Η «προοδευτική» δολοφονία του Ανθρώπου
Τι κοινό μπορεί να έχουν ο νόμος για γάμους ομοφυλοφίλων, η θεωρία των ειδών (που έχει επιβληθεί επισήμως στην Ευρώπη) , το δικαίωμα ψήφου στους ξένους, το βραβείο στις Κάννες ή ακόμη η αφαίρεση της λέξης φυλή (race) από το γαλλικό Σύνταγμα; Την σύγκρουση μιας «προοδευτικής» ιδεολογίας με την μητέρα «ΦΥΣΗ». Το πεδίο αυτής της διαμάχης είναι ο Άνθρωπος. Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό-πολιτικό πρότζεκτ που θέλει ν’ αλλάξει ιδεολογικά τ’ ανθρώπινα μοντέλα μέσα από την αντίληψη της εξέλιξης και της προόδου. Είναι όμως έτσι; Είναι όλη αυτή η ιδεολογική επίθεση προοδευτική;
Οι Έλληνες πρώτοι εξήγησαν τον κόσμο μέσα από τη φύση, που την ερμήνευσαν ως κίνηση από το κρυφό στο φανερό (Ηράκλειτος), δηλαδή ως δημιουργικό φως. Η θρησκεία στη συνέχεια αντικατέστησε την Φύση από τον Θεό. Αργότερα ο Αναγεννησιακός ανθρωπισμός έβαλε στη λέξη Θεός τη λέξη Επιστήμη. Το όνειρο του ανθρώπου να γίνει κύριος της Φύσης , αναγγέλθηκε από τον φιλόσοφο Ντεκάρτ κι αυτή η αποθέωση της « Επιστήμης» καταγγέλθηκε από τον Νίτσε ως νέα θεολογία .
Στον 20ο αιώνα αυτή η πρωτοπορία της επιστήμης ταυτίστηκε με την εξέλιξη και την πρόοδο του Ανθρώπου. Και για να επιτευχθεί αυτό έπρεπε να αποδομηθούν οι παραδόσεις, οι θρησκείες, οι ιστορικές και πολιτισμικές κληρονομιές, οι έννοιες του έθνους, της οικογένειας, της πατρίδας, όλες κοντολογίς, οι για αιώνες αξίες πολιτισμού. Αυτή η από-δόμηση υπήρξε τόσο επιθετική και ισοπεδωτική, ώστε όπως στο μυαλό ενός φανατισμένου , τρελού κι επικίνδυνου στην πράξη επιστήμονα, έτσι και στο μυαλό των «προοδευτικών» μπήκε η ιδέα ν’ αλλάξουν τον άνθρωπο.
Αυτή η αλλαγή βέβαια προϋποθέτει τον θάνατο , της ιστορικής και πολιτιστικής μνήμης, την αποχρονοποίηση του παρελθόντος, το ξερίζωμα των ανθρώπων από τη γη των προγόνων τους, τη σχετικοποίηση των αξιών, τη θεολογική αμφισβήτηση, κοντολογίς την άρνηση των φυσικών κανόνων. Η πρόοδος στόχευσε τη « Φύση» ως εχθρό της κι έτσι μοιραία έβαλλε κι εναντίον του Ανθρώπου. Δηλαδή εναντίον των παραδόσεων και των αξιών που υπήρχαν για αιώνες ιστορικά. Θέλησε να το πετύχει αυτό ωθώντας τους ανθρώπους να ζουν μόνο στο Παρόν. Θεοποίησε το παρόν, σαν εγωτικό εμπειρισμό, σαν μηχανική και τεχνική δράση, και ξερίζωσε την ιστορία του πολιτισμού μετατρέποντας τους ανθρώπους σε ποντίκια εργαστηρίου. Αυτός ο ά- πατρις Άνθρωπος της προοδευτικότητας γκρεμίζει τα πάντα και βέβαια φτάνει στο μοιραίο σημείο να γκρεμίσει και τον εαυτό του. Ο προοδευτικός άνθρωπος θέλει να ναι α-φύσικος , δε θέλει να ναι ελεύθερος κατά τον Ρουσσώ ή κατά το έλλογον του Αριστοτέλη, αλλά θέλει να’ ναι γέννημα μιας προοδευτικής ιδεολογίας, που ‘ χει δομηθεί στα συντρίμμια του Ανθρωπισμού και της Φύσης. Αυτός ο «προοδευτικός» Άνθρωπος χρησιμοποιεί την εξελικτική(;) του Ιδεολογία κατ’ όνομα στην υπηρεσία του λαού(συνήθως οι αριστερόστροφές ιδεολογίες). Κατ’ ουσία την χρησιμοποιεί ως εργαλείο για να βάλει στην εξουσία τον «α- φύσικο» Άνθρωπο, εχθρό του φυσικού λαού.
Δημοσθένης Δαββέτας