Ποια η χρησιμότητα των G7; 
Λίγες μόνο μέρες μετά την συνάντηση των G7 στην Γαλλία και αν κάποιος διαβάσει το μενού των κύριων θεμάτων που συζητήθηκαν σίγουρα θα εντυπωσιαστεί . Το επείγον της κλιματικής αλλαγής και της προστασίας του περιβάλλοντος, η φορολογία στο διαδύκτιο , η μάχη εναντίον των ανισοτήτων , η πυρηνική συμφωνία με το Ιράν , η κρίση με την Ρωσσια , ο εμπορικός πόλεμος , είναι μερικά κεντρικά μεταξύ των βασικών θεμάτων που συζητήθηκαν . Και μόνο η αναγγελία τους δίνει την αίσθηση σ’εναν απλό πολιτη , ότι επιτελους κάποιοι , εν προκειμενω οι 7 ισχυρότερες χώρες του πλανήτη ασχολούνται σοβαρά με τα τόσο σημαντικά προαναφερθέντα θέματα . Το καθένα άλλωστε από αυτά από μόνο του αποτελεί θέμα ειδικού διεθνους συνεδρίου πολιτικών κι επιστημόνων για την προσπάθεια επίλυσης του.
Κι όμως καμμία ουσιαστική απόφαση δεν παρθηκε στα μόλις παραπάνω αναφερθέντα καίρια ζητήματα . Για το περιβάλλον για παράδειγμα που όλοι κόπτονται κανένα ιδιαίτερο σημαντικό ποσο προστασίας δεν απελευθερώθηκε , ειδικά με την πρόσφατη καταστροφή του Αμαζονιου, από τόσο πλούσιες χώρες. Ούτε στο θέμα των Αμερικανοκινεζικων εμπορικών σχέσεων που σε τόσο κίνδυνο βάζει την παγκόσμια οικονομία μπήκε μια συγκεκριμένη πορεία και ταξη. Για να μην συνεχίσω και τις αναφορές μου στα υπόλοιπα θα τονίσω ότι τελείωσε η σύνοδος δίχως καμμία σταθερή δέσμευση . Τι σημαίνει αυτό ; Συζητάμε απλά για μα συζητάμε ξοδεύοντας χρήματα για ταξίδια και γεύματα συναντήσεων ; Μήπως δεν υπάρχει κάποια βούληση να παρθουν αποφάσεις ;
Κατά την άποψη μου πρόκειται για μια χειροπιαστή ένδειξη η πιο σωστά απόδειξη, του κατά πόσον ο κόσμος σήμερα βιώνει ένα γενικότερο πνεύμα αστάθειας . Ο σημερινός κόσμος έτσι όπως είναι οργανωμένος και λειτουργεί απειλείται από πολλούς κινδύνους , όπως μεταξύ άλλων , η οικονομική κρίση , τα στρατιωτικά ατυχήματα , η οικολογική καταστροφή κλπ.
Αρνούμενοι(
να δεχτούν η να καταλάβουν τα προβλήματα οι G7 ,στην συνάντηση τους στο Μπιαριτζ στην Γαλλία , αλλά και στις προηγούμενες διεθνως συναντήσεις τους, προκαλούν ένα πικρό μειδίαμα η ανησυχία παγκοσμίως στους σώφρονες ανθρωπους. Ευρισκόμενοι πλέον στον 21ο αιώνα , αυτό το μικρό και κλειστο κλαμπ των φιλελεύθερων δημοκρατιών των συμμετεχόντων κρατών , δεν έχει όπως αποδεικνύεται , καμμία νομιμότητα ούτε εξουσία , όπως συνέβαινε παλαιότερα , να προστατεύσει και να διατηρήσει την διεθνή ισορροπία και ταξη. Αλλες μεγάλες δυνάμεις όπως για πχ η Κίνα , η Ρωσσια , η Ινδία κλπ , που δεν συμμετείχαν στην σύνοδο , επιδρούν με το ίδιο βάρος όπως κι η Δύση στις παγκόσμιες υποθέσεις. Και βέβαια εκμεταλλεύονται θαυμάσια τις διαφορες και τις αποστάσεις που υπάρχουν μεταξύ των μεγάλων Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών και της Αμερικής.
Ο πάντα απρόβλεπτος Ντόναλντ Τραμπ , ευρισκομενος σε προεκλογική εκστρατεία , προκαλεί ανησυχία κάθε μετά με το νέο του προκλητικό σταθερά Τουιτ. Ταυτόχρονα η Ευρώπη υφίσταται τις συνέπειες των έντονων διαφορετικών εθνικών της τάσεων και ρήξεων μεταξύ των κρατών της.
Είναι πια βέβαιο κι ολοφάνερο ότι το άλλοτε καλό κλίμα των διεθνών συναποφάσεων έχει τελειώσει . Είναι παρελθόν. Αυτή η άλλοτε αναγκαία σταθερότητα πολιτικών επιλογών έχει σβήσει. Ζούμε και βαδίζουμε σε νεες εποχές αρκετά αχαρτογράφητες όπου η πρόβλεψη κι η ανησυχία δεν συνυπαρχουν ποιοτικά προσδίδοντας ένα πνεύμα αορίστου κινδύνου στο πολιτικό , πολιτιστικό ,οικονομικό και περιβαλλοντολογικό σήμερα.
Γι’αυτο και συνοδοι όπως αυτή των G7 στο Μπιαριτζ μας προκαλούν μειδίαμα όταν έρχεται η ώρα για να δημοσιεύσουν το κοινό ανακοινωθέν τους .
Κι εδώ ισως ρωτήσει ο πιο δύσπιστος αναγνώστης του άρθρου μου : δηλαδή τι πρέπει να γίνει ; Να πετάξουμε στον καλάθι των αχρήστων τέτοιου είδους ” αχρηστες” πια συναντήσεις ;
Όχι του απαντώ . Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θαταν λαθος. Κι αυτό γιατί πίσω από τις μεγάλες ” θεατρικές ” αναγγελίες κι εκδηλώσεις όπως αυτές του παρελθόντος , σήμερα λειτουργεί μια διαφορετική αντίληψη διπλωματίας . Οι πολιτικοί ” ηθοποιοί” παίζουν ένα άλλο έργο που στηρίζεται στις προσωπικές επαφές κι ανταλλαγές, τις στενές διαπραγματεύσεις, τις μυστικές συμφωνιες η μελλοντικά σχέδια.
Ζουμε πια κι αναπνέουμε σ’εναν άλλο ” καινούργιο ” κόσμο , μιας νέας εν εξελίξει πολιτικής λογικής . Μπαινουμε στην λογική των μικρών χαμηλοφωνων “ιεροτελεστιών”.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης Φιλοσοφίας της τέχνης, ποιητής, εικαστικός.