Ο Πούτιν ξαναγεννά το ΝΑΤΟ
Απ’οτι φαίνεται εκ των γεγονότων, στην Ιστορία των διεθνών σχέσεων, η επίθεση της 24 Φεβρουαριου 2022 στην Ουκρανία, θα θεωρηθεί ως Ισως η πλεον αντιπαραγωγική της Ρωσικής ιστορίας.
Ας δούμε λοιπόν το γιατί.
Κατ’αρχην χρησιμοποιώντας η Ρωσία την βια κατέστρεψε την ως τώρα τεράστια σημαντική επίδραση που είχε στην Ουκρανία, λόγω γλώσσας, θρησκείας και Πολιτισμού.
Δεύτερον απομακρύνθηκε πολιτικά κι οικονομικά απο την Ευρώπη, με την οποία απο την εποχή του Μ. Πέτρου, έχτιζε μια ιδιαίτερη συνεργασία. Ο αξονας Παρίσι-Βερολίνο- Μόσχα, που δομήθηκε το 2003 απο τους Σιράκ και Σρεντερ μετά την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ δεν εχει πλεον ιδιαίτερη σημασία.
Τρίτον με την εισβολή της στην Ουκρανία ισχυροποίησε εκ των πραγμάτων το ΝΑΤΟ ,το οποίο θεωρείτο “εγκεφαλικά νεκρο” κατά τον Μακρον. Την στιγμή που οι Αμερικανοί ήταν έτοιμοι να συμβιβαστούν με την πολυπολικοτητα του κοσμου ,τώρα έχουν την μεγαλύτερη απο ποτέ επίδραση στην Ευρώπη. Ακόμη κι αν Γαλλια και Γερμανία είναι πιο επιφυλακτικές εν τούτοις κανείς αυτήν την στιγμή δεν αμφισβητεί τους Αμερικανούς. Ο δε Μακρον που μιλα για Ευρωπαϊκή στρατηγική μένει προς το παρόν στα λόγια. Ο κόσμος αυτήν την στιγμή κινείται μέσα στην “Αγγλοσφαιρα”, αυτήν την γεωπολιτική πολιτική που ελέγχεται απο τους Αμερικανούς.
Άλλωστε αυτό φάνηκε και κατά την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στις ΗΠΑ: η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή κι ενθουσιώδης. Μέχρι και σε θέματα περιβαντολογικα συμφώνησαν Γάλλοι κι Αμερικανοί, με αυτούς τους τελευταίους να’ναι περισσότερο από ποτέ δεκτικοί στιε Γαλλικές προτάσεις.
Πάντως το βασικό σημείο συζητήσεων των δυο προέδρων ήταν η ασφάλεια στην Ευρώπη.
Επίσης οι Αμερικανοί επιδοκιμάζουν το γεγονός ότι οι Γάλλοι στέλνουν όπλα στην Ουκρανία. Κι ακόμη χαίρονται το οτι η Γαλλία είναι μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη κάτι το οποίο η Αμερική επιθυμούσε από την εποχή του Αιζενχαουερ.
Οι δυο χώρες έχουν κοινή γραμμή στον πόλεμο της Ουκρανίας. : αποστολή όπλων, οι αποφάσεις για ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις με την Ρωσία ανήκει στους Ουρανούς και ακόμη αποδοχή το οτι στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις ο Πούτιν θα’ναι παρών.
Αυτή η αλλαγή στάσης σε σχέση με τον Πούτιν των Αμερικανών, σηματοδοτεί την διαφοροποίηση της Αμερικανικής στρατηγικής σε σχέση με την Ρωσία. Έγινε επιτέλους κατανοητό οτι ο στόχος να ταπεινωθει η Ρωσία κι ο Πούτιν είναι αντιπαραγωγικός πολιτικά και γεωπολιτικά. Όλα δείχνουν πως δεν θ’αργησει η στιγμή που τα διαφωνούντα μέρη θα κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ως τότε καθένας κοιτα να φτάσει οσο πιο ισχυρός γίνεται.
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης,ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.
