Η ΓΑΛΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
Πριν λίγες μέρες έγινε πρόταση μομφής στο γαλλικό κοινοβούλιο εναντίον της κυβέρνησης. Αν και εκ πρώτης όψεως κάποιος μπορεί να φανταστεί οτι κατατέθηκε απο την δεξιά αντιπολίτευση, αν τούτοις, αυτο δεν ισχυει. Συμμάχησαν στην πρόταση μορφής της δεξιάς και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος και μάλιστα εξέχοντες πρώην υπουργοί όπως ο Μπενουά Χαμόν, η Φιλλιπέτι, η Σεσίλια Ντυφλότ” ή οικολόγος. Οι διαφωνούντες συνοδοιπορούν με τους γνωστούς 56 της αριστεράς που υπέγραψαν πριν λιγο καιρό κείμενο διακήρυξης εναντίον της πολιτικής του Ολλάντ. Που βρίσκεται η αιχμή δόρατος της διαφωνίας; Στο εργατικό νομοσχέδιο της υπουργού εργασίας Κομρί, το οποίο και οχι μονο δεν συζητήθηκε αρκετά στο κοινοβούλιο για να πληροφορηθεί ποιες ειναι οι διατάξεις του ο γαλλικός λαός , αλλα επιπλέον η γαλλική κυβέρνηση το περνά με απόφαση ως κατεπείγον. Ποια ειναι όμως μεταξύ άλλων τα βασικά σημεία αυτού του εργατικού νομοσχεδίου που’ χει ξεςηκωσει την γαλλική κοινωνία; Δυο ειναι οι βασικοί άξονες: ο πρώτος ειναι οικονομικός και ο δεύτερος πολιτισμικός.
Στην πρώτη περίπτωση : ως γνωστόν το γαλλικό κράτος εδω και χρόνια χαρακτηρίζεται απο μια μορφή προστατευτικού κρατισμού. Δηλαδη, τα κοινωνικά βοηθήματα απέναντι στους ανέργους και στους εργαζόμενους ειναι σταθερά και ενισχύονται απο τις ισχυρές συλλογικές συμβάσεις που έχουν υπογραφεί με τα εργατικά συνδικάτα. Αυτή ακριβώς η ισσοροπια διαταράσσεται με το νέο νομοσχέδιο Κομρί. Προτείνονται μείωση των συμβάσεων αορίστου χρόνου, μείωση των προσλήψεων στο Δημόσιο και αύξηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Επίσης ο εργοδότης μπορεί ν’ απολύσει εύκολα εργαζόμενο δίχως να έχει τις παλιές κυρώσεις, ενώ του δίνει και πολύ λιγότερη αποζημίωση απο ο,τι πριν. Η δικαιολογία οτι ετσι εξοικονομούμε χρήματα για περισσότερα προσλήψεις νέων με πολύ χαμηλούς μισθούς δεν ικανοποίησε πολύ κόσμο και ειδικά την νεολαία που βρίσκεται στους δρόμους. Αυτο το νομοσχέδιο ειναι προϊόν της νέας παγκοσμιοποιημένης πολιτικής που υποχρεούται να εφαρμόσει η γαλλική κυβέρνηση. Δηλαδη να ανοίξει τα επαγγέλματα, να υπάρχει λιγότερος κρατικός προστατευτισμός και να εναρμονίσει την εθνική της αγορά με την παγκόσμια. Στα πλαίσια αυτά μάλιστα επιχειρήθηκε το κοινό άνοιγμα αγορών της Γαλλίας με την Αμερική σε διαφορά προϊόντα. Μπορεί προς το παρόν να μην ευόδωσε αυτή η προσπάθεια αλλα απο ο,τι φαίνεται μάλλον σύντομα θα ευοδώσει. Απέναντι σε αυτή την πολιτική πολλοί Γάλλοι και ειδικά η νεολαία αντιδρούν. Γίνονται κινητοποιήσεις και ωφελημένη ειναι μάλλον προς το παρόν η Λε Πεν , που έχει σταθερές εθνικές θέσεις και διακηρυςςουν ότι θέλουν να προστατεύσουν την οικονομία της χώρας απο αυτο το ανεξέλεγκτο εθνικά άνοιγμα. Η μάχη πάντως δεν τελείωσε και αναμένονται σκληρά επεισόδια στο άμεσο μέλλον. Ο Ολάντ πάντως κατηγορείται για διασπαστής της αριστεράς και πολλοί μιλούν για κρίση με τον λαό, που θυμίζει την κρίση καθεστώτος που υπήρξε τον 19ο αιώνα μεταξύ προέδρου και λαού. Οι πιο ρεαλιστές βέβαια αναλυτές θεωρούν οτι πίσω απο αυτή την διαμάχη κρύβεται και η επόμενη προεδρική εκλογή και το ποιος θα ειναι υποψήφιος του Σοσιαλιστικού κόμματος.
Ο δεύτερος άξονας ειναι πολιτισμικός.
Με το νομοσχέδιο αυτο ουσιαστικά μπαίνει το ερώτημα: τι σημαίνει να εισαι σημερα Γάλλος; Τι σημαίνει να’χεις εθνική ταυτότητα; Υπάρχει τελικά ή οχι; Σε αυτο υπάρχει σφοδρή σύγκρουση εθνικών και διεθνιστών. Ο φόβος της απώλειας εθνικής παράδοσης ανησυχεί έντονα μεγάλη μερίδα των Γαλλων που ξανά θυμούνται τις πολιτισμικές τους αξίες και δεν θέλουν να τις χάσουν. Ξανά θυμούνται επίσης το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας το οποιο και αυτο απειλείται με την παγκοσμιοποίηση. Πρακτικά βέβαια υπάρχει και το θεμα της τρομοκρατίας . Υπάρχει το άρθρο 6 στο νομοσχέδιο που επιτρέπει την χρήση του ισλαμικού φουλαριού αλλα και την προσευχή σε ώρες εργασίας. Αυτο αντιβαίνει την προηγούμενη νομική πραγματικότητα και δημιουργεί ανησυχία στους Γάλλους. Η Γαλλία βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικού ,εθνικού και πολιτισμικού αναβρασμού. Ζεστές και έντονες μέρες με οξύτατες αντιπαραθέσεις προβλέπονται να έρχονται. Ας ετοιμαςτουμε για πολλές εκπλήξεις.
Δημοσθένης Δαββετα Καθηγητής φιλοσοφίας τέχνης, Ποιητής , εικαστικός