Πολυπολιτισμός η Βαρβαρότητα
Η απόφαση του υπουργού παιδείας κ. Γαβρόγλου περί κληρωσεως για την σημαία , την επαρσης της , την πρωινη προσευχη ,των Αριστειων κλπ σαν συνέχεια των αποφάσεων του πρώην υπουργού κ. Φιλη και των δηλώσεων Μπαλτά , είναι μέρος μιας γενικότερης πολιτικής ενός ηθικού ιμπεριαλισμού , που άρχισε να ισχυροποιείται από την δεκαετία του ’90 και μετά με την επιβολή του πλανητικού οικονομικού μοντέλου της παγκοσμιοποίησης. Ενώ όμως αρχικά αφορούσε μόνο τον εμπορικό τομέα τα τελευταία 5 χρόνια παίρνει τις διαστάσεις μιας επιβαλλόμενης ηθικής με ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. Κοινοί κανόνες πολιτικής συμπεριφοράς κι αποκλεισμού της αντίθετης άποψης αρχίζουν να εφαρμόζονται με “νόμιμο” τρόπο. Πρόσφατο παράδειγμα η ψήφιση από το Γαλλικό κοινοβούλιο της πρότασης του “Μονάρχη” Μακρον να ηθικόποιειται η καθημερινότητα των πολιτών . Αν δηλαδή κάποιος κατηγορηθεί για” δημόσια δυσφήμηση , εξύβριση, σεξισμό,πρόκληση για ρατσιστικό μίσος ” ( όπως λέει κατά λέξη ο νόμος), εκτός των ποινικών κυρώσεων θαχει και μια έκπληξη : δεν θα μπορεί να εκλεγεί στο κοινοβούλιο ! Κι είναι αυτό ακριβώς το σημείο που εξόργισε κορυφαίους Γάλλους διανοούμενους . Γιατί ενώ ο υπάρχον νόμος μπορεί να κάνει καλά την δουλειά του ο καινούργιος μπορεί να βγάλει εκτός πολιτικού παιχνιδιού κάθε “ενοχλητικά αντίθετη” πολιτική άποψη. Γιατί όροι όπως ξενοφοβία , ρατσισμός, σεξισμός κλπ έχουμε δει συχνά να ερμηνεύονται όπως συμφέρει στην εκάστοτε εξουσία . Δημιουργείται έτσι μια “νόμιμη ” αστυνομία της γλώσσας και της σκέψης η οποία χρησιμοποιείται από τους προοδευτικούς ως χωροφυλακίστικο κόλπο στην μάχη των ιδεών . Μετά τον φόβο του Μπρεξιτ και την επιστροφή του συντηρητισμού ως αντίδραση για τις νεωτερικές ισοπεδωτικές ακρότητες , οι προοδευτικοί επιβάλλουν “νόμιμα” τον πολυπολιτισμό κι οποίος διαφωνεί χαρακτηρίζεται ως βάρβαρος . Πολυπολιτισμος η βαρβαρότητα λοιπόν . Δημιουργία μιας νεωτερικής ιδεολογίας ηθικού ιμπεριαλισμού που γεννά μια νέα μορφή ρατσισμού : τον προοδευτικό ρατσισμό σ’οτι διαφωνεί μαζί του . Ζούμε πια στην εποχή του πλανητικού αυταρχισμού της σκεψης και της γλωσσας μ’ενδεχομενο λογικό την πλανητική “δημοκρατική” δικτατορία. Μ’αποτελεσμα να διασφαλίζονται ακόμη περισσότερο τα προνόμια των πλουσίων που με διχως αντίθετη άποψη κυριαρχούν ολότελα και να γίνονται πλουσιότεροι . Ενώ οι φτωχοί φτωχότεροι .
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφιας της Τέχνης , ποιητής , εικαστικός .