Χαλέπι-ο θρίαμβος του Πούτιν
Εδώ και μερικούς μήνες και ειδικά τις τελευταίες εβδομάδες, ο πόλεμος ανακατάληψης των μαρτυρικών δύο πόλεων, του Χαλεπιού και της Μοσούλης, έχει γίνει το πεδίο μιας λυσσασμένης μάχης, ιδιαίτερα ανθρωποκτόνας, μεταξύ των αντιπάλων. Στο Χαλέπι, ο τακτικός στρατός του Άσαντ, σε συνεργασία με τους Ρώσους και στη Μοσούλη, ο ιρακινός στρατός υποστηριζόμενος από τους Δυτικούς, επιτίθενται εναντίον ενός κοινού εχθρού: του ISIS, του ισλαμικού κράτους. Η πίεση των επιτιθεμένων και η σπουδή τους είναι εμφανής. Βιάζονται να ξεκαθαρίσουν το τοπίο γιατί έχουν μπροστά τους το χρονικό όριο της 20ης Ιανουαρίου, μέρα της παράδοσης της εξουσίας από τον ΜπάρακΟμπάμα στον Ντόναλντ Τραμπ. Το Χαλέπι θα πέσει, όπως φαίνεται, πιο γρήγορα από τη Μοσούλη. Αυτή η γρήγορη κι αναμενόμενη νίκη έχει φαινομενικά νικητή τον Άσαντ, όμως στην πραγματικότητα ο αληθινός νικητής είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος θα είναι προ τετελεσμένου γεγονότος: ο Άσαντ, που τόσο ήθελαν Η.Π.Α. και Ευρώπη να διώξουν, θα απολαμβάνει την κυριαρχία του από το προεδρικό του μέγαρο.
Η νίκη του Σύρου προέδρου, που στην ουσία είναι νίκη του Πούτιν, είναι μια στρατιωτική και πολιτική νίκη. Δε νοιάζεται βέβαια κανείς για τους χιλιάδες νεκρούς πολίτες και γυναικόπαιδα, δε νοιάζεται για το περιβάλλον που μολύνθηκε από τις δηλητηριώδεις βόμβες ούτε για την καταστροφή όλων των υποδομών. Αυτό που μετρά για τους νικητές είναι πάνω απ’ όλα η απόδειξη της «χρησιμότητας της Συρίας» ως φράγμα εναντίον της εκδήλωσης της τρομοκρατίας. Η σημασία της πτώσης του Χαλεπιού έχει και μια επιπλέον διάσταση: αυτή των διεθνών σχέσεων. Ποτέ, από το τέλος του ψυχρού πολέμου, οι Δυτικοί δεν φάνηκαν τόσο αδύναμοι απέναντι σε μια Ρωσία απόλυτα κυρίαρχη του παιχνιδιού. Όσο κι αν οι Η.Π.Α. και η Ευρώπη, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν, δηλώνουν ότι ανησυχούν για την κατάσταση στο Χαλέπι, άλλο τόσο ο Πούτιν δεν ακούει και με τον δικό του τρόπο φέρνει δικές του λύσεις γρήγορες και εντυπωσιακά αποτελεσματικές.
Στην Συρία ο Ρώσος πρόεδρος κατάφερε μέσα από τη δική του πολεμική αντίληψη ν’ ανατρέψει υπέρ του την ως τότε λιμνάζουσα κατάσταση. Θα’ πρεπε οι Δυτικοί να πάρουν μάθημα τακτικής και στρατηγικής. Θα’ πρεπε ν’ αναθεωρήσουν την ως τώρα πολιτικο-στρατιωτική λογική τους. Θα’ πρεπε να μάθουν από τον Πούτιν ότι μια αληθινή διπλωματία στηρίζεται σε αρχές και ρεαλισμό. Ότι καθετί που ανακοινώνεται, θα πρέπει να συνοδεύεται από την προσπάθεια υλοποίησής του. Το σλόγκαν «ούτε Άσαντ ούτε ισλαμικό κράτος» απέτυχε. Καιρός ν’ αλλάξει η δυτική λογική και να επιβληθεί μια άλλη: «ούτε ωραιοποίηση ούτε κυνισμός».
Καθηγητής φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός