Τι κοινό μπορεί ναχουν ο Ζ.Μαρσαι πρώην γγ του ΚΚ Γαλλίας με την Μαρι Λεπεν; Αν κι ιδεολογικά αντίθετοι εντούτοις ,απο μια ειρωνεία της Ιστορίας συναντιώνται στο Πολιτικο παιχνίδι με το πολιτικό σύστημα. Το λένε οι αριθμοί. Στον πρώτο γύρο των πρόσφατων εκλογών η Λεπεν πήρε 28%,εξέλεξε περισσότερους συμβούλους απο τους σοσιαλιστές κι έδειξε την δυναμη της παίρνοντας 6,8εκατομμυρια ψήφους .Στον δεύτερο γύρο έχασε και τις 6 περιφέρειες κι έδειξε την απομόνωση της . Οι δηλώσεις της το βραδυ των τελικών αποτελεσμάτων θύμιζαν αυτές του πατέρα της πουχε υποστεί αντίστοιχη πολιτική απομόνωση το 1992 απο το πολιτικό σύστημα. Το 28% την στέλνει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών του 2017 όχι όμως στο Μέγαρο των Ηλισιων.Αντιστοιχα το 1946 το ΚΚ Γαλλίας έφτασε το 28%. Βρήκε όμως απέναντι του όλα τ’αλλα κόμματα και τον δήμαρχο της πόλης Nievre ,τον Μιτεράν να φωνάζουν”όχι στις κρατικοποιήσεις,όχι στο ΚΚ στην εξουσία”.Τον Μάιο του 1947οι κομμουνιστές υπουργοί υποχρεούνται σε παραίτηση . Αν και το ΚΚ μένει ως το 1978 σταθερο στα ποσοστά του(μεταξύ 26-24%),εντούτοις μάταια ψάχνει για συμμάχους στην αντιπολίτευση. Όλοι εναντίον του μέχρι και ο Μαλρω κι ο Πομπιντού.Ολο όμως αυτό τον καιρό γέμισε άγχος με την” απειλητική”του παρουσία την πολιτική τάξη ,η οποια υποσχέθηκε να θεραπεύσει τις επόμενες δεκαετίες τις αιτίες που τοχαν δυναμώσει. Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται και το πολιτικό σύστημα μάλλον δεν κατάλαβε τιποτα. Δεν θεραπευςε τιποτα. Δεν μπορεί η δεν θέλει ν’αντιληφθει ότι δεν φτάνει να κατηγορεί μόνιμα την Λεπεν για “ξενοφοβία-ρατσισμό-αντισημιτισμό “και αλλα τέτοια. Κι αυτό γιατί οι νέες γενιές , οι γυναίκες, οι εργάτες και οι εθνοφρονουντες που την στηρίζουν είναι πια αποιδεολογικοποιημενοι . Θέλουν λύσεις σε προβληματα όπως ανεργια(ειδικά των νέων),μεταρρύθμιση κώδικα εργασίας, έλεγχο της μετανάστευσης,ασφάλεια απο τους φανατικούς Ισλαμιστες και διατήρηση της εθνικής τους ταυτότητας. Κι αυτά δεν τα λύνει η κουρασμένη σημερινή πολιτική ελίτ. Μ’αποτελεσμα παρα πολλοί απ’αυτους να πηγαίνουν προς την Λεπεν η οποια στα ματια τους συχνά θυματοποιείται.Ας σκεφτούμε μόνο ότι το κόμμα της στηρίζουν το 43% των Γάλλων εργατών ,ενώ αυτό του αριστερού ριζοσπάστη Μελανσόν το 6%. Το μισος του 1/3 του γαλλικού εκλογικού σώματος για το υπάρχον σύστημα είναι βαθύ . Και το ποσοστό μπορεί κι άλλο ν’αυξηθει.Ομως δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν οι σημερινοί Γάλλοι πολιτικοί πουχουν την εξουσία. Απλά ενδιαφέρονται απο τώρα για το αντί-Λεπεν μέτωπο του 2017. Θαπρεπε όμως να ενδιαφέρονται για τα πραγματικά πρόβληματα των πολιτών. Μόνο τότε θα εκλείψει ο κίνδυνος Λεπεν. Μόνο τότε θα πάψει η Ιστορια Μαρσαι -Λεπεν να επαναλαμβάνεται σαν επικινδυνα κακόγουστη Ιστορική φάρσα.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της Τέχνης, Ποιητης,εικαστικός.