Περίοδος Τουρκικής ανασφάλειας.
Εδω και καιρο και παρα τις πολεμοχαρεις κραυγες του Ερντογαν σε Αιγαίο , Κύπρο κλπ, ,ένα σημαντικο μέρος της μεσαίας τάξης εκφράζει πλέον ανοικτα την δυσφορία της εναντίον της πολιτικής και αυταρχικότητας του Τούρκου Πρωθυπουργού. Σκανδαλα για διαφθορά, ξέπλυμα χρήματος και παράνομο πλουτισμό, συζητήσεις για οικογενειακες παρανομίες, λεωνταρισμοι επικίνδυνοι εναντι ολων, το τουρκικό μοντέλο τρίζει επικίνδυνα.
Η εικόνα μίας Τουρκίας που για χρόνια έκανε να ονειρευτούν αραβικές και Δυτικές χώρες, που δεν ήταν ούτε η αντιδυτική δικτατορία του Ιράν ούτε η δηλητηριώδης προπαγάνδα της ισλαμοδικτατορικής Σαουδικής Αραβίας, αλλά που ήταν μία Τουρκία που συνέδεε Δημοκρατία και Καπιταλισμό, μία «νεωτερική» Τουρκία, άρχισε να θολώνει για τα καλά ,μετα την αντικεμαλικη πολιτικη του Τουρκου προεδρου.Στην χώρα όπου το εμπορικό Mall συνυπήρχε με το ισλαμικό Τέμενος, στην χώρα που το μόνιμα κυβερνον κόμμα AKP, υπό την ηγεσία του φίλου των ΗΠΑ Erdogan, στην χώρα όπου η οικονομική ανάπτυξη και η διπλωματική σταθερότητα έκανε τον Τούρκο πρωθυπουργό να κοκορεύεται και να ειρωνεύεται την Ελλάδα για την κρίση της, αποκαλώντας την «ζητιάνο», στην χώρα αυτή λοιπόν, την Τουρκία, ο μηχανισμος της αρχίζει να τρίζει και τα φτερά του να βαραίνουν δυσκολεύοντας τον να πετάξει. 
Υπουργοί υποχρεώθηκαν να παραιτηθούνοι όπως και ο γαμπρος του Ερντογάν . Ταυτόχρονα ο Τούρκος Πρωθυπουργός θελει να ελέγξει τα παντα, απο τα ηνια της δικαιοσύνης ως το παρσμικρο εκατοστο της πολιτικης ζωης.Γιατί; Γιατί στο βάθος κρύβεται ακόμη παρα τις ως τώρα εκκαθαρίσεις μία πραγματική διαμάχη εξουσίας ανάμεσα στο AKP, που είναι το ένα από τα δύο συνθετικά του Τουρκικού Μοντέλου, και στο ίδρυμα του Ιμάμη Fethulla Güllen, που είναι το δεύτερο συνθετικό του τούρκικου μοντέλου, ο οποίος κατοικεί στις ΗΠΑ. Ο Erdogan τον κατηγορεί ότι κάνει τα πάντα ύπουλα για να τον ανατρέψει. Και αυτά υπό την ανοχή της Αμερικανικής κυβέρνησης παρα την φιλία που είχε με τον Τραμπ. Τώρα μάλιστα που αναλαμβάνει ο Μπαιντεν, η Τουρκική ανασφάλεια μεγαλώνει. Μπαίνουμε σε περίοδο
Αμερικανο-τουρκικής δυσπιστίας. Αυτη θεμελιώνεται πλέον στις λάθος επιλογές του Ερντογάν. Απο το ζήτημα της Συρίας(όπου ο Erdogan στηρίζει τις πιο ακραίες τάσεις της συριακής αντιπολίτευσης), στο ζήτημα της Αιγύπτου(όπου ο Erdogan στηρίζει τους «εκτός νόμου» πια αδελφούς μουσουλμάνους) αλλά και στο ζήτημα του Ισραήλ, παραδοσιακού φίλου των ΗΠΑ, (και με το οποίο πάλι ο Erdogan είναι σε διαμάχη, παρα τα πρόσφατα υποκριτική διπλωματική του ανοιγματα), το νεο- οθωμανικού όραμα του Erdogan δείχνει να ναυαγεί. Η Τουρκία δεν γίνεται αποδεκτή ως ο leader, ο αρχηγός του Ισλάμ, και το μοντέλο της για ένα Δημοκρατικό ισλαμισμό δείχνει να σπάει. Οφείλεται στο ότι Δημοκρατία και Ισλάμ δεν τα βρίσκουν ή ότι ο Τουρκικός νεο-οθωμανικος ηγεμονισμός δεν μπορεί να τα συμβιβάσει; Πρόκειται για σύγκρουση ταυτότητας όπου η ισλαμοσυντηρητική ηθικολογία δεν συνυπάρχει με την δημοκρατική ελευθερία; Ο χρόνος θα δείξει. Πάντως είναι βέβαιο πως ξεκίνησε η αρχή του τέλους για το Τουρκικό μοντέλο πολιτικής διακυβέρνησης και πολιτικής ισορροπίας.
Δημοσθένης Δαββέτας
Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης,ποιητής,εικαστικός,γεωπολιτιστικος αναλυτής.