Το Aquarius και το μεταναστευτικό στην Ευρώπη.
Η περιπέτεια του μεγάλου περίπλου του πλοίου Aquarius , γεμάτου μετανάστες , είναι ένα ενσαρ
κωμενο παράδειγμα , ένας συμβολισμός της Ευρωπαϊκής περι-πλανησης. Θαλεγα ότι πρόκειται για μια χαρακτηριστική αλληγορία της “περί -την -πλάνην”
Ευρωπαϊκής αντίληψης γύρω από το μεταναστευτικό πρόβλημα . Αυτό το τελευταίο από περιφερειακό πουταν αρχικά έγινε πια κεντρικό Ευρωπαϊκό πολιτικό ζήτημα. Ο καθένας επιστρέφει τις ευθύνες στον άλλον και κανεις δεν αναλαμβάνει τις δικές του. Οπως αντίστοιχα κανεις δεν δέχεται το πλοίο στην χώρα του. Ο καθένας υπόσχεται στο όνομα του άλλου .
Εδώ και τρία χρόνια κι ειδικά μετά την επικίνδυνα λαθεμένη αντίληψη της Μερκελ ν’ανοιξει διάπλατα τα σύνορα , η μεταναστευτική κρίση όλο και βαθαίνει . Κανεις Ευρωπαιος ηγετης δεν μπορεί πια σήμερα
να πει ότι δεν είδε ναρχεται αυτή η μεγάλη κρίση . Απλά δεν αξιολόγησαν η δεν ήθελαν ν’αξιολογησουν την σοβαρότητα της κατάστασης . Ακόμη κι οι αντιδράσεις των χωρών της κεντρικής Ευρώπης αντιμετωπίζονταν ως νευρικές της στιγμής που όμως με τον καιρό θα καταλάγιαζαν κι όλα θα ξαναπαιρναν την γνωστή τους πορεία . Οι πολιτικές αλλαγές όμως που έγιναν σ’Ιταλια , Βρετανία , Αυστρία ,Γερμανία κλπ , άλλαξαν και τις αντιδράσεις . Οι ευρωπαϊκοί λαοί ψήφισαν τους πολιτικούς που εκφράζουν τις βαθιές τους ανησυχίες . Δεν υπάρχει πια ο Ιταλός υπουργός που θα δεχτεί τα πάντα από φόβο μήπως η χώρα του απομονωθεί όπως του λέγαν απειλητικά οι του “πολιτικά ορθον” άξιωματουχοι της ΕΕ. Στην θέση του υπάρχει τώρα άλλος που θέλει ν’ακολουθησει τις έντολες των εκλογέων του . Προηγηθηκε βέβαια το Brexit , η δυναμική είσοδος των άκροσυντηρητικών στην Γερμανική Βουλή και η ομάδα του Visegrad στην Αν. Ευρώπη. Τώρα έχου
με νέο τόξο αντίδρασης : είναι π Αλπινικος άξονας , δηλαδή ο άξονας συμμαχίας μεταξύ Βαυαρών , Αυστριακών κι Ιταλων . Και βέβαια σ’αυτον τον άξονα στηρίζεται η όλο και μεγαλύτερη απειλή να πέσει από την καγκελαρία της η Μερκελ . Ήδη την βλέπουμε ναναι μαζεμένη στην γωνία της μονίμως αμυνόμενη και στριμωγμένη από τα συνεχή αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα . Μια σημαντική αλλαγή πραγματοποιείται με βάση τα γεγονότα του μεταναστευτικού . Οι Ευρωπαίοι στο σύνολο τους αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν ν’αυτοκαταστρεφονται και ν’αναβαλουν συνεχώς να δώσουν λύση σ’αυτο το πρόβλημα . Φτάνουν πια τ’αναθεματα , τα κροκοδείλια δάκρυα , οι στεναγμοί και η απραξία . Δεν μπο
ρεί ναναι πια το μεταναστευτικό ένα θέμα που αφορά μεμονωμένα κάποιο κράτος . Αντιθέτως είναι ένα θέμα που αφορά όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη . Όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το θέμα είναι τόσο σοβαρό όσο κι η κρίση που ζούμε εδώ και καιρό . Χρειάζονται πρωτοβουλίες που να δίνουν απαντήσεις κι όχι να μιλούν ευχολογικα. Άλλωστε μετά από τρία χρόνια εμπειρίας του προβληματος είναι πια κοινά αποδεκτες οι προτεραιότητες του προβλήματος.
Κατ’αρχην να προστατευτεί το δικαίωμα ασύλου για τους πραγματικούς πρόσφυγες . Εν συνέχεια , ν’αντιμετωπιστει με ανθρωπισμό αλλά ταυτόχρονα και με αυστηρότητα το θέμα των οικονομικών και των παράνομων μεταναστών . Παράλληλα να ελεγχθούν τα ευρωπαϊκά σύνορα , αυτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και βέβαια την ίδια στιγμή , χωρίς να χαθεί χρόνος , να ξεκινήσει το εδώ και καιρό αναμενόμενο φιλόδοξο προγραμμα ανάπτυξης και συνεργασίας με τις Αφρικανικές χώρες μεταξύ άλλων . Αυτό το προγραμμα σίγουρα είναι χρονοβόρο , δύσκολο κι έχει οικονομικό κόστος . Όμως υπάρχει ανάγκη . Κι όταν υπάρχει ανάγκη ακόμη κι οι “Θεοί πείθονται”.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της τέχνης , ποιητής , εικαστικός .