Η γλωσσα μου ,το σπιτι μου ,ο εαυτος μου. 
Σε μια πρόσφατη ανάρτηση του καθηγητή της Σορβόννης, Έρικ Ανκω, ανέβασε ένα ιστορικής αξίας κρατικό έγγραφο, όπου ο Ντε Γκωλ, δίνει διαταγή στον υπουργό του να προστατευτεί η Γαλλική γλώσσα από τις διάφορες αγγλικές επιδράσεις της. Τις ίδιες μέρες, διαβάζω στον Γαλλικό Τύπο σκέψεις διανοουμένων και κυβερνητικών Γάλλων αξιωματούχων, περί υποχρεωτικής επαναφοράς των λατινικών στα σχολεία.
Και τα δύο αυτά περιστατικά,ανάμεσα σε τόσα άλλα,είναι δείγματα του ενδιαφέροντος στην Γαλλία για την γλωσσικη παιδεια και τις επιπτώσεις απώλειας της ,λόγω της ολο και περισσοτερο κυριαρχίας ,της Τεχνικής γλώσσας στην καθημερινότητα.
Η γλώσσα είναι το πρόσωπο μας, το σπίτι μας ,το σώμα μας,μ’ άλλα λόγια ο εαυτός μας. Για να’ναι πάντα ζωντανός αυτός, να’ναι ενεργός σε κάθε τι νέο, καινοτόμο η μη, χρειάζεται να’χει γερές βάσεις . Μόνο οποιος έχει δυνατά γλωσσικά θεμέλια μπορεί να χει δυνατή πολιτιστική ταυτότητα, ικανή να συνδιαλέγεται δίχως φόβο με το διαφορετικό η άγνωστο και να διευρύνεται έτσι η δυνατότητα ποιοτικών ανταλλαγών σ’ όλα τα επίπεδα ζωής.
Και τι πιο λογικό λοιπόν, οι Γάλλοι να θέλουν να προστατεύσουν την γλώσσα τους,διατηρώντας ζωντανή την σχέση με τις ρίζες της ,τα λατινικά. Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι πολλοί διανοούμενοι όπως ήταν η Ζακλιν ντε Ρομιγυ η ο Ζαν ντ’Ορμεσον μεταξύ άλλων, οι οποίοι επίμονα με δηλώσεις κι άρθρα τους ζητούσαν την επιστροφή στα σχολεία, ως υποχρεωτική παιδεία, όχι μονο των Λατινικών, αλλά και της μητερας αυτων, των Αρχαίων Ελληνικών. Ο Ορμεσον σ’ένα κορυφαίο άρθρο του στην Εφημερίδα Φιγκαρό είχε πει σπαρακτικά: επιστρέψτε στα παιδιά μας τον Όμηρο, τους
Έλληνες τραγικούς, την φιλοσοφία. ( Προφανώς αναφερόταν στην κυβέρνηση Ολαντ που πήγε να διαλύσει την κλασσική παιδεία στην Γαλλια).
Η γλώσσα είναι η πολιτιστική δυναμική ταυτότητα που εχούν ανάγκη οι νέοι για ναχουν αξίες και να προχωρήσουν με την αγάπη της αυτογνωσίας κι όχι με την άγνοια που φέρνει μίσος στην ζωή τους . Εμείς τι κάνουμε; Ποια η σχέση μας με τ’αρχαια Ελληνικά, την μητέρα των Λατινικών και την βάση των Ευρωπαϊκών γλωσσων; Μήπως
πρέπει να ξαναδούμε την περίπτωση επιστροφής τους στα σχολεία, ως βασικό μάθημα, το οποίο όμως θα διδάσκεται βιωματικά, ως παιχνίδι, ως παιδεία, που δίνει χαρά και μάθηση μαζι;
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου η ομιλία του πρώην προέδρου της Ελληνικής Ακαδημίας, του καθηγητή Αντωνίου Κουναδη. Ένα παναξιο, κατανοητό πόνημα, μια εργασία ουσίας, που αφηνει πολλές ενδείξεις ότι τα Ελληνικά ως γλώσσα προϋπήρχαν του φοινικικού Αλφαβήτου.
Πώς θα μπορέσει ένας νέος να εμπλουτιστεί με τέτοιες χρήσιμες γνώσεις αν δεν γνωρίζει τις βάσεις της Ελληνικής Γλώσσας; Πώς θα μπορέσει να γίνει πιο πλούσιος και καλλιεργημενος σε ζητήματα παιδείας , σε προβληματισμούς, ερωτήματα κι ενδεχομένως απαντήσεις, ένας νέος που δίψα να μάθει ,να ταξιδέψει και ν’ασκηθει πνευματικά ,κάτι το οποίο γίνεται επίσης μέσα από την καλή χρήση και γνώση της γλωσσας;
Δίχως γλώσσα είμαστε δίχως σώμα,δίχως μυαλό, δίχως σπίτι, πολιτισμό και ταυτότητα. Άρα είμαστε ευάλωτοι σε κάθε μορφής αλλοτρίωση.
Και βέβαια το ζήτημα δεν είναι να χάσουμε τον ήδη γνωστό εαυτό μας ,αλλά το πώς χάνοντας τον ,δεν παύουμε να σκεφτόμαστε ( άρα να υπάρχουμε όπως έλεγε κι ο Ντεκαρτ) και προσπαθούμε ν’ανακαλυψουμε τους νέους μας άγνωστους ως τώρα σ’ εμάς εαυτούς μας.
Και μια τέτοια δημιουργική αντίδραση, γίνεται μόνο μέσω της γνώσης της γλώσσας που διεισδύει παντού,αντιστεκεται πολιτισμικα κι έρευνα.
Στην τελευταία της ομιλία στην Γαλλική Ακαδημία η Ζακλιν Ντε Ρομιγυ , η πασιγνωστη λατρης της Ελλαδας που της απονεμηθηκε κιολας ,η ελληνικη υπηκοοτητα, ενώ χρησιμοποιούσε πιο παλιά ελληνικούς όρους ,μίλησε με λατινικούς. Κι οι δημοσιογράφοι την ρώτησαν ” που είναι αυτην την φορα τα ελληνικα”; Κι αυτή γαλήνια όπως ήταν απάντησε:” τόση ώρα τι γλώσσα μιλουσα”;
Θέλοντας έτσι να δείξει την προέλευση των Λατινικών από τα Αρχαία Ελληνικά και ταυτόχρονα το ποσό συνδεδεμένες είναι αυτές οι δυο γλώσσες, που ” σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο ” όπως η ίδια τόνισε ” γιατί είναι φορείς πανανθρώπινη αξιων”. Μήπως είναι καιρός να το δούμε το ζήτημα και στην χώρα μας και πανευρωπαϊκά; Ειδικά σημερα;
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής,εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής.