Η Ηγεμονικη Δημοκρατια του Ερντογκαν. (Ελεύθερος Τύπος 24.08.2016)

Η Ηγεμονικη Δημοκρατια του Ερντογκαν.

Η ήγεμονικη Δημοκρατία του Ερντογκαν Ως ηγεμονικη δημοκρατια ορίζεται όταν η πλειοψηφία μιας χώρας εκλεγμενη δημοκρατικά, συμπεριφερεται ολοκληρωτικά στις μειοψηφιες, οι οποίες υπακουουν από φόβο μήπως κατηγορηθουν εχθροί τού Έθνους Ας πάρουμε το παράδειγμα της Τουρκίας. Από την σύγχρονη καταγωγή του κράτους της, είναι μια Δημοκρατία που ζει σε διαρκή ταυτοτικο πόλεμο . Κατά την Κεμαλικη περίοδο οι ελίτ, προσπαθώντας να θεμελειωσουν την Τουρκική ταυτότητα, βασισμένη στην ισλαμοσουνιτικη της ρίζα, απέκλεισαν τις άλλες εθνοθρησκευτικες οντοτητες από τηνκρατική εξουσία. Ανέπτυξαν μια στρατηγική εργαλειοποιησης του κράτους. Με το που ήρθε στην εξουσία το κόμμα ΑΚΡ του Ερντογκαν το 2002, η πορεία αυτή συνεχίζεται επιχειρωντας μεγαλύτερη διεύρυνση με την εκμετάλλευση νέων κοινωνικών ομάδων. Προσπαθεί να συνδυάσει τις δύο Τουρκίες.:την μουσουλμανικη (συντηρητική κι οικονομικά φιλελευθερη) και νεωτερικη (ελιτιστική και κοσμικη) . Ο Ερντογκαν κατάλαβε ότι όσο περισσότερο ενεργοποιεί την παραδοσιακή αντιπολιτευση τόσο ενισχύεται εκλογικά, διότι θα βρίσκεται μόνιμα στην πλευρά της κοινωνιολογικης πλειοψηφίας της χώρας (συντηρητική και μουσουλμανικη). Έτσι ανεξάρτητα από την ως τώρα ελευθεροκτονα πολιτική του, την διαφθορά της εξουσίας του , παρατηρείται ένα αίσθημα νομιμότητας στην κοινωνιολογικη κι εκλογική βάση τού ΑΚΡ. Πεπεισμενη αυτή η βάση ότι ο ΓΚΙΟΥΛΕΝ προετοιμάζει πραξικόπημα δέχτηκαν έναν μηχανισμό διαφθοράς του Ερντογκαν και κυνηγησε τους πραξικοπιματιες. Στηρίζουν έτσι τον Ερντογκαν στην μείωση των Δημοκρατικων ελευθεριων ενισχύοντας την θέση του. Άλλωστε ήδη από το 2010 είχαμε δείγματα της αυταρχικης του συμπεριφοράς με τα γεγονότα του πάρκου Γεζι. Όσο πέρνα ο καιρός τόσο ο Ερντογκαν Πολωνει την κατάσταση. Θέλει ν’αλλάξει το σύνταγμα στηριζομενος στην αυταρχικη του συμπεριφορά συνδυάζοντας την με την παραδοσιακή Τουρκία. Θέλει να γίνει Πρόεδρος εφαρμόζοντας το παράδοξο Νάσαι κάποιος και Σουλτανος και Χαλιφης ταυτόχρονα. Πρόκειται για ηγεμονικη εικόνα που ξεπερνά κάθε μεταρρυθμιστικο όριο εκμεταλλευομενο το δημοκρατικό παιχνίδι. Πρόκειται για κάτι επικίνδυνο που εισάγει την έννοια της Ηγεμονικη Δημοκρατίας ως πρωτόγνωρο γεγονός μιας προβλημστικης για την Ευρώπη Τουρκίας. Δημοσθένης Δαββετας

Ασφάλεια κι Εθνική ταυτότητα (Ελεύθερος Τύπος 10.08.2016)

Ασφάλεια κι Εθνική ταυτότητα 

Οι συνεχόμενες επιθέσεις των Τζιχαντιστων στην Ευρωπη , αύξησαν τον φόβο των πολιτών για την ασφάλεια τους . Ταυτόχρονα έθεσαν εκ νέου έντονο το ερώτημα της Εθνικής ταυτότητας: τι σημαίνει σημερα ναναι κάποιος για πχ Γάλλος , Γερμανός , Έλληνας κλπ; Η παγκοσμιοποίηση κι η ανεξέλεγκτη μετανάστευση μοιαζουν ν’αμφισβητούν τις παραδοςεις , την εθνική κι ιστορική μνήμη , την πολιτισμική κληρονομιά . Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις στην Γαλλια έδειξαν μ’εντυπωσιακο τροπο ότι οι πολίτες δεν δίνουν πια προτεραιότητα στα εργασιακά αλλα σ’αυτα της ασφαλειας και της ταυτότητας.
Στ’ονομα της ασφαλειας αμφισβητούν την πολιτική των ανοιχτών συνόρων , ζητούν αυστηρό έλεγχο στο μεταναστευτικο , απαιτούν ισχυρό κρατος που να προστατεύει τους πολίτες και τον πολιτισμό τους και πάνω απ’ολα ζητούν επιτακτικά εφαρμογή των νόμων η ακόμη κι αν χρειαστεί αλλαγή τους με στόχο την υπεράσπιση της ασφαλειας.
Στ’ονομα της Εθνικής Ταυτότητας απαιτούν ελεγχόμενη μετανάστευση , ενσωμάτωση των μεταναστών και σεβαςμο ,κάθε εισερχομένου νόμιμα στην χωρα τους , της Ιστοριας , της γλωσσας και της παράδοσης της χώρας που τους υποδέχεται .
Αυτά τα δυο βασικά αλλα κυρία ζητήματα θάναι , πάντα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις , στην πρώτη γραμμή των προσεχών εκλογών σε Γαλλια , Γερμανια η άλλων χωρών. Ειδικά γι’αυτες τις δυο χώρες η διεξαγωγή των εκλογών τον επόμενο χρόνο , πιέζει τους πολιτικούς που θέλουν να επανεκλεγούν ,ναναι αναγκασμένοι να βάλουν μπροστα μπροστα στην προεκλογική τους ατζέντα ,θέματα ασφαλειας κι Εθνικής ταυτότητας. Ηδη βλέπουμε την Μερκελ να χάνει πολλές ποσοστιαίες μονάδες λογω μεταναστευτικής Πολιτικής και τον Ολλαντ να παίρνει μέτρα τοσο σκληρά σε ζητήματα ασφαλειας που θυμίζουν προτάσεις Σαρκοζί.
Ο αγώνας για επανεκλογή η εκλογή θάναι δύσκολος . Όμως η επιτυχία για τους οποίους υποψήφιους είναι μονόδρομος: περνά υποχρεωτικά απο την σταση τους στα ζητήματα της ασφαλειας και το μεταναστευτικο .

Δημοσθένης Δαββετας

Στην εκπομπή «Απόστροφος», με τον δημοσιογράφο Ζαχαρία Σώκο

https://soundcloud.com/manos-gard/wtkydnbktpkh 

 

Η Δημοκρατία ο Ερντογκαν κι ο Τσάβες (Ελεύθερος Τύπος 27.07.2016)

Η Δημοκρατία ο Ερντογκαν κι ο Τσάβες 

Μετά την πρόσφατη συμμετοχή μου στο συνέδριο φιλοσοφίας στην Ηλεία στις 22 Ιουλίου, που διοργάνωσε ο ο ομοτιμος καθηγητής της Φιλοσοφίας του Παν/μίου Αθηνών, ο εξαιρετικός επιστήμονας και δάσκαλος , κ. . Λεωνίδας Μπαρτσελιωτης, μου ρθε στον νου το μνημειωδες έργο του Τόμας Χόμπς Λεβιαθαν. Κατ’αυτό ο Ηγέτης είναι η προβολή του λαού του. Προβάλει δηλαδή ο λαός σ’αυτόν τις πιο βαθιές του επιθυμίες και θεωρώντας τον ικανό τον καλεί να τις κάνει πράξη. Είναι δηλαδή ο εγγύησης του λαϊκου όφελους, υλικού, πνευματικού και πολιτισμικου.
Κάπως ανάλογα συμβαίνει και στην Δημοκρατία. Η πλειοψηφία των πολιτών εκλεγεί τον ηγέτη της ως τον πιο ικανό να την ωφελησει. Το στοιχείο που κάνει αυτή την θεμελιώδη σχέση είναι η αμφιβολία. Οι οποίες αντιθέσεις κι ερωτηματικά των πολιτών λύνονται δια του διαλόγου και της ψηφοφορίας. Η Σωκράτικη α-πορια, δηλαδή η δίχως προκαταλήψεις προσέγγιση των προβλημάτων, βρίσκει εφαρμογή στο Δημοκρατικό πολιτευμα όπου οι πολίτες όσο γίνεται συνειδητά αναζητούν το τι θα τους ωφελησει. Κι αυτή η ποιοτική ωφελεια επιτυγχάνεται κυρίως Χάρις την λειτουργία της Αμφιβολίας. Αν αυτή πάψει κι αν κατά συνέπεια ο Ηγέτης πιστέψει ότι ο ίδιος είναι οργανικό κομμάτι της διοίκησης κι εξουσίας, τότε αρχίζει να πιστεύει ότι η κάθε απουσία του από την εξουσία θα βλάψει τον λαό. Δημιουργείται έτσι μια οργανική βεβαιότητα που αντικαθιστά την Αμφιβολία και κάνει τον Ηγέτη να νομίζει ότι είνα«Σωτήρας» . Γίνεται έτσι Σωτηριακη η σχέση του με τον λαό. Στην προσπάθεια του να διατηρήσει αυτή την ισορροπία και τον ρόλο του χρησιμοποιεί συχνά το όπλο του λαικισμου που είναι μια δοκιμασμένη ιστορικά μέθοδος για τέτοιες περιπτώσεις.
Έτσι έχουμε το παράδοξο φαινόμενο Νάναι κάποιος δημοκρατικά εκλεγμενος δικτατορας. Τέτοιες περιπτώσεις είναι μεταξύ άλλων οι Τσάβες και Ερντογκαν. Χρησιμοποιούν την ΣΩΤΗΡΊΑΚΗ τους διάσταση για να επιβάλλουν δικτατορικα πολιτευματα. Πρέπει να βρεθούν τρόποι να προστατευτει η Δημοκρατία από τον ίδιο της τον εαυτό και την λειτουργία της. Πρέπει να γίνει ισχυρότερη.

ΔΗΜΟΣΘΈΝΗΣ ΔΑΒΒΕΤΑΣ

Προσευχή και Φραγγελιο (Ελεύθερος Τύπος 03.08.2016)

Προσευχή και Φραγγελιο 

Βλέποντας τις εικόνες ενος καθολικού ιερέα σφαγμένους την ωρα της θείας λειτουργίας απο τους τζιχαντιστες, τίθεται αμέσως το ερώτημα : πως μπορούμε ν’αποφυγουμε στο μέλλον παρόμοια περιστατικά βαρβαρότητας που ολο και πληθαίνουν παγκοσμίως; Οι θεοσεβούμενοι θα πουν προσεύχομαι στον Θεό . Καμμία αντίρρηση . Ας μην ξεχάσουμε όμως τι έλεγαν οι αρχαίοι μας : συν Αθηνα και χείρα κινει. Γιατί ναι μεν η προσευχή είναι δυναμη αλλα ο ίδιος ο Χριστός όταν έπρεπε χρησιμοποίησε το Φραγγελιο . Που πρακτικά στην περιπτωςη μας σημαίνει.
Εφόσον οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν τα δικά μας πολιτιστικά όπλα ( κρατος Δικαίου , σεβαςμο Ελευθεριών , κοινωνικά δικτυα και νέες τεχνολογίες) ως δικά τους δολοφονικά όπλα , θα πρέπει να τους εμποδίσουμε να το κάνουν . Πως; 1: Ν’αλλαξει η μεταναστευτική ευρωπαϊκή πολιτική . Δηλαδή να δοθεί σκληρή κι ανελέητη μάχη εναντίον της παράνομης μετανάστευσης ( πλήρης εφαρμογή των υπαρχόντων νόμων ) κι ακόμη σε κάποιες περιπτώσεις ν’αλλαξει ο ποινικός κώδικας όπως συζητιέται ηδη στη Γαλλία με συνεργασία κράτους, δικαστικών και δικηγόρων.Να μειωθεί επισης η νόμιμη μετανάστευση . Να δεχτούμε μόνο όσους πραγματικά χρειαζόμαστε , δηλαδή επιλεκτική μετανάστευση .και οποιος απ’αυτους πέφτει σε ποινικό αδίκημα να τιμωρείται με κόψιμο των επιδομάτων και σε κάποιες περιπτώσεις μ’απελαση.
2: Να ενισχυθεί η κουλτούρα των συνόρων .Οποιος μετανάστης έρχεται σ’ευρωπαικη χωρα θα πρέπει να δειχνει δείγματα σεβασμού κι ενσωμάτωσης του στην νέα του πατρίδα. 3: να μειωθεί ο ριζοσπαστικός ισλαμισμός με οικονομικό έλεγχο των τζαμιών και των πολιτιστικών ισλαμικών κέντρων.Να πάψει τουλάχιστον προς το παρόν η χρηματοδότηση αυτών των κέντρων απο χώρες εξωτερικού όπως πχ γινεται συχνά με την Σαουδικη Αραβια η άλλες ισλαμικές χώρες . Να ελεγχθούν τα εκπαιδευτικά προγράμματα αυτών των ισλαμικών χωρών αλλα και οι λόγοι των ιμάμηδων . Καθένας που θα ομιλεί για θάνατο στους “άπιστους ” ( Εβραίους,Χριστιανούς,Ινδουιστες,Σουφι κλπ) να απελαύνεται και ν’αντιμετωπιζεται ποινικά απο τους κοσμικούς νομους της χώρας.
4: να υπάρξει πολιτική κι οικονομική βοήθεια Ανάπτυξης στις φτωχές χώρες με σεβαςμο στο περιβάλλον.
5: Ν’αλλαξει η εξωτερικη πολιτική και να μην εξάγεται με πόλεμο το δικό μας δημοκρατικό μοντέλο σε χώρες που δεν έχουν κουλτούρα δημοκρατίας .
Κοντολογίς χρειάζεται μια σφαιρική κουλτούρα αντιμετώπισης της τρομοκρατίας αν θελουμε ναχουμε μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα για το καλό των πολιτών μας και την ασφάλεια τους .

Δημοσθένης Δαββετας

Στην εκπομπή Ζωή.gr (SKAI 100.3 05.08.2016)

 

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ (New Deal.gr 05.08.2016)

http://new-deal.gr/kapitalismos-ke-idioktisia/