Ο επιθετικός Γεωπολιτισμος του Ερντογκάν (Ελεύθερος Τύπος 27.08.2020)

Ο επιθετικός Γεωπολιτισμος του Ερντογκάν

Ως όρος Γεωπολιτισμος ( επιτρέψτε μου, δικής μου επινόησης εδώ και τουλάχιστον 10 χρονια), θεωρείται,η γεωστρατηγική και γεωπολιτική στάση, που δεν χρησιμοποιεί μόνο την οικονομία ως στόχο κι ως κίνητρο, αλλά στοχεύει την κινητοποίηση και εγρήγορση των πολιτών μιας η περισσότερων χωρών, μέσα από πολιτισμικές αναφορές, όπως πχ ,μεταξύ αλλων, η Ιστορία, η πολιτιστική μνήμη κι οι ιδεολογικές η θεολογικές αξίες . Τα τελευταία χρόνια κι ενώ η Δύση αφαιρεί συνεχώς τις πολιτισμικές αναφορές της στην ταυτότητα της, παρατηρούμε σε Ασία,,Μέση Ανατολή ,Άπω Ανατολη η ακόμη και Λατινική Αμερική η τις αναπτυσσόμενες χώρες, την διεκδίκηση διαφόρων γεωπολιτικών στόχων μέσα από γεωπολιτισμικης τακτικές. Έτσι οι πολιτικές επιλογές των ηγετών η κυβερνώντων ενισχύονται μαζικά λόγω γεωπολιτισμικων αξιών και διεκδικήσεων.

Στην γειτονιά μας έχουμε το χαρακτηριστικό παράδειγμα του Ερντογκάν, ο οποίος, μέσα από τις πολιτιστικές τακτικές κινήσεις του ,προωθεί γεωπολιτισμικη και γεωπολιτική ατζέντα.

Η μετατροπή ιστορικών εκκλησιών ,όπως πχ η Αγία Σοφία, η η πρόσφατα μόνη της χώρας στην Κωνσταντινούπολη , χρησιμοποιούνται για τρεις τουλάχιστον στόχους.

Πρώτον.

Η στην πράξη επιβεβαίωση της βούλησης για κυριαρχία επί της Ελλάδος και ταυτόχρονα την ιστορική της ταπείνωση μέσα από την αποκοπή της από την βυζαντινή ιστορία. Μιας και όλοι ξέρουμε ιστορικά ότι οι Τούρκοι παίρνουν την ιστορία των άλλων και την παραποιούν υιοθετώντας την και παρουσιάζοντας την ως δική τους.

Δεύτερον.

Περνούν μήνυμα σ’Ευρωπαιους και Δύση, ότι, οι ίδιοι έχουν ταυτότητα ( θεολογική και ιδεολογική) ενώ η Δύση δεν έχει, μιας κι αφαιρεί συνεχώς όλες τις ιστορικές,ιδεολογικές η θεολογικές της αναφορές, δίνοντας αξία μόνο στην περιπέτεια της Τεχνικής και τεχνολογικής καινοτομίας. Κι ως γνωστόν ο έχων ταυτότητα νοιώθει συμπαγής και δυνατός, έτοιμος να τα βάλει με κάποιον κίνδυνο ,καθότι έχει στην υπηρεσία του την ηθικη δυναμη των ταυτοτικη του αξιών.

Τρίτον.

Εκμεταλλευόμενος την επιθυμία των Ρώσων να ηγηθούν του Ορθόδοξου κόσμου, ( μιας κι οι Ρώσοι κινούνταν πάντα και κινούνται γεωπολιτισμικα), αφήνει να εννοηθεί Σ’ όλους ότι, αν η Ελλάδα αντιδράσει δυναμικά μ’αντιμετρα, όπως τζαρτζαρισματα η άλλο πλοίων, η ακόμη οικειοποίηση τουρκικών ιστορικών συμβόλων, όπως πχ ,το σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη, δεν θα χουν κανένα κώλυμα να διώξουν το πατριαρχείο από την Κωνσταντινούπολη η να δεχτούν Ρωσική κυριαρχία επ’ αυτού.

Θα μπορούσα ν’αναφερθω και Σ’ άλλα παραδείγματα. Όμως ήδη με βάση αυτά είναι φανερόν ότι ο Ερντογκάν παίζει σκάκι γεωπολιτισμικα: είτε εμπορευομενος τις επιθυμίες των ορθοδόξων ( Ελλήνων και Ρωσων) ,είτε δίνοντας την αίσθηση στον λαό του και στους μουσουλμάνους σουνιτες παγκοσμίως,ότι υπηρετεί κι εδραιώνει το ισλάμ, εξαπλώνοντας το στρατιωτικά και πολιτισμικά (υπεξαιρωντας τους πολιτισμούς και την ιστορια των άλλων ).

Σ’αντιθετη τελείως πορεία με την μοντέρνα αντίληψη του Δυτικού κόσμου, που μιλά για το τέλος της ιστορίας και ταυτοτήτων, ο Ερντογκάν, προχωρά στηριζόμενος στον νεο-οθωμανισμό του και στην ταυτοτικη θεολογία.

Τι μπορεί να κάνει η Δύση σ’αυτά τα πραγματικά δεδομενα; Προσωπικά πιστεύω ότι θά’πρεπε ν’αναστειλει όσο χρειάζεται τον ταυτοτικο αφανισμό της. Να ξαναθυμηθει την πλούσια κι εντυπωσιακή πολιτισμική της ιστορία . Να επαναφέρει τις ανθρωπιστικές σπουδές στην παιδεία σ’ όλα τα σύγχρονα δυτικά κράτη. Όχι για να θρέψει τον εθνικισμό της όπως πολλοί φοβούνται, αλλά για να δυναμώσει τις αμυντικές ηθικές αξίες των πολιτών της . Να κινηθεί δηλαδή κι η ίδια γεωπολιτισμικα. Αλλιώς κινδυνεύει να βρεθεί προ εκπλήξεως με τους Τούρκους( που δεν αστειεύονται )προ των πυλών της .

Η δε Ελλάδα ειδικά, μπορεί πραγματικά να μετατρέψει την πλούσια ιστορία της ( όσο την έχει ακόμη και δεν της την υπεξαιρεσουν αλλοι) σε γεωπολιτισμικο όπλο. Παράλληλα με δυνατές στρατιωτικές συμμαχίες, όπως πχ αυτή της Γαλλίας, ο Γεωπολιτισμος είναι το κρυφό της χαρτί.

Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής,εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής.

L’Ambassadeur de l’Institut Hellénique de la Diplomatie Culturelle en France

Χαίρομαι ιδιαίτερα για την τιμή που μου έκαναν από το Ελληνικό ινστιτούτο πολιτιστικής Διπλωματίας στο Παρίσι να με ορίσουν πρεσβευτή τους . Τιμή μου. #davvetaspolitics. #ddavvetas.

I am very happy for the honor they did to me from the Greek Diplomacy Institute in Paris to appoint me as their ambassador. Honored.

 

Ζωή και αξίες (LastPoint.gr 18.08.2020)

Ζωή και αξίες 

Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός

Η Τουρκία επανήλθε κι επανέφερε το πολεμικό κλίμα στο Καστελόριζο. Η νέα navtex της μας φέρνει αντιμέτωπους με μια σειρά από σοβαρά στρατιωτικά, πολιτικά κι ηθικά ζητήματα.

Επιχειρεί, ως συνήθως δια της ισχύος, που θεωρεί ότι έχει, ν’απειλήσει, για μια ακόμη φορά, την Ελλάδα και να της ενεργοποιήσει το στοιχείο του φόβου. Σύρραξη σημαίνει σύγκρουση με ενδεχόμενες απώλειες ζώων. Οι Έλληνες έδιναν πάντοτε μεγάλη σημασία κι αξία στην ζωή. Την τιμούσαν κι έκαναν τα πάντα μέσω του πολιτισμού ,για να μετατρέψουν τον θάνατο, από κάτι σκοτεινό, άγνωστο και τρομερό, σε κάτι οικείο, έτσι ώστε να τον κάνουν μέρος της ζωής.

Αντιθέτως οι Τούρκοι έδιναν μεγαλύτερη αξία στον θρησκευτικό φανατισμό και αψήφησαν τον θάνατο, στο όνομα του Ισλάμ και του Αλλάχ. Όταν ρωτήθηκε κάποτε ο Ερντογάν αν ήταν ελληνικής καταγωγής εκ του Πόντου, είπε ότι όταν κάποιος πάει στον παράδεισο, το πρώτο πράγμα που θα τον ρωτήσουν, είναι, ποια είναι η θρησκεία του αν ήταν καλός μουσουλμάνος κι όχι απο που κατάγεται εονικα. Συνεπώς η ζωή για την Τουρκική αντίληψη δεν υπάρχει παρά ως ετερονομία, δηλαδή μόνο σε σχέση με το ισλάμ.

Απέναντι σ’αυτήν την λογική, η Ελληνική πρόταση, του να κινείται η ζωή ως παρόν, αναζητώντας την αυτονομία της μοιάζει παράλογη κι αφελής για τους Τούρκους. .
Και σ’ αυτό ακριβως. ποντάρουν. Στον φόβο απώλειας ζώων εκ μέρους των Ελλήνων. Και το εκμεταλλεύονται με τον πιο κυνικό τρόπο. Μέσω της διαρκούς απειλής και των ενδεχόμενων μικροσυρράξεων τύπου Ίμια, προσπαθούν (η μέσω αυτών κι όποιοι τους χρησιμοποιούν για μεγαλύτερη κυριαρχία στο Αιγαίο), να υποχρεώσουν τους Έλληνες να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με όρους που θα ευνοούν τις παράλογες τουρκικές διεκδικήσεις.

Κι αυτή η στρατηγική εμπεριέχει πολιτικό κι ηθικό εκβιασμό.
Πολιτικά, είναι ανεπίτρεπτο, χώρα του ΝΑΤΟ, χώρα που θέλει να μπει κάποτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ν’ αμφισβητεί διεθνείς συμβάσεις, μέσω φόβου κι απειλής πολέμου. Πρόκειται τότε για χώρα, ταραξία, χώρα τρομοκράτη, που θέλει να επιβάλλει το δικό της ,μέσω μιας αντίληψης που δεν συμβαδίζει με τον σύγχρονο κόσμο, τον σύγχρονο τρόπο ζωής.

Κι εδώ αναρωτιέται κάποιος λογικός άνθρωπος: τι κανουν οι ισχυρές συμμαχικές χώρες για να επαναφέρουν στην διεθνή έννομη τάξη την Τουρκία;
Η συμπεριφορά αυτής της τελευταίας, χαρακτηρίζεται ως αν-ηθική, δηλαδή που δεν αποδέχεται την ηθική των διεθνών κανόνων και συμβάσεων.

Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα απέναντι, σ’αυτήν την πραγματικότητα;
Να συνεχίσει την διαρκή διεθνή διπλωματική ενημέρωση, ενεργοποιώντας όλους τους πραγματικούς ή ενδεχόμενους συμμάχους της. Και να σταθεί με στρατιωτική αποφασιστικότητα μπροστά στην απειλή των συνόρων της. Οι Τούρκοι δεν θα σταματήσουν ποτέ εκμεταλλευόμενοι την ελληνική αγάπη για ζωή.

Όμως, όπως λέει κι ο Καστοριάδης, ” τίποτα δεν αξίζει όσο η ζωή. Όμως αν τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από την ζωή, τότε η ζωή δεν αξίζει τίποτα. “. Χρειαζόμαστε να δώσουμε τη μάχη μας γι αξίες όπως η πατρίδα.

Επιστρέψτε τα μικρασιατικά παράλια. (Ελεύθερος Τύπος 19.08.2020)

Επιστρέψτε τα μικρασιατικά παράλια.

Η στάση της Τουρκίας τον τελευταίο καιρό έχει ξεπεράσει κάθε όριο διεθνούς νομιμότητας. Με έναν άνευ ορίων κυνισμό και θράσος, ζητά πράγματα που δεν ανήκουν σ’αυτήν εκ του διεθνούς δικαίου αλλά κι εκ της πραγματικής ιστορίας. Μιλα για διάλογο και διαπραγματεύσεις, αλλά εκεί που η Ελληνική κυβέρνηση, φερομενη λογικά και στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου, θέλει, εν ανάγκη,να συζητήσει στην Χάγη, το μόνο θεμιτό ίσως πρόβλημα, την υφαλοκρηπίδα, η Τουρκία, θεωρώντας την στάση της Ελλάδας ως αδυναμία, θετει συνέχεια καινούργια αιτήματα στο τραπέζι των πιθανών μελλοντικών διαπραγματεύσεων. Αυτό προφανώς δεν είναι διάλογος αλλά ανατολίτικο παζάρι κι εκβιασμός.

Από που αντλεί ο Ερντογκάν αυτό το θράσος να μην σέβεται την διεθνή νομιμότητα, όπως έκανε και στην Κυπρο; Από 2 μεταξυ αλλων βασικά στοιχεία. Από την διεθνή στάση κι από την από το πολιτισμικό DNA , των Τούρκων ως κατακτητών.

Η διεθνής συμπεριφορά είναι εδώ και πολλά χρόνια ανεκτική με την Άγκυρα. Την θεώρησε αρχικά μοντέλο ισλαμικής Δημοκρατίας. Μέχρι που είδε ότι ο Ερντογκάν είναι δημο-κρατορας ,φερόμενος με απολυταρχικό τρόπο στους εσωτερικούς του αντιπάλους. Η στροφή του Ερντογκάν στον νεο-οθωμανισμό, τους έκανε να καταλάβουν ότι η μοντέρνα αντίληψη του κράτους είναι ξένη με την Τουρκία. Την θεωρούν όμως εν δυνάμει ανάχωμα για την Ρωσική απειλή. Γι’αυτό και της συμπεριφέρονται με διπλωματική υπομονή .

Ως πότε ομως; Βλέπουν ότι η Τουρκία θεωρεί την διπλωματία των άλλων αδυναμία. Εκτός κι αν οι Δυτικοί χρησιμοποιούν πονηρά την Τουρκία για να μοιράσουν το Αιγαίο.Ας το αφήσουμε αυτό προς το παρόν γιατί υπάρχουν φωνές στην Ευρώπη, όπως η Γαλλία που στηρίζει ανοιχτά την Ελλάδα. Θα το δούμε αργότερα.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η Τουρκική αντίληψη περί της ζωής και των πραγμάτων. Πιστεύουν μόνο στην δύναμη. Η ιστορια τους ειναι θεμελιωμενη στην λογικη της ισχυος. Εχουν την κουλτουρα του κατακτητή, του Πορθητή.

Αυτό τους κάνει ν’αψηφησουν τον θάνατο κι όλη την πολιτισμική Δυτική φιλοσοφία που χτίστηκε αντιθέτως στην μετατροπή του φόβου του θανάτου σε πολιτισμό.

Δεν καταλαβαινουν ,ουτε θελουν να καταλαβουν ,τις ανθρωπιστικες αξιες. Και δεν μιλω για τις φωτισμενες εξαιρεσεις Τουρκων διανοουμενων, αλλα κυριως για την βασικη κουλτουρα της υπο την εξουσια του κατακτητη εκπαιδευση τους.

Δεν τα πανε καλα με την Ειρηνη. Αυτό όμως είναι δίκοπο μαχαίρι. Γιατί όταν ιστορικά έφτασαν τις κόκκινες γραμμές έχασαν. Αν και τώρα δεν προσέξουν, αρχίζει να γεννιέται σιγα-σιγα μια αντι-τουρκικη συσπείρωση. Κι αυτό στην πιο ακραία της μορφή μπορεί να δημιουργήσει μελλοντικά ένα νέο Ανατολικό ζήτημα. Στην Συρία έχασαν, στην Λιβύη δεν προχωρούν,οι Κούρδοι αναμένουν ευκαιρία ν’αυτονομηθουν,ενώ στο Αν. Αιγαίο παίζουν με την φωτιά.

Έχουν τόσο θράσος τα αιτήματα τους για προσάρτηση ελληνικών νησιών, ώστε κάλλιστα κι εμείς μπορούμε να τους ζητήσουμε να μας δώσουν τα μικρασιατικά παράλια, η να μας επιστρεψουν Ιμβρο και Τενεδο που ειναι ελληνικα .

Στην διπλωματία, το παράλογο δεν είναι παρά ένας στρατηγικός ψυχολογικός εκβιασμός. Άριστα πράττει με την υπεύθυνη στάση του ο Έλληνας πρωθυπουργός που μένει ψύχραιμος,ενεργοποιεί την διπλωματία και δεν παγιδεύεται ως τώρα, στην ανατολίτικη πονηραδα του Τούρκου κατακτητή. Να συνεχίσει έτσι.

Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής,εικαστικός.

Η συνέντευξή μου στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Κέρκυρας 17.08.2020

Ζωή και αξίες. Η διαφορά φιλοσοφίας μας με την Τουρκία. (Ελεύθερος Τύπος 12.08.2020)

Ζωή και αξίες. Η διαφορά φιλοσοφίας μας με την Τουρκία.

Η Τουρκία επανήλθε κι επανεφερε το πολεμικό κλίμα στο Καστελόριζο. Η νέα navtex της μας φέρνει αντιμέτωπους με μια σειρά από σοβαρά στρατιωτικά, πολιτικά κι ηθικά ζητήματα.

Επιχειρεί ,ως συνηθως δια της ισχύος, που θεωρεί ότι έχει, ν’απειλησει ,για μια ακόμη φορά, την Ελλάδα και να της ενεργοποιήσει το στοιχείο του φόβου. Σύρραξη σημαίνει σύγκρουση με ενδεχόμενες απώλειες ζώων. Οι Έλληνες έδιναν πάντοτε μεγάλη σημασία κι αξία στην ζωή. Την τιμούσαν κι έκαναν τα πάντα μέσω του πολιτισμού ,για να μετατρεψουν τον θάνατο ,από κατι σκοτεινο, άγνωστο και τρομερο,σε κάτι οικείο, έτσι ώστε να τον κάνουν μέρος της ζωής.

Αντιθέτως οι Τούρκοι έδιναν μεγαλύτερη αξία στον θρησκευτικό φανατισμό και αψήφησαν τον θάνατο ,στο όνομα του Ισλάμ και του Αλλάχ. Όταν ρωτήθηκε κάποτε ο Ερντογκάν αν ήταν ελληνικής καταγωγής εκ του Πόντου , είπε ότι όταν κάποιος πάει στον παράδεισο, το πρώτο πράγμα που θα τον ρωτήσουν, είναι, ποια ειναι η θρησκεια του,αν ήταν καλός μουσουλμάνος κι οχι απο που κατσγετσι εονικα. Συνεπώς η ζωή για την Τουρκική αντίληψη δεν υπάρχει παρά ως ετερονομία, δηλαδή μόνο σε σχέση με το ισλάμ.

Απέναντι σ’αυτήν την λογική, η Ελληνική πρόταση ,του να κινείται η ζωή ως παρόν, αναζητώντας την αυτονομία της μοιάζει παράλογη κι αφελής για τους Τούρκους. .

Και σ’αυτό ακριβως. ποντάρουν. Στον φόβο απώλειας ζώων εκ μέρους των Ελλήνων. Και το εκμεταλλεύονται με τον πιο κυνικό τρόπο. Μέσω της διαρκούς απειλής και των ενδεχόμενων μικροσυρραξεων τύπου Ίμια, προσπαθούν ( η μέσω αυτών κι όποιοι τους χρησιμοποιούν για μεγαλύτερη κυριαρχία στο Αιγαιο), να υποχρεώσουν τους Έλληνες να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με όρους που θα ευνοούν τις παράλογες τουρκικές διεκδικήσεις. Κι αυτή η στρατηγική εμπεριέχει πολιτικό κι ηθικό εκβιασμό.

Πολιτικά, είναι ανεπίτρεπτο, χώρα του ΝΑΤΟ ,χώρα που θέλει να μπει κάποτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ν’αμφισβητει διεθνής συμβάσεις, μέσω φόβου κι απειλής πολέμου. Πρόκειται τότε για χώρα, ταραξια,χώρα τρομοκράτη ,που θέλει να επιβάλλει το δικό της ,μέσω μιας αντίληψης που δεν συμβαδίζει με τον σύγχρονο κόσμο, τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Κι εδω αναρωτιεται καποιος λογικος ανθρωπος: τι κανουν οι ισχυρες συμμαχικες χωρες γισ να επαναφερουν στην διεθνη εννομη ταξη την Τουρκια;

Η συμπεριφορά αυτης της τελευταιας, χαρακτηρίζεται ως αν-ηθική, δηλαδή που δεν αποδέχεται την ηθική των διεθνών κανόνων και συμβάσεων.

Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα απέναντι, σ’αυτήν την πραγματικοτητα;

Να συνεχίσει την διαρκή διεθνή διπλωματική ενημέρωση, ενεργοποιώντας όλους τους πραγματικούς η ενδεχόμενους συμμάχους της. Και να σταθεί με στρατιωτική αποφασιστικότητα μπροστά στην απειλή των συνόρων της. Οι Τούρκοι δεν θα σταματήσουν ποτέ εκμεταλλευόμενοι την ελληνική αγάπη για ζωή. Όμως, όπως λέει κι ο Καστοριάδης, ” τίποτα δεν αξίζει όσο η ζωή. Όμως αν τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από την ζωή, τότε η ζωή δεν αξίζει τίποτα. “. Χρειαζόμαστε να δώσουμε τη μάχη μας γι αξίες όπως η πατρίδα.

Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής,εικαστικός.

Η Ψυχολογία του αισθήματος δικαίου (Real News 09.08.2020)

Το σημερινό μου άρθρο 9/8/20 για τα ελληνοτουρκικά στην Εφημερίδα real news. #davvetaspolitics. #ddavvetas. My today article about greek policy to Turkey.

Η ψυχολογία του αισθήματος δικαίου.

Όπως όλα δείχνουν, λογικά,Ελλάδα και Τουρκία θα οδηγηθούν στην Χάγη, εφ” όσον οι ,διαπραγματεύσεις των ειδικών επιτροπών των δύο χωρών γύρω από τις διαφορές τους , δεν οδηγηθούν σε κάποια συμφωνία κάτι το οποίο είναι ,μετα από τις παράλογες απαιτήσεις-διεκδικήσεις της Τουρκίας.

Παρ’όλα ταύτα όμως η διεθνής πραγματικότητα θα υποχρεώσει και τις δύο πλευρές ως έσχατο μέσο νομικης επίλυσης διαφορών να οδηγηθουν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης.

Μέχρι να φτάσει η υπόθεση εκεί , θα πρέπει η Ελλαδα να’ναι να δώσει την μάχη.

Δεν φτάνει να’χει δίκιο. Πρέπει να χει και την ψυχολογία αυτού που έχει δίκιο. Να χει την βεβαιότητα ότι έχει πλήρως δουλέψει το “δικογραφο” της .

Μια μάχη δεν κερδίζεται μόνο με τυπικά νομικά στοιχεία. Ειδικά στις πολιτικές διαφορές. Δεν είναι υπόθεση αστικού δικαίου. Είναι πολιτικη με γεωπολιτικές κατευθύνσεις.

Από την αρχή των συζητήσεων των ειδικών τεχνοκρατών με την Τουρκία, πρέπει να κατατεθεί στο τραπέζι, με βάση τις διεθνείς ως τώρα συνθηκες, ποια η ποιο είναι το θέμα προς συζήτηση. Ο Σωκράτης έλεγε ότι για να υπάρξει διάλογος, πρέπει πρώτα Απ’ όλα να ξεκαθαριστεί το αντικείμενο του διαλόγου. Κι όταν αυτό γίνει, στην συνέχεια να προσεγγιστεί το προς συζήτηση θέμα απ’ όλες τις πλευρές, δίχως προκαταλήψεις, αλλά μόνο μέσα από το αίσθημα του αγαθού του δικαίου.

Κάπως έτσι πρέπει τεχνικά να προχωρήσει κι η Ελληνική πλευρά.

Να ξεκαθαρίσει η ίδια ποιο είναι το από την μεριά της θέμα προς συζήτηση κι όχι ν’αφεθει στο παιχνίδι του ανατολίτικου παζαριού που ξέρει πολύ καλά να παιζει η Τουρκία.

Δεν μπορεί να μπουν στο τραπέζι ζητήματα πέραν της υφαλοκρηπίδας. Οτιδηποτε αλλο είναι ήδη λυμένο από το διεθνές δίκαιο. Καμμία παραχώρηση σ’αυτήν την πλευρά δεν πρέπει να γίνει απο την μεριά της Ελλάδας.

Κι όχι μόνο να το λέει η Ελληνική πλευρά αλλά και να το πιστεύει. Η πίστη και το δίκαιο των επιχειρημάτων πάνε μαζί, χερι-χερι σ’αυτήν την περίπτωση.

Δίπλα σ’αυτά πρεπει αυτό το πνευμα δικαίου νε επικοινωνηθει διεθνώς. Πρωτα απ’ όλα στην Ευρωπαϊκή Ένωση κυρίως μέσω των χωρών που συμπεριφέρονται θετικά προς την Ελλάδα και ταυτόχρονα δυσπιστούν προς την Τουρκία. Μια τέτοια χώρα για παράδειγμα είναι η Γαλλία. Μέσω αυτής μπορεί να προωθηθεί και σ’αλλες χώρες το ελληνικό αίσθημα δικαίου. Δεν εννοώ εδώ ότι εκχωρούμε τα εργαλεία μάχης σ’αλλους. Όχι. Την.μαχη την δίνουμε πρώτα απ’όλα εμείς οι ίδιοι. Όμως όπως όλοι γνωρίζουμε από την πολιτικη ζωή, ειδικά από τα γραπτά του Θουκυδίδη, μια μάχη κερδίζεται μαζί με συμμαχίες.

Εκτος της Ε Ε ,υπάρχουν κι άλλες μεγάλες χώρες, όπως πχ .Η Κίνα σήμερα, που έχουν σοβαρές αντιθέσεις με Τουρκία ( λόγω Ουιγουρων) και οι οποίες με την δύναμη τους μπορούν να συμβάλλουν στην διάδοση του Ελληνικού αισθήματος δικαίου. Ακόμη κι η Ινδία μπορεί να βοηθήσει. Ας μην ξεχνάμε ότι στην σημερινή γεωπολιτική μάχη, χώρες μ’αρχαιο πολιτισμό μπορούν να δουν θετικά τα Ελληνικά ζητήματα, λόγω πολιτισμικών συγγενιών. Ο Ερντογκάν άλλωστε ήδη χρησιμοποιεί το γεωπολιτισμικο στοιχείο δίχως να χει τίποτα σε σχέση με την δική μας ιστορία.

Στην Χάγη, εφόσον οι συνθήκες μας οδηγήσουν πρέπει να χουμε δουλέψει καλά αυτά τα δύο στοιχεία: την βαθιά και ξεκάθαρη γνώση του δικαίου μας ( δίχως υπαναχωρησεις) κι ακόμη τον διεθνή παράγοντα. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε δύο περιπτώσεις που δοκιμάστηκε ( Έβρο και Καστελλοριζο) πήρε άριστα κι είχε γνώση και ψυχολογία δικαίου. Μ’αυτό το πνεύμα να συνεχίσει ώστε και στην νέα αναμέτρηση με τους Τούρκους, να δείξουμε ότι έχουμε παντρέψει ποιοτικά δίκαιο κι ιστορική συνείδηση, ως βασικό στοιχείο της ταυτότητας μας.

Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής,εικαστικός.

Today’s article 9/6/20 in the newspaper real news

Η αποφαση της Ευρώπης, μια φιλοσοφία. (Ελεύθερος Τύπος 06.08.2020)

Η απόφαση της Ευρώπης, μια φιλοσοφία. 

Πολλοί μιλούν για ιστορική συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την Τρίτη 21 Ιουλίου στις Βρυξέλλες. Οι περισσότεροι χειροκροτούν,μιλώντας για δύσκολη απόφαση, επίπονη,συμπληρώνοντας ότι,ο,τι γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι προϊόν πόνου και σκληρών συμβιβασμών. Δεν έχουν άδικο. Άλλωστε στην συγκεκριμένη περίπτωση φάνηκε κι από τους εσωτερικούς συσχετισμούς δυνάμεων και τάσεων που έστω και δύσκολα ισορροπησαν.

Η αφορμή της συμφωνίας ήταν οι θλιβερές οικονομικές συνεπείς που υπέστησαν τα κράτη κι οι πολίτες τους λόγω του covid 19. Το δε αποτέλεσμα το χειροκρότησαν όλοι υψώνοντας το χερι και κραυγάζοντας, ” πήραμε τόσα δισεκατομμύρια.,τόσα….Τόσα….”. Σύμφωνοι δεν λέω το χρηματικό ποσό σε μια οικονομική κρίση είναι μια μορφή, έστω κι άμεσα, οικονομικού φαρμάκου. Δεν είναι όμως η οριστική θεραπεία.

Το’χω ξαναπεί και θα το ξαναλέω, οι οικονομολατρες που κυβερνούν αυτήν την στιγμή παγκοσμίως κι ειδικά στις μεγάλες χώρες, δείχνουν πόσο κολλημένοι είναι στον Μαρξ ,και στην αντιληψη του οτι όλα είναι χρηματικά κι οικονομικά. Ακόμη κι η γεωπολιτική προσεγγίζεται μόνο μέσα από χρηματοπιστωτικές παραμέτρους. Όλοι βιάζονται να επαναφέρουν στην ζωή την εκ της πράξεως αποτυχημένη θέση του Φουκουγιαμα περί του τέλους της Ιστορίας και συμπληρώνω εγώ, την παντοδυναμία της νέας θρησκείας: της σύγχρονης τεχνολογίας.

Τα πράγματα βέβαια όπως έχουμε βιώσει δεν είναι έτσι. Καμμία Ιστορια δεν είναι νεκρή και καμμία γεωπολιτική δεν εξαντλείται στην γεωοικονομια. Το αποδεικνύει, ο Ερντογκάν η η Κινα , το Ιράν η κι άλλες χώρες ,όπου η γεωπολιτική η η οικονομία προσαρμόζεται στα πλαίσια γεωιστορικων και γεωπολιτισμικων επιδιώξεων.

Που βρίσκεται λοιπόν το ενδιαφέρον αυτής της πρόσφατης Ευρωπαϊκής απόφασης;

Βρίσκεται στην ισορροπία που επετεύχθη μέσα από υποχωρήσεις που συνέθεσαν ακριβώς οικονομικό, πολιτισμικό και ιστορικό στοιχείο.

Οι βόρειες χώρες ( κατω-χωρες,Αυστρία,Ράνια,Σουηδία και Φινλανδία) οι οποίες ήταν πάντα δύσπιστες ως “εχθρικες” ,απέναντι στις νότιες χώρες για ,οικονομικούς λόγους ( το αρνητικό παράδειγμα της Ελλάδας και το ναυάγιο της πριν 10 χρονια), ξεπέρασαν τον φόβο για τους ” καλοπερασσκηδες ” νοτιους ,( Ιστορικό και πολιτισμικό κλισέ) και αποδέχτηκαν την συμφωνία, πετυχαίνοντας μείωση των επιχορηγήσεων μέσα από δάνεια που θα πληρωθούν.

Οι Ουγγαρία και Σουηδία, υπαναχωρησαν στην απειλή τους ότι θα πρόβαλαν βέτο στην ενδεχομενη απόφαση , ότι, θα υπήρχε τιμωρία για οποίο κρατος-μελος δεν εφάρμοζε το κράτος δικαίου.

Επίσης δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει για το πώς θα ξεχρεωθουν τα χρήματα, η ακόμη για το αν θα υπάρξουν καινούργιοι τρόποι που ενισχύσουν το μπάτζετ των 27 χωρων-μελων της ΕΕ.

Κι εδώ βρίσκεται το κεντρικό σημείο της ενδιαφέρουσας απόφασης.

Μπροστά στην απειλή “διαλυσης” της Ευρώπης, μια απειλή που δυνάμωσε η κρίση covid 19, ο Μακρον κι η Μερκελ, αψηφώντας τις γκρίνιες και τις διαμαρτυρίες στο εσωτερικό των κρατών τους ,που φώναζαν ότι η συμφωνία αυτή ήταν σε βάρος των χωρών τους, συμφώνησαν.

Και η συμφωνία τους δεν ήταν μόνο οικονομική όπως οι οικονομολατρες κραυγάζουν. Είναι και πολιτισμική. Γιατί είναι ένα ακόμη βήμα προς το ζητούμενο της αλληλεγγύης των “δυνατών” βορειων χωρών με τις νότιες τις “αδυναμες”. Γιατι ειναι ενα ακομη βημα προς μια κοινη ευρωπαικη ταυτοτητα. Γιατι ειναι μια απαντηση στο Μπρεξιτ ,οτι η Ευρωπη αντιδρα συσφιγγοντας τις σχεσεις των μεταξυ της χωρων-μελων. Γιατι η Μέρκελ κι η χώρα της έστω κι οριακά, υποχρεώθηκαν ν’αφαιρεσουν λίγο η για μερικούς ελάχιστο, από τον εθνικό τους εγωισμό που τους είχε ως τώρα μετατρέψει στους κυρίως προνομιούχους, κάθε ως τώρα οικονομικής ευρωπαϊκής κρίσης, προκαλώντας αντιδράσεις κι εθνικιστικά ξυπνηματα σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη.

Η απόφαση αυτή πέρα από οικονομική, είναι φιλοσοφική, πολιτισμική.

Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής,εικαστικό

Κι ο πόλεμος Κίνας – Αμερικής συνεχίζεται (LastPoint.gr 01.08.2020)

 Κι ο πόλεμος Κίνας – Αμερικής συνεχίζεται       

Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός

 

Εν μέσω αλληλοκατηγοριών πάντα μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας για τον covid 19, ο Αμερικανοκινεζικος “πόλεμος” συνεχίζεται και στην οικονομία και στην διεθνή γεωπολιτική σκηνή.

Στην οικονομία, η Κίνα πλήρωσε ακριβά τα δραστικά μέτρα που πήρε το πρώτο τρίμηνο εναντίον του κορωνα-ιου. Το δεύτερο τρίμηνο επανεκαμψε με την Ανάπτυξη, η οποία αυξήθηκε κατά 3,2% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2019,σύμφωνα με τις πληροφορίες του γραφείου στατιστικής που κοινοποιήθηκαν στις 16 Ιουλίου. Η βελτίωση αυτή οφείλεται από τις επενδύσεις και την βιομηχανική παραγωγή, οργανωμένες όμως ως συνήθως από το κράτος.

Γι’αυτό κι είναι πολλοί που αναρωτιούνται αν αυτή η ανάπτυξη θα παραμείνει έτσι η όχι. Η κατάσταση πάντως παρακολουθείται στενά από τις ΗΠΑ, οι οποίες, συνεχίζουν να πολεμούν εμπορικά την Κίνα, κερδίζοντας νέους συμμάχους στο πλευρό τους. Όπως η περίπτωση της Μ. Βρετανίας, η οποία, μέσω της κυβέρνησης Τζόνσον, απέκλεισε την κινεζική εταιρεία Huawei, από την βρετανική αγορά των των δικτύων της κινητής τηλεφωνίας 5G. Η απόφαση ελήφθη παρά τις κινεζικές διαμαρτυρίες ότι είναι “αποκαρδιωτικη”και ” πολιτικη” .

Στην διεθνή γεωπολιτική σκηνή, η ένταση των δύο υπερδυνάμεων, έχει επικεντρωθεί, μεταξύ Χονγκ Κονγκ, Χιν-ζιανγκ και την νότια θάλασσα της Κίνας. Το Πεκίνο θεωρεί η Νότια Θάλασσα ανήκει ιστορικά σ’αυτήν. Διεκδικεί όλα σχεδόν τα μικρά νησιά της περιοχής μαζί με την θαλάσσια έκταση που τα περιβάλλει. Συμπεριφέρεται δε ως να’ναι κινέζικο έδαφος.

Αυτήν την στάση η Ουάσιγκτον δια στόματος Μάικ Πομπεο , όχι μόνο την καταδικάζει αλλά επικαλείται και το δικαστήριο της Χάγης, το οποίο το 2016, ύστερα από αίτημα των Φιλιππίνων, δεν δικαίωσε την ” ιστορική ” επικυριαρχία της Κίνας επί της περιοχής. Το Πεκίνο δεν δέχεται την απόφαση και δεν την υλοποιεί. Θεωρεί ότι όλα τα νησιά είναι μια αδιαχωριστη ενότητα που της ανήκει. Η Αμερική αντιθέτως, θέλει μια περιοχή ” ινδο-ειρηνικη” ανοιχτή σ’ όλους κι όχι κλειστή.

Για να επιβάλλει μάλιστα την θέση της δεν δίστασε πολλές φορές ,να κάνει στρατιωτικές ασκήσεις στην νότια θάλασσα της Κίνας, φέρνοντας μαζί της την τελευταία φορά,αρχές Ιουλίου και δύο αεροπλανοφόρα. Η Κίνα δεν αντέδρασε παρά λεκτικά κατηγορώντας την Ουάσιγκτον για ” πρόκληση χαους”,συμπληρώνοντας ότι,όταν χρειαστεί, το Πεκίνο, θα κάνει τα πάντα για την κυριαρχία και την ασφάλεια της.

Παράλληλα οι ΗΠΑ, για να διαμαρτυρηθούν εναντίον του εγκλωβισμού( κέντρα εκπαίδευσης τα ονομάζει η Κινα) πάνω από ένα εκατομμύριο Ουιγουρων, της μουσουλμανικής μειονότητας που βρίσκεται στην περιοχή Χιν-ζιανγκ, ανακοίνωσαν την απαγόρευση εισόδου στο Αμερικανικό έδαφος, των τριών διοικητικών, πολιτικών υπευθύνων, αυτής της περιοχής, ως τους υπαίτιους αυτής της δικτατορικής συμπεριφοράς. Ως αντίποινα η Κίνα, απαγόρευσε την είσοδο στο έδαφος της , τριών Αμερικανών βουλευτών, τους οποίους θεωρεί αντικομμουνιστικα γεράκια.

Ο,τι κάνει η Αμερική, σ’
επίπεδο οικονομίας,διπλωματικών συμβολισμών η γεωπολιτικών χειρισμών, προκαλεί την άμεση απάντηση του Πεκίνου, το οποίο στα πλαίσια της αντίδρασης απαντά με το ίδιο νόμισμα.

Για να μην προσθέσω και το πάγωμα κι από τις δύο πλευρές κεφαλαίων τους στις αντίστοιχες τράπεζες, για λόγους που δείχνουν περισσότερο στρατηγικες κινήσεις ψυχολογικές, παρά πραγματικές οικονομικές διαφορές.

Το όλο κλίμα αντιπαράθεσης, αν και δεν έχει ακόμα ξεφύγει,εν τούτοις θυμίζει τον άλλοτε ” ψυχρο” πόλεμο Ρωσίας-Αμερικής. Το κέντρο πλέον του διεθνους γεωπολιτικου παιχνιδιου, βρίσκεται στην νοτιοανατολικη Ασία, στην μάχη ΗΠΑ-Κίνας. Και θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα, μ’απροβλεπτες συνέπειες.

Από τον Γάλλο εκδότη μου ,το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του βιβλίου μου για τον Μ.Αλεξανδρ

Χτες έλαβα ο ,που εκδίδεται τέλος Σεπτεμβρίου στην Γαλλία.Η εικόνα του εξωφύλλου βασίζεται στο πορτρετο μου που χω ζωγραφίσει τον Μ.Αλεξανδρο. Ο τίτλος είναι: Μ.Αλεξανδρος, παιδί της Ελλάδας. Τόσα χρόνια τ’ονειρευομουνα ως απάντηση στους ανθελληνικής κύκλους που αμφισβητούσαν την ελληνικότητα τ

ου Αλέξανδρου. Ήταν χρέος μου υπέρ της πατρίδας και της ιστορίας της. Και βέβαια καλό μήνα. Here is my book about Alexander the great coming out end of September in france . The image of the cover page is from my painting-portret of Alexander the great. It is a work-out to the historical truth. Goodmorning and good new month. #ddavvetas . # davvetasalexanderthegreat.

Covid 19 εναντίον Τραμπ (Ελευθερος Τυπος 30.07.2020)

To χθεσινό μου άρθρο Πέμπτη 30/7/20 στην Εφημερίδα Ελεύθερο

 · 

Στο Corfu tv 290720

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για την Αγ. Σοφία και την διεθνή γεωπολιτική μαζί με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Γ.Μαγκριωτη.

 

Από την νέα μου ποιητική συλλογή που είναι καθ'οδόν και δεν έχει ακόμα τελείως συμπληρωθεί

Η καρδιά μου φτερούγιζε,

το ΄χε δείξει το υπερηχογράφημα

πριν ακόμα ως μορφή και σώμα κατοικίσω τον κόσμο

έτρεχε λέει πιο γρήγορα από το κορμί μου

την άκουγα άλλωστε συχνά να φεύγει από μένα

να ταξιδεύει γύρω μου παντού σε άγνωστα και γνωστά τοπία

σ’άγνωστους και γνωστούς ανθρώπους

κι ήθελα να την φέρω πίσω

μέσα μου

στο σώμα μου

στη θέση της

γιατί κουραζόμουνα να τρέχω πίσω της

λαχάνιαζα

μου ΄βγαινε η ψυχή

κι όμως

τι ατίθαση

τι ανυπάκοη

τόσα και τόσα κακόλογα, καλόλογα της έλεγα

απειλές, γαλιφιές,

ό,τι η φαντασία μου ΄λεγε

πείσμα όμως αυτή

πάντα έτρεχε

πιο γρήγορα από το σώμα

αλλά όχι από εμένα

γιατί με μεγάλωναν

οι χτύποι της

κι οι περιπέτειές της

με εμπλούτιζαν

με οδηγούσαν σε μεθυσμένα πρωτόγνωρα κι απρόσμενα ταξίδια

η καρδιά μου

πάντα φτερούγιζε πιο γρήγορα

αλλά με μάθαινε

στην παιδική μου ηλικία, την εφηβεία, νέος, άνδρας

τόσα και τόσα

μεγενθύνοντάς με,

ανάλογα με ΄κείνην

η καρδιά μου πάντα φτερούγιζε

αφήνοντας ίχνη

πούπουλα λύπης και χαράς

πούπουλα θαυμάτων που ταξίδευαν στον κόσμο

τον φώτιζαν αφήνοντας τον άνεμο να τα στείλει παντού

χαράζοντας στον ουρανό

το μυαλό και τη γνώμη όσων τη συναντούσαν

η καρδιά μου συνέχιζε

και συνεχίζει

πάντα και σήμερα

ώριμος σε ηλικία

να φτερουγίζει

την ακούω

πως τολμά και χτυπά δυνατά

άναρθρα, ακούραστα

πως βγαίνει από το σώμα και πλανάται όπου θέλει

ως τυχοδιώκτης της ομορφιάς

και τη χαίρομαι κι ας μην την προλαβαίνω να την κυττώ

με το βλέμμα ενός έτοιμου από καιρό

δεν ξέρω μόνο πότε το σώμα μου

θα σταματήσει να την ακολουθεί

πότε θα πάψει να της ανοίγει την πόρτα εξόδου

και μετά να την υποδέχεται ως συνήθως γαλήνια

ευχαριστημένο και γλυκά λυπημένο

γιατί

ξέρει το σώμα μου

ότι

έχει συγκεκριμένο χρόνο

αυτό το πήγαινε-έλα

Δημοσθένης Δαββέτας

Κέρκυρα.

Ο νεο-πορθητης Ερντογκάν κι η ελληνική επαγρύπνηση (Real news 26.07.2020)

Ο νεο-πορθητης Ερντογκάν κι η ελληνική επαγρύπνηση.

Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί σηματοδοτεί ένα τέλος και μια αρχή στην Τουρκική πολιτική.

Το τέλος αφορά την ως τωρα Κεμαλικη πορεία της Τουρκίας.

Αυτή η τελευταία εγκαταλείπει οριστικά την φιλοσοφία της μοντέρνας κοινωνίας, με δημοκρατικούς κανόνες, που στηρίζονται στην εξής κατ’ ουσίαν ηθική τάξη: ο νικητης δεν εξαφανίζει τον νικημενο . Η δε μοντέρνα πολιτεία συμφιλιωνετσι με την ιδέα ότι, όλοι κι οι πιο διαφορετικοί, μπορούν να συνυπάρξουν μέσω του διαλόγου και των Δημοκρατικών κανόνων . Η ζωή, ως καθημερινότητα κι ως δημιουργικός αυτοσκοπός, προέχει του απολυταρχισμού, του ιστορικού μεγαλοϊδεατισμου η του θρησκευτικού φανατισμού. Κάτι που αρνείται πλέον κι επίσημα η Τουρκία.

Ο Τούρκος πρόεδρος, ολοκληρωνοντας το έργο του Μωάμεθ του Πορθητή, μ’ένα θεαματικο κυνισμό αυταρχικής αν-ηθικοτητας, όπως ο ίδιος είπε, μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε τζαμί, ως την τελευταία πινελιά μιας κατάκτησης.

Κι εδώ ακριβώς ερχόμαστε, στο δεύτερο σκέλος του άρθρου μου,αυτό της κατ’ ουσίαν επιβεβαίωσης της εκ νεου αρχής του κατακτητή. Συμπεριφερομενος ο Ερντογκάν ως ένας νέος Πορθητής, αναγγελλει κι επίσημα την νεο-οθωμανικη του πολιτική.

Τον βρίσκουμε, αντί να φροντίζει να μετατρέψει την χώρα του σε σύγχρονη Δημοκρατία, ν’ανοίγει εσωτερικά και διεθνή μ

έτωπα.

Στο μεν εσωτερικό έχει επιβάλλει μια απόλυτη δικτατορικη τάξη, προφασιζομενος την απειλή Γκιουλεν,στο δε εξωτερικό, λειτουργεί κατακτητικα ,σε χώρες που δεν έχει άμεση σχέση. Συρία, Λιβύη είναι δύο παραδείγματα.

Στην Συρία με την δικαιολογία της κουρδικής απειλής, πήγε ν’ανατρεψει τον Ασσαντ και να παίξει κυριαρχικό ρόλο. Δεν το πέτυχε επειδή δεν τον άφησαν οι Ρωσσοι,με τους οποιους διατηρεί μια σχεση λυκοφιλιας. Στην δε Λιβύη επιδιώκει τον διαμελισμό της χώρας, αλλά κι εκεί προς το παρόν τα βρίσκει δύσκολα,γιατί οι Γάλλοι,εκμεταλλευόμενοι την ιστορική αποχώρηση της Ιταλίας από την περιοχή, θέλουν να παίξουν καθοριστικό οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό ρόλο στην πατρίδα του Καντάφι .

Στο Αιγαίο δείχνει ασυγκράτητο θράσος. θεωρεί την Ελλάδα του χεριού του και την απειλεί διαρκώς,εκμεταλλευομενος, την εαυτουλικη ευρωπαικη ουδετεροτητα ,ως αδιαφορια η ακομα και ως πονηρη σιωπηλη συννενοχη.

Δεν είναι όμως κι εκεί βέβαιο ότι θα του βγει,γιατί Γαλλία,Αμερική,Ισραήλ κι Αίγυπτος έχουν επίσης εκεί συμφέροντα.

Σαν παίχτης όμως νεοσουλτανικης ανατολίτικη αντίληψης του παζαριού, ο Ερντογκάν, συνεχίζει κι ό,τι κερδίσει. Σημασία έχει η διαρκής παρουσία έντασης στο Αιγαίο. Κι αυτό το κάνει καλά.Κι είναι διατεθειμένοι να τα προστατεύσουν.

Όσοι νομίζουν ότι απλά παίζει για εσωτερική κατανάλωση στην χώρα του κάνουν λάθος. Αν του δοθεί η προκαλέσει ο ίδιος μια αφορμή για κατάκτηση Ελληνικού εδάφους, ο

 νεο-πορθητης Τούρκος πρόεδρος, θα το κανει.

Η Ελλάδα απέναντι σ’αυτήν την πολιτική, πρέπει να’ναι σε διπλωματική και στρατιωτική επαγρύπνηση. Να ενημερώνει διεθνώς για την κατάσταση,φροντίζοντας να κάνει μέχρι και στρατιωτικές συμφωνίες ισχύος, με κράτη που έχουν άμεσα ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο. Κι επισης ναναι πανετοιμη στρατιωτικα ,προσβλεποντας σταδιακα στην δημιουργια επαγγελματικου στρατου ,οπως οι συγχρονες δυτικες δημοκρατιες.

Και περιμενοντας τις εξελιξεις ,ιν σ Αλλαχ.

Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής,εικαστικός.