ΗΠΑ – Ιράν : Πόλεμος η διπλωματία ; 
Δέκα μολις λεπτά πριν ξεκινήσει ο προγραμματισμενος βομβαρδισμός εναντίον του Ιράν , όπως δήλωσε ο ίδιος ο Τραμπ επισήμως, ο Αμερικανος προεδρος άλλαξε την απόφαση του και οι βόμβες δεν χτύπησαν το Σιιτικό κρατος . ” Οι απώλειες σ’ανθρωπινες ζωές θαταν δυσανάλογες σε σχέση με την απωλλεια ενός Αμερικανικού μη επανδρωμένου δορυφόρου” , πουχε χτυπηθεί από το Ιράν ,δήλωσε ο Ντόναλντ Τραμπ. Η αγωνία όμως είχε διαπεράσει την Δύση. Από τότε που εκλέχτηκε ο κύριος ” η Αμερική πρώτα” , πάντα απρόβλεπτος , μέσα από δηλώσεις η αποφάσεις του παίζει με τα όρια του κινδύνου . Αυτήν την φορά όμως η σχέση με την Τεχερανη , δεν είναι κάτι το απλό. Ο Αμερικανός προεδρος δεν μπορεί να συνεχίσει με το παιχνίδι των αμφιταλαντεύσεις. Αντιθετως πρέπει ν’αποφασισει, στο σκληρό μπρά Ντε φέρ που έχει με το Ιράν , για το αν θα λύσει τις αντιθέσεις τους μέσω πολέμου η διπλωματίας . Η ανακοίνωση του ότι θα βομβαρδίσει με πυραύλους το Σιιτικό κρατος και στην συνέχεια η μεταβολή της απόφασης του , δείχνουν ότι δεν έχει ακόμα αποφασίσει ποια πολιτική θ’α κολουθησει. Μπορει επίσης ναταν και κάτι μεταξύ μπλόφας και προειδοποίησης. Ο,τι και ναταν αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι τέτοιου είδους γεγονότα είναι γεννηματα της λογικής της σκληρής αντιπαράθεσης μεταξύ των δυο χωρών από τότε που οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν από την διεθνή πυρηνική συμφωνία με (και για) το Ιράν. Ευρισκόμενο σε οικονομική ασφυξία από τις κυρώσεις αλλά κι αντιμέτωπο με την επιθυμία του Αμερικάνου προέδρου να διεκδικήσει και μια δεύτερη προεδρική θητεια, το Ιραν, εγκατέλειψε την ως τώρα φιλοσοφία του περι ” στρατηγικης υπομονής”. Οι προκλήσεις του στα στενά του Ορμουζ, στοχεύουν ν’αυξησουν την τιμή του πετρελαίου ταράζοντας έτσι την διεθνή οικονομική ισορροπία στην πετραιλαικη αγορά. Χτυπώντας τον μη επανδρωμένο Αμερικανικό δορυφόρο , η Τεχερανη , αποκαλυψε τις τεχνικές της ικανότητες για μια ενδεχόμενη με υψηλό οικονομικό κόστος πολεμική σύρραξη. Θαλεγε κανεις ότι βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο πριν τον πόλεμο.
Από την μεριά τους οι ΗΠΑ , έστειλαν στην θάλασσα του Ομαν πολλά πολεμικά πλοία , πολεμικά αεροσκάφη κι αντιαεροπορικά όπλα. Αν δεν υπάρξει επιστροφή της Διπλωματιας η λογική του σπιράλ που εφαρμόζεται κι από τις δυο χώρες είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει σ’εναν με μαθηματική ακρίβεια πόλεμο. Τα ορθά έχουν πολύ στενέψει . Στις αρχές Ιουνίου ο Ντόναλντ Τραμπ είχε στείλει μήνυμα στον ανώτατο πνευματικό ηγέτη του Ιράν , Αλι Χαμενει , βεβαιώνοντας τον ότι, δεν επεδίωκε μια αλλαγή καθεστώτος στην Τεχερανη , αλλά κυρίως ήθελε μια νέα συμφωνία η οποία θαχε τρία βασικά στοιχεία : μείωση του εμπλουτισμού Ουρανιου , μείωση των βαλλιστικών της ικανοτήτων και βέβαια μείωση της επίδρασης της Τεχερανης στην Μέση Ανατολή . Απέναντι όμως στις αντιφατικές δηλώσεις των Αμερικανών αξιωματούχων , του Αμερικάνου προέδρου και του βαθέως γραφειοκρατικού Αμερικανικού συστήματος. Το Ιράν , μπερδεύτηκε ακόμα περισσότερο . Φοβήθηκε , κλείστηκε στον εαυτό του ως τα όρια της παράνοιας και έχει “πειστεί” ότι η Αμερική δεν έχει παρά ένα μόνο στόχο : την αλλαγή του επαναστατικού θρησκευτικού της καθεστώτος. Αυτή η κι από τις δυο πλευρές όλοτικη δυσπιστία στα όρια της παράνοιας , δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί θα οδηγήσει σε πόλεμο . Κι αυτό δεν είναι καλό για την Μέση Ανατολή αλλά και για την διεθνή πραγματικοτητα. Ο Ντόναλντ Τραμπ πρέπει να κάνει κάποια ενέργεια που θα βοηθούσε να βγει η όλη κατάσταση από το αδιέξοδο που βρίσκεται . Μια μικρή έστω χαλάρωση του εμπάργκο στο Ιρανικό πετρέλαιο θαταν χρήσιμο. Γιατί η στρατηγική της απειλης του χτυπήματος έχει φτάσει στο όριο της . Και λίγα εκατοστά πιο πέρα θαρθει πόλεμος . Καθόλου ωφέλιμο για κανέναν .
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της Τέχνης , ποιητής, εικαστικός.
