Τι είναι οι λέξεις που ξέρουν να σου μιλούν γι αυτό που βλέπεις και για ότι δεν φαίνεται η εννοείται; Είναι μαχαίρια που σε κάνουν ν’αναρωτιεσαι: ποιον στοχεύουν οι λέξεις που περιγράφουν ενα μελαγχολικό φθινοπωρινό τοπίο; Είναι πυγολαμπίδες , είναι σήματα , είναι αστέρια που φέγγουν στο σκοτάδι της μεταξύ μας σιωπής; Είναι οι λέξεις που περισσεύουν η πλεονάζουν στο κενό ανάμεσα μας; Το κενό μας χωρίζει η μας ενώνει; Βουτάμε μέσα του για να βρεθούμε η δειλιάζουμε και πεθαίνουμε απο την αμφιβολία και τα ερωτηματικά; Τι είναι οι φθινοπωρινές σου λέξεις;