O ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΚΙ Η ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Η πυρηνική ενέργεια έχει τις δύο όψεις του Ιανού.Η” καλή”του χρησιμοποιείται για παραγωγή ηλεκτρισμού κι αποτελεί π.χ. το εικοσιπέντε τοις εκατό της ηλεκτρικής παραγωγής στην Γερμανία ή το εβδομήνταπέντε στην Γαλλία.Ταυτόχρονα δίνει εργασία σ’όσους εργάζονται στους τόπους λειτουργίας των πυρηνικών αντιδραστήρων στις δημόσιες επιχειρήσεις ηλεκτρισμού,Η ”κακή”του ενσαρκώνει την διαρκή απειλή για βιολογική μόλυνση του περιβάλλοντος και για κίνδυνο όπλων μαζικής καταστροφής ,ειδικά αν αυτά πέσουν στα χέρια τρομοκρατών.Άλλωστε είναι γνωστά τα προβλήματα σ’αυτό το ζήτημα με Β.Κορέα ,Ιραν και Πακισταν,χωρίς βέβαια να ξεχάσουμε ότι βομβαρδίστηκαν στο παρελθόν εργοστάσια εμπλουτισμού ουρανίου στο Ιρακ και την Συρία για λόγους πρληπτικής παρέμβασης απο το Ισραηλ.
Η όλη διαμάχη για την ”καλή” και ”κακή” όψη της πυρηνικής ενέργειας ,ειδικά μετά την καταστροφή του εργοστάσιου της Φουκουσιμα στην Ιαπωνία ,οδήγησε την Γερμανια στην μείωση πολλών πυρηνικών της αντιδραστήρων με προοπτική να τους κλείσει όλους αργότερα.Το κενό της θα καλύψει με την στροφή της σε ανανεώσιμες ενέργειες,φωτοβολταικά πάρκα κι ενέργειες που εξαρτώνται από τον ήλιο και τον άνεμο.Στην Γαλλια εν όψει μάλιστα προεδρικών εκλογών ,ο Ολαντ προτείνει μείωση κατά εικοσιπέντε τοις εκατό με προοπτική κι άλλο αργότερα ενώ ο Σαρκοζι αρνείται κάθε μείωση προτείνοντας βελτίωση των συστημάτων ασφαλείας για αποφυγή καταστροφών ,ισχυριζόμενος πως γιά την χώρα του που δεν παράγει πετρέλαιο η παραγωγή πυρηνικής ενέργειας είναι ζωτικό θέμα.Τονίζει μάλιστα ότι μία ισχυρή χώρα είναι εγγύηση για την ειρήνη θυμίζοντας έτσι τα λόγια του Θουκυδίδη.Ξεχνούν βέβαια οι αντίπαλοι ότι και οι δύο όψεις της πυρηνικής διαμάχης ,ως πάλη του ”καλού” και του ”κακού” ενυπάρχουν μέσα στον ίδιο οργανισμό ,είναι θεμελιακά συστατικά του.Στνεπώς δεν είναι η ίδια η πυρηνική ενέργεια πουναι η απειλή αλλά η χρήση της.Η ευθύνη ανήκει στον τρόπο χρήσης του χρήστη.Αυτός είναι ο υπεύθυνος.Οταν ο θουκυδίδης έγραφε ότι μία ισχυρή πόλη εγγυάται την ειρήνη εννοούσε βέβαια μία πόλη όπου η ισχύς καθοδηγείται από την σωφροσύνη.Κι όταν ο μαρσελ ντυσαμπ υποστήριζε πως το έργο τέχνης είναι ο καλλιτέχνης επιβεβαίωνε ότι η όποια δημιουργία γίνεται από κάποιον που είναι κι ο υπεύθυνος του δημιουργήματος.
Συνεπώς το πρόβλημα δεν είναι η ίδια η πυρηνική ενεργεια σαν υλικό ,αλλά ο τρόπος χρήσης του κι αυτό παραπέμπει στον βαθμό σωφροσύνης του υποκειμένου.Εν προκειμένω παραπέμπει στην όποια σωφροσύνη ή μη του πολιτικού που θα κανει χρήση της και για ποιό σκοπό .
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΔΑΒΒΕΤΑΣ