Κίνα: θέληση για δύναμη
Την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκα για Τρίτη φορά μέσα σε λίγους μήνες στην Κίνα. Μ’αυτο το ταξίδι μου άρχισε να ξεκαθαρίζει στο μυαλό μου το βασικό χαρακτηριστικό της σύγχρονης Κίνας κατά την γνώμη μου : η θέληση για δύναμη .
Οι σύγχρονη Κινέζοι ( από την ηγεσία ως τον βασικό καθημερινό πολίτη) κατάλαβαν ότι η ανταγωνιστικότητα ( πουναι και στοιχείο της κουλτούρας τους) μπορεί να τους ωθήσει στο να γίνουν πρωταγωνιστες της παγκόσμιας σκηνής . Πειθαρχημένοι , συγκεντρωμένοι , εφαρμόζοντας τους γενικούς κανόνες σχεδίων που εκπορεύονται από την κρατική κομματική πολιτική , έδωσαν μεγάλη ώθηση στην παραγωγικότητα . Θέληση για δύναμη και παραγωγικότητα συνεργάζονται άριστα και συνθέτουν το οικονομικό πρόσωπο της εθνικής τους ταυτότητας . Και τ’αποτελεσματα δείχνουν ότι κατάφεραν να γίνουν οι βασικοί παγκόσμιοι παίχτες στεκόμενοι επάξια κι απειλητικά δίπλα σ’Αμερικη , Ρωσία , Ευρώπη κλπ. Αντιγράφοντας έξυπνα την δυτική τεχνολογια και λειτουργία της αγοράς , αρνουμενοι τους κανόνες της εμμεσης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας , έφτιαξαν ένα δικό τους μοντέλο , τον κρατικό , κομμουνιστικό καπιταλισμό , που ενώ στην Σοβιετική περίπτωση ( αν κι οι ιστορικες , πολιτικες διάφορες είναι τεράστιες) δεν λειτούργησε στην περίπτωση της Κίνας λειτουργεί . Οι πρόσφατες στατιστικές δείχνουν άνοδο του βιοτικού επιπέδου της μεσαίας τάξης , ενώ η Πλουτοκρατία καλά κρατεί σ’επιπεδο κρατικών ολιγαρχών . Θαλεγε κανεις ότι θάναι γι αυτους αρκετή μια τέτοια οικονομική επιτυχία . Απ’οτι φαίνεται όχι . Η θέληση για δύναμη τους στρέφει στο πεδίο πολιτισμού με το ίδιο ανταγωνιστικό παθος . Μουσεία , εκθέσεις ( μ’ιστορικο και σύγχρονο περιεχόμενο), συλλογές έργων τέχνης, συνέδρια , αγορές έργων τέχνης , εκδόσεις , θέατρα , κινηματογράφος κλπ , ολα κινούνται σε ξέφρενο ρυθμό μ’αστρονομικα μπατζετ . Ο, τι πιο εκλεκτό υπάρχει παγκοσμίως κι ειδικά στον Δυτικό πολιτισμο γίνεται αντικείμενο της πολιτισμικής τους Βουλημιας. Τώρα τελευταία έχουν επίσης επικεντρωθεί στην κλασσικη παιδεία . Οι παραγγελίες και τα πλάνα για εκπαιδευτική υιοθέτηση των Ελλήνων κλασικών φιλοσοφων βρίσκεται στην πρώτη γραμμή . Για να μην μιλήσω και για την επιθυμία τους ν’αγορασουν ελληνική γη .
Θα μπορούσα ν’αναφερθω και σε πολλά αλλά στοιχεία όπως αυτό του τουριστικού ,διαστημικού, στρατιωτικού η καταναλωτικού ανταγωνισμού η ακόμη καινοτομικου ανταγωνισμού . Όμως όλα καταλήγουν στην ουσία αυτής της λογικής που επικεντρώνεται στην αρχική μου διαπίστωση ως καθοριστικό συστατικό της σημερινής κινεζικής συλλογικής προσωπικότητας : στην θέληση για δύναμη . Θα τολμούσα να πω ότι είναι μια μορφή σύγχρονης υπαρξιακής τους πραγματικότητας .
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φολοσοφιας της Τέχνης , ποιητής, εικαστικός.