Διάλυση κι Έκρηξη
Εδώ και χρονια ακούμε γυρω μας την φράση “είμαστε στα όρια της διάλυσης”.Ειτε πρόκειται για την πολιτική , το θεσμικό πλαίσιο , την Ευρωπη , το κλίμα, την Παγκόσμια Ειρήνη η τον εαυτό μας , ενα αίσθημα λιγο-πριν-την-διάλυση κυριαρχεί. Νομίζουμε ότι απο στιγμή σε στιγμή θα βρεθούμε στην δυνη του χαους , κάτι που επιτείνει κι η γυρω μας ατμόσφαιρα. Τρομοκρατία,ανασφάλεια,κοινωνικές εντάσεις,οικονομική ανεπάρκεια,υψηλή ανεργία, καθημερινή βία , ρατσισμός,ξενοφοβία,
Κυβερνοπόλεμος, τόσοι Ευρωπαϊκοί πονοκέφαλοι που στην χωρα μας μεγεθύνοντας και μας κάνουν να νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο της παγκόσμιας δυστυχίας. Όταν λέμε “διαλυομαστε “πάει να πει ότι η οικονομική παράλυση , το κοινωνικό μισος , η κλιματική αποδιοργάνωση η η χαοτική κυβερνοκοινωνια , έχουν δημιουργήσει μέσα μας μια κατάσταση εσωτερικής διάλυσης που την αναμένουμε να εμφανιστεί ως καταστροφή. Ποτε όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στο μέγεθος που τα λόγια την αναγγέλλουν . Γιατί; Γιατί παρότι στις καθημερινές μας δράσεις ,τις ρουτίνες, τα πρότζεκτς υπάρχουν τεράστιες δυςκολιες , εν τούτοις ολο και κάτι γινεται την τελευταία στιγμή κι η δυσλειτουργία λειτουργεί , η αποδιοργάνωση οργανώνεται , το χάος παίρνει μορφή. Το ότι ζούμε στην Κωχη των πραγμάτων με την αγωνία της πτώσης , τον φόβο η τις απειλές , την αρρώστια η την πολιτική ας το συνειδητοποιήσουμε . Κι αυτή η συνειδητοποίηση θα μας δώσει την χαρα των μικρών στιγμών , των μικρών θαυμάτων , την καλλιέργεια της θετικής σκέψης έτσι ώστε να ξανά οργανώσουμε την οικονομική μας ζωή , να διώξουμε το μισος, να στηρίξουμε την ανεκτικότητα , ν’αρνηθουμε τον φανατισμό , να βελτιώσουμε το κλίμα . Όλα μπορούν να γίνουν μέσα απο τις δυνατότητες της τεχνικής. Ας περάσουμε καλύτερα απο την “διάλυση” στην “έκρηξη”, ας εκραγουμε δημιουργικά , ας δεχτούμε την πραγματικότητα με τις ευκαιρίες της , τις αντιθέσεις της , τις αποτυχίες της και τις επιτυχιες της.
Δημοσθένης Δαββετας