HOMO AESTHETICUS
Η Αισθητική είναι μεν λέξη Ελληνική, αλλά σαν επιστημονικός όρος εισήχθη στο φιλοσοφικό λεξιλόγιο από το 1750, όταν ο γερμανός φιλόσοφος Baumgarnten, δημοσίευσε στα λατινικά, το σύγγραμμά του Aesthetica. Η Αισθητική πραγματεύεται τα κριτήρια του «Ωραίου» στην ζωή μας, χωρίς το οποίο όπως ανέφεραν κάποιοι μεγάλοι (μεταξύ άλλων Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Ντοστογιέφσκι, Ουάιλντ), θα ζούσαμε δίχως ενδιαφέρον.
Μέσω της Ομορφιάς μπορούμε να αλλάζουμε οι ίδιοι και έτσι μοιραία ν’ αλλάξει ο κόσμος. Κι αυτό γιατί το «Ωραίο» είναι εξ ορισμού ανατρεπτικό, και σαν τέτοιο εμπεριέχει επιλεκτικότητα, έρευνα, ανανέωση, ιδιαιτερότητα, σπανιότητα, κοντολογίς δημιουργικότητα. Όποιος το αναζητεί προβάλλει την δική του επιθυμία για αυτογνωσιακή πρόοδο κι εξέλιξη.
Η Αισθητική σαν φιλοσοφικός όρος συμβαδίζει με την βιομηχανική επανάσταση. Είναι παιδί του καπιταλισμού, μέσα στα πλαίσια του οποίου μπαίνουν οι βάσεις γι’ ατομική αναζήτηση του «Ωραίου» και για διαρκή αυτοπραγμάτωση στην καθημερινότητα. Σήμερα ειδικά αυτού του είδους η αναζήτηση για να ‘ναι κάποιος ο εαυτός του(be yourself), μέσα από τον ανταγωνισμό και το κράτος δικαίου κυριαρχεί παντού. Στην Ιατρική, την βιομηχανία, τις επιστήμες, την πολεοδομία, τις τέχνες, γενικότερα στις ανθρωπιστικές κι εμπορικές δραστηριότητες, ο Homo aestheticus βασιλεύει. Από τα αντικείμενα στο σπίτι και στον εργασιακό χώρο, το περιβάλλον, την μόδα, γενικότερα σε όλες τις καθημερινές δράσεις,, κυριαρχεί παντού η αναζήτηση Αισθητικής. Δεν είναι αυτή μια περαστική μόδα. Είναι κυρίως η αναζήτηση ποιότητας ζωής. Είναι η πιο βαθιά ανθρώπινη επιθυμία για καλλιέργεια της ατομικής ιδιαιτερότητας. Είτε μέσα από ακριβά υλικά, είτε μέσα από φτωχά( cheap art), το «Ωραίο» είναι πανανθρώπινο. Και αταξικό. Αγγίζει τους πάντες και τα πάντα. Όπου περνά μεταμορφώνει, γοητεύει. Οι Πικάσο, Νταλί, Ντυσάμπ, Γουόρχωλ, για να αναφερθώ ενδεικτικά, δούλεψαν σε ανάλογη πορεία, καλλιεργώντας το «Ωραίο» ως ατομική και συλλογική παιδεία. Ως αναζήτηση ελευθερίας και αλήθειας.
Η Αισθητικοποίηση του κόσμου είναι γεγονός. Ως αποτέλεσμα και ως στόχος. Ως τρόπος ζωής κι εργασίας. Ακόμη κι η τέχνη της κατανάλωσης των μαζών υπακούει πια σε κανόνες Αισθητικής. Για να μην τονίσω και την ανάγκη του να μάθει πολλά από αυτήν και η σύγχρονη πολιτική. Το «Ωραίο» γίνεται πια το πραγματικό της ζωής μας, δικαιώνοντας τον μεγάλο Κάρολο Μπωλνταίρ, που υποστήριξε την Ομορφιά ως «υψηλή πνευματικότητα της αυτοπεριποίησης».
Δημοσθένης Δαββέτας