Η Πολιτική και ο τεχνοκρατης Μακρόν.
Από την πρώτη στιγμή της εκλογής του προέδρου Μακρον στην προεδρία της Γαλλίας, τέθηκε άμεσα το ζήτημα: ο Γάλλος πρόεδρος έδειξε να επιλέγει ως βασικούς του συνεργάτες τους τεχνοκρατες κι όχι τους πολιτικούς.
Οι πρώτοι δίνουν το βάρος στους αριθμούς, τις στατιστικές, την ψυχρή Ουδετεροτητα ενώ οι δεύτεροι βασίζονται στα κείμενα, τον Λόγο και την άμεση επαφή με τον κόσμο.
Οι πρώτοι είναι κυρίως τεχνικές μηχανές που πιστεύουν στον τεχνικό κόσμο, στο μαθηματικά αλάνθαστο και στην γεωμετρία της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Οι δεύτεροι προτιμούν την εμπειρία του πεδίου,την επαφή με τον κόσμο κι αρνούνται να δουν μια διακυβέρνηση δίχως τον ανθρώπινο παράγοντα ακόμα και με τα λάθη ή τις αδυναμίες του.
Οι πρώτοι περιφρονουντους δεύτερους και αντιστρόφως.
Είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Γαλλία. Ο πρόεδρος Μακρόν κι οι πρωθυπουργός του Ελίζαμπεθ Μπορν ανήκουν στην πρώτη περίπτωση. Γι’αυτο και δεν γνωρίζουν από πολιτική διπλωματία με τον λαό και τους Πολίτες. Κρυμμένοι πίσω από το τυπικό της πολιτικής αριθμητικής αρνούνται να δουν την πολιτική ως προέκταση η προβολή της λαϊκής καθημερινότητας.
Ο Γάλλος πρόεδρος κι οι συνεργάτες του κυβερνούν ως τεχνικοί σύμβουλοι μιας επιχείρησης. Είναι όμως κάτι τέτοιο ένα κράτος; Είναι ένα άψυχο τεχνικό οικοδομημα;
Προφανώς και όχι.
Στο κράτος κατοικεί ένα έθνος που έχει ιστορία,πολιτισμό, κουλτούρα καθημερινότητας, ένα έθνος,δηλαδή μια κινούμενη βιωματική συλλογικοτητα με μνήμη, συνείδηση και επιθυμία ζωτικός παρόντος.
Το έθνος κι οι Πολιτες του έχουν άμεση οργανική σχέση με την Πόλη και τον Πολιτισμό της. Δεν είναι υπακουα τεχνικά ρομπότ μιας διεθνούς παγκοσμιοποιημενης λογικής που αρνείται να δει κι αγνοεί την εθνική και πολιτιστική τους συνείδηση.
Κι αυτό το γεγονός ένας τεχνοκρατικος μηχανισμός όπως η κυβέρνηση Μακρόν δεν μπορεί να το δει ,ούτε καν να το αντιληφθει. Το αγνοεί. Κάτι που εξ ορισμού δεν μπορεί να κάνει ένας πολιτικός καλός η κακός επιτυχημένος η μη.
Κι είναι αυτήν ακριβως την αδυναμια κατανοησης των προβληματων του κοσμου ,αυτην την αφ’υψηλου συμπεριφορά πληρώνει ο Γάλλος πρόεδρος κι οι συνεργάτες τους. Αποκομμενοι από την καθημερινότητα των πολιτών, αποφεύγοντας τις πολιτικές αντιπαραθεσεις και ζυμώσεις ( ειδικά ο Μακρον) έχουν αποκοπεί κι από την πολιτική ως ουσία επικοινωνίας και διαλογου με τον κόσμο.
Κι αυτό πληρώνει η Γαλλική κυβέρνηση κι ο Πρόεδρος Μακρόν.
Ο Δίας δεν μπορεί ναναι μονίμως απών κρυμμένος στον Όλυμπο του. Ας κατέβει από τον θρόνο του κι ας αφουγκραστει τους πολίτες. Θαταν η λύση.
Μπορεί όμως να το κανει; Φαίνεται δύσκολο γιατί δεν έχει πολιτική παιδεία, δεν έχει πολιτικό αλλά τεχνοκρατικο πρόσωπο. Θαταν πάντως χρήσιμο να κάνει μια τέτοια υπέρβαση γιατί έτσι δεν θα υποχρεώνεται η Γαλλία σε ακινησία όπως είναι σήμερα και μάλλον θα συνεχίσει ναναι.
Δημοσθένης Δαββετας καθηγητής φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.
