Η ευρωπαϊκή αποτυχία στην μετανάστευση (Κοντρα News 23.04.2016)

Η ευρωπαϊκή αποτυχία στην μετανάστευση . 

Τα γεγονότα την νύχτα της πρωτοχρονιάς του 2016 στην Κολωνια , οπου νέοι μουσουλμάνοι μετανάστες , κυριως απο τις χώρες του Μαγκρεμπ, επιτέθηκαν οργανωμένα σεξουαλικα εναντίον των Γερμανίδων ,προκάλεσε εξ ίσου μεγάλο σοκ στους Ευρωπαίους πολίτες , όπως προηγούμενα η εικόνα του νεκρού μικρού Aylan στην παραλία. Όλοι αυτοί οι μετανάστες που ήρθαν στην Γερμανια και στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες γυρεύοντας το δικό τους Ελντοράντο.ταυτοχρονα φέρνουν μαζι τους και τον θρησκευτικό πολιτιστικό συντηρητισμό τους . Αυτος έρχεται σ’αμεςη συχνά ρήξη με τον δυτικό Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Για να προστατευτούν απο την Δυτική “ηθική παρακμή” κλείνονται σε δικες τους κλειστές κοινωνίες και δεν ανοίγονται στις καινούργιες. Έχουμε ήδη παραδείγματα μεταναστών , γόνων δεύτερης η και τρίτης γενιάς ( πχ Τούρκων) που , όπως γινεται στις τουρκικες παραδοςεις συνεχίζουν να εφαρμόζουν το έγκλημα τιμής. Αυτή την πραγματικότητα την διαπιστώνουμε και σ ‘ αλλα έθιμα και σ’αλλες Ευρωπαικες χώρες οπου οι νέοι μουσουλμάνοι αδυνατούν να ενσωματωθούν , φανερώνοντας έτσι την αποτυχία του Ευρωπαϊκού μοντέλου . Αυτο είχε υποσχεθεί εγγύηση ασφαλειας κι ευημερίας για τους Ευρωπαίους κατοίκους. Όταν το 1995 η συνθήκη Σένγκεν έγινε πραγματικότητα , όλοι χειροκρότησαν την ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων . Απο τότε όμως ως σημερα οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών , απομακρυσμένοι απο τις κοινωνίες, φάνηκαν ανίκανοι να ερμηνεύσουν μια σειρά απο γεγονότα όπως πχ τις διαστάσεις και συνέπειες της Αραβικής Άνοιξης το 2011, η την μαζική άφιξη μουσουλμάνων μεταναστών το 2015 . Η αποτυχία ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων στις νέες κοινωνίες τους είναι πολιτική αποτυχία των Βρυξελλων οι οποιες τα τελευταία τριάντα χρονια είναι ανίκανες να δώσουν το πολυπόθητο θεμελιακό εξ’αρχης ευρωπαϊκό αίτημα της ασφαλειας κι ευημερίας στους Ευρωπαίους πολίτες. Αντ’ αυτού έχουμε ολο κι αυξανόμενο μεταναστευτικο κύμα και αυξανόμενο φόβο τρομοκρατίας ,που δημιουργεί ανεξέλεγκτα προβληματα . Το θεμα είναι προφανές ότι βρίσκεται στην αποτυχημένη πολιτική ενσωμάτωσης της σημερινής ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δημοσθένης Δαββετας

Ο Γιαν Φαμπρ και η συγχρονη Τεχνη (Ελεύθερος Τύπος 06.04.2016)

Ο Γιαν Φαμπρ και η συγχρονη Τεχνη 

Η περιπτωση του Γιαν Φαμπρ(περα απο το θεμα της παραιτησης του)χρηζει ως αφορμη καποιων σκεψεων σε σχεση με την συγχρονη τέχνη .Παιδι της νεωτερικης αντιληψης αυτη, συνεχιζει το εργο που ξεκινησε η μοντερνα τεχνη. Ποιο ειναι αυτο; Τον κατα τον Καντ εμπλουτισμο και διευρυνση ή κατα αλλους εκσυγχρονισμο της παραδοσιακης τεχνης. Αυτο επιχειρειται ειδικα στις αρχες του 20ου αιωνα μεσω της ρηξης με τις παραδοσεις και την αρνηση της αισθητικης των καλων τεχνων. Που σημαινει :αλλαζουμε την ηδη υπαρχουσα μορφη της ζωγραφικης,γλυπτικης,λογοτεχνιας,θεατρου,χορου κλπ. και στην θεση τους βαζουμε μορφες που ειναι προϊον αναμειξης διαφορετικων καλλιτεχνικων ειδων. Μπορουμε δηλαδη να δουμε ενα εργο τεχνης να αποτελειται απο αναμειξη στοιχειων γλυπτικης,ζωγραφικης,φωτογραφιας κλπ. Οπως ειναι εργα των σημαντικων καλλιτεχνων Baselitz ή Kiefer, ή Basquiat κλπ. Μεσω της πρωτοποριας(avant-garde),αυτη η διαδρομη εφτασε σε καποιες περιπτωσεις σε ενα ειδος αντι-τεχνηςπου φιλοδοξει να φερει πιο κοντα Τεχνη και ζωη -Εκ πρωτης οψεως ακουγεται ως κατι θετικο-αλλωστε η διευρυνση ή ανανεωση ειναι στο πνευμα της δημιουργκικοτητας.Οταν ομως η σταση αυτη φτανει στο να απειλει την ιδια την ουσια της δημιουργικης πραξης τοτε υπαρχει προβλημα. Γιατι η Τεχνη ειναι γλωσσα και σαν τετοια εχει μεσα της νοημα που στοχευει να θεσει ερωτηματα στον θεατη. Μεσω της αισθητικης το νοημα της τεχνης λειτουργει ως αγαθο, ως κατι θετικο, ως θεραπευτικη(κατα τον Αριστοτελη)ενεργεια, ως πνευματικος προβληματισμος στο κοινο. Αλλιως δεν προκειται για Τεχνη παρα για αστεϊσμο, για εξυπνακισμο. Η μορφολογικη ωραιοτητα ή ασχημια ενος εργου Τεχνης διχως νοημα ειναι περιφρονηση προς τον θεατη και το δημιουργημα. Ειναι κυνισμος, μηδενιστικη υπεροψια. Ειναι εναντιον το ρολου της δημιουργιας. Και κατι τετοιο ειναι ενα μεγαλο μερος της συγχρονης Τεχνης. Σε αυτη την λογικη ανηκει μερος του εργου του Γιαν Φαμπρ, αν και στο ξεκινημα του η δουλεια του ειχε πολυ ενδιαφερον. Το να στηριζεις την καλλιτεχνικης σου γλωσσα μονο στην ακροτητα της προκλησης δεν υπηρετει στην τεχνη αλλα την αυτοδιαφημιση του παγκοσμιοποιημενου σου”Εγω” ως επικοινωνια. Ο διευθυντης ενος κρατικου τομεα οφειλει να υπηρετει την χωρα και τους καλλιτεχνες της και οχι τον εαυτο του παιρνοντας το φεστιβαλ Αθηνων ως ενα δικο του εικαστικο εργο ως μια εγκατασταση (installation). Και αυτο ηταν το μεγαλο λαθος του Γιαν Φαμπρ και οχι η δικη του καλλιτεχνικη αξια. Δεν κρατισε διακριτα τα ορια αναμεσα στην διεθυντικη και καλλιτεχνικη του δραση. Ως καλλιτεχνης εχει το δικαιωμα να σπασει τα δικα του ορια. Ως διευθυντης ομως πρεπει να ξερει να κρατα ισορροπιες αισθητικες,εννοιολογικος,αξιολογικες. Και κυριως οφειλει να ενθαρρυνει τους ντοπιους.δημιουργους. Να μην ξεχνα και να βαζει σε δευτερη μοιρα τους Ελληνες καλλιτεχνες.

-Δ.Δαββετας

Πολιτικος λογος και λογος πολιτων (Ελεύθερος Τύπος 14.04.2016)

Πολιτικος λογος και λογος πολιτων 

Ο πολιτικος λογος ως πολιτικη σταση θεωρειται απο τον Αριστοτελη, στο εργο του “Ηθικα Νικομαχεια”, ως η υψιστη των τεχνων. Που σημαινει οτι βοηθα τον πολιτη στο να γινει δημιουργικος και να υπηρετει τη βελτιωση της πολιτειας. Ο πολιτικος λογος πρεπει να ειναι κοντα στα αιτηματα των πολιτων, να τα ακουει, να τα αφουγκραζεται, χωρις και υποχρεωτικα να συμφωνει παντα μαζι τους. Και αυτο γιατι ο πολιτικος χρονος ειναι διαφορετικος απο τον χρονο των απαιτησεων και των αιτηματων των πολιτων. Καποια απ αυτα μπορουν να υλοποιηθουν αμεσα και καποια οχι και καποια ισως και ποτε.

Ο πολιτικος λογος εχει το δικο του στρατηγικο αλφαβητο και πρεπει να ειναι εναρμονισμενος με τη στρατηγικη της ωφελειας των πολιτων. Αν και ως προς τη φρασεολογια διαφερει αυτος απτην φρασεολογια της καθημερινοτητας των πολιτων εν τουτοις, ως προς την ουσια πρεπει μεταξυ τους να ταυτιζονται, υπηρετωντας την οκονομικη, κοινωνικη,πολιτιστικη, ισορροπια της Πολης. Οταν ενας πολιτικος, παντα κατα την λογικη του Αριστοτελη μιλα, πρεπει να γινεται κατανοητος, αν και οχι αρεστος. Συνεπως η πολιτικη ορολογια παρα την ιδιαιτεροτητα της δεν μπορει να εγκλωβιζεται σε ορους – λεξεις που ειναι ακατανοητες απο τους πολιτες. Γιατι τοτε κινδυνευει να αυτοικανοποιηθει στον ναρκισσισμο της και να αποκοπει απο την κοινωνικη γλωσσα. Και ειναι αυτο ακριβως που συμβαινει σημερα.

Υπαρχει μια τεραστια αποσταση, ενα αβυσσαλεο κενο μεταξυ του πολιτικου λογου και του λογου των πολιτων. Δεν εχουμε παρα να ακουσουμε καθημερινες συζητησεις ανθρωπων και παραλληλα να ακουσουμε συνομηλιες πολιτικων σε τηλεοπτικα πανελ. Θα διαπιστωσουμε οτι προκειται για σχεση του θεατρου του παραλογου. Εαν βαλουμε εναν πολιτικο (εκτος παντα απο λιγες ευχαριστες εξαιρεσεις) και απεναντι του εναν πολιτη θα νομισουμε οτι παρακολουθουμε ενα θεατρικο μονοπρακτο του θεατρου του παραλογου του Ευγενιου Ιονεσκο. Η φτωχεια των λεξεων κι η εμμονα επαναλαμβανομενη ορολογια του πολιτικου (που θυμιζει μηχανη παπαγαλου) εξαντλειται στη ναρκισσιστικη αυτοευχαριστηση και δεν εχει καμια σχεση με τον γεματο αισθηματα και αναγκες λογο των πολιτων ο οποιος και γι αυτην την αιτια ειναι συχνα μεταβαλλομενος.

Οσο περνα ο καιρος και η κριση βαθαινει τοσο και η διασταση μεταξυ πολιτικου λογου και λογου των πολιτων μεγαλωνει. Με αποτελεσμα ο δευτερος να θεωρει τον πρωτο ξενο σωμα. Σε γενικες γραμμες σε ολη την ευρωπη γινεται λογος για ανικανοτητα και αποξενωση της πολιτικης ελιτ απο το κοσμο. Προκειται για δυσαρεστη διαπιστωση. Οι μονοι που δεν δειχνουν να καταλαβαινουν το προβλημα ειναι οι ιδιοι οι Πολιτικοι στη πλειοψηφια τους. Η κανουν πως δε καταλαβαινουν. Μηπως τα συμφεροντα τους δεν εναρμονιζονται πια με αυτα των πολιτων; Ως ποτε; Και με τι κοστος για τη κοινωνια ;

Δημοσθενης Δαββετας

Τεχνητή νοημοσύνη και Άνθρωπος (Kontra News 03.04.2016)

Τεχνητή νοημοσύνη και Άνθρωπος. 

Στα κινητά , στους υπολογιστές, τ’αυτοκινητα, τ’αεροπλανο,τα εργοστάσια ,τις δημόσιες υπηρεσίες,τα νοσοκομεία, τις τράπεζες , παντού , η τεχνητή νοημοσύνη είναι παρούσα οςο ποτε. Σε σημειο να καθορίζεται σε μεγάλο βαθμο η καθημερινότητα μας . Θάλεγα ότι υπάρχουν δυο είδη τεχνητής νοημοσύνης. Η ήδη υπάρχουσα που αντιγράφει άριστα τον άνθρωπο αλλα που παραμένει όμως εργαλείο του και η άλλη , αυτή που όσοι την ονειρεύονται , θ’αποκτησει μια δίκη της αυθεντική συνείδηση κι ευαίσθητες συγκινήσεις. Το όραμα της δεύτερης , της ποθούμενης, στηρίζεται στο τεστ του Βρετανού μαθηματικού Turing, ο οποιος , μέσα απο μια πειραματική διαδικασία , υποστήριξε ότι μια ανθρώπινη ύπαρξη βρίσκεται σε διάλογο μόνιμο με μια κρυμμένη οντότητα. Αν θεωρήσουμε βάσει του φιλοσοφικού υλισμού ότι ο εγκέφαλος μας είναι μια μηχανή και ο υπολογιστής λειτουργεί όπως ο εγκέφαλος, τότε κάποια στιγμή θα καταφέρουμε με τα υβριδικά μας πειράματα , να κατασκευάσουμε το κυβερνοισοδυναμο του , μέσα στο οποίο θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε την μνήμη και την εξυπνάδα του . Που σημαίνει ότι αυτή η νέα τεχνητή ύπαρξη θάχε συγκινήσεις κι αυτοσυνείδηση . Π υπολογιστής έτσι θα μπορούσε να μάθει απο μόνος του, να διορθώσει τα λάθη του, να πάρει αποφάσεις, μέχρι και ν’αναπαραχθει. Θα δηλαδή όπως λέει κι ο Kurzweil μάνα ενα είδος “μετα-ανθρώπου” που θα φταίνε την αθανασία. Αλλωστε και τα ως τώρα αποτελέσματα της ήδη υπάρχουσας “ατελους” τεχνητής νοημοσύνης δεν είναι λίγα . Πχ ο υπολογιστής deep bluy νίκησε το 1977 στο σκάκι τον παγκοςμιο πρωταθλητή Κασπαροφ. Η παλι σε τηλεοπτικο παιχνίδι η μηχανή βρήκε πιο γρήγορα τις απαντήσεις απο άλλους παίχτες. Απέναντι σ’αυτη την δυνατότητα της τεχνικής διάσημες προσωπικότητες όπως ο μπιλ γκεητζ η ο φυσικός Στεφεν Χοκινς διαφωνούν και κάνουν κριτική στην χρήση τηλεκατευθυνομενων πυραύλων η των εξ’αποστασεως δορυφορικών χτυπημάτων η παλι των ρομπότ που στέλνονται στις μάχες. Κι αυτό γιατί αν τελικά δημιουργήσουμε την αληθινή τεχνητή νοημοσύνη “ίσως ναναι ενα σπουδαίο γεγονός ” όπως λέει ο Χοκινς αλλα “μπορεί ναναι και το τελευταίο στην Ιστορια του Ανθρωπου ” όπως συμπλήρωσε. Ο σύγχρονος άνθρωπος είδε την Τεχνική ως εργαλείο για να συνεχίσει την προσπάθεια του να κυριαρχήσει στην φύση . Δεν εχει όμως όρια . Κι αυτό μπορεί να τον καταστρέψει. Ο δαίμονας του Σωκράτη ήταν μια εσωτερική οντότητα. Αν βγει προς τα εξω , αν εγκαταλείψει τον Άνθρωπο κι αυτονομηθεί μπορεί και να μην επιστρέψει κι ο Άνθρωπος να χαςει τον αθέατο “προστάτη “του . Να μαραζώσει και να εξαφανιστεί

Δημοσθένης Δαββετας

Τεχνικη εναντιον Νοηματος (Ελεύθερος Τύπος 30.03.2016)

Τεχνικη εναντιον Νοηματος  

Ο Νιτσε ηταν ο πρωτος που εισηγαγε δυναμικα την αμφισβητηση

του Ιδεατου κοσμου,δηλαδη αυτου που παρηγαγε Νοημα μεσω

των θεσμων της κοινωνιας.Οπως ηταν πχ το κρατος που ενσαρκωνε

το Εθνος η η Εκκλησια που ενσαρκωνε την Θρησκεια.Ηταν ο φιλοσοφος

της υποψιας μιας κι υποψιαζοταν οτιδηποτε ζητουσε απο τους

ανθρωπους θυσια ως εχθρικο προς αυτους.Θρησκεια και Πατριδα

συνεπως ,κατα τον Νιτσε, εγιναν εργαλεια εναντιον του Ανθρωπου.

Πανω σ’αυτην την λογικη κινηθηκε κι η βιομηχανικη λογικη του 20ου

αιωνα. Διακηρυξε το τελος της Ιστοριας και το τελος των νοηματων.

Στη θεση τους μπηκε αργα αλλα σταθερα η Τεχνικη. Εφτανε δηλαδη καποιος ναναι

ειδικευμενος σε κατι ,να το γνωριζει τεχνικα για να νοιωθει γεματη την ζωη του.

Στον κοσμο της Τεχνικης ,παιδι της οποιας ειναι κι η παγκοσμιοποιηση ,εννοιες

οπως Πατριδα, Θρησκεια η οικογενεια,ειναι ξεπερασμενες. Ο Τεχνικος ανθρωπος ,ελευθερος απο εθνικες,θρησκευτικες η η ηθικες ταυτοτητες, ζει παντου εχοντας σαν θεμελιο την πατριδα της Τεχνικης.

Να ομως που τα γεγονοτα διεψευσαν αυτη την βεβαιοτητα.Η επιστροφη της θρησκειας αλλα και του Εθνους,η επιστροφη της αναγκης για κλασσικες αξιες, γινεται διεθνες αιτημα. Οσοι πιστεψαν στο τελος της Ιστοριας διαψευστηκαν οικτρα. Η αντιθεση μαλιστα εναντιον της αν-ιστορικης Τεχνικης κι εναντιον της ελλειψης Νοηματος στην ζωη,( που εδιναν το Εθνος η η Θρησκεια )γεννησε πολλες ακραιες πολιτικες τασεις .οπως αυτη του τυφλου Τζιχαντισμου η του ακροδεξιου μισους η ακομη μιας εθνομηδενιστικης συχνα ριζοσπαστικης αριστερας. Η “προοδευτικη ” νεωτερικη αντιληψη που θεμελιωθηκε σε Τεχνικη κι ελλειψη Νοηματος.βρισκεται σημερα σ’αδιεξοδο.Δεν εχει πια να προσφερει κατι το φιλοδοξο και δημιουργικο στους νεους. Τι μπορει να γινει.λοιπον; Δεν υοαρχει αλλη λογικη απαντηση παρα η γονιμη επανασυνδεση Νοηματος και Τεχνικης. Ουτε τις επιστημονοκες επιτυχιες μπορει καποιος ν’αρνηθει ουτε ομως την αναγκη του ανθρωπου για Θρησκεια,Πατριδα και παραδοσεις . Η σημερινη Πολιτικη πρεπει να στηριχθει σ’αυτη την αληθεια για να ωφελησει τους νεους και τους πολιτες.

Δημοσθενης Δαββετας