Ο ΚΑΜΕΡΟΝ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ (Παρασκήνιο 13.12.2014)

Ο ΚΑΜΕΡΟΝ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες, ιδιαίτερα σε Παρίσι και Βερολίνο, ενοχλήθηκαν από την θέση του Κάμερον για την μειωμένη κι ελεγχόμενη μετανάστευση, ειδικά αυτής της Αν. Ευρώπης. Η στάση του Άγγλου πρωθυπουργού χαρακτηρίστηκε περισσότερο κι από ανορθόδοξη πολιτικά. Τον έχουν ήδη περάσει από ηθικό δικαστήριο οι αντίθετοι του, οι οποίοι και τον κατηγορούν ότι κι αυτός όπως κι οι συμπατριώτες του, δεν σέβονται τους κανόνες και την φιλοσοφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπό τον φόβο εξάπλωσης της ευρωφοβικής ακρο-δεξιάς. Το τροπάριο αυτό είναι γνωστό σ’ όλες τις ανάλογες περιπτώσεις. Όμως δεν είναι με τέτοια ενοχικά ιδεολογήματα που θα βρεθούν σωστά επιχειρήματα και λύσεις στην αναρχική μετανάστευση που απειλεί την Ευρώπη και δίνει τροφή στους δημαγωγούς οπαδούς, της όποιας πολιτικής εσωστρέφειας. Γι’ αυτό άλλωστε κι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαφώνησε βίαια με τον Κάμερο , υπογραμμίζοντας ότι θά’ πρεπε ν’ ανοίξει διάλογος για το θέμα χωρίς δραματοποίηση. Μάλλον αρχίζει ν’ αλλάζει το κλίμα στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και οι Βρυξέλλες να κατανοούν ότι χρειάζεται μια άλλη μεταναστευτική πολιτική. Άλλωστε πριν ένα μήνα το ευρωπαϊκό δικαστήριο είχε καταδικάσει τον ‘’κοινωνικό τουρισμό’’ της μετανάστευσης. Είναι πια προφανές ότι η Ευρώπη, αν δεν δει διαφορετικά το θέμα απειλείται με σοβαρές συνέπειες. Μέτα από χρόνια ανεξέλεγκτης άφιξης όσων έρχονταν έξω από τα σύνορα της, έρχεται η ώρα να ξαναϊδωθεί η συμφωνία του Σένγκεν. Πρέπει να γίνει καλύτερος έλεγχος των ευρωπαϊκών συνόρων. Κι ακόμη: πρέπει να σταματήσει στο εσωτερικό της ένωσης η μετανάστευση όσων ευρωπαίων πολιτών πηγαίνουν σε πιο αναπτυγμένες χώρες αναζητώντας μόνο κοινωνικά επιδόματα δίχως να εργάζονται σ’ αυτές. Χρειάζεται να γίνει αυστηρότερος έλεγχος της ανεξέλεγκτης εγκατάστασης απόρων και παράλληλα διόρθωση της νομοθεσίας των ανεξάρτητων εργατών, η πληθώρα των οποίων γίνεται πληγή για παράνομη κι άδικη εκμετάλλευση των κρατικών πόρων των κρατών που τους υποδέχονται οδηγώντας έτσι ταυτόχρονα αύξηση ανεργίας στους εργάτες-πολίτες τους. Η στάση του Κάμερον είναι αναγκαία να μελετηθεί. Και ν’ αντιμετωπιστεί με ρεαλισμό για το καλό και την υγιή συνέχεια του ευρωπαϊκού ονείρου.
Δημοσθένης Δαββέτας

Το άρθρο όπως  δημοσιεύθηκε  από το Παρασκήνιο με θέμα Ο Κάμερον και η μετανάστευση.Ο ΚΑΜΕΡΟΝ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΠολλοί ευρωπαίοι ηγέτες, ιδιαίτερα σε Παρίσι και Βερολίνο, ενοχλήθηκαν από την θέση του Κάμερον για την μειωμένη κι ελεγχόμενη μετανάστευση, ειδικά αυτής της Αν. Ευρώπης. Η στάση του Άγγλου πρωθυπουργού χαρακτηρίστηκε περισσότερο κι από ανορθόδοξη πολιτικά. Τον έχουν ήδη περάσει από ηθικό δικαστήριο οι αντίθετοι του, οι οποίοι και τον κατηγορούν ότι κι αυτός όπως κι οι συμπατριώτες του, δεν σέβονται τους κανόνες και την φιλοσοφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπό τον φόβο εξάπλωσης της ευρωφοβικής ακρο-δεξιάς. Το τροπάριο αυτό είναι γνωστό σ’ όλες τις ανάλογες περιπτώσεις. Όμως δεν είναι με τέτοια ενοχικά ιδεολογήματα που θα βρεθούν σωστά επιχειρήματα και λύσεις στην αναρχική μετανάστευση που απειλεί την Ευρώπη και δίνει τροφή στους δημαγωγούς οπαδούς, της όποιας πολιτικής εσωστρέφειας. Γι’ αυτό άλλωστε κι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαφώνησε βίαια με τον Κάμερο , υπογραμμίζοντας ότι θά’ πρεπε ν’ ανοίξει διάλογος για το θέμα χωρίς δραματοποίηση. Μάλλον αρχίζει ν’ αλλάζει το κλίμα στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και οι Βρυξέλλες να κατανοούν ότι χρειάζεται μια άλλη μεταναστευτική πολιτική. Άλλωστε πριν ένα μήνα το ευρωπαϊκό δικαστήριο είχε καταδικάσει τον ‘’κοινωνικό τουρισμό’’ της μετανάστευσης. Είναι πια προφανές ότι η Ευρώπη, αν δεν δει διαφορετικά το θέμα απειλείται με σοβαρές συνέπειες. Μέτα από χρόνια ανεξέλεγκτης άφιξης όσων έρχονταν έξω από τα σύνορα της, έρχεται η ώρα να ξαναϊδωθεί η συμφωνία του Σένγκεν. Πρέπει να γίνει καλύτερος έλεγχος των ευρωπαϊκών συνόρων. Κι ακόμη: πρέπει να σταματήσει στο εσωτερικό της ένωσης η μετανάστευση όσων ευρωπαίων πολιτών πηγαίνουν σε πιο αναπτυγμένες χώρες αναζητώντας μόνο κοινωνικά επιδόματα δίχως να εργάζονται σ’ αυτές. Χρειάζεται να γίνει αυστηρότερος έλεγχος της ανεξέλεγκτης εγκατάστασης απόρων και παράλληλα διόρθωση της νομοθεσίας των ανεξάρτητων εργατών, η πληθώρα των οποίων γίνεται πληγή για παράνομη κι άδικη  εκμετάλλευση των κρατικών πόρων των κρατών που τους υποδέχονται οδηγώντας έτσι ταυτόχρονα αύξηση ανεργίας στους εργάτες-πολίτες τους. Η στάση του Κάμερον είναι αναγκαία να μελετηθεί. Και ν’ αντιμετωπιστεί με ρεαλισμό για το καλό και την υγιή συνέχεια του ευρωπαϊκού ονείρου. Δημοσθένης Δαββέτας