Καπιταλισμός κι ιδιοκτησία
Κατα την μαρξιστική αντίληψη ενα απο τα τερατουργήματα του καπιταλισμού είναι η ιδιοκτησία . Αυτή κάνει τον άνθρωπο δέσμιο της γης και των υλικών αντικειμένων μ’αποτέλεσμα να μην μπορεί αυτός ν’απελευθερωθει και ν’αυτονομηθει.Πανω σ’αυτη την λογικη βασίστηκε ο κομμουνισμός κι εδωσε πολιτικοοικονομικά τερατουργήματα στην Ιστορια. Τα τελευταία χρονια επιχειρείται ενας άλλος τρόπος ελαφράς και σταδιακής απεξάρτησης απο το σύνδρομο της ιδιοκτησίας . Κι αυτο προέρχεται απο την καπιταλιστική σκοπιά . Τι είναι αυτο; Πρόκειται για την ανάπτυξη του αισθήματος ενοικίασης αντι αυτού της εξαρτωμενης ιδιοκτησίας . Πριμοδοτούνται έτσι τρόποι ενοικίασης καθημερινών χρηστικών αντικειμένων με ενδιαφέρουσα μέθοδο . Μπορεί για πχ κάποιος να νοικιάσει εν’αυτοκινητο ολοκαίνουργιο για τρία χρονια και μετα να το επιστρέψει , να πάρει παλι ενα άλλο επισης για τρία χρονια , να το ξαναεπιστρέψει, να ξαναπάρει άλλο και δεν εχει τέλος αυτή η πορεία . Οςο θέλει μπορεί να νοικιάζει δίχως ποτε ναναι ιδιοκτητης. Η ενοικίαση με προοπτική αγοράς στην Γαλλια η γνωστή ως LOA, γνωρίζει μεγάλη επιτυχία κι αυξάνεται συνεχώς. Φέτος μόνο αυξήθηκε κατα 35,7% σε σχέση με πέρυσι . Κι αυτο αρχίζει να συμβαίνει σ’ολα τα πράγματα της καθημερινότητας . Στα σπίτια, τα κινητά τηλέφωνα, τις εξοχικές κατοικίες , την μουςικη, τους πίνακες ζωγραφικής , τα ποδήλατα και γενικώς στα αντικείμενα πριμοδοτείται η ενοικίαση αντι της ιδιοκτησίας. Αυτή η μέθοδος που γεννήθηκε πρωταρχικά ως λυςη απέναντι στην κρίση , αρχίζει να γινεται τρόπος ζωής. Εκτός του ότι οι οικονομολόγοι λένε ότι μπορούμε να ελέγξουμε καλύτερα τις οικονομικές μας δυνατότητες , επισης αλλάζει κι ο τρόπος σκέψης . Δίνεται έμφαση στο να ζούμε και να χαιρόμαστε τα αντικείμενα παρα να εξαρτιόμαστε απο αυτά . Βέβαια κάποιος αριστεριζων θα πει : μα έτσι κερδίζουν οι εταιρείες που παράγουν συνεχεια καινουργια πράγματα . Κι η απάντηση: προφανώς . Αυτο είναι το θεμέλιο του καπιταλιστικού συστήματος . Όμως χαρις στην συνεχή ευρηματικότητα και ανάγκη κατανάλωσης ωθείται η καινοτομία για να θυμηθώ τις αρχές του σπουδαίου οικονομολόγου Γιοζεφ Σουμπετερ και την θεωρία του περι Δημιουργικής καταστροφής . Δίχως καινοτομία η ζωή δεν εχει ενδιαφέρον . Είναι το χαρακτηριστικό του πολιτισμού . Είναι ο πνεύμονας της κοινωνικής ζωής. Τι παράξενο! Ο καπιταλισμός στα πλαίσια της δίκης του επιβίωσης μπορεί να φτάσει στ ‘άκρα αμφισβητώντας ακόμη και μέρος του εαυτού του . Σημερα ειδικά την εποχή της παγκοσμιοποίησης οπου μπαίνουν τα πλαίσια για ναμαςτε όλοι πολίτες ενος υπερεθνικού έθνους, η σχετικοποίηση της έννοιας της ιδιοκτησίας εχει σχέση με την σχετικοποίηση των ανθρώπων απέναντι σ’εννοιες όπως έθνος , σύνορα , πολιτισμός ( οπου η τεχνική πάει να γίνει η παγκόσμια πατρίδα) και γεωγραφία η ιστορία. Το που θα οδηγήσει μια τέτοια πορεία θα φανεί . Αυτο όμως που είναι βέβαιο είναι ότι ο καπιταλισμός δειχνει να τολμά αμφισβητώντας πολλα απο τα κλισέ που τουχαν καταλογίσει όπως είναι για παράδειγμα η ιδιοκτησία.
Δημοσθένης Δαββετας