Ζωή και αξίες 
Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός
Η Τουρκία επανήλθε κι επανέφερε το πολεμικό κλίμα στο Καστελόριζο. Η νέα navtex της μας φέρνει αντιμέτωπους με μια σειρά από σοβαρά στρατιωτικά, πολιτικά κι ηθικά ζητήματα.
Επιχειρεί, ως συνήθως δια της ισχύος, που θεωρεί ότι έχει, ν’απειλήσει, για μια ακόμη φορά, την Ελλάδα και να της ενεργοποιήσει το στοιχείο του φόβου. Σύρραξη σημαίνει σύγκρουση με ενδεχόμενες απώλειες ζώων. Οι Έλληνες έδιναν πάντοτε μεγάλη σημασία κι αξία στην ζωή. Την τιμούσαν κι έκαναν τα πάντα μέσω του πολιτισμού ,για να μετατρέψουν τον θάνατο, από κάτι σκοτεινό, άγνωστο και τρομερό, σε κάτι οικείο, έτσι ώστε να τον κάνουν μέρος της ζωής.
Αντιθέτως οι Τούρκοι έδιναν μεγαλύτερη αξία στον θρησκευτικό φανατισμό και αψήφησαν τον θάνατο, στο όνομα του Ισλάμ και του Αλλάχ. Όταν ρωτήθηκε κάποτε ο Ερντογάν αν ήταν ελληνικής καταγωγής εκ του Πόντου, είπε ότι όταν κάποιος πάει στον παράδεισο, το πρώτο πράγμα που θα τον ρωτήσουν, είναι, ποια είναι η θρησκεία του αν ήταν καλός μουσουλμάνος κι όχι απο που κατάγεται εονικα. Συνεπώς η ζωή για την Τουρκική αντίληψη δεν υπάρχει παρά ως ετερονομία, δηλαδή μόνο σε σχέση με το ισλάμ.
Απέναντι σ’αυτήν την λογική, η Ελληνική πρόταση, του να κινείται η ζωή ως παρόν, αναζητώντας την αυτονομία της μοιάζει παράλογη κι αφελής για τους Τούρκους. .
Και σ’ αυτό ακριβως. ποντάρουν. Στον φόβο απώλειας ζώων εκ μέρους των Ελλήνων. Και το εκμεταλλεύονται με τον πιο κυνικό τρόπο. Μέσω της διαρκούς απειλής και των ενδεχόμενων μικροσυρράξεων τύπου Ίμια, προσπαθούν (η μέσω αυτών κι όποιοι τους χρησιμοποιούν για μεγαλύτερη κυριαρχία στο Αιγαίο), να υποχρεώσουν τους Έλληνες να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με όρους που θα ευνοούν τις παράλογες τουρκικές διεκδικήσεις.
Κι αυτή η στρατηγική εμπεριέχει πολιτικό κι ηθικό εκβιασμό.
Πολιτικά, είναι ανεπίτρεπτο, χώρα του ΝΑΤΟ, χώρα που θέλει να μπει κάποτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ν’ αμφισβητεί διεθνείς συμβάσεις, μέσω φόβου κι απειλής πολέμου. Πρόκειται τότε για χώρα, ταραξία, χώρα τρομοκράτη, που θέλει να επιβάλλει το δικό της ,μέσω μιας αντίληψης που δεν συμβαδίζει με τον σύγχρονο κόσμο, τον σύγχρονο τρόπο ζωής.
Κι εδώ αναρωτιέται κάποιος λογικός άνθρωπος: τι κανουν οι ισχυρές συμμαχικές χώρες για να επαναφέρουν στην διεθνή έννομη τάξη την Τουρκία;
Η συμπεριφορά αυτής της τελευταίας, χαρακτηρίζεται ως αν-ηθική, δηλαδή που δεν αποδέχεται την ηθική των διεθνών κανόνων και συμβάσεων.
Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα απέναντι, σ’αυτήν την πραγματικότητα;
Να συνεχίσει την διαρκή διεθνή διπλωματική ενημέρωση, ενεργοποιώντας όλους τους πραγματικούς ή ενδεχόμενους συμμάχους της. Και να σταθεί με στρατιωτική αποφασιστικότητα μπροστά στην απειλή των συνόρων της. Οι Τούρκοι δεν θα σταματήσουν ποτέ εκμεταλλευόμενοι την ελληνική αγάπη για ζωή.
Όμως, όπως λέει κι ο Καστοριάδης, ” τίποτα δεν αξίζει όσο η ζωή. Όμως αν τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από την ζωή, τότε η ζωή δεν αξίζει τίποτα. “. Χρειαζόμαστε να δώσουμε τη μάχη μας γι αξίες όπως η πατρίδα.