Ήττα της Γαλλίας στην Αφρική. (Ελεύθερος Τύπος 28.09.23)

Ήττα της Γαλλίας στην Αφρική.     

   
Πριν λίγες μέρες ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουελ Μακρον ανακοίνωσε την αποχώρηση της Γαλλίας από την Νιγηρία. Πρωτα επιστρέφει ο πρεσβευτής κλείνοντας την πρεσβεία κι ως το τέλος του χρόνου επαναπατριζονται οι μόνιμοι 1500 στρατιώτες που ήταν στην χώρα.

Ο Γάλλος πρόεδρος το παρουσίασε με την γνωστή του επικοινωνίας μαεστρία ως απόφαση δικιά του ,ως απόφαση της Γαλλίας να εγκαταλείψει αποσύροντας την ως τότε "βοηθεια" της στην Νιγηρία.
Η πραγματικότητα είναι όμως άλλη πίσω από τα επικοινωνιακα φώτα, για πολιτικά οφέλη,του Μακρόν. Η πολιτική του στην Νιγηρία κι εν γένει στην Αφρική βρίσκεται σε αδιέξοδο. Αγόραζε το κυρίως χρησιμοποιούμενον στην χώρα του Ουράνιο σε εξευτελιστικη τιμή, 90% πιο κάτω από την διεθνη αξία του,στερωντας ετσι από την Νιγηρία βασικό οικονομικό πόρο.
Επίσης η αποικιοκρατικη γαλλική πολιτική είχε ξεσηκώσει τον εξαθλιωμενο κόσμο που δεν θέλουν εκεί τους Γάλλους. Επιτέθηκαν στην πρεσβεία κι υποχρεώσεων για μήνες σε εγκλεισμό τον Γάλλο πρέσβη. Είναι οι Νιγηριανός που ζήτησαν να φύγουν οι Γάλλοι κι όχι το αντίθετο.
Υποστηρίζοντας τον εκδιωχθεντα ( με τον οποίο έκανε τις συμφέρουσες οικονομικές συμφωνίες για την αγορά Ουρανιου)από τους πραξικοπηματιες,πρόεδρο έκοψε την επικοινωνία μαζί τους.
Στις ανησυχίες του για την ενδεχόμενη αύξηση των ισλαμιστων στην Νιγηρία, οι σημερινοί κυβερνώντες του απαντούν ότι δεν είναι προτεραιότητα τους ο πόλεμος κατά των ισλαμιστων και δεν τους αφορά.
Όταν τον Ιανουάριο του 2013 η Γαλλία παρενέβη στρατιωτικά στο Μαλι για να χτυπήσει τους τζιχαντιστες που ετοίμαζαν επίθεση στο Μπαμακο, ναι μεν είχε κάποιες στρατιωτικές επιτυχίες αλλά δεν κατάφερε να εξολοθρεύσει τις ένοπλες ομάδες, ούτε να εμποδίσει τα πραξικοπηματα στο Μαλι, την Γκινεα, το Μπουρίνι Φάσο, την Νιγηρία,την Γκαμπόν.
Τίποτα από ο,τι προσπάθησε στην Αφρική ο Μακρόν δεν είχε επιτυχία. Εγκλωβισμένη στην παραδοσιακή γαλλική πολιτική της Franceafrique δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με τις ανάγκες της Νέας Αφρικής η οποία ως το 2050 θαχει το ήμισυ του παγκόσμιου νεανικού πληθυσμού. Έχοντας η Γαλλία κι Μακρόν υποστεί την επικοινωνιακη επίθεση της Βαγκνερ έγινε σιγά σιγά ανεπιθύμητη στην Αφρική, εκεί που παραδοσιακά είχε τον έλεγχο για πολλές δεκαετίες. Εκεί που Μιτεραν και Σιράκ πέτυχαν ο Μακρόν απέτυχε. Κι αυτοί που εκμεταλλευονται εκεί πλέον την κατάσταση είναι οι Ρώσοι, οι Κινέζοι κι οι Τούρκοι οι οποίοι και δεν βοηθούν στην καλυτέρευσή της Μαύρης Ηπείρου γιατί τους ενδιαφέρει μόνο το στρατηγικό τους συμφέρον. Η ήττα της Γαλλίας αναγγέλλει την σε σύντομο χρόνο δημιουργία ενός νέου ισλαμιστικου χαλιφατου το οποίο οι Δυτικοί θα χτυπήσουν αναγκαστικά στρατιωτικά όταν έρθει η ώρα.
Δημοσθένης Δαββετας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός ,γεωπολιτιστικός αναλυτής.

Στο Ραδιο Παραπολιτικα και την εκπομπη "Ο ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ" 26.09.2023

Η χθεσινη μου παρεμβαση απο την 1.ωρα και 19 λεπτα στην εκπομπη ραδιο παραπολιτικα με τον Αντρεα Μαζαρακη.





O διάλογος ποίησης μου με ζωγραφική μου. 24.09.2023


Following my concept cince 30 years concerning the dialogue between my poetry and my paintings. Πιστός εδώ και 30 χρόνια στο κονσεπτ μου ,διάλογος ποίησης μου με ζωγραφική μου.

 

Tεχνητή Νοημοσύνη και Πολιτική. (Ελευθερος Τύπος 21.09.2023)


Tεχνητή Νοημοσύνη και Πολιτική.




Πριν λίγους μήνες και συγκεκριμένα τον περασμένο Φεβρουάριο στην Γαλλία ακούστηκε η φωνή του στρατηγού Ντε Γκωλ κατά την διάρκεια ενός διαγγέλματος στον γαλλικό λαό στις 18 Ιουνίου του 1940. Όσοι ερευνησαν την υπόθεση διαπίστωσαν ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ την συγκεκριμένη ημερομηνία κάποιο διάγγελμα του στρατηγού Ντεγκωλ. Και αυτό που ακούστηκε ήταν ψεύτικο.
Η φωνή που ακούστηκε ήταν γέννημα της Τεχνητής Νοημοσύνης και των παμπολλων τεχνικών δυνατοτήτων της.
Το ίδιο το γεγονός ως τέτοιο θα μπορούσε να αντιμετωπιστει ως μια φάρσα, ως ένα παιχνίδι γιατί όχι διασκεδαστικο μιας και το ν'ακους πράγματα που δεν υπήρξαν και να τα πιστεύεις ως αληθινά ίσως ναταν και μια " πλακα" μεταξύ φίλων.
Όμως εδώ πρόκειται δύο σημεία πρέπει να μας προβληματισουν.
Πρώτον: που βρίσκονται τα όρια του πραγματικου; Που ξεκινά και που αρχίζει το αληθινο; Γιατί μέσα στην ψηφιακή ζωή μας,ως ψηφιακά όντα, δεν μπορούμε πλέον ναχουμε την αίσθηση του αληθινού και του ψευτικου. Να τονιστεί βέβαια το ότι η πραγματικότητα ήταν εδώ και αιώνες συνδεδεμένη με την αισθη(αν)τιμή εμπειρία του ατόμου. Στην σημερινή ψηφιακή εποχή που μπαίνουμε για τα καλά ,η αισθητική αντικαθισταται από την Τεχνική ( μηχανικη). Η Τεχνική έχει αντικαταστήσει οντολογία κι επιστημολογια. Η δε Τεχνητή νοημοσύνη πιο ειδικά μπορεί να θέσει πλέον υπό αμφισβήτηση το τι είναι η όχι πραγματικό .
Δευτερον: Αν προσαρμόσουμε την ανωτέρω διαπίστωση στην Πολιτικη ,τότε θ'ανοιξει μπροστά μας ένα κεφάλαιο που κρύβει κινδύνους για θέματα ελευθερίας και Δημοκρατίας.
Πιο συγκεκριμένα. Ας φανταστούμε λίγο ότι είμαστε πριν τις εκλογές η λίγο πριν την λήψη μιας συλλογικής απόφασης που αφορά το μέλλον (οικονομικό,στρατιωτικό κλπ) μιας χώρας. Και τις στιγμές εκείνες ακούγεται κάποιο μήνυμα δημοφιλούς ηγέτη, η ανακαλύπτεται κάποιο σκάνδαλο που μπορεί κάλλιστα να επηρεάσει την απόφαση των πολιτών . Κι αυτό το μήνυμα είναι ψεύτικο, κατασκευασμενο. Οι πολίτες όμως δεν το γνωρίζουν. Τι άλλο τότε μπορεί να σημαίνει ένα τέτοιο γεγονός πάρα βεβαίως την χειραγώγηση και δόλια πλάνη πληροφορησης; Τι θα μπορούσε να συμβει αν παρθεί μια σοβαρή πολιτικη απόφαση με μη-πραγματικα στοιχεία; Σίγουρα κάτι που που θα μπορούσε να γίνει ως κι η κόλαση για αυτούς που πλανευτηκαν.
Η Τεχνητή Νοημοσύνη ,ως καινοτόμα εξέλιξη μπορεί ναχει αναμφισβητητα πολύ καλά στοιχεία που βοηθούν την επιστήμη,τον αθλητισμό, την οικονομία,την ιατρική και γενικώς σε πολλά θέματα την κοινωνία. Όμως μπορεί να γίνει κι εργαλείο Πολιτικής χειραγώγησης από εξουσίες που δεν σέβονται την ελευθερία και τις αρχές της Δημοκρατίας.
Η Τεχνοπολιτικη της ψηφιακής ύπαρξης ,η ψηφιακή "οντολογια" δίχως συγκεκριμένους κανόνες παιχνιδιού ,αλλά με κανόνες μόνο ισχυος κι επιβολής , μπορεί να οδηγήσει,αν δεν προσεχθει, σε μια νέα μορφή ολοκληρωτισμου. Κι όποιος δεν δεχτεί την λογική αυτης της Πολιτικής να υποχρεωθεί σε μια διαρκή εσωτερική μοναξιά κι εξορία οπως τα διαφορα "γκουλαγκ" στην ανθρωπινη ιστορία.
Κι αυτό που σημειώνω εδω δεν έχει να κάνει με τεχνοφοβια. Όχι. Ειδικα εγώ προσωπικά είμαι υπέρ της τεχνολογικής εξέλιξης και προόδου. Ειμαι και χρησιμοποιώ την Τεχνητή Νοημοσύνη στην δουλειά μου.Έχει να κάνει με ανησυχια περι Δημοκρατίας κι ελευθεριας ,δύο θεμελιακων στοιχείων που ως τώρα εθρεψαν το όνειρο της ορθής Πολιτικής τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.

Στο ραδιο 98.4 συνεντευξη με θεμα Κλιματικοί Μετανάστες και Παγκοσμιοποίηση - 15.09.2023





 Ο καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης στο Παρίσι και για χρόνια συντάκτης της Liberation, Δημοσθένης Δαββέτας, με αφορμή τις καταστροφές στη Θεσσαλία και την αναφορά για τους πρώτους δυνητικά γηγενείς κλιματικούς μετανάστες από αυτή την καταστροφή, μίλησε για εργαλειοποίηση της καταστροφής, με στόχο όχι έργα αντιπλημμυρικής υποδομής , αλλά συστηματικής εκδίωξης του αγροτικού πληθυσμού από την βιωματική του σχέση με τη γη και την αστικοποίηση του ,σε ένα περιβάλλον "κινητικότητας" ως ολιστικοί νομάδες.

Μπροστά στις φοβερές εικόνες των φωτιών του καλοκαιριού και στις φοβερές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου με θύματα με καταστροφές του φυσικού αλλά και του κοινωνικού περιβάλλοντος αναρωτιέται κάποιος τι γίνεται. Γιατί το να λέμε φταίει μόνο η κλιματική αλλαγή κι η ένταση των φυσικών φαινομένων είναι μια απάντηση που αγγίζει λίγο την " μεταφυσική". Όχι ότι δεν είναι πρωτοφανή τα φυσικά φαινόμενα, αλλά το να τα ρίχνουμε όλα στην αγριάδα της Φύσης δεν φτάνει. Υπάρχει κι ανθρώπινη ευθύνη σε αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα. Η προτεραιότητα δίνεται στα κέρδη και τα όρια "εκμετάλλευσης" της Φύσης δεν υπάρχουν. Όλοι μιλούν για το πρόβλημα του περιβάλλοντος και την οικολογική κρίση αλλά όλοι τους ,εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, χρησιμοποιούν την κλιματική αλλαγή για ιδεολογική και κομματική εκμετάλλευση. Προέχει για τους ισχυρούς το οικονομικό, πολιτικό, κομματικό και γενικώς ιδεολογικό συμφέρον κι έπειτα ενδεχομένως ακολουθεί η ειλικρινής φροντίδα για το περιβάλλον. Το ευ ζην έχει πλέον σχέση με υλικές κατ'εξοχήν απολαύσεις. Πίσω όμως από την κλιματική αλλαγή κρύβεται κι ένα άλλο προτζεκτ: αυτό της παγκοσμιοποίησης. Ο καταστραμμένος τόπος δεν αποκαθίσταται κι οι άνθρωποι υποχρεούνται να γίνουν κλιματικοί μετανάστες. Υποχρεούνται να γίνουν νομάδες και να κόψουν κάθε φυσική επαφή με τις ρίζες τους. Έτσι μετατρέπονται σε εύκολη λεία για την οικονομική παγκόσμια ολιγαρχία που θέλει ευκίνητο εργατικό δυναμικό έτοιμο να δεχτεί κάθε είδους εργασιακή πρόταση λόγω άμεσης ανάγκης επιβίωσης. Σε επίπεδο πολιτικής και κοινωνικών δομών, να οργανωθεί ουσιαστικά η πρόληψη ώστε να υπάρχουν τεχνικές αντιμετώπισης των προβλημάτων. Η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να δημιουργήσει τα τεχνικά μέσα προστασίας. Φτάνει να υπάρξει οργανωμένη αντίδραση με βάση την μελέτη ανάλογων τέτοιων φαινομένων παγκοσμίως κι όχι να γίνεται εκμετάλλευση των κλιματικών καταστροφών για να προκληθεί εντέχνως κλιματική μετανάστευση. Αν δεν μπει το πρόβλημα του περιβάλλοντος ως κύριο μη κομματικό πολιτικό θέμα δεν θα υπάρξει ποτέ λύση. Δίχως κλιματική ισορροπία ,δίχως την διαρκώς ανανεούμενη σχέση των κατοίκων ενός τόπου με το φυσικό του περιβάλλον τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ούτε η οικονομία, ούτε ο τουρισμός, ούτε η κοινωνική ζωή. Και κυρίως δεν θα έχουμε κατοίκους ενός τόπου, δεν θα χουμε ρίζες,ταυτότητα, πολιτισμική μνήμη. Θυμάστε μόνο περαστικοί ,αναγκασμένοι να ζούμε ως διαρκώς νομάδες.

Στην έκθεση βιβλίου για το νέο μου μυθιστόρημα "οι δύο ζωές ενός συγγραφεα". 16.07.2023

Μιλώντας στην έκθεση βιβλίου για το νέο μου μυθιστόρημα "οι δύο ζωές ενός συγγραφεα". Εκδόσεις Νικα. Κάνοντας διάλογο με τον συγγραφέα δημοσιογράφο Μάνο Χατζηγιαννη.





Στο ράδιο 98.4 της Κρήτης 15.09.2023


Η σημερινή παρέμβαση μου στο ράδιο 98.4 της Κρήτης στην εκπομπή του Γ.Σαχινη. Περί κλιματικής κρίσης και κλιματικής μεταναστευσης.





Συνέντευξη στο neakriti.gr 15.09.2023

 Συνέντευξη στο neakriti.gr

                                                                      


Ο καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης στο Παρίσι και για χρόνια συντάκτης της Liberation, Δημοσθένης Δαββέτας, με αφορμή τις καταστροφές στη Θεσσαλία και την αναφορά για τους πρώτους δυνητικά γηγενείς κλιματικούς μετανάστες από αυτή την καταστροφή, μίλησε για εργαλειοποίηση της καταστροφής, με στόχο όχι έργα αντιπλημμυρικής υποδομής, αλλά συστηματικής εκδίωξης του αγροτικού πληθυσμού από τη βιωματική του σχέση με τη γη και την αστικοποίησή του, σε ένα περιβάλλον "κινητικότητας" ως ολιστικοί νομάδες.

«Μπροστά στις φοβερές εικόνες των φωτιών του καλοκαιριού και στις φοβερές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου με θύματα με καταστροφές του φυσικού  αλλά και του κοινωνικού περιβάλλοντος αναρωτιέται κάποιος τι γίνεται.
Γιατί το να λέμε “φταίει μόνο η κλιματική αλλαγή κι η ένταση των φυσικών φαινομένων” είναι μια απάντηση που αγγίζει λίγο τη “μεταφυσική”. Όχι ότι δεν είναι πρωτοφανή τα φυσικά φαινόμενα, αλλά το να τα ρίχνουμε όλα στην αγριάδα της Φύσης δεν φτάνει. Υπάρχει κι ανθρώπινη ευθύνη σε αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα», τονίζει.
«Η προτεραιότητα δίνεται στα κέρδη και τα όρια "εκμετάλλευσης" της Φύσης δεν υπάρχουν. Όλοι μιλούν για το πρόβλημα του περιβάλλοντος και την οικολογική κρίση αλλά όλοι τους, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, χρησιμοποιούν την κλιματική αλλαγή για ιδεολογική και κομματική εκμετάλλευση. Προέχει για τους ισχυρούς  το οικονομικό, πολιτικό, κομματικό και γενικώς ιδεολογικό συμφέρον και έπειτα ενδεχομένως ακολουθεί η ειλικρινής φροντίδα για το περιβάλλον.
Το ευ ζην έχει πλέον σχέση  με υλικές κατεξοχήν απολαύσεις. Πίσω όμως από την κλιματική αλλαγή κρύβεται κι ένα άλλο πρότζεκτ: αυτό της παγκοσμιοποίησης. Ο κατεστραμμένος τόπος δεν αποκαθίσταται κι οι άνθρωποι υποχρεούνται να γίνουν κλιματικοί μετανάστες. Υποχρεούνται να γίνουν νομάδες και να κόψουν κάθε φυσική επαφή με τις ρίζες τους. Έτσι μετατρέπονται σε εύκολη λεία για την οικονομική παγκόσμια ολιγαρχία που θέλει ευκίνητο εργατικό δυναμικό έτοιμο να δεχτεί κάθε είδους εργασιακή πρόταση λόγω άμεσης ανάγκης επιβίωσης.
Σε επίπεδο πολιτικής και κοινωνικών δομών, να οργανωθεί ουσιαστικά η πρόληψη ώστε να υπάρχουν τεχνικές αντιμετώπισης των προβλημάτων. Η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να δημιουργήσει τα τεχνικά μέσα προστασίας. Φτάνει να υπάρξει  οργανωμένη αντίδραση με βάση την μελέτη ανάλογων τέτοιων φαινομένων παγκοσμίως κι όχι να γίνεται εκμετάλλευση των κλιματικών καταστροφών για να προκληθεί εντέχνως κλιματική μετανάστευση.
Αν δεν μπει το πρόβλημα του περιβάλλοντος ως κύριο μη κομματικό πολιτικό θέμα δεν θα υπάρξει ποτέ λύση. Δίχως κλιματική ισορροπία, δίχως τη διαρκώς ανανεούμενη σχέση των κατοίκων ενός τόπου με το φυσικό του περιβάλλον τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ούτε η οικονομία, ούτε ο τουρισμός, ούτε η κοινωνική ζωή. Και κυρίως δεν θα έχουμε κατοίκους ενός τόπου, δεν θα ’χουμε ρίζες, ταυτότητα, πολιτισμική μνήμη. Θα είμαστε μόνο περαστικοί, αναγκασμένοι να ζούμε ως διαρκώς νομάδες».

Κλιματική αλλαγή και κλιματική μεταναστευση. (Ελεύθερος Τύπος 14.09.2022)


Κλιματική αλλαγή και κλιματική μεταναστευση.



Μπροστά στις φοβερές εικόνες των φωτιων του καλοκαιριού και στις φοβερές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου με θύματα με καταστροφές του φυσικού αλλά και του κοινωνικού περιβάλλοντος αναρωτιέται κάποιος τι γίνεται.
Γιατί το να λέμε φταίει μόνο η κλιματική αλλαγή κι η ένταση των φυσικών φαινομένων είναι μια απάντηση που αγγίζει λίγο την " μεταφυσικη". Όχι ότι δεν είναι πρωτοφανή τα φυσικά φαινόμενα, αλλά το να τα ρίχνουμε όλα στην αγριάδα της Φύσης δεν φτάνει. Υπάρχει κι ανθρώπινη ευθύνη σε αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα.
Όλοι ξέρουμε ότι το στοίχημα του ανθρώπου πάντα ήταν να συνυπάρξει δημιουργικά με την φύση ,να την γνωρίσει έτσι ώστε να της συμπεριφερεται ανάλογα για να δεχτεί με την σειρά του μια αναμενόμενη αντίδραση εκ μέρους της.
Όμως η συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στην φύση είναι άσχημη. Ψεκασμοι, νέφη, βρώμικες θάλασσες, δηλητηριαμενος αέρας.Η προτεραιότητα δίνεται στα κέρδη και τα όρια "εκμετάλλευσης" της Φύσης δεν υπάρχουν. Όλοι μιλούν για το πρόβλημα του περιβάλλοντος και την οικολογική κρίση αλλά όλοι τους ,εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, χρησιμοποιούν την κλιματική αλλαγή για ιδεολογική και κομματική εκμετάλλευση. Προέχει για τους ισχυρούς το οικονομικό,πολιτικό,κομματικό και γενικώς ιδεολογικό συμφέρον κι έπειτα ενδεχομενως ακολουθεί η ειλικρινής φροντίδα για το περιβάλλον.
Το ευ ζην έχει πλέον σχέση με υλικές κατ'εξοχήν απολαύσεις.
Ο Ηράκλειτος όμως μας έμαθε ότι η Φύση αγαπά να κρύβεται ( "φύση κρυπτεσθαι φιλειν") που σημαίνει ότι η φύση δεν είναι ο,τι βλέπουμε και φαίνεται αλλά ο,τι κρύβεται πίσω από αυτό που φαίνεται. Η φύση είναι κάτι σαν το" πρώτο κινουν" στους κλασσικούς Έλληνες. Άρα όταν αυτή η κρυφή δύναμη δει ότι την κακομεταχειριζονται αντιδρα. Με τις γνωστες δυσάρεστες συνέπειες.
Πίσω ομως από την κλιματική αλλαγή κρυβεται κι ένα άλλο προτζεκτ: αυτό της παγκοσμιοποιησης. Ο καταστραμμενος τόπος δεν αποκαθισταται κι οι άνθρωποι υποχρεούνται να γίνουν κλιματικοί μετανάστες. Υποχρεούνται να γίνουν νομάδες και να κόψουν κάθε φυσική επαφή με τις ρίζες τους. Έτσι μετατρεπονται σε εύκολη λεία για την οικονομική παγκόσμια ολιγαρχια που θέλει ευκινητο εργατικό δυναμικό έτοιμο να δεχτεί κάθε είδους εργασιακή πρόταση λόγω άμεσης ανάγκης επιβίωσης.
Από αυτές τις ανωτέρω διαπιστώσεις
πρέπει να λάβουμε ως μήνυμα ότι
πρέπει ναχουμε διάλογο με την φύση, να την γνωρίσουμε και να της συνυπάρξουμε ισορροπημένα μαζί της κι όχι ανταγωνιστικα.
Σε επίπεδο πολιτικής και κοινωνικών δομών, να οργανωθεί ουσιαστικά η πρόληψη ώστε να υπάρχουν τεχνικές αντιμετώπισης των προβλημάτων. Η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να δημιουργήσει τα τεχνικά μέσα προστασίας. Φτάνει να υπάρξει οργανωμένη αντίδραση με βάση την μελέτη ανάλογων τέτοιων φαινομένων παγκοσμίως κι όχι να γίνεται εκμετάλλευση των κλιματικών καταστροφών για να προκληθεί εντεχνως κλιματική μεταναστευση.
Αν δεν μπει το πρόβλημα του περιβάλλοντος ως κύριο μη κομματικό πολιτικο θέμα δεν θα υπάρξει ποτέ λύση. Δίχως κλιματική ισορροπία ,διχως την διαρκώς ανανεουμενη σχέση των κατοίκων ενός τόπου με το φυσικό του περιβάλλον τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ούτε η οικονομία, ούτε ο τουρισμός, ούτε η κοινωνική ζωή. Και κυρίως δεν θα έχουμε κατοίκους ενός τόπου, δεν θα χουμε ρίζες,ταυτότητα, πολιτισμική μνήμη. Θυμάστε μόνο περαστικοί ,αναγκασμενοι να ζουμε ως διαρκώς νομάδες.
Δημοσθένης Δαββετας καθηγητής φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.

Η παρέμβαση μου στο Βεργίνα tv για τις πλημμύρες. (13.09.2023)

Παρουσίαση του νεου μυθιστορηματος μου στην εκθεση βιβλιου 16.09.2023

 Σας περιμένω. Σάββατο 16/9 στις 20.30. Saturday at 20.30.




Aρθρο Ιταλικής εφημερίδας για την ποίηση μου στα Ιταλικά



This article about my poetry Italian books found the oxford scientist Cole Phelps in the archives of Cy Twombly in Gaeta. Το άρθρο αυτό Ιταλικής εφημερίδας για την ποίηση μου στα Ιταλικά βρήκε ο Αμερικανός ερευνητής της Οξφόρδης Cole Phelps στην Γκαετα ψάχνοντας τα αρχεία του μεγάλου Αμερικανού καλλιτέχνη Cy Twombly.



Η Τέχνη την εποχή των αλγορίθμων. (Ελεύθερος Τύπος 07.09.2023)


Η Τέχνη την εποχή των αλγορίθμων.



Από τον τίτλο ήδη δύο είναι οι βασικές έννοιες που μας ενδιαφέρουν εδώ. Η Τέχνη κι ο Αλγόριθμος. Ας τα ορίσουμε λοιπόν αρχικά.
Η λέξη αλγόριθμος άλλοι λένε πως είναι ελληνική γιατί εμπεριέχει τον "αριθμό ", όμως άλλοι υποστηρίζουν οτι προέρχεται από μία διατριβή του Πέρση μαθηματικού Μοχάμεντ ιμπν Μουσά αλ-Χουαρίζμι, η οποία περιείχε συστηματικές τυποποιημένες λύσεις αλγεβρικών προβλημάτων και αποτελεί ίσως την πρώτη πλήρη πραγματεία άλγεβρας. Έτσι η λέξη αλγόριθμος καθιερώθηκε αργά τα επόμενα χίλια χρόνια με την έννοια «συστηματική διαδικασία αριθμητικών χειρισμών». Πρόκειται για Τεχνική μέθοδο επίλυσης διαφόρων προβλημάτων ,η οποία την σημερινή της διάδοση οφείλει στη γρήγορη ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών στα μέσα του 20ου αιώνα.
Η Τέχνη πάλι, όπως μας αναφέρει ο Πλάτωνας στον διάλογο του Κρατύλος, είναι κάτι που έχει Νου( εχ-νοι ,που με τον καιρό έγινε μέσω της χρήσης της γλώσσας, Τεχνη). Ουσιαστικά για να θεωρηθεί κάτι ως Τεχνη πρέπει να ενσαρκωθεί μέσα από μια μορφή ( ζωγραφική,μυθιστόρημα,θέατρο,χορός,ποίηση κλπ). Τέχνη δεν θεωρείται η έννοια η η ιδεα αλλά η γέννηση μιας μορφής ( πχ ένας ζωγραφικός πινακας).
Εν κατακλειδει: ο αλγόριθμος είναι μια μηχανική κι αν θελουμε γιατι οχι,αυτοποιημενη, συστηματική πράξη βάσει δεδομένων ,ενώ η Τέχνη είναι κάτι που ξεφεύγει από συστήματα και δεδομένα ακόμη κι αν μια από τις τάσεις της σύγχρονης τέχνης την θέλει ναναι προϊόν των κομπιούτερ.
Σήμερα η Τέχνη δέχεται μια ανελέητη επίθεση από όσους αταλαντους την μισούν και κρύβονται πίσω από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Ακούμε λοιπόν όλο και πιο έντονα γύρω μας ότι μπορείς να παραγγείλεις σ'ενα πρόγραμμα ένα μυθιστόρημα,ένα ποίημα,ένα ζωγραφικό πίνακα η κι άλλες μορφές τέχνης και το μηχάνημα να τα υλοποιήσει. Άρα, υπονοείται η ακόμη ευθαρσώς λέγεται, δεν χρειάζεται να σπας το κεφάλι σου ερευνωντας κι αναζητώντας την γνησιότητα της δημιουργίας, μείνε ήσυχος, η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι εδώ και κάνει την δουλειά αντί για σένα. Άρα που οδηγεί αυτή η λογική; Ότι μιλάμε για το τέλος της Τέχνης και την αντικατάσταση της από την Τεχνική.
Κι όμως δεν είναι έτσι. Ήδη από την αρχή ορίσαμε ως τεχνη κάτι που έχει σχέση με τον Νου κι όχι με συστηματική διαδικασία μηχανικών χειρισμών. Τι σημαίνει αυτο;
Ο Νους εμπεριέχει στην ετυμολογία του την λέξη Ναυς ,δηλαδή πλοίο. Συνεπώς ο Νους είναι μεταφορικα ένα "πλοίο". Και σαν τέτοιο μεταφέρει κάτι. Το" εμπόρευμα" που μεταφέρει είναι μια περι-συλλογη ,οπως αναφέρει κι ο Όμηρος στην Ιλιάδα όταν μιλά για "λεξαιτο λαφυρων" δηλαδή για περισυλλογή λαφυρων. Ο Νους λοιπόν περισυλλλεγει τα λάφυρα του πολέμου, δηλαδή τα βιώματα ζωής. Κι αν εξατομικευσουμε το παραπάνω θα πουμε: στον καθένα μας ο Νους ασκείται σε περισυλλογη εμπειριών που ως κατασταλλαγμα συλλογισμων εκφράζονται μέσω του λέγειν, του Λόγου, της γλώσσας. Μια νοήμων γλώσσα λοιπόν είναι γέννημα περισυλλογής κι αυτό της δίνει το στοιχείο της μοναδικότητας. Δεν είναι ποτε σύστημα στο ξεκίνημα της ( αργότερα μπορεί να γίνει από την αγορα) γιατί είναι παιδί της περισυλλεγουσας μοναδικοτητας.
Κάτι που δεν συμβαίνει με τους αλγορίθμους που είναι κάτι συστηματικό και τυποποιημένο εξ αρχης. Ένας αλγόριθμος είναι ready made μηχανή. Ενα έργο τέχνης όχι, γιατί ξεκινά από την μοναδικότητα του καλλιτέχνη. Ένας αλγόριθμος θρεφεται από τα δεδομένα βάσει των οποίων λειτουργεί. Ενα έργο τέχνης θρεφεται από την μοναδικότητα της βιωματικής εμπειρίας του Δημιουργού. Άρα συνεχώς μπορεί να μεταβληθεί,να εξελιχθεί με βάση την προσωπική εμπειρία ζωής του καλλιτέχνη.
Συμπερασμα: Ας σταματήσουν να λένε συνέχεια οσοι μισούν της Τέχνη ότι αυτή τελείωσε κι αντικαθισταται πλέον από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Εκτίθενται. Μπορει στην καλύτερη της περίπτωση η εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης να βοηθήσει σε πρακτικά τεχνικά ζητήματα Τέχνης, αν δεν πάρει τις διαστάσεις μιας " Θεολογίας " της Τεχνικής. Ενώ η Τέχνη επειδή χαρακτηρίζεται από την μοναδικότητα της εμπειρίας δεν θα γίνει ποτέ δογμα. Θα είναι συνεχώς (αυτο)ανατρεπτική.
Δημοσθένης Δαββετας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.