του.
Πολλά συγχατητήρια στη πρόεδρο κ. Όλγα Κονομόδη-Θωμά και στο Δ.Σ. του Σωματείο Λόγου και Τέχνης
«Αλκυονίδες» για την διοργάνωση μιας ακόμη υπέροχης βραδιάς!
Το Τουριστικό & Πολιτιστικό Δίκτυο WeLove Corinth & Corinth Greece ήταν εκεί, δείτε πλούσιο φωτορεπορτάζ του Paris Dionisopoulos
ΒΙΟ
Ο Δημοσθένης Δαββέτας γεννήθηκε στήν Ἀθήνα. Σπούδασε στή Νομική Σχολή τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καί εἶναι Διδάκτωρ Αἰσθητικής στό Πανεπιστήμιο Paris VIII. Διδάσκει στό IESA στό Παρίσι καί πραγματοποιεῖ σεμινάριο μέ θέμα Ποίηση καί Σύγχρονη Τέχνη στό Πανεπιστήμιο Paris IV. Ἔχει διδάξει Φιλοσοφία τῆς Τέχνης στό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στό Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στό Πανεπιστήμιο Πειραιῶς, στό Strate Collège καί στό Créapole στό Παρίσι. Ἔχει παραδώσει σεμινάρια Φιλοσοφίας τῆς Τέχνης στό École des Beaux-Arts (Παρίσι) καί Φιλοσοφία Ἐφαρμοσμένων Τεχνῶν στήν Ἀρχιτεκτονική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν. Συχνά, δίνει διαλέξεις σέ σχολές τέχνης καί πανεπιστήμια.
Ποιητής καί συγγραφέας, ζωγράφος καί εἰκαστικός, γράφει ἤδη ἀπό τό 1982 σχετικά ἄρθρα καί δοκίμια στά περιοδικά Art Forum, Art in America, Art Studio, Beaux Arts Magazine, Galleries Magazine, Parkett Risk, καί στίς ἐφημερίδες Liberation, Figaro & Les Echos.
Στήν Ἑλλάδα ἔχουν κυκλοφορήσει τά βιβλία του: Ἦχοι τοῦ σύμπαντος (ποίηση, ἐκδόσεις Πληθώρα/ἐκδόσεις Παρουσία 2015), Μαρίνα Ἀμπράμοβιτς (μελέτη, ἐκδόσεις Τόπος 2014), Γιά ἕναν φιλελεύθερο ἀνθρωπισμό (δοκίμια, ἐκδόσεις Ἀγγελάκη 2013), Στόν καθρέφτη τοῦ Ὀρφέα (ποίηση, ἐκδόσεις Sui Generis 2013), Σφαίρες στίς σελίδες (διήγημα, ἐκδόσεις Ἔναστρον 2012), Μόδα καί σύγχρονη τέχνη (μελέτη, ἐκδόσεις Εὐρασία 2011), Ἔρωτας δαίμονας (μυθιστόρημα, Ἐμπειρία ἐκδοτική 2009), Μόδα καί μοντέρνα τέχνη (μελέτη, ἐκδόσεις Εὐρασία 2008), Τό πορτραίτο ἑνός… τρομοκράτη (μυθιστόρημα, ἐκδόσεις Μιχ. Σιδέρης 2007), Ὁ ἰδανικός ἔρωτας (μυθιστόρημα, ἐκδόσεις Ἑλληνικά Γράμματα 2002), Γῆ καί βράχοι (ποίηση, ἐκδόσεις Ἄγκυρα 2001), Ἀρχιτεκτονική τῶν δακρύων (διήγημα, ἐκδόσεις Ἄγκυρα 2001), Γιά μιά ἄλλη χρήση τοῦ κόσμου (ποίηση, ἐκδόσεις Ἄγκυρα 2001), Tsoclis (μελέτη, ἐκδόσεις Καστανιώτη 1997), Ποίηση καί ζωγραφική (ποίηση, ἐκδόσεις Ἔψιλον 1997), Ζαμπούρα-Δαββέτας (κείμενα, ἐκδόσεις Περί Τεχνῶν 1996), Ποιήματα (ποίηση, ἐκδόσεις Μπάστας-Πλέσσας 1995), Ἐρωγραφές (δοκίμιο, ἐκδόσεις Ἐξάντας 1992), Ὀρέστης ἤ τό μυθιστόρημα δίχως τέλος (μυθιστόρημα, ἐκδόσεις Γνώση 1989, ἐκδόσεις Ἄγκυρα 2001).
Στό ἐξωτερικό ἔχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του (ἐνδεικτικά): Ὀρέστης ἤ τό μυθιστόρημα δίχως τέλος (γαλλικά, Flammarion), Τό τραγούδι τῆς Πηνελόπης (γαλλικά, Galilée), Γῆ γεμάτη φῶς (γαλλικά, Michel Chomarat), Ἀρχιτεκτονική τῶν δακρύων (ἀγγλικά, Edgewise Press), Γιά μιά ἄλλη χρήση τοῦ κόσμου (γαλλικά, Lieux Dits, ἰταλικά, Sylvana Editore), Τό πορτραῖτο ἑνός… τρομοκράτη (γαλλικά, Perle), Στόν καθρέφτη τοῦ Ὀρφέα (γαλλικά, CIPM).
Τά εἰκαστικά του έργα ἔχουν ἐκτεθεί σέ πολλές χώρες, καί στήν Ἑλλάδα. Τό 2014 παρουσιάστηκε ἡ τελευταία ἔκθεση ζωγραφικῆς του στό Maison Européenne de la Photographie, στό Παρίσι.
Ἀκόμη, εἶναι πολιτικός σχολιαστής καί ἀναλυτής, στήν τηλεόραση καί στόν ἔντυπο Τύπο. Διατηρεῖ ἐβδομαδιαῖες στήλες στίς ἐφημερίδες Ἐλεύθερος Τύπος καί Κυριακάτικη Kontra News.
Οι αντοχές του Πούτιν. (Ελεύθερος Τύπος 11.01.2024)
Οι αντοχές του Πούτιν.
Όταν ξεκίνησε η επίθεση του Πουτιν στην Ουκρανία το 2022 κάνεις δεν περίμενε ότι ο ρωσικός στρατός δεν θα τα κατάφερνε. Κι όμως και στο Κίεβο και στο Χαρκοβο απέτυχε. Αν και γενικώς οι πρώτες εντυπώσεις από τα δύο πρώτα χρόνια των πολεμικών επιχειρήσεων έδειχναν πως ,η διεθνής απομόνωση της Ρωσίας, η μετατροπή της οικονομίας της χώρας σε οικονομία πολέμου,οι απώλειες περίπου 300.000 νεκρών στρατιωτών στο μέτωπο κι η φυγή 800.000 νέων η μη στο εξωτερικό ,θα λύγιζαν την Ρωσία και θα έδιωχναν από την εξουσία τον Πουτιν, εν τούτοις κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Και η χώρα και ο πρόεδρος της δείχνουν να κρατούν καλά.
Κάνοντας τον απολογισμό των δύο τελευταίων χρόνων πολέμου και μπαίνοντας στο 2024, διαπιστωνουμε ότι οι Ρώσοι απωθησαν την διαφημιζομενη Ουκρανική αντεπίθεση και μαζί με αυτήν δεν νικήθηκαν απο την στρατιωτική τεχνολογία που οι Δυτικοί έδωσαν στους Ουκρανους.
Ο πόλεμος αυτός αντί ν'αποδυναμωσει τον Πουτιν τον δυνάμωσε σε αυτό που ο ίδιος θεωρεί ότι έχει, δηλαδή μια αποστολή.
Ποια είναι αυτη;
Το να ξαναδώσει στην Ρωσία την αρμόζουν θέση της ως μεγάλη στρατιωτικη και πολιτιστικη δύναμη . Κι αυτό,πάντα κατά τον Πουτιν,περνά μέσα από από την ρήξη με τις Δυτικές αξίες, τις οποίες κατατάσσει στην υπηρεσία του " κακου" γιατι υποταχτηκαν στην Αμερικη ,κρατώντας το " καλο" για τον ίδιο και την χώρα του.
Ο πόλεμος με την Ουκρανία θαλεγα μαλιστα επισπεύδει αυτό το μεγάλο στρατωτικοπολιτιστικο σχέδιο του Πουτιν. Το αν μελλοντικά η οχι θαχει διάρκεια η στρατηγικη του δεν τον προβληματίζει. Νοιώθει δυνατός.
Βέβαια απ'οτι φαίνεται και τα άστρα μάλλον τον βοηθούν. Γιατί, για Πέμπτη φορά υποψήφιος πρόεδρος ο αυτοκράτορας η αν θέλετε τσάρος της Μόσχας, πρόκειται,ελλείψει αντιπολίτευσης να επανεκλεγει πανηγυρικά με περισσότερες από τα τρία τέταρτα των ψηφων όπως το 2018. Ενγγραφοντας την δράση του μακροπροθεσμα, σύμφωνα με τις αλλαγές που έγιναν το 2020 στο σύνταγμα της χώρας του ,που του δίνουν δικαίωμα να είναι στην προεδρεία ως το 2036 όταν θα είναι 84 χρόνων, ο Πουτιν, υπόσχεται μια " αυταρκη" Ρωσία, ακόμη κι αν αυτό στην πράξη μεταφράζεται ως εσωστρέφεια η ως αντίσταση διάρκειας απέναντι σε ένα εχθρικό κόσμο.
Ικανός ν'αντισταθει στις ουκρανοδυτικες επιθέσεις ,αλλα και να αναλαβει ο ιδιος επιθετικες πρωτοβουλιες όπως πρόσφατα είδαμε με την σωρεία πυραύλων που έστειλε εναντίον του Κιέβου, ,ο νεοτσαρος ,ποντάρει επίσης και στις εξελίξεις των Αμερικανικών εκλογών. Η ενδεχόμενη επιστροφή του Ντόναλντ Τράμπ στην προεδρία των ΗΠΑ θα μπορούσε να είναι ύψιστο δώρο γι'αυτον. Γιατί όποια αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ θα τον ωφελουσε. Ο Πουτιν απ'οτι φαίνεται ξέρει να περιμένει και βασίζεται πολύ στην χρονια φθορά των αντιπαλων του. Ας του αποδείξουν αυτοί το αντίθετο. Ο Χρόνος θα μας δείξει.
Δημοσθένης Δαββετας καθηγητής φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής
Η παρέμβαση μου 10/1/23 στο ράδιο παραπολιτικα στην εκπομπή του Λάμπρου Καλαρυτη
Στη συνέντευξή μας (09-01-2024) ο συγγραφέας, εικαστικός και καθηγητής περιγράφει τις καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της Γαλλίας. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν προχώρησε σε ανασχηματισμό αλλάζοντας πρωθυπουργό σε μία προσπάθεια να διαχειριστεί τις εσωτερικές πολιτικές πιέσεις και τη δημοσκοπική κατρακύλα. Η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν υπέβαλε στον Μακρόν την παραίτησή της το βράδυ της Δευτέρας, με τον νεαρό υπουργό Παιδείας Γκάμπριελ Ατάλ να είναι η επιλογή του Γάλλου προέδρου. Με σκληρές θέσεις στο μεταναστευτικό, υπέρ του περιορισμού της παράνομης μεταναστευτικής ροής και των απελάσεων, παρότι με μεταναστευτικό υπόβαθρο ο ίδιος με βορειοαφρικανικές και ελληνικές ρίζες, ανοιχτά ομοφυλόφιλος που έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης με τον σύντροφό του. Η κίνηση εκλαμβάνεται ως προσπάθεια να βρει απαντήσεις στην επέλαση της Μερίν Λεπέν, δίχως να χάσει άλλες δεξαμενές. Ο Μακρόν μη έχοντας δυνατότητα διεκδίκησης τρίτης θητείας βάσει του γαλλικού συντάγματος δρομολογεί διαδικασίες επόμενης ημέρας επιχειρώντας να συγκεράσει τάσεις απ' όσο το δυνατόν μεγαλύτερο φάσμα. Να προσελκύσει και γκωλικές ψήφους και το ακροατήριο της Λεπέν και το νόμιμο μεταναστευτικό κοινό. Η πολυπαραγοντική πολιτική περιδίνηση στην οποία έχει περιέλθει η Γαλλία πάντως δεν φαίνεται να μπορεί να τιθασευτεί.
.png)
Στο ράδιο παραπολιτικα στην εκπομπή Ο ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ. 08-01-20
παρέμβαση στο ράδιο παραπολιτικα στην εκπομπή Ο ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ του Αντρέα Μαζαρακη.
.png)
https://www.mixcloud.com/parapolitika901/%CE%BF-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%89%CE%BD-08-01-2024/?utm_source=notification&utm_medium=email&utm_campaign=notification_new_upload&utm_content=html&fbclid=IwAR3m9op0YawltyBtdL_w0Xqsv_XJDCr8I3MNxKJUQunOhhQmPqKBTaLu5LM
Στην εκπμπή NET24 στην τηλεοραση RISE TV , 8-1-2024
Στο κανάλι 1 και την εκπομπή του Β. Ταλαμαγκα. 08.01.2024
Η παρέμβαση μου στο κανάλι 1 στην εκπομπή του Β. Ταλαμαγκα.
https://www.mixcloud.com/KanaliEna904/o-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B8%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CE%AD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-904-080124/?fbclid=IwAR2YI2jsaq0yYKrpK8DAJb32ZRz5iH4zTg0v190Udd_CRT68PdLTX2vHE4I
Μόλις κυκλοφόρησε. Το τελος της Αισθητικης;.Just published.The end of Esthetics;
Μόλις κυκλοφόρησε. Το τελος της Αισθητικης; .Just published.The end of Esthetics;
Ο Νουρέγιεφ και το μέλλον (Ελεύθερος Τύπος 04.01.2024)
Ο Νουρέγιεφ και το μέλλον .
Ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, η μυθική αυτή μορφή του χορού ,γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1938 στην Σιβηρία και πέθανε τον Ιανουάριο του 1993 στην Γαλλία απο Ειτς. Χορευτής των ρωσικών μπαλέτων Κιροφ την περιοδο της Σοβιετικης ενωσης, ,σε μια περιοδεία στην Δύση τα εγκατέλειψε κι έγινε πολιτικός πρόσφυγας ζητώντας πολιτικό άσυλο κάτι που του δόθηκε. Διεθνές σκάνδαλο τότε,την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, ο τεράστιος σε αξία διάσημος χορευτής χορεύει για την όπερα του Παρισιού κι από τον Φεβρουάριο του 1982 ως τον Αύγουστο του 1989 γίνεται ο διευθυντής της.
Αυτά τα στοιχεία που αποτελούσαν την χορευτική του προσωπικότητα, δηλαδή σιδηρα πειθαρχία κι εργασία ως τα άκρα, σκληρή εξαντλητική ως λιποθυμιας προπόνηση, γνώση των κλασσικών κινήσεων κι επιθυμία διαλογου με τις καινοτομικής τάσεις της μοντέρνας και σύγχρονης εποχής ,όλον αυτόν τον συνδυασμό κλασσικού και σύγχρονου τον μετέφερε και ως διευθυντής της όπερας στις επιλογές των έργων και την σκηνοθεσία τους.
Τα σκάνδαλα, τα νεύρα, τα ποτήρια και μπουκάλια που έσπασε σε στιγμές έντασης με μανία στους τοίχους των χωρών που προπονούνται οι χορευτές ελίτ της όπερας, αλλά κι οι απρόσμενες απεργίες που συνέβαιναν εκεί, οι πολλοί χορευτές που δεν τον άντεχαν, η σύγκρουση του με τον Μωρις Μπεζαρτ ,όπως και η συμφιλίωση του με τον Ρολαντ Πετι αλλά κι ανακάλυψη που έκανε ενός νέου αργότερα διάσημου χορευτή του Ουιλιαμ Φορσαιθ ,όλα αυτά κι άλλα ακόμα πολλά διουργησαν έναν μεγάλο μύθο , αυτόν του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, του χορευτή που πάντρεψε βίωμα, κλασσική παιδεία και καινοτόμα επιθυμία.
Τα τριάντα χρόνια από τον θάνατο του φέτος γιορταζονται διθυραμβικα με πολλές εκδηλώσεις διεθνώς αλλά και με το ερωτημα: μπορούμε ακόμη να μάθουμε κάτι από αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη που συνδύασε ισορροπημενα Ανατολή και Δυση;
Τον γνώρισα το 1985 ,όταν ήμουν νεαρός δημοσιογράφος στην Γαλλική εφημερίδα Liberation. Μου τον γνώρισε ο Αλέξανδρος Ιόλας. Συνφάγαμε συχνά. Το μήνυμα που περνούσε ηταν: η ζωή είναι ένας χορός όπου ο,τι μάθαμε με ο,τι θέλουμε να μάθουμε συνυπάρχει δημιουργικά και μπορεί να ομορφύνει ο,τι ζούμε.
Και το μέλλον μας ως πολιτική, Τέχνη, οικονομία, οικολογία, καθημερινότητα, θα πρόσθετα ,κάπως έτσι πρέπει να προχωρήσει. Να είναι ένα γόνιμο μίγμα παραδόσεων και καινοτομιών. Κι όχι να συγκρούονται μονιμα ακραια οι μεν με τις δε.
Ιστορικη μνήμη και έρευνα, επιστήμη και πίστη, Φιλοσοφια και Τεχνικη, εμπειρια και γνωση, πραγματικοτητα και ονειρο, μπορούν να συνυπάρξουν υγιως κι ισορροπημένα βάζοντας τις βάσεις για ένα ισχυρό μέλλον. Η παιδεία να μην είναι μόνο τεχνοκρατικη αλλά να συνδυάζεται και με κλασσικές σπουδές. Η πολιτική να μην είναι υποταγμενη στις αγορές αλλά να συνδυάζει οικονομία και πολιτισμο, . Η Τέχνη να έχει την δημιουργική αυτονομία της και να μην εξαρτάται από τα καπρίτσια των εμπόρων Τέχνης. Το περιβάλλον να είναι η " φωλια" των ανθρώπων κι όχι ένα σπασμένο igloo όπου δεν υπάρχει ασφάλεια κι οικογενειακή θαλπωρή.
Να ποιο είναι το στοίχημα από το 2024 και στην συνέχεια για να ξαναβρουμε την αναγκαία αυτογνωσία, το θεμέλιο δηλαδή κάθε προόδου.
Δέντρο χωρίς ρίζες δεν καρποφορεί και κυρίως δεν στεριώσει πουθενά και δεν ζει γιατί το παίρνει ο άνεμος και το πετα δεξιά κι αριστερά.
Ας δούμε την γνώση,την έρευνα, την πνευματική και Τεχνική περιπέτεια σαν ενα διαρκή χορό, έναν γόνιμο χορό, όπως τον χορό του Νουρέγιεφ όπου κλασσικό και σύγχρονο συνυπηρχαν δημιουργικά ως επιθυμία ζωής, λαμπερης ζωής, σε αυτό το γρήγορο αλλά ικανό για ποιότητα, πέρασμα μας από τον κόσμο.
Δημοσθένης Δαββετας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)