Ουράνια και γήινη συνύπαρξη.
Μεγάλη Εβδομάδα. Εβδομάδα των παθών και της Ανάστασης. Εβδομάδα του Πάσχα. Ίσως μια ευκαιρία να προσπαθήσουμε ν’αυτοσυγκεντρωθουμε και να απαντήσουμε στο ουσιαστικό ερώτημα της ζωης: γιατί ζούμε, για ποιο λόγο υπαρχουμε;
Οι κλασσικοί Έλληνες ,στους οποίους αναφέρομαι συχνά κι από τους οποίους αντλώ ενέργεια για την θετική αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων, είχαν έναν στόχο ζωης: αυτός ήταν η ευδαιμονία. Ένας συνδυασμός του καλού,του ωραίου και του Αληθούς.
Και τα τρία αυτά, εναρμονισμενα σύμφωνα με το βίωμα της καθημερινότητας, συνέβαλαν στο ναναι ο Άνθρωπος ευτυχισμένος. Μια ευτυχία όμως που αν και γήινη είχε πάντα το βλέμμα της στον Ουρανό. Ουράνιο και γήινο συνυπηρχαν γόνιμα και δημιουργικά στους Έλληνες.
Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στον σημερινό σύγχρονο κόσμο. Το ουράνιο και το γήινο έχουν μεταξύ τους αποχωριστεί και το καθένα ζει στον εαυτό του. Οι δε άνθρωποι του σήμερα όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την ευτυχία αλλά κυρίως είναι απόλυτα βυθισμένοι σε γενικές γραμμές στην κατάθλιψη.
Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας. Είναι ότι χάσαμε την επαφή με την ουράνια διάσταση της ζωής μας. Δεν πιστεύουμε σε τίποτα. Μόνο κρυβόμαστε πίσω και μέσα σε έναν κόσμο της Τεχνικής, σ’ενα Τεχνητό κόσμο. Μ’αποτελεσμα να μην ακούμε την μουσική των πραγμάτων, να μην βλέπουμε τις ουσιαστικές δομές των μορφών που ζούμε και μας περιβάλλουν, να μην μυριζουμε την ευοσμια της Φύσης, να μην γευόμαστε τους καρπούς της ζωής, να μην αγγίζουμε την ποίηση των δημιουργηματων μας.
Όλα είναι Τεχνικά. Και ταυτόχρονα ο παροξυσμος της μοναξιάς κι ο ατομισμος κυριαρχούν.
Κι όταν μιλώ για την ουράνια διάσταση της ζωής μας δεν εννοώ υποχρεωτικά την Θρησκεία. Χωρίς να την αρνούμαι. Άλλωστε το θρησκευτικό συναίσθημα είναι προσωπικό βίωμα. Εννοώ την πνευματική χαρά, την Αισθητική, στοιχεία που έχουν φθίνουσα πορεία και εμπίπτουν συνεχώς από τις αξίες της ζωής.
Πιστεύουμε σε μια επιστήμη μιας ευπωλητης καινοτομιας. Ενώ η επιστήμη από μόνη της ,από την σύσταση της εμπεριέχει την πνευματική περιπέτεια κι έρευνα, το πρόβλημα είναι ότι η Τεχνολογία λειτουργεί ως εμπορευματικη θρησκεία, ως θρησκεία της αυταπάτης ,ως θεολογικής Λόγος της ύλης και των Τεχνητών μορφών.
Το ουράνιο των Ελλήνων εμπεριειχε και το γήινο κι αντιστρόφως το γήινο εμπεριειχε το ουράνιο.
Σ’αυτην την αδιαχωριστη συμβίωση ουράνιου και γήινου βρίσκεται ο Ελληνικός μυστικισμός. Χάρις σ’αυτον μπορεί κάποιος να ζήσει Ελεύθερος, να πνευματικοποιησει την ζωή, να νοιώσει εμπιστοσύνη στην χαρά της δημιουργίας, να μην είναι δογματικος, αλλά να μάθει να συνυπάρχει με το διαφορετικό έχοντας βρει την θέση του στον κόσμο.
Θα μου πείτε ολ’αυτα μπορεί κάποιος να τα νοιώσει την μεγάλη εβδομαδα;
Αν ζήσει την αγωνία των παθών και την πτώση των αξιών που ζούμε τότε ενδεχομένως η Ανάσταση του Χριστού ναναι και μια δική του προσωπική Ανάσταση. Σας το εύχομαι.
Δημοσθένης Δαββετας καθηγητής φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.