Ο Ναπολεων ο Μακρον κι η Ευρωπαικη Ηθικη. 
Μ’αφορμη την Μεσογειακη συσκεψη πριν λίγες μέρες στο Ajacio της Κορσικης ,μερος που γεννηθηκε ο Μ. Ναπολεων και βέβαια τις καθοριστικές αποφάσεις που λήφθηκαν για την Τουρκική συμπεριφορά, θέλω να σημειώσω τα εξής.
Ζούμε μια ενδιαφέρουσα επανάληψη ιστορικών γεγονότων ακόμη κι αν οι χρονικές αποστάσεις εκ πρώτης όψεως είναι μεγάλες.
Ο Μ. Ναπολεων κι ο Εμανουελ Μακρόν ακολουθούν αναλογικά την ίδια πολιτική στην Μεσόγειο με την Ελλάδα να’ναι πάντα σε σημαντικό ρόλο οικονομικά και πολιτισμικά. Ας τα δούμε λοιπόν.
Ο Βοναπάρτης είχε πάντα, όπως έγραφε το “Ανατολικό “Μεσογειακό του “όραμα”. Ψάχνοντας για νέους οικονομικούς δρόμους, αλλά και βάζοντας τις βάσεις της νέας θεσμικής Ευρώπης που γέννησε η Γαλλική Επανάσταση κι ο Διαφωτισμός, θεμελίωσε την Μεσογειακή του πολιτική ως ένα βασικό, κεντρικό άξονα της εξωτερικής του πολιτικής.
Όπως παλαιότερα ο Μ. Αλέξανδρος ενσάρκωνε στα μάτια των λαών και φιλοσόφων τον ” βασιλιά- φιλόσοφο “( όραμα του Πλατωνα) ,έτσι κι ο Ναπολέων ενσάρκωνε στο ξεκίνημα του, τον ηγέτη των ιδεών της Γαλλικής επανάστασης. Ο γερμανός φιλόσοφος Χέγκελ τον είδε ως τον ενσάρκωση του σύγχρονου κράτους και των θεσμών του. Το βέβαιο είναι ότι ο Βοναπάρτης, έβαλε, μέσω ιδεων του Γαλλικού διαφωτισμού ,τις βάσεις μιας νέας ευρωπαϊκής συνείδησης κι ηθικής. Και συνέβαλλε καθοριστικά τότε στην ηθική και πρακτική στήριξη της Ελληνικής επανάστασης .
Υπήρξε ” Τουρκοφαγος” και δεν ήθελε ν’ αφήσει ποτέ την Τουρκία να χει τον πρώτο ρόλο στην Μεσόγειο γιατί σαν ορθολογιστής που ήταν, δύσπιστουσε στο Ανατολικό ταμπεραμέντο παζαριού ( έλλειψη αρχών δημοκρατιας ) της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ήθελε να μπουν οι βάσεις της σύγχρονης Ευρωπαϊκής αντίληψης και Δημοκρατίας.
Από την μεριά του Ο προεδρος Μακρόν, 225 χρονια αργότερα, συνεχίζει να πορεύεται στο ίδιο Μεσογειακό όραμα, στην εξωτερική του πολιτική. Όπως κι ο Ναπολέων συγκρούστηκε με τους Οθωμανούς, ετσι κι αυτος είναι έτοιμος να συγκρουστεί με τους “νεο-οθωμανους”. Ο Γαλλικός αντι-οθωμανισμος θέλει περιορισμό της Τουρκίας στην Μεσόγειο, ώστε από την μια να υπάρχουν για την ίδια και την Ευρώπη ανοιχτοί οι δρόμοι εμπορικού ανεφοδιασμού κι από την άλλη να μην υπάρξει Τουρκική ισχυροποίηση που θ’απειλησει
το ήδη υπάρχον ευρωπαϊκό πολιτιστικό δημοκρατικό μοντέλο. Η παρουσία άλλωστε της Γαλλίας σήμερα σε Αίγυπτο,Λίβανο, Συρία, Λιβύη,στην βόρεια Αφρική και στην Αφρική γενικώς, είναι ιδιαίτερα έντονη και καθοριστική για την Γαλλική εξωτερική πολιτική. Μέσω της οικονομικής, στρατιωτικής και πολιτιστικής παρουσίας της στην Μεσόγειο η Γαλλία , μπορεί και θέλει να ελέγξει και να προστατεύσει ,την Ευρώπη και την ίδια, από το ανεξέλεγκτο κύμα προσφύγων, από την ισλαμιστικη τρομοκρατία, δίνοντας το αίσθημα ασφάλειας στους Γάλλους κι Ευρωπαίους πολίτες. Η αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση κι η ουδέτερη στρατιωτικά θέση της Γερμανίας, ωθεί την Γαλλία σε πρωταγωνιστικό ρόλο της οικονομικής και πολιτιστικής ηθικής της σύγχρονης Δημοκρατίας.
Όπως επί Ναπολέοντα οι Οθωμανοί πιεζονταν από Γαλλία, Βρετανία και στράφηκαν σε συμμαχία με Πρωσσια κι επιλεκτικές επί μέρους σχέσεις με Ρωσσια ,έτσι και σήμερα, οι σχέσεις Τουρκίας-Γερμανίας και Ρωσσιας προχωρούν ανάλογα.Και βέβαια κάτι ακόμα.
Όμως η Ευρωπη σαν μια νέα πραγματικότητα, σαν μια νέα ταυτότητα δεμένη με το τώρα, δεν επιτρέπει διασπάσεις. Χρειάζεται ενιαία ” ηθική ” πολιτική. Μια ηθική ισχυρότερης Ένωσης και κοινών δρόμων δημοκρατικής αλληλεγγύης. Κι αυτήν ακριβώς την Ηθική, στηρίζουν μέσα από την εξωτερική τους πολιτική σήμερα οι Γάλλοι.
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης,ποιητής εικαστικός,γεωπολιτιστικος αναλυτής.
Share