Μάης του ’68 : το τρομερό παιδί του καπιταλισμού .
Μάης του ’68 : το τρομερό παιδί του καπιταλισμού .
Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται : πως γίνεται όλοι αυτοί οι επαναστάτες του Μαη του ’68 στο Παρισι , όλοι αυτοί οι οργισμένοι αντί-καπιταλιστές ναναι σήμερα επικεφαλεις των μίντια , της διαφήμισης , της πολιτικής , του κινηματογράφου , των τραπεζων κλπ; Πως γίνεται όλοι αυτοί οι ακραίοι Μαοϊκοί και μεγαλόστομα δεδηλωμένοι αντιεξουσιαστές ν’απολαμβανουν μ’ηδονιστικο τρόπο την καπιταλιστική εξουσία και ναναι ολόκληροι βουτηγμένοι στην ηδονή της κατανάλωσης ; Όλοι αυτοί οι τότε επαναστατημένοι φοιτητές της Ναντερ δεν έλεγαν ότι αγωνιζόντουσαν για μια Ιδεολογία που θα προωθούσε την Δημοκρατία και τ’ανθρωπινα δικαιώματα ; Είπαν ψέμματα ; Κορόιδεψαν ; Κάποιοι θ’απαντησουν αμέσως : Ναι. Εγώ θα τους πω : Όχι . Δεν ειπαν ψέμματα . Δεν κορόιδεψαν .
Γιατί αυτοί , οι λάτρεις των Μαο , Λενιν, Τρότσκι , Κάστρο , Κλπ , αυτοί που διακήρυτταν ” η φαντασία στην εξουσία ” είχαν προαναγγείλει από τότε το σημερινό τους μέλλον. Γράφοντας στους πανεπιστημιακούς τοίχους μεταξύ άλλων σλόγκαν όπως ” τ’ανθρωπινα δικαιώματα είναι η βαζελίνη που χρησιμοποιείται για να ξε…λιαστει το προλεταριάτο ” η ακόμη ” απαγορεύεται ν’απαγορευεται ” η ” ηδονή δίχως παύσεις ” , έκλειναν τα μάτια τους στα ” μαρξιστικά ” εγκλήματα και μαχικες σφαγες ( ειδικά των Μαο και Πολ Ποτ ) κι έδειχναν ήδη ξεκάθαρα την προτίμηση τους για την κατανάλωση της ηδονής αλλά και την ηδονή της κατανάλωσης , θυμίζοντας τον αρχαίο ηδονιστη Αριστιππο που τόσο γελοιοποίησε ο Σωκρατης. Όπως παλιότερα οι Μποέμ στην εποχή τους έτσι κι αυτοί ,εξ αρχής δούλεψαν στον δρόμο της κατανάλωσης που επεδίωκε η φιλελεύθερη η ελευθεριάζουσα αντίληψη . Εκμεταλλεύτηκαν την πόρτα που τους πρόσφερε η σοσιαλδημοκρατία υπηρέτησαν μ’υπερβαλοντα ζήλο την εξουσία και οχι μόνο εργάστηκαν στην υπηρεσία του φιλελευθερισμού , αλλά βασικά υπήρξαν ο Δούρειος Ίππος του ( συνειδητά η ασυνείδητα δεν έχει σημασία) . Εκαναν την βρώμικη δουλειά που το σημερινό σύστημα αγορών χρειαζόταν για να κυριαρχήσει . Δηλαδή φρόντισαν ναναι πρωτοπόροι στην διάλυση των παραδόσεων , της ιστορικής και πολιτισμικής ταυτότητας , της οικογένειας , της πατριωτικής συμπεριφοράς κλπ. Στο όνομα της ηδονής της κατανάλωσης πυροβόλησαν ήθη , αξίες κι αρχές , σχετικοποίησαν τα πάντα κι έγιναν τα “τρομερά παιδιά” , οι πιο φανατικοί της καπιταλιστικης αγοράς που τόσο έβριζαν και κατηγορούσαν . Ετσι οι φιλελεύθεροι που εξ αρχής πρέσβευαν την ελεύθερη οικονομία και δυσκολευοντουσαν να τα καταφέρουν , βρήκαν τον καλύτερο σύμμαχο για να το πετύχουν . Άφησαν τους “επαναστάτες” του Μαη του ’68 να πέσουν σαν οδοστρωτήρες πάνω σε κλασσικη παιδεία , πολιτισμό και Ιστορία. Δίχως αυτούς δεν θα μπορούσε να γίνει τόσο εύκολα πραγματικότητα η κοινωνία της άμετρης κατανάλωσης . Δίχως αυτούς δεν θαχε τόση πέραση σήμερα η θεωρία του Σούμπετερ , περί δημιουργικής καταστροφής .
Δημοσθενης Δαββετας
Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης , ποιητής , εικαστικός