ΤΟ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Από αρχαιοτάτων χρόνων η εργασία, στράφηκε προς εύρεση τροφής, προστασία από φύση και εχθρούς, για δημιουργία κοινωνικής ζωής και δραστηριοτήτων , κοντολογίς, πήρε τις διαστάσεις πολιτισμικού αγαθού. Η εργασία που δεν είχε σχέση με τη χαρά, την ευχαρίστηση και τη δημιουργικότητα, θεωρήθηκε εξευτελιστική από τους Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Νίτσε. Επίσης εωρήθηκε μέσο ωρίμανσης και αυτοαναμόρφωσης από τους Καντ, Χεγκελ, Μαρξ. Σε όλες τις περιπτώσεις η”εργασία-αγαθό” συμβάλλει ουσιαστικά στην ανθρωπινη αυτογνωσία και ταυτόχρονα στην ισορροπημένη σχέση του ατόμου με το περιβάλλον και την κοινωνία.
Αυτη λοιπόν την “εργασία-αγαθό” μετέτρεψαν ταχυδακτυλουργικά οι συριζαίοι συνδικαλιστές εργατοπατέρες γενικώς σε “εργασία-αντικείμενο”. Δηλαδή ως μέσον εκβιασμού (“πάλης” το λένε και προκαλούν μειδιάσματα στους εχέφρονες) κλείνοντας μετρό, δρόμους, εισόδους επιχειρήσεων κλπ. Μ ‘ αυτή την τακτική τους όμως τιμωρούν το λαό, στερώντας του το δικαίωμα στην εργασία, την ελεύθερη μετακίνηση και την οργάνωση της ζωής τους.
Ως “σωτηριολόγοι”, που κατέχουν την “αλήθεια”(Θεέ μου βοήθα μας)στην πραγματικότητα εξυπηρετούν την λογική των “καπιταλιστών” που τόσο μισούν στα λόγια. Κι αυτό γιατί δίνουν στην έννοιά της εργασίας μόνο οικονομική, υλική, εμπορική, αγοραστική ή πιστωτική αξία. Την μετατρέπουν σε αριθμο-στατιστική πιστωτικών καρτών. Μπαίνουν μέσα στην παγίδα των “καπιταλιστών” και συρρικνώνουν το αγαθό της εργασίας μόνο σαν ψυχρή διεκδίκηση πολιτικών σκοπιμοτήτων. Την μετατρέπουν ως προπαγάνδα υλισμού, ως όπλο που ικανοποιεί μόνο τις εξωτερικές άμεσες ανθρώπινες ανάγκες. Ξεχνούν δηλαδή (κακοπροαίρετα) την εσωτερική επίδραση που μπορεί να ‘χει η εργασία στον άνθρωπο. Δηλαδή το ότι μπορεί να τον βοηθήσει να γνωρίσει τον εαυτό του και να ευχαριστηθεί κάνοντας κάτι το δημιουργικό κι ενδιαφέρον (κι ας μην υπάρχει ιδιαίτερο κέρδος χρηματικό). Το οτι η εργασία μπορεί να συμβάλλει θεμελιακά στην εξέλιξη, την μεταμόρφωση και την καλυτέρευση του τρόπου σκέψης και ψυχισμού του ανθρώπου.
Σε μια στιγμή κρίσιμη για την πορεία της χώρας μας, κρίσιμη για την αλλαγή και την σταθερότητα, αυτό που πρέπει να μάθουν οι νέοι, είναι οτι η εργασία είναι αγαθό. Και όταν κάποιοι πουν “μα δεν βρίσκουμε δουλειά”, θα τους παραπέμψω στο βιβλίο του Τσέστερτον, που μιλούσε για νέα επαγγέλματα, όχι από το κράτος αλλά από τους πολίτες, που μέσα από την ευρυματικότητά τους τα καθιέρωναν στην αγορά και τα’ καναν αναγκαία.