1.Κοιτωντας τις παληες μας φωτογραφιες
νοιωθω μια αλλοκοτη λυπη.
Εχασα ταχα εσενα
οπως σε ονειρευτηκα ,
οπως νομιζα οτι ησουνα
πριν γινεις κατι αλλο
η εχασα τον εαυτο μου
που προβαλα κι επενδυσα πανω σου; Μηπως τελικα εσυ ησουνα εγω μεταμφιεσμενος οπως ηθελα
να με βλεπω μεσα απο την μορφη σου; Μηπως το φαντασμα δεν εισαι εσυ
αλλα εγω;
2.Τοσα χρονια τοσες ηλικιες
Βαδιζω στις νυχτες
Χιλιομετρα χρονου
Επιμενοντας ν’ακολουθω πυγολαμπιδες
Αυτα τα φωτακια ελπιδας στο σκοταδι
Τις κυνηγω πεισματικα τις πλησιαζω
Τις αρπαζω τις σφιγγω στις παλαμες μου οπως καποιος σφιγγει με αγωνια
μια χούφτα χρυσαφι
και δεν θελει να του πέσει κατω τιποτα ουτε μια κουκιδα φωτος
απο την ευτυχια που κρατα.
Κι ομως οταν ανοιγω τις παλαμες μου ειναι παντα αδειες. Παντα πιανω πυγολαμπιδες φαντασματα
Σε σημειο που αναρωτιεμαι
αν ολη η ζωη μου δεν ηταν μια συλλογη ανυπαρκτων φωτεινων ονειρων
στην νυχτα.