Ελληνικό φως εναντίον τζιχαντιστικου σκότους (ΕλεύθεροςΤύπος 21.07.2016)

Ελληνικό φως εναντίον τζιχαντιστικου σκότους 

Καποτε ακούγαμε για τις μαζικές σφαγες, αποκεφαλισμους και διάφορες τέτοιες φρικαλεοτητεσ στη μέση ανατολή και αντιμετωπιζαμε τετοιες εικονες με οργισμενη κριτική. Ήταν όμως μακρυά μας σε Ιράκ, Συρία, Λιβύη κλπ. Εδώ και ένα περίπου χρόνο ανάλογες σκηνές διαδραματιζονται, μπροστα μας, από ανθρώπους της διπλανής πόρτας, συμπολίτες μας υπεράνω πάσης υποψίας. Τι είναι αυτό που έκανε αυτούς τους νέους μουσουλμανου αντιδρασουν έτσι; Κάποιοι μιλούν για περιθωριοποιηση τους στην κοινωνία κι όμως είναι παντού σε θέσεις κλειδιά και αρκετοί από αυτούς οικονομικά ευκαταστατοι. Κάποιοι άλλοι μιλούν για απογοήτευση αυτών των νέων από την αραβικη άνοιξη. Πώς να εξηγηθεί όμως ότι τσετσενοι, ουιγουροι, ινδονησιοι που δεν είναι Άραβες ανταποκρινονται άμεσα στις σειρηνες του ισλαμικου κράτους; Τότε ποια είναι η αιτία;
Ως γνωστόν όλοι οι εγκληματίες από τους γκανγκστερ ως τους ναζι προσπάθησαν να κρύψουν πάντα τα εγκλήματα τους. Αντιθέτως το ισλαμικο κράτος τα φανερώνει δοξαζοντας τα ως το δρόμο της ευτυχίας, καλώντας τους νέους μουσουλμανους να έρθουν «στη Χώρα εκείνη όπου οι νόμοι του πλανήτη δεν εφαρμόζονται», όπου μπορούν «να σκοτώσουν, να ακροτηριασουν, να σφαξουν, να βράσουν ατιμωρητοι τους σεξουαλικους του σκλαβους, τρομοκρατωντας όλη τη γη στο όνομα του Θεού», που θα τους αναλάβει «στην απόλυτη υπευθυνοτητα του». Υμνωντας τη βία και το θάνατο αρνούνται τον τρόπο ζωής μας, ο οποίος στηριχτηκε στη φιλοσοφία των Ελλήνων. Ως βάση του δυτικού πολιτισμού, οι Έλληνες μηδενησαν το θάνατο μέσω της φιλοσοφίας, της ποίησης, της τέχνης και των γραμμάτων. Αντιθέτως οι τζιχαντιστες τον δοξαζουν. Αρνούνται το παρόν της ζωής ως υψιστο αγαθό και υμνουν το θάνατο δικαιολογωντας τον, ως απάντηση εναντίων «των απιστων» εβραίων, χριστιανών, κουρδων, σιιτων, σούφι κτλ. Τι μπορούμε να κάνουμε εναντίων τους; Κατά αρχήν να πάρουμε πρακτικά μέτρα: έλεγχο χρηματοδότησης πολιτιστικών ισλαμικων κέντρων και των παιδαγωγικων τους προγραμμάτων, ελεγχόμενη μετανάστευση και ακόμ, έλεγχο χρηματοδότησης πολιτικων ισλαμιστικων φορέων. Και στη συνέχεια μέσω της εκπαίδευσης μας να παψουμε να αυτομαστιγονομαστε ως δυτικός πολιτισμός. Είναι καιρός να ξαναβρουμε τις ανθρωπιστικες μας αξίες και να ξαναβαλουμε δίπλα μας ως πνευματικό οδηγό το Ελληνικό φως εναντίων του τζιχαντιστικου σκοταδισμου.

Δημοσθένης Δαββετας

Άρθρο στο NEW-DEAL.GR 12.07.2016

Οι ευρωκράτες των Βρυξελλών και στο παρελθόν στην περίπτωση του γαλλικού δημοψηφίσματος επί Σιρακ και τώρα στο Brexit και σε άλλες περιπτώσεις έκαναν τα πάντα για να μην πραγματοποιηθουν, υποστηριζοντας πάντα ότι οι λαοί ήταν ανωριμοι για τέτοιου είδους αποφάσεις. Η τεχνική της ενοχής (οποιοσδήποτε διαφωνουσε ήταν εύκολα φασίστας, ακροδεξιος, “λαϊκιστης” κλπ) είχε λειτουργήσει καλά ως τώρα. Σήμερα όμως με την περίπτωση της Βρετανίας τα πράγματα αλλάζουνε. Υπάρχει αμφισβήτηση της κυριαρχης Ευρωκρατικης Ιδεολογίας.

BREXIT: ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ Ή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ | new-Deal

Ο Δημοσθένης Δαββέτας θεωρεί ότι η αυταρχική ως δικτατορική της αντίληψης, ότι τώρα με την παγκοσμιοποίηση ζούμε το τέλος της ιστορίας, των θρησκειών, της εθνικής ταυτότητας ή των πολιτισμικών μνημών αμφισβητείται από σημαντική…

NEW-DEAL.GR

Η επιστροφή των συνόρων; (Ελεύθερος Τύπος 14.07.2016)

Η επιστροφή των συνόρων; 

Ποιος δε θυμάται τα ενθουσιωδη μηνύματα του Μάη του ’68 και την κάθε λογής επαναστατων περί γκρεμισματος των συνόρων; Ποιος δε θυμάται το πόσο δεξιά κι αριστερά ελίτ (sic) χειροκροτησαν την παγκοσμιοποιηση ως το θαύμα των αγορών που θα γεννουσαν ένα υπερεθνικο έθνος γκρεμιζοντας τα παλιά σύνορα; Σήμερα μετά το Brexit, τη σημαντική άνοδο λαικιστων, την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, ποια αξία έχει ο όρος «σύνορα», ένας όρος που σημαίνει κάτι οριοθετημενο σε χώρο και χρόνο;
Στον τομέα του εμπορίου παρά την ελεύθερη διακίνηση εμπορικων προϊόντων διαπιστωνεται μια όλο και μεγαλύτερη προσπάθεια κρατών να προστατευσουν αγαθά, καταναλωτές και περιβάλλον, δίχως να καταργηθούν οι δασμοι οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις αυξάνονται.
Στον χρηματοπιστωτικο τομέα ενώ η απλή επικοινωνία θεωρήθηκε αρχικά ότι θα εξαφανιζε τα συνοριακα εμπόδια, σήμερα παρατηρούμε, σε θέματα που αφορούν κυκλοφορία χρημάτων, ισολογισμους και εκτός και εντός χώρας, νομικής δραστηριότητας, όλο και περισσότερο ελεγχο. Η κυβερνοοικονομια ονειρευτηκε να αλλάξει την παραδοσιακή εικόνα της οικονομίας. Όμως συναντά ρεαλιστικές δυσκολίες που διατηρούν τα σύνορα.
Στον τομέα της ελεύθερης διακίνησης πολιτών και της ζώνης Σενγκεν, και πάλι το όνειρο της κατάργησης των συνόρων μπήκε επιτακτικα. Λίγο η γηρανση του πληθυσμού, λίγο τα φτηνά εργατικά χέρια, έδωσαν την αίσθηση ότι οι μετανάστες θα βοηθουσαν. Η ανεξέλεγκτη όμως ροή τους και η χρησιμοποιηση τους από την παγκοσμιοποιημενη ιδεολογία, δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα, λόγω της τρομοκρατίας, της απειλής της εθνικής ταυτότητας και του κινδύνου εξαφάνισης πολιτιστικών ριζών.
Και ενώ στην κρίση του 2007-2008 το πρόβλημα αυτό ήταν ακόμη αντικείμενο ανάλυσης και δεν έμοιαζε αλυτο, η πρόσφατη κρίση έγινε ανεξέλεγκτη και επηρέασε στο Brexit αλλά και στην άνοδο των ευρωσκεπτικιστικων τάσεων.
Όλα τα ανωτέρω φανερωνουν το πόσο κραυγαλεα επίκαιρη είναι η έννοια των συνόρων, η οποία από παραταιρη επανήλθε στην πρώτη γραμμή.
Παρά την παγκοσμιοποιση πρέπει να ξανατεθει στις πολλαπλές και δυσβατες διαστάσεις του, το θέμα των συνόρων.
Πρέπει να ξανατεθούν ερωτήματα που αφορούν την προστατευτικοτητα, την επανιδρυση περιφερειακων συμφωνιών και ζωνών ελεύθερης διακίνησης, τον υγειονομικο έλεγχο σε εισαγωγημα και εξαγωγημα προϊόντα ή ακόμη την ελεγχόμενη μετανάστευση. Επίσης πρέπει να ληφθούν εκ νέου υπόψιν θέματα ουσίας όπως «εθνική ταυτότητα», πολιτισμικες και θρησκευτικές ρίζες, ιστορικές παραδόσεις, που είναι, όσο και η γλώσσα, τόσο πολύτιμα για την πνευματική και ταυτοτικη ισορροπία των λαών.

Δημοσθένης Δαββετας

Αρθρο στο σάιτ New Deal. (Του Πάνου Μαυριδη). 08.07.2016

 

 

http://new-deal.gr/%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83/

 

Brexit: Ιδεολογία ή Δημοκρατία; (Ελεύθερος Τύπος 07.07.2016)

Brexit: Ιδεολογία ή Δημοκρατία;  

Μετά το BREXIT βιώνουμε έναν ασταμάτητο βομβαρδισμό πληροφοριών από τα κυρίαρχα ΜΜΕ που είτε ανακοινώνουν συλλογή υπογραφών για ανατροπή του δημοψηφισματος, είτε κατηγορούν τις μεγαλύτερες ηλικίες ψηφοφόρων ως συντηρητικους, ως θύματα των λαϊκιστων ή ακροδεξιων, είτε ανακοινώνουν ότι η Βρετανία βρίσκεται προ μίας οικονομικής καταστροφής ή αποσχιστικων τάσεων περιοχών της κλπ.
Η βιαιοτητα τέτοιων αντιλήψεων και το προειδοποιητικά ενοχοποιό τους ύφος, φέρνει στην επιφάνεια έναν λυσσαλέο εδώ και είκοσι περίπου χρόνια πόλεμο μεταξύ ιδεολογίας και Δημοκρατίας.
Οι ευρωκράτες των Βρυξελλών και στο παρελθόν στην περίπτωση του γαλλικού δημοψηφίσματος επί Σιρακ και τώρα στο Brexit και σε άλλες περιπτώσεις έκαναν τα πάντα για να μην πραγματοποιηθουν, υποστηριζοντας πάντα ότι οι λαοί ήταν ανωριμοι για τέτοιου είδους αποφάσεις. Η τεχνική της ενοχής (οποιοσδήποτε διαφωνουσε ήταν εύκολα φασίστας, ακροδεξιος, “λαϊκιστης” κλπ) είχε λειτουργήσει καλά ως τώρα. Σήμερα όμως με την περίπτωση της Βρετανίας τα πράγματα αλλάζουνε. Υπάρχει αμφισβήτηση της κυριαρχης Ευρωκρατικης Ιδεολογίας.
Η αυταρχική ως δικτατορική της αντίληψης, ότι τώρα με την παγκοσμιοποίηση ζούμε το τέλος της ιστορίας, των θρησκειων, της εθνικής ταυτότητας ή των πολιτισμικων μνημών αμφισβητειται από μεγάλη, σημαντική μερίδα των Ευρωπαίων πολιτών. Οι διαδηλώσεις για παράδειγμα στη Γαλλία για επιστροφή σε αξίες του πολιτισμού μας, εναντίον της διάλυσης της οικογένειας, η άρνηση των διανοουμενων να δεχτούν την αφαίρεση Αρχαίων ελληνικών και Λατινικων από την εκπαίδευση ή ακόμα ο δυναμικός ρόλος της θρησκείας, είναι κάποιες από τις πολλές ενδείξεις αυτής της άρνησης του χρηματοπιστωτικου μηδενισμου και υλισμου που φέρνει η παγκοσμιοποιηση. Το να πιστεύουν οι ευρωκρατες ότι όλα θα λυθούν μόνο μέσα από την οικονομία και την αγορά, ότι η πρόοδος είναι μια τεχνολογική Καινοτομία δίχως ανθρώπινες βάσεις, ότι η ηθική έχει τελειώσει γιατί την αντικατεστησε πια η μηχανική λειτουργικοτητα της “Τεχνικής” πατρίδας, είναι κάτι το επικίνδυνο. Γιατί έχει τον φανατισμο της ιδεολογίας. Δηλαδή ενός κλειστού συστήματος σκέψης και δράσης που κινείται στη σφαίρα του απολυτου και χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να πετύχει το σκοπό του. Ακόμη και ανεντιμους τρόπους, ακόμη και ψέμματα, καθότι αυτό που την ενδιαφέρει είναι η επικράτηση. Κι όποιος δεν συμφωνεί μαζί της τον περιφρονει. Μια τέτοια στάση είναι εχθρική στον άνθρωπο. Γιατί δεν έχει μέσα της το ουσιαστικό ανθρώπινο στοιχείο, την αμφιβολία.
Η Δημοκρατία αντιθέτως στηρίζεται στην αμφιβολία. Καθένας πλούσιος ή φτωχός, διανοουμενος ή μη, είναι ικανός να αποφασίσει για το μέλλον του ψηφιζοντας. Μετά τον πόλεμο ο Τσωρτσιλ είχε πει ότι δε μένει πια άλλο τίποτα στους ανθρώπους παρά η Δημοκρατία. Δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος και συμβίωση των Ευρωπαίων πολιτών, δεν μπορεί να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή πορεία, αν δεν υπάρχει εγγύηση των αρχών της Δημοκρατίας. Όσο η ιδεολογία κυριαρχεί τόσο και η απόσταση Ευρώ κρατών και λαών θα μεγαλώνει και αποτελέσματα όπως το Brexit, θα θεωρούνται εχθρικά, αντί να γίνονται αφορμή και αιτία για να κατανοηθει τι λείπει σήμερα στους Ευρωπαίους πολίτες και τι πρέπει να αλλάξει για την καλυτερευση της ζωής τους.

Δημοσθένης Δαββέτας

Στην εκπομπή ΑΠ' ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ ΣΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ με τη Βίκυ Τσιανίκα 04.07.2016

[su_audio url=”https://soundcloud.com/manos-gard/o-1″] 

Brexit: Αυτογνωσία η Αυτοκαταστροφη; (Ελεύθερος Τύπος 30.06,2016)

Brexit: Αυτογνωσία η Αυτοκαταστροφη;

Η βασικη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό κάποιου μετά το Brexit ειναι: πρόκειται για σωστή η λάθος κίνηση; Ας προσπαθήσουμε ν’αναλύσουμε το γεγονός.
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σίγουρα μια δύσκολη απόφαση. Πρώτον γιατί χάνει ένα βασικό (αν κι ιδιαίτερα προβληματικο) μέλος της, η οικονομία του οποίου είναι ισχυρή και μπορεί και συμβάλλει στην οποία Ευρωπαϊκή αναπτυξιακή πορεία. Δεύτερον γιατί μπορεί να γίνει κακό παράδειγμα για χώρες που έχουν προβληματική οικονομία και είναι δημοσιονομικα απειθαρχες, (ενώ στα πλαίσια της σημερινής παγκόσμιας κατάστασης αναζητείται οικονομική πειθαρχία). Και τρίτον γιατί η έξοδος της Βρετανίας μπορεί γα γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευση των λαικιστικων κι ευρωσκεπτικιστικων δυνάμεων και κομμάτων.
Για την Βρετανία τώρα. Το Brexit θα της δημιουργήσει αρχικά μια οικονομική και θεσμική αναστάτωση. Πιστεύει όμως ότι επειδή έχει μια Καλή οικονομία που στηρίζεται στους νόμους της ελεύθερης αγοράς θα μπορέσει γρήγορα ν’ανακάμψει και να παίξει εκ νέου γρήγορα πρωταγωνιστικο ανταγωνιστικο ρόλο. Οι Βρετανοί έδειξαν ότι δεν φοβούνται να παίρνουν αποφάσεις δύσκολες και να ριψοκινδυνεύουν.
Η Ευρώπη έχει ανάγκη την Βρετανία. Συνεπώς τα οποία δήθεν μέτρα« τιμωρίας » στην πραγματικότητα λέγονται για να τ’ακούσουν οι πιο μικροί της ΕΕ και να φοβηθουν ώστε να μην την μιμηθουν και πάρουν τα μυαλά τους αέρα.
Οι άμεσα τώρα κερδισμένοι από την έξοδο της Βρετανίας είναι :1:η Ρωσία που όλο αυτό τον καιρό ως τώρα δρουσε εναντίον της Ευρωπαϊκής ενότητας. 2:οι λαικιστες 3: οι Ευρωκρατες οι οποίοι δίχως την ιδιαιτεροτητα της Βρετανίας μπορούν να χουν λιγότερα προβλήματα διαχείρισης και να κοιμούνται πιο ήσυχα κυριολεκτικά.
Ας μην ονειρεύονται όμως για πολύ γιατί το Brexit μπορεί ναναι κι ένα πείραμα που θα επιτρέψει και στα δύο μέρη ν’αυτοαναλυθουν και να δουν τι πρέπει ν’ αλλάξουν έτσι ώστε σε περίπτωση νέου δημοψήφισματος στο μέλλον (άλλωστε η διάφορα δεν ήταν μεγαλη), να αποφύγουν τα ίδια λάθη.
Η ΕΕ θα πρέπει να λύσει το πρόβλημα με τις Ανατολικες χώρες οι οποίες έχουν μάθει να παίρνουν και να ζητούν μόνιμα κι όχι να δίνουν συμμετέχοντες ανάλογα στις Ευρωπαϊκές δυσκολίες. Επίσης θα πρέπει να καταλάβει ότι με πολιτική λιτότητας δεν λύνονται ως δια μαγείας τα προβλήματα. Χρειάζεται μεγαλύτερη κατανόηση του κόσμου και σεβασμό στις δυσκολίες του.
Οι Βρετανοί από την μεριά τους θα χουν ν’αντιμετωπίζουν αποσχιστικες τάσεις Ουαλίας κι Ιρλανδίας που θέλουν να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει από την πρώτη αναλυτική προσέγγιση είναι ότι το παραμύθι της πολιτικής Ελίτ περί «πολιτικά ορθου » υπέστη μια σημαντική ήττα. Δεν μπορούμε να λέμε στον κόσμο ξεχάστε την Ιστορία σας, τις παραδόσεις σας, την πολιτισμική σας μνήμη χάριν της οικονομίας η οποία Μάλιστα λόγω δικτατορίας των αγορών δεν τους προσφέρει τα υποσχόμενα κι αναμενόμενα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για παραχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας όταν η λογική του« ζούμε μαζί » δεν αποδίδει και πριμοδοτει τους δυνατούς σε βάρος των αδύνατων. Δεν μπορούμε να φροντίζουμε μόνο τους μετανάστες και να ξεχνούμε τους Έλληνες. Η εθνική ταυτότητα και γλώσσα δεν μπορούν να κακοποιουνται από την διεθνή του χρήματος και τους αριστερους συμμαχους της που θέλουν να φτιάξουν τους πολίτες της «Τεχνικης» πατρίδας δίχως ν’αντιδράσουν. Ας γίνει μάθημα στους γραφειοκρατες των Βρυξελλών.

Δημοσθένης Δαββετας.