Το μεταναστευτικό κι η “αριστερή” υπαναχώρηση.
Κάτι στο οποίο δεν δόθηκε μεγάλη σημασία συνέβη πριν λίγες μέρες στην Γερμανία.Η προεδρος της ακροαριστερής βουλευτικής ομάδας Die Linke ,γνωστής από την συμπόρευση της με τους Ισπανους Ποδεμος και τον ΣΥΡΙΖΑ, μιας ομάδας που δομείται κυρίως από πρώην κομμουνιστές της Αν. Γερμανίας και την αριστερή πτέρυγα παραιτηθέντων σοσιαλδημοκρατών, ανακοινωσε ότι στις 4 Σεπτεμβρίου ,βάζει τις βάσεις ενός νέου πολιτικού κινήματος με τ’ονομα : Όρθιοι. Το κίνημα αυτό θέλει να ενώσει όλα τα μέλη όλων των αριστερών κομμάτων γύρω από ένα αντί φιλελεύθερο προγραμμα.Αν κι εκ πρώτης όψεως μια τέτοια ενέργεια ακούγεται αναμενόμενη εν τούτοις υπάρχει μια απρόσμενη καινοτομία : στο προγραμμα αυτό προτείνεται η ριζική ρήξη με την μεταναστευτική ως τώρα κουλτούρα των αριστερών Ευρωπαϊκών κομμάτων.Η προεδρος του Die Linke δήλωσε μάλιστα ότι θα πιέσει τ’αριστερα Γερμανικά κόμματα για μια “άλλη μεταναστευτική πολιτική”. Τονίζοντας ότι θα πρέπει να τελειώσει “η καλή συνείδηση της αριστεράς ως προς την πολιτική της υποδοχής” ,μιας και αυτή η πολιτική οδηγεί” σε φοβερές δυσκολίες τις ασθενείς οικονομικά γερμανικές οικογένειας , που αγωνίζονται δύσκολα για τον επιούσιο”. “Ανοιχτά σύνορα για όλους είναι κάτι το αφελές και δεν πρόκειται για μια αριστερή πολιτική”. Διότι τα δισεκατομμύρια που ξόδεψε η Μερκελ από το 2015 για την “υποδοχή των μεταναστών” θα μπορούσε να βοηθήσει ” πολλούς που τα χρειάζονταν Γερμανούς”. Και τελειώνει την εκπληκτική δήλωση της λέγοντας :” Περισσότεροι οικονομικοί μετανάστες σημαίνει περισσότερο ανταγωνισμό για εύρεση επαγγέλματος στους χαμηλόμισθους”. Για την πρόεδρο του Die Linke πρόκειται για μια αδιέξοδη πορεία που κατεβάζει τους μισθούς και βοηθά τους καπιταλιστές που υποστηρίζουν την Μερκελ.
Μια τέτοια θέση όχι μόνο μας εκπλήσσει , μιας κι η Ευρώπη υπέφερε τα πανδηνα από την ανεύθυνη μεταναστευτική υποστήριξη των αριστερών κομμάτων , αλλά επίσης μας δείχνει ποσο οπορτουνιστικά είναι τ’αριστερα κόμματα όταν πρόκειται να ελκύσουν ψηφοφόρους στον δρόμο πρός την εξουσία. Βλέποντας οι αριστεροί του Linke ότι έχασαν την εργατιά που ψήφισε το σκληρό δεξιό AFD , αλλάζουν πολιτική φρασεολογία για να προσελκύσουν όσους δεν είναι “ακροδεξιοί” δεν είναι ρατσιστες αλλά πολιτικά Διαμαρτυρόμενοι εναντίον μιας ανεξέλεγκτης μετανάστευσης που τρομάζει.Επισης αυτή η “αλλαγή” στηρίζεται κι από τον Όσκαρ Λαφονταιν πρώην υπουργό σοσιαλδημοκράτη που παραιτησε τον Σρέντερ το 2005. Πέρα από τον γνωστό αριστερό οπορτουνισμό που με κάθε μέσο διεκδικεί την εξουσία αυτή η πολιτική στροφή είναι ένα ακόμη δείγμα του επαναπροσδιορισμού της μεταναστευτικής πολιτικής σ’ολες τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Σε Πολωνία ,Ουγγαρια,Αυστρία,Πράγα κλπ οι αντιμεταναστευτικές δηλώσεις φτάνουν στα όρια της πολιτισμικής προστασίας από εκείνους τους μετανάστες που συμπεριφέρονται “ως αντιπολιτισμικές δυνάμεις” όπως δήλωσε ο αριστερός Μιλος Ζεμαν . Οι ψηφοφόροι του Εθνικού μετώπου στην Γαλλία , του φιλο-Μπρεξιτ στην Βρετανία η του Ορμπαν στην Ουγγαρία , προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις εργατικές τάξεις οι οποίες έχουν στριμωχθεί επώδυνα από την παγκοσμιοποίηση και την πολιτιστική ανασφάλεια.Αυτη η αλλαγή των σκληρών ως τώρα αριστερών μπορεί ν’αλλαξει τα πολιτικά δεδομένα αργότερα. Γιατί ένα μέρος των εργατών μπορεί να τους ακολουθήσει. Ταυτόχρονα όμως δείχνει ποσο η ουτοπία του διεθνισμού έχει χρεωκοπήσει και ποσο λαθος ήταν το ανεξέλεγκτο άνοιγμα των συνόρων και η μεταναστευτική πολιτική στην Ευρώπη , στ’ονομα ενός μη ρεαλιστικού κοσμοπολιτιμου και μιας ουτοπικής πολύ-πολιτισμικότητας που από όνειρο έγινε εφιάλτης για πολύ κόσμο. Δεν μπορεί άλλωστε να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι η εφημερίδα του ΚΚΓαλλιας η ιστορική L’Humanite έγραψε πολύ πριν ξεσπάσει η σημερινή μεταναστευτική κρίση: “Στην σημερινή κρίση τι μεταναστευτικό αποτελεί για τ’αφεντικα και την οικονομία ένα μέσον που χειροτερεύει την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και τις άσχημες συνθήκες εργασίας”. Άλλωστε πολλοί θα πουν κι έχουν βάσει τα λεγόμενα τους: Τώρα που πήραν οσους μεταναστες χρειάζονταν για τις δημογραφικες κι εργατικες τους αναγκες οι ισχυροί της Ευρωπης κι οι αριστεροί σύμμαχοι τους , τώρα λοιπόν με τον γνωστό πολιτικό κυνισμό τους,διώχνουν τους υπολοιπους κι είναι έτοιμοι να κραυγάζουν οπως οι ως τώρα εθνικιστες και “ακροδεξιοί” οπως τους κατηγορούσαν: φτανει πια δεν μπορούμε αλλους οικονομικους μεταναστες , θελουμε να φροντίσουμε τους δικους μας φτωχους( αυτοί που οι ίδιοι με την πολιτική τους τους φτώχεψαν. sic). Γι’αυτο και λένε: “να σταματήσει η μετανάστευση για να μην αυξηθούν κι άλλο οι νέοι εργάτες της ανεργίας “.
Η περίπτωση όλων των προαναφερθέντων αριστερών τοποθετήσεων κι αλλαγών πολιτικής γραμμής στο μεταναστευτικο, πρέπει να μελετηθεί καλά από τα σημερινά κεντροδεξιά κόμματα πριν βρεθούν προ εκπλήξεως εν όψει ενδεχομένων εκλογών. Δεν θα εκπλαγούμε να δούμε κι εδώ στην Ελλάδα εν’αναλογο φαινόμενο απ’αυτους που για τόσα χρόνια άνοιγαν τα σύνορα στην ασυδοσία και το ανεξέλεγκτο του μεταναστευτικού. Μπορούμε τα πάντα πλέον ν’ακουσουμε απ’οσους θέλουν μόνο την εξουσία . Απλά το επισημαίνω για παν ενδεχόμενο. Και για ενημέρωση πριν είναι αργά.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός