Σημερα Θεοφανείων και κάποιοι στίχοι αναπηδούν . Σας αφιερώνω 4 μικρές ενότητες .
Τόσες επιθυμίες
όνειρα κοντινά
στο ύψος των αισθήσεων σου
που δεν αγγιξες αλλα
που παραμένουν
μόνιμα μπροστα σου
αλλοτε μετέωρες
αλλοτε προκλητικά ελκυστικές
να σε μαγνητίζουν
επιθυμίες όνειρα
που σε σπρώχνουν
να τις κυνηγάς
και ν’απλωνεσαι παντού
όπως ενα ανάλαφρο
στέρεο πράγμα
που μεταφέρεται
δίχως κατεύθυνση
απο τις ακούραστες χειρονομίες
του ανέμου.
Τι δυσβάσταχτη ομορφιά
νασαι κουκκίδα του σύμπαντος.
Σ’αγαπω και σε μισώ
όπως ενα μέρος
Του σώματος μου
που μ’ενοχλει και
δεν ξέρω αν ποτε
μπορούσα να διορθώσω .
Στο κύμα και το σύννεφο
Έτσι όπως αδελφώνονται
με τον αέρα και την γη
κρύβεται το φως
αυτό το κοκκινοκιτρινο
της νύχτας
που προστατεύει
και φανερώνει
τα πάντα.