1: η πραγματική σου ζωή
φαίνεται στην πλήρη
απουσία του φεγγαριού
είναι αυτός ο άφωτος ίσκιος
που δεν ξεχωρίζει
απο το σώμα του σκοταδιού .
2: μπροστα στις τελευταίες διαπιστώσεις
ο,τι έπραξες
ο,τι σχεδιασες
ο,τι ονειρεύτηκες
κείτεται μπροστα σου
όπως ενας λοφίσκος άμμου
που ανά πάσα στιγμή
μπορεί να διαλύσει
το φύσημα του αέρα.
3:γράφω για ο,τι δεν καταλαβαίνω
για ο,τι αγγίζω και δεν ελέγχω
για ο,τι νομίζω πως γνωρίζω
κι ολο μου αποκαλύπτεται διαφορετικα
γράφω για μένα που δεν μπορεί
ναβρει την θεςη του στον κόσμο
για μένα που τριγυρίζει μόνιμα
ανάμεσα στις σκιές του εαυτού του
που δεν αναγνωρίζει το προσωπο του
για μένα που ζω στις αναβολές
τ’ανεκπληρωτα
κι όλα τα μισητά τους συνώνυμα
γραφω για ολ’αυτα που πέρασαν
κοντα μου
τοσο κοντα μου
και μέσα μου
και που δεν είχα την δυναμη
να τ’αγγιξω
να τα αισθανθώ
να νοιώςω την ζωή τους
κι ας τα ποθησα τοσο
μα τοσο δυνατά
όπως ο κουλος
που θέλει να θωπεύςει
και δεν
μπορεί.