αρθρο της εφημεριδας Πελοπόννησος με υπογραφη Κριστη Κουνινιωτη. Για το βιβλιο μου για τον Μ. Ναπολεοντα.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 200 ετών από τον θάνατο του Μεγάλου Ναπολέοντα, κυκλοφορεί σε λίγες μέρες το βιβλίο του Δημοσθένη Δαββέτα «Είχε ελληνικές ρίζες ο Ναπολέων;» (εκδ. Κάκτος).
O καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής καταθέτει στην «ΠτΔ» στοιχεία που προέκυψαν από τις έρευνές του και εξηγούν το ερωτηματικό του τίτλου του νέου του έργου.
Πώς προέκυψε η ιδέα αυτού του βιβλίου, τον ρωτάμε; «Προέκυψε όταν βρέθηκα για πρώτη φορά στην Κορσική, στην περιοχή Καργκέζε, και είδα πάρα πολλά μανιάτικα επώνυμα. Ρώτησα, και μου είπαν ότι πρόκειται για Μανιάτες που ήταν εκεί από τον 17ο αιώνα. Εκανα, λοιπόν, μια έρευνα και διαπίστωσα ότι υπήρχε μία μετανάστευση εκατοντάδων Ελλήνων, μεταξύ αυτών και Στεφανόπουλων, από το Οίτυλο της Μάνης, μέσω Γένοβας, στην Κορσική, όπου δημιούργησαν μια μεγάλη αποικία. Ερευνώντας περαιτέρω, ανακάλυψα κάποια στοιχεία, τα οποία μου προκάλεσαν ερωτήματα όσον αφορά στις ελληνικές ρίζες του Ναπολέοντα, εξ ου και το ερωτηματικό στον τίτλο. Είναι όμως τόσο προφανή που καταλήγουν σε ένα βέβαιο συμπέρασμα» απαντά.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή, όπως μας τα αφηγήθηκε ο συγγραφέας.
ΑΠΟ ΚΟΜΝΗΝΟΙ, ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΙ
«Ο τελευταίος γιος των αυτοκρατόρων Κομνηνών, δέκα χρόνια μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, σώθηκε από τη σφαγή του Μωάμεθ και κατέφυγε στην ελεύθερη Μάνη, όπου δημιούργησε οικογένεια με την κόρη ενός προύχοντα. Ο ένας εκ των δύο εγγονών του, ο Στέφανος, σκοτώθηκε σε μια ενέδρα και για να τον τιμήσει η οικογένειά του υιοθέτησε το όνομα Στέφανος από την Πόλη, εξ ου κι έγιναν Στεφανόπουλοι. Από τους οποίους, αν δεν πέφτω έξω, προέρχεται και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας (Σ.Σ: Αυτό δεν έχει τεκμηριωθεί), αλλά σίγουρα ο Τζορτζ Στεφανόπουλος, ο σύμβουλος του Κλίντον, ο οποίος μάλιστα πήγε να προσκυνήσει στην Κορσική».
ΑΠΟΙΚΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΣΙΚΗ
«Οι Στεφανόπουλοι ήθελαν αρχικά να πάνε στη Σικελία, αλλά επειδή εκεί μαινόταν ο πόλεμος Ισπανίας-Γαλλίας, αποφάσισαν, μέσω της Γένοβας, να πάνε στην Κορσική. Οι αρχηγοί της Γένοβας τους υποδέχτηκαν με τιμές αυτοκρατόρων, τους έθεσαν όμως, έναν όρο: Να αναγνωρίσουν την πνευματική αρχή του Πάπα. Τραγικός όρος, αν αναλογιστούμε ότι έχοντας αρνηθεί να εξισλαμιστούν, υποχρεώνονταν, τώρα, να ασπαστούν τον καθολικισμό. Μην έχοντας εναλλακτική, ακολούθησαν την προτροπή του Επισκόπου τους και παρέμειναν κρυπτο-ορθόδοξοι.
Εγκαταστάθηκαν στην Παομία, ένα εγκαταλειμμένο αλλά πανέμορφο μέρος, και μέσα σε μία διετία το μετέτρεψαν σε παράδεισο. Ο φθόνος των Γενοβέζων προκάλεσε έριδες, οπότε έφυγαν και πήγαν στο Αιάκειο, υπό την προστασία των Γάλλων τότε. Από εκεί ξεκίνησε ο ξεσηκωμός των Κορσικανών με ηγέτη τον Παολί εναντίον των Γενοβέζων. Στο Αιάκειο ένιωθαν ασφαλείς. Εκεί γεννήθηκε ο Μ. Ναπολέων».
ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ Μ. ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ
«Οπως λέει η ιστορία, ένας από τους πρώτους γιους του πρώτου Κομνηνού-Στεφανόπουλου που πήγαν στην Παομία, μετέβη στην Τοσκάνη, με σκοπό να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά. Μολονότι ήθελε, αργότερα να επιστρέψει, ο θάνατος του πατέρα του τον κράτησε μόνιμα στην Τοσκάνη. Εγγονός ή δισέγγονος αυτού (υπάρχει το γενεαλογικό δέντρο στο βιβλίο ) αποφάσισε να επισκεφθεί τους δικούς του στην Κορσική, όπου και εγκαταστάθηκε. Ασκούσε το δικηγορικό επάγγελμα και απέκτησε οκτώ παιδιά, ένα εκ των οποίων, ο Ναπολέων».
ΚΑΛΟΜΕΡΟΣ-ΜΠΟΝΑΠΑΡΤΕ (BUONΑPARTE)
«Κάποιοι θα αναρωτηθούν από πού συνάγεται ότι ο Ναπολέων είχε το μανιάτικο επώνυμο Καλόμερος, το οποίο μετέτρεψε σε Μποναπάρτε. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που η ληξιαρχική πράξη έχει χαθεί. Ωστόσο, τίθενται τα εξής ερωτήματα:
1) Ενας εύπορος Μποναπάρτε από την Τοσκάνη θα πήγαινε στην Κορσική σε περίοδο εξέγερσης και θα έμενε δίπλα στους Στεφανόπουλους;
2)Σύμφωνα με τα κείμενα και τις καταθέσεις που έχω: Οσο φιλέλληνας και να ήταν, ο Ναπολέων, θα μιλούσε Ελληνικά με τους γείτονες, που ήταν κι αυτοί οικογένεια του Δημήτρη Στεφανόπουλου; Για να μιλάει Ελληνικά, σημαίνει ότι τα είχε μάθει και τα είχε ανάγκη.
3)Ο Ναπολέων μεγάλωσε «στην αγκαλιά» των Στεφανόπουλων. Οταν πέθανε ο πατέρας του, εκείνος ήταν γύρω στα 10, κι όταν αποφάσισε να καταταγεί στον στρατό, πήγε στο Παρίσι, μόλις 15 ετών, και την κηδεμονία του ανέλαβε ο Δημήτρης Στεφανόπουλος, ο οποίος φρόντισε να φοιτήσει στη Στρατιωτική Σχολή. Γιατί δεν ανέλαβε την κηδεμονία του κάποιος από την οικογένεια της Κορσικανο-Ιταλίδας μητέρας του Λετίτσια; Πώς εξηγείται τόση οικειότητα με τον Στεφανόπουλο;
Επίσης, η πρώτη πραγματεία που έγραψε ο Ναπολέων στα 15 του, ήταν για τους Μανιάτες, τους οποίους συνέκρινε ως προς τη στρατιωτική αγωγή με τους Σπαρτιάτες. Ποιος ο λόγος να γράψει για τους Μανιάτες, αν δεν τον συνέδεε τίποτα μαζί τους;».
ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Η ΔΟΥΚΙΣΣΑ ΝΤ’ ΑΜΠΡΑΝΤΕΣ
«Η δούκισσα Λωρ Ντ’ Αμπραντες, κόρη της Πανώριας, αδελφής του Στεφανόπουλου, γράφει στα απομνημονεύματά της ότι ο Ναπολέων ήταν Καλόμερος-Μποναπάρτε. Τη χαρακτήρισαν ευφάνταστη. Ωστόσο, έγραψε το βιβλίο της μαζί με τον Μπαλζάκ, κορυφαίο όνομα της γαλλικής λογοτεχνίας. Θα έγραφε τέτοιες ανοησίες ο Μπαλζάκ;
Στο βιβλίο της διαβάζουμε, επίσης, ότι κάθε μεσημέρι ο μέγας στρατηλάτης έτρωγε στο σπίτι της μητέρας της, Πανώριας. Κι όταν αυτή του ζήτησε, κάποτε, να βρει μια δουλειά σε έναν Στεφανόπουλο από την Κορσική, κι ο Ναπολέων το αμελούσε, τον έδιωξε από το σπίτι της. Ποιος θα τολμούσε κάτι τέτοιο;
Υπάρχουν, όμως, κι άλλα στοιχεία: Ο Ναπολέων έστειλε τον Νικολό και τον Τίμο Στεφανόπουλους στη Μάνη για να ερευνήσουν τις συνθήκες και τις προθέσεις των Μανιατών ως προς την Ελληνική Επανάσταση.
Επίσης, απευθυνόμενος, κάποια στιγμή, στον Τίμο, τον αποκάλεσε στα Ιταλικά ”zio” (θείο). Αυτά αναφέρει ο Στεφανόπουλος στο βιβλίο του (γραμμένο Ιταλικά και Ελληνικά) που εκδόθηκε στην Αγγλία το 1800. Οταν μεταφράστηκε αργότερα στα Γαλλικά, υπό την επίβλεψη του Βοναπάρτη, η προσφώνηση αυτή και κάποια άλλα, αφαιρέθηκαν».
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗ
«Θα αναρωτηθεί κανείς. Γιατί δεν αρνήθηκε ποτέ τις φήμες ο Μ. Ναπολέων αλλά ούτε τις επιβεβαίωσε; Δεν του τέθηκε το ερώτημα περί την καταγωγή του όσο ζούσε; Βεβαίως του τέθηκε. Η απάντησή του ήταν ”Μην ψάχνετε πουθενά την καταγωγή μου. Η καταγωγή μου ξεκινάει από εμένα. Είμαι Γάλλος, ξεκινάει από τη Γαλλία”. Εύλογο. Ηταν ο εθνικός ήρωας των Γάλλων, πατέρας του γαλλικού έθνους που γεννήθηκε μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Πώς ήταν δυνατό να αμφισβητηθεί η γαλλικότητά του;».
«ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΤΣΑΡΟ»
«Ενα άλλο στοιχείο που διαθέτουμε, είναι ότι ο Ναπολέων, πέραν του ότι ήταν γνώστης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, είχε επικοινωνία με τον Ρήγα Φεραίο, είχε ζητήσει από τον Κοραή να μεταφράσει τον Στράβωνα στα Γαλλικά, περιβαλλόταν από Ελληνες, είχε παράνομη σχέση με μια Ελληνίδα αρχόντισσα από την Κωνσταντινούπολη με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον οποίο δεν αναγνώρισε αρχικά, αλλά έπειτα τον πήρε στην αυλή και τον διόρισε στρατηγό. Οταν, μάλιστα, ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄του ζήτησε να χωρίσει την Κωνσταντινούπολη στα δύο, ο Ναπολέων, χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι, του απάντησε: ”Αυτό το διαμάντι της Ανατολής δεν θα χωριστεί ποτέ. Πρέπει να γίνει η πρωτεύουσα μιας ανατολικής αυτοκρατορίας”. Ποιος δυτικός καθολικός θα ενδιαφερόταν να ξαναχτίσει την ανατολική αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη από τη στιγμή που ξέρουμε πολύ καλά ότι οι παπικοί άφησαν τους Τούρκους να καταλύσουν το ανατολικό μέρος για να μπορέσουν αυτοί, στο δυτικό, να φτιάξουν τον σύγχρονο κόσμο;».
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ»
«Οταν δε ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας, κατά την τελετή της στέψης, πήρε το στέμμα από τα χέρια του Πάπα και το έβαλε μόνος του. Αυτό ερμηνεύεται διπλά: 1) Διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους και 2) σύμφωνα με τη δική μου ερμηνεία, έμμεσα και διακριτικά τιμώρησε τον Πάπα, αρνούμενος να τον ”καπελώσει” όπως ”καπέλωσε” τους προγόνους του, ζητώντας τους υποταγή στον καθολικισμό.
Εξορισμένος στο νησάκι της Αγίας Ελένης, στην τελευταία του συνέντευξη ο Ναπολέων είπε: ”Η Ελλάδα περιμένει τον ελευθερωτή της” συμπληρώνοντας ότι κακώς δεν ξεκίνησε την Ελληνική Επανάσταση, αλλά παρασυρμένος από το Διευθυντήριο έκανε την εκστρατεία στην Αίγυπτο και μετά στη Ρωσία… Πρόσθεσε δε ότι όποιος απελευθέρωνε την Ελλάδα θα κυβερνούσε δίπλα στον Πλάτωνα, τον Σωκράτη, τον Αριστοτέλη…».
Και ο Δημοσθένης Δαββέτας καταλήγει: «Με βάση όλα τα παραπάνω, το βιβλίο μου ξεκινάει με ένα ερώτημα περί την καταγωγή του μεγάλου στρατηλάτη και καταλήγει στο ερώτημα: ”Μετά από όλα αυτά, αναγνώστη, τι πιστεύεις; Είχε ή δεν είχε ελληνικές ρίζες ο Μ. Ναπολέων;”».
