Το σημερινο μου άρθρο 17/1/16 στην εφημερίδα Kontra News . Μιλά για την συνθήκη Σένγκεν , συν υπογράφηκε απο τ’αλλα 5 μέλη της φιλοσοφικής -οικονομικής ομάδας κύκλος Belem,της οποίας είμαι ιδρυτικό μέλος και δραστηριοποιείται σ’ολη την Ευρωπη. Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στην Γαλλική Εφημεριδα La Tribune.
Γιατί πρέπει να σωθεί η συνθήκη Σένγκεν ! 
Θα σκοτώσουμε άραγε τη ζώνη Σένγκεν για να γιορτάσουμε τα τριακοστά της γενέθλια; H κρίση των μεταναστών και των τρομοκρατικών ενεργειών αμφισβήτησαν τη νομιμότητά και την αποτελεσματικότητά της όχι μόνο μπροστά στα μάτια των κυβερνήσεων αλλά και σ’αυτά του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Ήδη, εθνικοί έλεγχοι έχουν αποκατασταθεί, στη Γαλλία, στην Ουγγαρία, στην Αυστρία, στη Σουηδία και το επιχείρημα της «ασφάλειας» κερδίζει αμείλικτα έδαφος από πλευρά δημοτικότητας. Βέβαια, η στρατηγική της εθνικής απόσυρσης δεν μπορεί παρά να να αποδυναμώσει την Ευρώπη, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Στην αυγή αυτής της αποφασιστικής αλλαγής, αρμόζει να θυμήσουμε, αντικειμενικά, τα οφέλη της συνθήκης Σένγκεν.
Υπογεγραμμένη από 5 Κράτη Μέλη το 1985, οι συμφωνίες της συνθήκης Σένγκεν απλώνονται σήμερα σε 26 χώρες κι επιτρέπουν σε παραπάνω από 400 εκατομμύρια Ευρωπαίους να κυκλοφορούν ελεύθερα από την Πολωνία στην Πορτογαλία κι από την Ελλάδα στην Ισλανδία ή στη Νορβηγία. Από μια οικονομική οπτική γωνία, αυτός ο χώρος ελευθερίας είχε δύο βασικούς στόχους. Η εξάλειψη των ελέγχων στα σύνορα όφειλε να προωθήσει τις διεθνείς συναλλαγές εντός της ζώνης Σένγκεν. Με αυτόν τον τρόπο θα επωφελούνταν και οι περιοχές ανάπτυξης στις παραμεθώριες περιοχές. Όντας κάθε Ευρωπαίος ελεύθερος να εργαστεί σε άλλη χώρα, το εύρος των ευκαιριών επεκτείνεται τονώνοντας έτσι τη δραστηριότητα. Από αυτήν την άποψη, και με το ρίσκο να εκπλήξει τους επικριτές της, η ζώνη Σένγκεν ήταν και παραμένει μια επιτυχία. Με βάση το έργο του Davis και του Gift, η μετανάστευση των Ευρωπαίων στην περιοχή Σένγκεν έχει άμεση επίπτωση στις συναλλαγές μεταξύ των χωρών καταγωγής τους και της χώρας υποδοχής τους. Μια αύξηση 1% στις μεταναστευτικές ροές μεταξύ δύο χωρών του εμπορίου αυξάνει τις συναλλαγές εντός της ζώνης Σένγκεν κατά σχεδόν 0,1%. Ωστόσο, η μετανάστευση και η διασυνοριακή εργασία έχουν αυξηθεί σταθερά κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Όπως το υπολόγισε η Esther Ademmer, το 1999, λιγότεροι από 500 000 Ευρωπαίοι ήταν διασυνοριακί, ενώ σήμερα είναι περισσότεροι από 780.000. Επιπλέον, σχεδόν το 60% αυτών είναι από τη Γαλλία, το Βέλγιο και τη Γερμανία. Έτσι, οι ιστορικές χώρες του χώρου Σένγκεν, πλέον αρκετά επικριτικοί απέναντί της, είναι επίσης και αυτοί που επωφελούνται περισσότερο από αυτήν.
Πέρα από τις επαγγελματικές ευκαιρίες ,η ελεύθερη κυκλοφορία ευνόησε επίσης ίσως και κατά κύριο λόγο την πολιτιστική ολοκλήρωση των Ευρωπαίων . Μόνο για το έτος 2014, πραγματοποιησαν πάνω από 218 εκατομμύρια από τα ταξίδια μίας ή παραπάνω διανυκτέρευσης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (τα στοιχεία αυτά προέρχονται από την Eurostat). Τελικά, από ότι φαίνεται, η συνθήκη Σένγκεν είναι μια επιτυχία που θα πρέπει να προστατευθεί και να προωθηθεί , ιδιαίτερα σε μια περίοδο μέτριας οικονομικής ανάπτυξης και ανόδου του εθνικισμού . Ως εκ τούτου , το ζήτημα του ελέγχου των συνόρων θα πρέπει να τεθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαφορετικά , όλα τα οικονομικά οφέλη θα χαθούν.
Από αυτή την άποψη, μια επιστροφή στα εθνικά σύνορα δεν θα οδηγήσει παρά στον πολλαπλασιασμό των εξόδων παρακολούθησης, χωρίς όμως να βελτιωθεί η αποτελεσματικότιητά της. Πράγματι, η μετανάστευση που προκύπτει από την κρίση στη Μέση Ανατολή είναι συγκεντρωμένη σε ορισμένες σαφώς προσδιορισμένες περιοχές – τα περίφημα hot spot – και η μετρίαση του τρομοκρατικού κινδύνου εξαρτάται περισσότερο από την επικοινωνία μεταξύ των κυβερνητικών φορέων παρά από τον απόλυτο έλεγχο – απατηλό – των εθνικών συνόρων. Η χρήση του ορθολογισμού στη συζήτηση αυτή απαιτεί να σκεφτόμαστε τα ευρωπαϊκά προβλήματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και αυτό επείγει, καθώς η αμφιβολία για τη ζώνη Σένγκεν, έστω και προσωρινή, θα οδηγήσει σε αναπόφευκτη ταλάντευση των θεμελίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως κάθε ενσωμάτωση, η ευρωπαϊκή ενσωμάτωση λαμβάνει την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των κεφαλαίων και των ανθρώπων ως προϋπόθεση και θεμελιώδης αρχή. Σε περίπτωση απουσίας της ελεύθερης κυκλοφορίας, το ενιαίο νόμισμα χάνει το νόημά και τον σκοπό του, όπως και κάθε μελλοντικό σχέδιο για μια δημοσιονομική και πολιτική ένωση.
Σήμερα , η ΕΕ αντιμετωπίζει συνεπώς μια πολιτικά δύσκολη αλλά παρ’όλα ταύτα προφανής επιλογή . Να αποδυναμώσει τη ζώνη Σένγκεν και να εξαρθρωθεί ή να ενισχύσει τη συνεργασία και να συνεχίσει την επιθυμητή εξελικτική λογική της πολιτισμικά και οικονομικά. Ας ελπίσουμε ότι το πολιτικό θάρρος και η λογική θα υπερισχύσουν του φόβου και της δημαγωγίας , καθώς όποια και να είναι η απόφαση , θα είναι σύντομα αδύνατο να αντιστραφεί .
Ο Κύκλος του Bélem συγκεντρώνει φιλελεύθερους και προοδευτικους Ευρωπαίους διανοούμενους . Δημιουργήθηκε από τον Nicolas Bouzou και τον Pierre Bentata . Μέλη του είναι η Eline Van Den Broek , ο Δημοσθένης Δαββέτας, ο Stefano Adamo και ο Josef Montag .
