Eγκαίνια της έκθεσης Ζωγραφικής στο Maison des ensembles στο Παρισι (25.09.2015)

Avec Boris Grebille le Directeur de l IESA

Avec Boris Grebille le Directeur de l IESA

 

Απο την έκθεση Je suis ΧΥΖ στο Παρίσι

Μπροστά στα έργα της έκθεσης μου στο Παρισι με  Τhierry Tessier και Boris Grebille

Aφισσα της έκθεσης ζωγραφικής στις 25 Σεπτεμβρίου στο Παρίσι

Aφισσα της έκθεσης ζωγραφικής που συμμετέχω στις 25 Σεπτεμβρίου στο Παρίσι

Το μήνυμα των εκλογών (Ελεύθερος Τύπος 24.09.2015)

Το μήνυμα των εκλογών

Το αποτέλεσμα των εκλογών εχει τρία βασικά σημεία ανάγνωσης . Το πρώτο αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ . Πέτυχε ανανέωση εμπιστοσύνης του κόσμου για να συνεχίσει την διακυβέρνηση του . Δεν είναι απλά ενα τεστ διακυβέρνησης όπως νομίζουν πολύ . Πρόκειται για κάτι περισσότερο . Για την πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο ικανός απο τα κόμματα της αντιπολίτευσης να διαχειριστεί το μνημόνιο . Αυτή η διαπίστωση κρύβει μέσα της μια παραίτηση της πλειοψηφίας των πολιτών απο αντιμνημονιακές κορόνες. Ο κόσμος πείστηκε η τον έπεισαν ότι χάνεται πολύτιμος χρόνος με αντιμνημονιακά όνειρα . Ο ευρωπαϊκός δρόμος για την Ελλαδα περνά απο μνημόνιο. Ήδη ο όρος μνημόνιο εχει πάψει ναναι κάτι το απαγορευμένο στο καθημερινό πολιτικό λεξιλόγιο . Κι αυτή η αντιμνημονιακή παραίτηση ευνοεί τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δίνοντας την αίσθηση της “σκληρής διαπραγμάτευσης” κρίθηκε καταλληλότερος να διαχειριστεί την εφαρμογή της νέας πραγματικότητας. Το δεύτερο σημειο αφορά την ΝΔ. Ο κ. Μειμαρακης πάλεψε και πέτυχε συσπείρωση του κόμματος . Έδωσε καλό αγώνα . Όμως τ’αποτελεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο. Γιατί στην συνείδηση των πολιτών η ΝΔ εχει ταυτιστεί με το “παληο”. Δεν είναι βέβαια έτσι . Όμως αυτό πέρασε . Η βαθιά αηδία του 45% αποχή προς το πολιτικό σύστημα πλήγωσε και την ΝΔ. Το μήνυμα αυτό πρέπει να το πάρει και να το αναλύσει σωστά η παράταξη . Ν’αλλαξει πολιτική ρητορική , πολιτικό λεξιλόγιο και κυρίως πολλά πρόσωπα . Ο κόσμος βαρέθηκε να βλέπει μόνιμα τους ίδιους και τους ίδιους να μονοπωλούν το προςκηνιο της παράταξης . Θέλει να ονειρευτεί . Και χρειαζεται νέους πρωταγωνιστες με σύγχρονο λόγο που ν’αγγίζει την καθημερινότητα του πολίτη. Πρέπει να εξευρωπαιςει την σημερινή της εικόνα , την επικοινωνία και το λεξιλόγιο της η ΝΔ . Να φτιάξει την δίκη της ατζέντα με ζητήματα πολιτισμού , οικολογίας , οικονομίας , παιδείας κλπ. Δεν πρέπει ν’ακολουθει μόνο την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και να περιμένει ν’αναδειξει το λάθος του . Πρέπει να μπει μπροστά και να δείξει το όραμα της στη κοινωνία. Είναι Ευρωπαϊκό κόμμα με σχέσεις βαθιές με την κοινωνική ευρωπαϊκή πραγματικότητα . Να φανεί αυτό . Το χρειάζεται η ίδια , ο κόσμος κι η πολιτική. Και τώρα πάμε στο τρίτο σημείο ανάγνωσης του εκλογικού αποτελέσματος . Πρόκειται για τους πολίτες . Αυτοί χωρίζονται σε δυο κατηγορίες : όσους ψήφισαν κι όσους όχι. Στην πρώτη περιπτωςη η αποχή ήταν μεγάλη . Ήταν ουσιαστικά ψήφος εναντίον όλων των πολιτικών. Το μήνυμα αυτό πρέπει να περάσει στα κόμματα . Στην δεύτερη περιπτωςη , όσοι ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ περιμένουν απο αυτόν να συνεχίσει να τους κάνει να ονειροπολούν είτε με έργα είτε όπως ως τώρα γίνονταν επιτυχημένα με λόγια . Τα όνειρα ανήκουν στην ψυχολογία του πλήθους . Οποίος πεινάει ονειρεύεται . Κι αυτό τοχει πετύχει στρατηγικά ως τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως υπάρχει μια γενική ψυχολογική παράμετρος πάντα σ’αυτες τις περιπτώσεις. Όταν ξυπνήσεις απο το όνειρο και δεις ότι δεν ήταν τέτοιο αλλα πραγματικότητα , τότε μπορείς και ναχεις άμετρες αντιδράσεις. Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει και στην περιπτωςη του κόσμου μόλις αρχίζει να πληρώνει τις μνημονιακές του υποχρεωσεις. Εκτός κι αν ο “μάγος” ονείρων Αλέξης Τσιπρας εχει καταφέρει ναβρει την ικανή ονειρική δόση που θα συνεχίσει να κρατά τους πολίτες σε ευφορική νάρκωση , ικανή να ζουν την επιθυμία τους να ονειρευτούν ως κάτι πιο ισχυρό κι απο την ίδια την καθημερινή τους πραγματικότητα . Ο χρόνος και μάλιστα ο άμεσος θα δείξει.

Δημοσθένης Δαββετας

Περί Πολιτισμού (Kontra News 19.09.2015)

Περί Πολιτισμού
Σε πολλές προσωπικές και τηλεοπτικές συζητήσεις εισπράτω την άποψη οτι ο πολιτισμός ειναι υπόθεση της Αριστεράς και πως οι φιλελεύθερες πολιτικές αδιαφορούν για ζητήματα πολιτιστικά. Μια τέτοια θέση διαστρεβλώνει την βασική θέση του φιλελεύθερου πνεύματος το οποίο ειναι θεμελιωμένο στην πολιτισμική αυτονομία του πολίτη. Από τον Αντάμ Σμιθ ως τους νεότερους Λύκ Φερυ η Φινκελκραουτ αλλα και περνώντας από τον σπουδαίο φιλελεύθερο συγγραφέα κι υπουργό πολιτισμου Αντρε Μαλρω, η πολιτισμική γλώσσα, δομήθηκε στην ανεξαρτησία κι ελευθερία του ατόμου και στην Ιδιοβουλια του. Ο άνθρωπος του πολιτισμου ζει κι υπάρχει μέσα στην φιλελεύθερη ανάπτυξη, χαρακτηριστικά της οποίας ειναι η συνειδητή ωριμότητα των πράξεων, η πνευματική αυτογνωσία και η δημιουργική πρωτοβουλία που θα ξεφεύγει από τα σφιχτά όρια ενός καθοδηγητικου κράτους. Οτιδήποτε αντιθετο αντιβαίνει τους νόμους της δημιουργίας. Φαινόμενα οπως ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός και ηθικολογικη τέχνη, δεν ειναι γόνοι μιας γόνιμης καλλιτεχνικής πορείας. Η τέχνη και ο Πολιτισμός δεν μπορούν να παγιδευτούν σε θεολογικές λογικές τύπου καλη τέχνη η αριστερή, κακή η φιλελεύθερη. Ή η αριστερή ειναι ανθρώπινη κι η φιλελεύθερη όχι. Ο Πολιτισμός εξ ορισμού παει πέρα από διακρίσεις τύπου δεξιός ή αριστερός. Αγγίζει την ουσία του ανθρώπου που ειναι η συνεχής ποιοτική βελτίωση των αισθημάτων και του νου του. Ο Πολιτισμός στοχεύει την αυτοσυνειδησιακή ανάπτυξη του ατόμου -πολίτη. Κι αυτο έχει σαν συνέπεια την βελτίωση της Πολιτείας και της καθημερινότητας της. Αυτός ειναι ο στόχος του πολιτισμου. Να ωθήσει τον άνθρωπο στην κατάκτηση της αυτονομίας του. Δίχως νοοτροπίες κρατισμού ( που μετατρέπουν τους καλλιτέχνες σε “υπαλλήλους” του κράτους, συμβιβασμένους για κρατικές χορηγείες κλπ), δίχως “προστασία”, ενός κράτους paderpadrone της πνευματικής ζωής , ο καλλιτέχνης, δίνει την μάχη με τα θηρία των ιστορικών, κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών τερατουργιων και θέλει να τα νικήσει. Να τα αλλάξει. Αυτά τα στοιχεία υπαρχουν θεωρητικά σε μία φιλελεύθερη Πολιτεία κι οχι δε μια κρατικοσοβιετια. Βέβαια ο δρόμος ειναι δύσκολος για την ολοκλήρωση μιας τέτοιας πορείας. Όμως οι αρχές και το πλαίσιο ειναι αυτά. Συνεπώς ας μην μονοπωλούν οι σοβιετολατρες τον Πολιτισμό, γιατί ειναι ανίερη πράξη εναντιον της δημιουργικής ελευθεριας.

Δημοσθενης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της Τέχνης,ποιητής,εικαστικός.

Τόση ώρα τί γλώσσα μιλούσα; (Ελεύθερος Τύπος 19.09.2015)

Τόση ώρα τί γλώσσα μιλούσα;

Η θέση ότι τα αρχαία ελληνικά είναι «νεκρή γλώσσα» δεν είναι μόνο μία προσωπική ανοησία όποιου την προφέρει, αλλά επίσης είναι μία ιστορικοπολιτική θέση που κυριαρχεί ευρύτατα στις αριστερόστροφες αντιλήψεις. Η ιδέα ότι ξαναδιαβάζοντας το παρελθόν μίας γλώσσας νεκρώνεται σαν προγονολατρία και νοσταλγία και άρα η δυναμική της γλωσσικής ενέργειας πηγαίνει αποκλειστικά στο παρόν των λαών, κυοφορείται ήδη από την Αναγέννηση και τον Ντεκάρ του 17ου αιώνα. Συνεχίστηκε με τους διαφωτιστές τον 18ο αιώνα, με την βιομηχανική επανάσταση (παρά κάποιες ρομαντικές εκλάμψεις αρχαιολατρίας) του 19ου αιώνα και κορυφώθηκε τον 20ο αιώνα με την νεωτερική πρωτοπορία, δηλαδή, με την απόφαση ανθρώπων πνεύματος, πολιτικής, γραμμάτων και τεχνών να αμφισβητήσουν επιδεικτικά την κλασσική παιδεία προς όφελος της μηχανής, της ταχύτητας, της παραγωγής. Ο πατέρας του Φουτουρισμού Μαρινέτι έφτασε να πει ότι μία μηχανή είναι πιο όμορφη από την Νίκη της Σαμοθράκης.
Αυτή η νεωτερική (πρωτο-ποριακή) λογική έδωσε επίσης και τις δύο κεντρικές γραμμές εξέλιξης που γρήγορα αντιπαρατέθηκαν. Τον εθνικισμό και τον κομμουνισμό. Με τα άθλια αποτελέσματα του ναζισμού, το ολοκαύτωμα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πήρε το πάνω χέρι η αριστερόστροφη αντίληψη, η οποία και αυτοχρίστηκε θεματοφυλακή της προόδου, εξέλιξης του σύγχρονου. Τα έβαλε με το παρελθόν και έκανε το τεράστιο διαλεκτικό λάθος να υιοθετήσει την άποψη του Μαρξ ότι η πρόοδος και η εξέλιξη είναι νομοτελειακά, όπως ένα φυσικό γεγονός. Καλλιέργησε έτσι την λογική του ά-ριζου, του βίαια ισο-κρατικού, την υποτίμηση των γλωσσικών κατορθωμάτων του παρελθόντος (ως μνημεία ανενεργά στο παρόν) και στα πλαίσια μίας δικής της ερμηνείας της οικουμενικότητας, δούλεψε για μία γλώσσα με απλουστευμένες λέξεις στα όρια της εύκολης οικονομικής ανταλλαγής. Ό,τι έγινε και με την δική μας γλώσσα, όπου για να καταλαβαίνουν και οι οικονομικοί μετανάστες, έπρεπε να έχουμε λεξιλόγιο εύχρηστο, δίχως τόνους, δίχως αρχαϊκής χρήσης λέξεις, λέξεις που δεν θα ωθούσαν τον κόσμο αυτό από τα κάτω προς τα πάνω αλλά αντιστρόφως. Με αποτέλεσμα να έχουμε μία γλώσσα σήμερα σε γενικές γραμμές φτωχή, υπεραπλουστευμένη, μόνο και μόνο για να είναι κατανοητή, αντί να έχουμε γλώσσα που να ωθεί προς κατανόηση, οξύνοντας το μυαλό και την προσπάθεια όσων δεν έχουν υψηλή γνώση.
Η γλώσσα του εμπορίου νίκησε την γλώσσα των γραμμάτων και τεχνών. Γιατί κατά την ευρέως αριστερή θέση έτσι νικά ο λαός τους κακούς αστούς. Για να μην ξαναθυμίσω όπως πολλοί τα λόγια του Σεφέρη, Ελύτη, Καβάφη για την συνέχεια της ελληνικής γλώσσας, θα θυμίσω μια σκηνή από την τελευταία ομιλία της σπουδαίας ελληνίστριας και ακαδημαϊκού Ζακλίν ντε Ρομιγύ,η οποία συνήθιζε να μιλά πάντα με φράσεις ελληνικές στη Γαλλική Ακαδημία. Την τελευταία φορά όταν μίλησε μόνο γαλλικά κάποιος δημοσιογράφος την ρώτησε: Σήμερα δε μιλήσατε ελληνικά. Και αυτή απάντησε: Γιατί, τόση ώρα τί γλώσσα μιλούσα; Και συνέχισε: Τα ελληνικά και τα λατινικά σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Δημοσθένης Δαββέτας

Ευρώπη και μεταναστευτικό (Ελεύθερος Τύπος 17.09.2015)

Ευρώπη και μεταναστευτικό

Η άφιξη 1,3 εκατομυρίων προσφύγων στην Ευρώπη απο την Μέση Ανατολή και την Αφρική , είναι η μεγαλύτερη απο το 1945. Παίρνει τις διαστάσεις ενος καθοριστικού τεστ απο ανθρωπιστικής και οικονομικής άποψης , για να φανούν οι ικανότητες της γηραιάς Ηπείρου τον 21ο αιώνα.
Ενώ κατα την διάρκεια του ψυχρού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ η Ευρώπη έμενε μακριά απο τέτοιου είδους ζητήματα , η παγκοσμιοποίηση , και μαζί της η οικονομική κρίση , προκάλεσαν την αποσταθεροποίηση της Μεσαίας τάξης , μ ‘άμεση συνέπεια τον τραυματισμό των Δημοκρατικών της θεσμών ( με την άνοδο των λαϊκίστικων ευρωσκεπτικιστικων κομμάτων) και την απειλή των Ισλαμιστών η των γεωπολιτικών φιλοδοξιών Ρωσσιας και Τουρκίας. Η εισροή προσφύγων προς την Ευρώπη αποδεικνύει μια αλλαγή της ως τώρα συνήθους μεταναστευτικής πορείας ( ήταν προς Αμερική),η οποία προκλήθηκε είτε απο οικονομικούς λόγους , είτε απο καταστροφή κρατών , είτε απο την ακραία ανάπτυξη Ισλαμιστών του Τζιχαντ που σπέρνουν παντού σ’εκεινες κυρίως τις περιοχές τον τρόμο. Στο άμεσο μέλλον ανάλογο μεταναστευτικό ρεύμα θα μπορούσε να προκληθει απο φαινόμενα κλιματικής αλλαγής όπως η ξηρασία , η αύξηση του ύψους της θαλάσσιας επιφάνειας η ακόμη η υπερθέρμανση. Υπολογίζεται ότι το 2015 θα εισέλθουν στις αναπτυγμένες χώρες περίπου 4,5 εκατομμύρια άτομα. Κι αυτή η άφιξη μπορεί να μεγαλώσει περισσότερο τα αμέσως επόμενα χρονια. Όσο δε είναι εφικτή μια επιστροφή των Οικονομικων μεταναστών μετά απο καιρό στις χώρες τους , άλλο τόσο αυτό μοιάζει αδύνατο για πολιτικούς πρόσφυγες απο Συρία η Ιράκ ,που απειλούνται με θάνατο. Κι αυτό γιατί η σύγκρουση Σουνιτών Σιιτων θάναι μακροχρόνια. Τα κράτη αυτά είναι καταστραμμενα . Στην Συρία πχ με 22 εκατομμύρια κατοίκους οι 11 εκατομμύρια είναι πρόσφυγες μεταξύ των οποίων τα 4 εκατομμύρια βριςκονται στο εξωτερικό . Η Ευρώπη ως τώρα έκλεινε τα μάτια της στό πρόβλημα. Η Γερμανία το αντιλήφθηκε και συμπεριφέρεται ως νέα πατρίδα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων . Υποδέχτηκε 800000 πρόσφυγες απελευθερώνοντας για την περιπτωςη τους 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Η πολιτική της υπαγορευμένη απο δημογραφικούς λόγους, ανάγκη εργατικών χεριών κι ανθρωπιστικές αρχές ,εχει όμως όρια. Δεν μπορεί μόνη της να σηκώσει το μεταναστευτικό βάρος. Χρειάζεται μια ενιαία Ευρωπαϊκή πολιτική σ’αυτο το ζήτημα. Θαταν καλό να ιδρυθεί ενα Ευρωπαϊκό υπουργείο για πρόσφυγες που θα βοηθήσει ευάλωτες λογω συνόρων χώρες όπως Ιταλία η Ελλαδα , αλλα και θα εφαρμόσει έναν ενιαίο μεταναστευτικό νόμο του προσφυγικού δικαιώματος σ’ολα τα Ευρωπαϊκά κράτη. Θα πρέπει να διαχωρίζονται μετανάστες, πρόσφυγες η άλλου είδους αφιχθέντες. Η Ευρώπη χρειάζεται ενιαία πολιτική κι όραμα στο μεταναστευτικό .

Δημοσθένης Δαββετας

Συνέντευξη στον Ελεύθερο Τύπο 12.09.2015

Η ΝΔ δείχνει πανέτοιμη και ώριμη όσο ποτέ να κυβερνήσει

-Είστε υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία, στην Κέρκυρα, στις επερχόμενες εκλογές. Ποιό θεωρείτε πως είναι το ουσιαστικό δίλημμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης;
Το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι η οριστικοποίηση της χώρας μας στην Ευρωζώνη . Κι αυτό επιτυγχάνεται μόνο αν οι κάλπες βγάλουν φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις . Επειδή αποκλείεται η αυτοδυναμία ,ένα φιλοευρωπαϊκό μέτωπο είναι ανάγκη για την σταθερότητα της χώρας. Η ΝΔ ως εκ ορισμού φιλοευρωπαϊκό κόμμα μπορεί ναναι ο κορμός.
– Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κ. Δαββέτα ήσασταν σύμβουλος του κ. Σαμαρά σε θέματα πολιτισμού. Με την ιδιότητα σας αυτή αλλά και το προνόμιο να βρίσκεστε στο άμεσο περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού ζήσατε την ιστορία από τα μέσα. Τώρα που η «σκόνη» εκείνων των ημερών έχει καταλαγιάσει ποιο θεωρείτε ως το μοιραίο λάθος που οδήγησε στη συντριβή της Νέας Δημοκρατίας στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές;
Το λάθος της ΝΔ ήταν ότι θεώρησε πως η μικρή διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν εύκολα ανατρέψιμη αν επιστρατευόταν η “λαϊκή” δεξιά , όρος δίχως κοινωνιολογική ακρίβεια. Η στρατηγική αυτή ήταν λάθος . Κι ακόμη εμπόδισε να φανούν τα όσα καλά είχε κάνει για την χώρα η κυβέρνηση Σαμαρά. Επίσης επικοινωνιακά η ΝΔ δεν πρόλαβε την λαίλαπα ψεμάτων του ΣΥΡΙΖΑ που ακολούθησε για λαϊκίστικος λόγους . Την τελευταία στιγμή δεν είχε τον χρόνο ν ‘αντιδράσει . Ήταν επίσης στρατηγικό λάθος .
-Τι κρατάτε από τη συνεργασία σας με τον κ. Σαμαρά και τι θα επιθυμούσατε να είχε εξελιχθεί διαφορετικά;
Συνεργάστηκα με τον Αντώνη Σαμαρά σε θέματα Πολιτισμού. Μπορούσαν να γίνουν πράγματα . Ξέρω το αντικείμενο και το ήθελα. Όμως σαν σύμβουλος δεν είχα δύναμη αποφάσεων . Αυτή ανήκε στους υπουργούς. Περίμενα μια θέση υπουργού η υφυπουργού στους ανασχηματισμούς για να δείξω τι μπορώ να προσφέρω . Δεν έγινε . Οι αποφάσεις του πρωθυπουργού πάντα σεβαστές.
-Θεωρείται πως η Νέα Δημοκρατία άλλαξε μετά την εκλογική της ήττα; Και αν συνέβη αυτό σε τι συνίσταται η αλλαγή;
Η απειλή ν’ ακολουθήσει την πτωτική πορεία του ΠΑΣΟΚ ενεργοποίησε το ένστικτο επιβίωσης της ΝΔ . Ο κ. Μεϊμαράκης χρησιμοποιεί έναν λόγω που συνθέτει και προσκαλεί . Κι αυτό το χρειαζόταν η παράταξη . Παράλληλα φάνηκαν τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ . Πάνω εκεί χτυπά η ΝΔ για να δικαιωθεί. Ταυτόχρονα όμως έχει και την δικιά της ατζέντα και δείχνει ώριμη και πανέτοιμη όσο ποτέ για να κυβερνήσει υπεύθυνα όπως πάντα έκανε. Για το καλό της Ελλάδα
-Σήμερα το κόμμα σας ελπίζει να ανακάμψει στην εξουσία. Στην περίπτωση που αυτό συμβεί ποιά θεωρείτε πως πρέπει να είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά μιας κυβέρνησης με κορμό τη Νέα Δημοκρατία;
Το κόμμα αν ανακάμψει στην εξουσία πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στις παραταξιακές ανάγκες και σ ‘αυτές που πρωτεύουν , τις ανάγκες της πατρίδας . Πρέπει να επιστρέψουν οι Άριστοι στην κυβέρνηση , όχι οι κομματικά αρεστοί αλλά οι Άριστοι στο αντικείμενο τους. Η σύγχρονη πολιτική έχει αλλάξει . Προτεραιότητα πρέπει να δίνεται σ’ όσους συνδυάζουν πολιτική συνείδηση και τεχνική -εμπειρική γνώση του γνωστικού τους αντικειμένου . Έτσι πρέπει να κυβερνήσει η ΝΔ.
-Μετά και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου πιστεύετε ότι υπάρχουν περιθώρια για μια άλλη πολιτική πέρα από αυτήν που επιτάσσουν οι υπογραφές στη συμφωνία με τους δανειστές;
Ναι. Το μνημόνιο βάζει τα γενικά πλαίσια μεταρρυθμίσεων που ισχύουν για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Μέσα σ’ αυτές όμως υπάρχουν πιο ειδικές διατάξεις που μπορούν να προσαρμοστούν ανάλογα με τις περιπτώσεις. Μπορούν να διορθωθούν με ισοδύναμα. Το 23% στα ιδιωτικά φροντιστήρια δεν μας το έβαλε το μνημόνιο . Ήταν μια λάθος επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
-Στα πολλά προβλήματα που σήμερα αντιμετωπίζει η χώρα ενέσκηψε με ιδιαίτερη ορμή και το μεταναστευτικό-προσφυγικό, ένα πρόβλημα που έχει λάβει παγκόσμιες διαστάσεις και συγκλονίζει με τις τραγικές πτυχές του. Τι θεωρείτε πως πρέπει να γίνει για την αντιμετώπιση του προβλήματος;
Το μεταναστευτικό είναι ευρωπαϊκό πια πρόβλημα . Το πρόβλημα μας δεν είναι οι ξένοι , μιας κι όλοι μας υπήρξαμε κάποια στιγμή ξένοι στην ζωή μας, αλλά οι δουλέμποροι κι η έλλειψη τεχνικών δυνατοτήτων που θα μπορούν να διακρίνουν , ποιος είναι πρόσφυγας , ποιος μετανάστης νόμιμος, ποιος παράνομος κλπ. Πιστεύω στην επιλεκτική μετανάστευση όπου πρέπει κατ ‘επιλογήν να παίρνονται οι αποφάσεις του κράτους σ’ αυτό το θέμα.
-Διδάσκετε φιλοσοφία, είστε ζωγράφος, ποιητής και συνδιαλέγεστε με κορυφαίες προσωπικότητες όπως η Μαρίνα Αμπράμοβιτς. Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει για έναν άνθρωπο του πολιτισμού ένα χώρος «άνυδρος», όπως αυτός της πολιτικής όπου συχνά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
Προσπαθώ να το δω σαν άσκηση του παρόντος , του επίκαιρου , του εφήμερου , της στρατηγικής επιβίωσης. Όσο στην τέχνη η ατομική πρωτοβουλία οδηγεί στην δημιουργία του έργου , άλλο τόσο στην Πολιτική η ατομική πρωτοβουλία εντάσσεται στα πλαίσια συλλογικών και πατριωτικών αναγκών για μένα . Κι αυτό με γοητεύει. Ο Αριστοτέλης ονόμαζε την Πολιτική ύψιστη των Τεχνών . Μπορεί να μην είναι έτσι σήμερα . Όμως την θεωρώ προσωπικά σχολείο στρατηγικής , επιβίωσης , τακτικής και χτυπημάτων συχνά κάτω από την μέση. Είναι μια άσκηση να μάθω μέσα απ ‘αυτά καλύτερα τα όρια του εαυτού μου και τις δυνατότητες μου σ’ αντίξοες συνθήκες.
-Οι επικείμενες εκλογές φαντάζομαι «τρώνε» πολύ από το χρόνο σας αυτόν τον καιρό. Με τι άλλο προλαβαίνετε να ασχοληθείτε;
Κι όμως προλαβαίνω γιατί κοιμάμαι λίγο κι η ανάγκη μου για δημιουργία με ξεπερνά. Γράφω λοιπόν , ζωγραφίζω έστω και με λιγότερο ρυθμό , εκδίδω βιβλία , όπως το πρόσφατο ποίησης μου και προγραμματίζω εκθέσεις ζωγραφικής στο άμεσο μέλλον. Συνεχίζω δε ανελλιπώς την αρθρογραφία μου σε γαλλικό κι ελληνικό τύπο.

Η νέα στρατηγική του Πούτιν στη Ουκρανία (Kontra News 13.09.2015)

Η νέα στρατηγική του Πούτιν στη Ουκρανία

Μετα από ένα καταστροφικό πόλεμο με 6000 νεκρούς στα νότια της Ουκρανίας η Ρωσία προς έκπληξη όλων υποστήριξε την απόφαση των ρώσοφωνων ανταρτών να μην επιδιώξουν πια την ανεξαρτησία των περιοχών τους στο ουκρανικό έδαφος. Η άρνηση του Πούτιν να παραιτηθεί από την δημιουργία της νέας Ρωσίας οπως είχε αναγγελθεί στο παρελθόν οφείλεται σε αλλαγή στρατηγικής.
Αποσυρωντας το βέτο της 1 Ιανουαρίου 2016 ως προς την ενοποίηση Ουκρανίας- ευρωπαϊκής ένωσης αφήνει πια την Ουκρανία αντιμέτωπη με τα τεράστια προβλήματα της. Η ύφεση της έχει φτάσει στο 18% και η διεφθαρμένη πολιτική της ουκρανικής κυβερνήσεις δείχνει έλλειψη διάθεσης μεταρρυθμίσεων στη χώρα. Αυτά τα δυο βασικά θέματα γεμίζουν δυσπιστία την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία και δεν μπορει να αντέξει μια τόσο μεγάλη οικονομική βοήθεια που χρειάζεται η Ουκρανία, αλλα και δεν μπορει με βάση τη δημοκρατική αντιλήψη της να ανεχθεί αυτή την έλλειψη μεταρρυθμιστικού πνεύματος που χρειάζεται η Ουκρανία για να εναρμοστει με την Ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Για αυτο και ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης δήλωσε πρόσφατα : ” Δεν πρόκειται με μια μαγική κίνηση των δακτύλων του ο Ουκρανοε πρόεδρος Ποροσενκο να πάρει εκατομμύρια δολάρια.”
Γνωρίζοντας αυτή τη κατάσταση ο Πούτιν αφήνει το ουκρανικό κοινοβούλιο να ψηφιςει νόμους με αντιευρωπαϊκό πνεύμα. Παραδείγματος χάρη, ψηφίστηκε πρόσφατα να μην εφαρμόζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα όσο υπάρχει Ρωσική απειλή. Και ακόμη ακυρώθηκαν 5 στρατιωτικές συμφωνίες που προϋπήρχαν με την Ρωσία. Επίσης, υιοθετήθηκε νόμος που επιβάλλει μνημόνιο ως προς την αποπληρωμή χρεών την χώρας των οποίων το υψηλότερο πόσο (2,7 δις) οφείλεται στη Ρωσία. Αφήνοντας λοιπόν ο Πούτιν να προχωρήσει ετσι η πολιτική της ουκρανικής κυβέρνησης, από τη μια τη καταγγέλει ως αντιεπαγγελματική και χωρίς υπευθυνότητα, και από την άλλη την αφήνει στο έλεος της βοήθειας των Ευρωπαίων, οι οποίοι προβληματίζονται ως προς το αν πρέπει η όχι να βοηθήσουν συνολικά την Ουκρανία. Πανίσχυρος ετσι ο Πούτιν με τα τεράστια χρέη της Ουκρανίας προς τη Ρωσία, μεταφέρει το πρόβλημα στο αντίθετο στρατόπεδο. Αντί λοιπόν να τσακώνονται Ρωσία-Ευρωπαϊκή Ένωση για την Ουκρανία τώρα επιδιώκει να τσακώνονται Ουκρανία-Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη Μόσχα να τρίβει από ικανοποίηση τα χέρια της. Ουδεμία αμφιβολία ο Πούτιν παραμένει ικανότατος στρατηγός.

Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης Φιλοσοφίας της Τέχνης, Ποιητης, Εικαστικός

Το παληο είναι αλλοιώς (Ελεύθερος Τύπος 10.09.2015)

Το παληο είναι αλλοιώς

Ακούγοντας τον Συριζα να διεκδικεί για τον εαυτό του το “νέο” αφήνοντας το “παληο” στην ΝΔ, αναρωτήθηκα: που στηρίζεται και το λέει τόσο μεγαλόφωνα που μοιάζει αλαζονικό;
Ο Συριζα διεκδικεί τις ρίζες του στην ιδεολογική ταυτότητα της αριστεράς όπως αυτή γεννήθηκε ως παιδί της βιομηχανικής επανάστασης και της Νεωτερικοτητας . Ήταν στις αρχές του 20ου αιώνα όταν το “νέο” ως μοντέρνο (νεωτερικό) εμφανιςτηκε στους αισθητικούς, ιδεολογικούς,πολιτικούς και κοινωνικοοικονομικους αγώνες στην Ευρώπη. Έχοντας ως βασικό εργαλείο μάχης την avant -garde (πρωτοπορεία) , το Νέο στήριξε την πορεία της ύπαρξης του στην ρήξη του με το Παληο, δηλαδή , το κλασικό ,το παραδοσιακο. Ονομάζοντας τα συντηρητικά , κράτησε για τον εαυτό του τον όρο προοδευτικό. Ταυτίζοντας την πρόοδο με την μάχη εναντίον του παρελθόντος , οι προοδευτικοί βάλθηκαν στο εξής ν’άποδομησουν διαχρονικά κλασικές έννοιες όπως έθνος , θρησκεία, οικογένεια, ανθρωπιστικές αξίες και παραδόσεις. Αυτές οι αξίες με τον καιρό σχετικοποιηθηκαν τόσο πολύ ώστε μοιραία απαξιώθηκαν. Ο μηδενισμός , ο κυνισμός κι ο άκρατος υλισμός πήραν την θεςη των παραδοσιακών αξιών . Δίχως οδηγό τις κλασικές πνευματικές αξίες , δίχως πρότυπα , δίχως την αίσθηση του Άριστου προς μίμηση , οι νέοι βασίστηκαν στην ατομική τους πορεία κι ανάγκη . Έτσι φτάσαμε Στόν δυσβάστακτο ατομικισμό που όλοι στηλιτεύουν. Αυτή σε γενικές γραμμές είναι η ευρωπαϊκή ιστορία της ψυχολογίας του “Νέου” που ο Συριζα επικαλείται με μια δόση αλαζονικής “αλήθειας”. Απέναντι η ΝΔ ως παιδί της παραδοσιακής και κλαςςικης πολιτικοκοινωνικής αντίληψης , δίχως το σύνδρομο του σωτήρα Νεωτεριστή , αγκαλιάζει την καθημερινή πραγματικότητα και προχωρά με τον ρεαλισμό του λογικού . Δεν επικροτεί ανατρεπτικές θορυβώδεις επαναστάσεις και βασίζεται στις διαχρονικές αξίες του ανθρωπισμού και της κλασικής αισθητικής. Κανονικά αυτοί οι δυο κόσμοι θαπρεπε να συνυπάρξουν δημιουργικά για την διαλεκτική εξέλιξη. Δεν γινεται ομως με πολιτική επιλογή του Συριζα. Συνεπώς ο πολίτης εχει να επιλέξει ανάμεσα στον ρεαλισμό κι ορθολογιςμο του “Παληου “και στην ανορθολογικη ιδεοληψία του “νέου”. Στην σημερινή δύσκολη κατάσταση που βριςκεται η χώρα , πουχει ανάγκη στήριξης της Ευρωπαϊκής της πορείας , είναι φανερό ότι οι πολίτες χρειάζονται το “παληο’ για να τους δώσει σταθερότητα για το μέλλον και βέβαια σιγουριά. Μην ξεχνάμε άλλωστε. Το “παληο” είναι δοκιμασμένο , είναι αλλοιώς.

Δημοσθένης Δαββετας

"ΩΔΗ στην Νύχτα."

Το κείμενο αυτό γράφτηκε στην Ζυριχη στις 5 Δακεμβριου στις 3 η ωρα το πρωί μετα απο ενα τρυφερό ταξίδι στην αγκαλιά της νύχτας . Γι’αυτο και τ’ονομαζω “ΩΔΗ στην Νύχτα.”

Για σένα που γνώρισα
που ονειρεύτηκα
που πεθύμησα
που γοητεύτηκα
που έχασα
που με πλήγωσε
με ταπείνωσε
για σένα που έλαμψες
αφήνοντας μαύρο σκοτάδι
πιςω μου
που με χάιδεψε στοργικά
μου δόθηκε
που τα χείλη σου
ρούφηξαν το μυαλό
και την ψυχή μου
τα δάχτυλα σου έπαιξαν
με την καρδιά μου
για σένα κλαίω
που μου υποσχέθηκες
μουδειξες τον δρόμο
για τ’αστρα
που με τυλιξες
με τα Χρυσα σου λόγια
με την οργή σου
μ’αμφισβητησες
γιατί με θαυμαςες που σ’εξοργισα
γιατί δεν συγχωρούσες
στον εαυτό σου
το ποςο με ήθελε
το ποσο ήταν
μαγνητισμένος απο εμένα
κλαίω για σένα
που σαν ορμητικός αέρας
έσπασες τα παράθυρα
της ύπαρξης μου
μπήκες μέσα
μ’εσπρωξες κάτω
στα σκαλιά
έπεσα
ξανά σηκώθηκα
εςτω και με
μικρές αναπηρίες
ναι….ναι…κλαίω για σένα
που αγάπησα και μίσησα
ανεξήγητα
για σένα
φωτιά και νερό μου
κλαίω όμως και για μένα
που συνεχίζω
τ’ορφανο ταξίδι
στην χωρα της αϋπνίας
και των εφιαλτών
της δημιουργικής χαράς
του ενθουσιασμού
της λύπης
της μελαγχολίας
του μόνιμα σφιγμένου
στομαχιού
που συνεχίζω
στην μέθη των λέξεων
των εικόνων
των αναμνήσεων
του σώματος σου
της μελωδικης σου φωνής
του αρώματος
των λουλουδιών
της ύπαρξης σου
κλαίω για μένα
πουμαι ταγμένος να ζω
στο διάστημα των φράσεων
που περπατώ στους πλανήτες
των κειμένων μου
στις λάμψεις
των αστρικών μου θαυμάτων
δίχως εσένα.

Η στρατηγική των εκλογών στην Ελλαδα (KontraNews 06.09.2015)

Η στρατηγική των εκλογών στην Ελλαδα

Οι εκλογές που ανακοινώθηκαν στην Ελλαδα έχουν διπλή σημασια. Πρώτον την εδραίωση της πρόσφατης συμφωνίας με τους εταίρους και δεύτερον το ξεκαθάρισμα της πολιτικής πορείας του Έλληνα πρωθυπουργού .Στην πρώτη περίπτωση η δήλωση της Μερκελ τα λέει όλα .”Οι εκλογές στην Ελλαδα είναι μέρος της λύσης κι όχι της κρίσης”. Πηγαίνοντας δηλαδή για εκλογές διευκολύνουμε περισσότερο την επίλυση της ελληνικής κρίσης. Γιατί το προσδοκόμενο εκλογικό αποτέλεσμα , όπως λένε ειδικοί και δημοσκοπήσεις , θάναι μια Ελληνική Βουλή με πλειοψηφία φιλοευρωπαϊκών κομμάτων διατεθειμενων να κάνουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να μείνει η Ελλαδα στην Ευρωζώνη . Κανένα κόμμα δεν προβλέπεται ναχει πλειοψηφία. Θεωρείται αντιθέτως βέβαιο ότι θάναι μια Βουλή πολυκομματική που θα δώσει μια κυβέρνηση συνεργασιών . Κι ίσως ναναι πιο σωστή μια τέτοια προοπτική στην παρούσα κατάσταση που βρίσκεται η χώρα. Γιατί πάνω απ’ολα προέχει τι Εθνικο συμφέρον μέσα στην ευρωπαϊκή προσαρμογή του. Η Ελλαδα εχει ανάγκη μιας μεγάλης περιόδου ηρεμίας , συνεργασίας των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων , συλλογικής αυτογνωσίας και μεθοδευμένης εργατικότητας έτσι ώστε να μπει στις ράγες της Ευρωπαϊκής πορείας ανεπίστρεπτα. Η Ελλαδα χρειάζεται να ξαναβρεί την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της , να ενεργοποιήσει τους νέους της , να ξαναβρούν οι πολίτες της την Ελπίδα. Χρειάζεται να κατακτήσει την Ευρωπαϊκή συνείδηση για να προχωρήσει με θάρρος , αυτοπεποίθηση κι αισιοδοξία , φεύγοντας απο τις διαλυτικές κρίσεις των τελευταίων χρόνων. Η Ελλαδα χρειάζεται ανανέωση του πολιτικού της δυναμικού . Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα απο μεταρρυθμίσεις εναρμονισμένες στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Μια τέτοια πορεία μπορεί να θεμελιωθεί στην παρούσα πολιτική συγκυρία μόνο μέσα απο μια πλατιά συνεργασία των εκλεγόμενων φιλοευρωπαϊκών κομμάτων στην νέα Βουλή. Αλλα κι αν ακόμα αυτό δεν γίνει για τεχνικούς η μικροκομματικούς λόγους ( όπως συμβαίνει συχνά με λαϊκίστικες περιπτώσεις στην πολιτική ζωή του τόπου), ακόμη και τότε θα πρέπει να σχηματιστεί μια υπερκομματική κυβέρνηση προσωπικοτήτων ικανών να φέρουν σε πέρας την ευρωπαϊκή επανένταξη της χώρας. Αυτό είναι το πρώτο προσδοκόμενο στοιχείο αυτών των εκλογών. Το δεύτερο στοιχείο είναι ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός. Υποσχέθηκε τα πάντα προεκλογικά , έκανε αφυςικες ιδεολογικά συμμαχίες κι όταν κατάλαβε ότι οι μπλόφες του δεν περνούσαν , υποτάχτηκε στους εταίρους υπογράφοντας ενα τρίτο μνημόνιο πολύ πιο σκληρό απο τα δυο προηγούμενα. Η ριζοσπαστική πλευρά του κόμματος του δεν δέχτηκε την συμφωνία και την καταψήφισε στην Βουλή. Η συμφωνία πέρασε με ψήφους της αντιπολίτευσης . Δεν μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνά έτσι ο κ. Τσιπρας όμηρος της αντιπολίτευσης και των αριστερών ριζοσπαστών , οι οποίοι δημιούργησαν ιςχυρη οργανωμένη αντίδραση μέσα στο κυβερνών κόμμα.Ο Έλληνας πρωθυπουργός μέσα απο την διαδικασία των εκλογών θέλει να διώξει αυτό το “αριστερό” βαρίδι στην πορεία του. Και ταυτόχρονα να μετρήσει τις δυνάμεις του θέλοντας να κεφαλαιοποιήσει το ως τώρα θετικό κλίμα του κόσμου απέναντι του. Αποφασίζοντας εκλογές αμέσως μετά την εκταμίευση της πρώτης δόσης της συμφωνίας με τους εταίρους και πριν τον Οκτώβριο που οι πολίτες θα αισθανθούν στην τσέπη τους την εφαρμογή των πρώτων επώδυνων μέτρων του Μνημονίου, ο κ. Τσιπρας θέλει να εκμεταλλευτεί το ως τώρα καλό κλίμα και να παραμείνει στην εξουσία . Θα το πετύχει; Ποντάρει στην αηδία που ο κόσμος νοιωθει απέναντι στο παλιό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και στους παλαιοκομματικούς πολιτικούς. Τώρα όμως που ο ίδιος λειτούργησε όπως αυτοί που κατηγορούσε; Τώρα που υπέγραψε όπως κι εκείνοι το τρίτο και μάλιστα δυσβάστακτο μνημόνιο ,θα επιβιώσει; Γιατί εχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και θεωρείται πια μέρος του συστήματος που ο κόσμος ως τώρα απέρριπτε.

Δημοσθένης Δαββετας

Καθηγητης φιλοσοφίας της τέχνης, Ποιητης, εικαστικός.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 27 αυγουςτου στην Γαλλική εφημερίδα Les Echos .