Τραμπ 2019: τα καλά και τα κακά του . 
Βρισκόμαστε περίπου ένα χρόνο και κάτι πριν τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Όμως η προεκλογική εκστρατεία έχει αρχίσει για τα καλά εδώ και καιρό. Η Χιλαρυ Κλίντον εγκατέλειψε απ’οτι φαίνεται την ιδέα να ξαναπαρουσιαστεί ως προεδρική υποψήφια στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2020. Όμως οι υποψηφιότητες στο Δημοκρατικό κόμμα είναι ουκ ολίγες. Το κόμμα του Ρούζβελτ και του Κεννεντι δεν ήταν ποτε τόσο διχασμένο όσο σήμερα. Είναι τριχοτομημενο , μεταξύ του χώρου των κεντρώων που εκπροσωπεί ο Τζοε Μπαιντεν , της σοσιαλιστικής του πτέρυγας που εκπροσωπεί ο Μπέρνι Σαντερς και των νέων αριστεριστών που εκπροσωπούν με τ’ονομα squad , οι 4 νέοι βουλευτές . Η Κορτεζ ( Νέα Υόρκη), ο Ομάρ ( Μινεσοτα), η Τλαιμπ ( Μιτσιγκαν) και η Πρίσλεϊ ( Μασσαχουσετη). Ο εχθρός και των 4 αυτών υποψηφίων είναι όπως δήλωσαν ” η τοξικότητα του λευκού αρσενικού”. Διαδοχικά και κατά σειρά έχουν ασκήσει σκληρή , συχνά εκτός Ορίων , κριτική . Η μουσουλμάνα Ομάρ εναντίον του ρόλου του Εβραϊκού λόμπυ και του κράτους του Ισραήλ . Αλλά και οι άλλοι δεν πάνε πίσω μιας και οτιδήποτε αφορά τις παραδοσιακές πατριωτικές αξίες τις απαξιώνουν . Αυτήν την κατάσταση την εκμετάλλευεται έξυπνα ο Τραμπ και κατηγορεί τους Δημοκρατικούς για ελλειψη πατριωτισμού κι αντισημιτισμό. Μπορούμε να βρούμε πολλά ψεγάδια στον Αμερικανό πρόεδρο . Όμως κανεις δεν μπορεί να του παραγνωρίσει το πολιτικό του ένστικτο . Το διαπίστωσαν για μια ακόμη φορά όλοι οσοι παρευρέθηκαν στην σύνοδο του CPAC ( συντηρητική πολιτική δράση). Οι λέξεις του ξεσήκωσαν τον ενθουσιασμό στο κοινό που παρευρεθη. Μοιάζει ναναι ανίκητος ως εκ νέου υποψηφιος στο Ρεπουμπλικανικο κομμα . Που βρίσκονται όμως τα καλά και τα κακά , η δύναμη κι η αδυναμία σήμερα του Αμερικάνου προέδρου;
Η δύναμη του είναι η υποστήριξη μιας σημαντικής εκλεκτορικης βάσης , το βαθύ πολιτικό σχίσμα όπως προαναφέρθηκε του Δημοκρατικού κομματος , η καλή υγεία της Αμερικανικής οικονομίας και ο ρεαλισμός του σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής . 40% της Αμερικανοκης εκλεκτορικές βάσης είναι φανατικοί υποστηρικτές του Τραμπ και δεν φαίνεται ως τώρα να τους πτοούν καμμία από τος τοσες όσες αντί-τραμπ καταγγελίες που ακούγονται συχνά στ’Αμερικανικα Μέσα Ενημέρωσης. Για να διατηρήσει αυτήν την βάση ο Αμερικανός προεδρος κατάλαβε ότι δεν πρέπει να υποχωρήσει σε τίποτα από το προγραμμα του . Γι’αυτο κι επανέρχεται συνέχεια για παράδειγμα στο τείχος στα σύνορα με το Μεξικό . Έχει δε καταφέρει ως τώρα να πείσει τον κόσμο ότι αν δεν έχει ακόμα ανυψωθεί το τείχος αυτό οφείλεται στην στάση του Δημοκρατικού κομματος που με τον α η β τρόπο βάζουν τρικλοποδιές στα σχέδια του . Έχει καταφέρει να συγκεντρώσει μαζί του το εκλογικό σώμα της λευκής παραδοσιακής Αμερικής , δηλαδή της Χριστιανικής , καπιταλιστικής, εθνικιστικής, προστατευτικής Αμερικής , δίνοντας προτεραιότητα στα συμφέροντα των Αμερικανών επιχειρηματιών κι εργατών.
Εκμεταλλεύεται επίσης την διαίρεση των δημοκρατών , όπως πχ όταν πρόσφατα η βουλευτής Κορτεζ απεκάλεσε τον Ρούζβελτ ” ρατσιστή”. Αμέσως ο Τραμπ έδειξε το ” δημοκρατικό ” πρόβλημα τονίζοντας την ελλειψη ενιαίας προσωπικότητας του δημοκρατικού κομματος ,το οποίο κι απειλείται με την ακραία αντίθεση των διαφορετικών πλευρών του .
Ως προς την οικονομία τώρα , ο Αμερικανός προεδρος , κρατά την ανεργία στο 38% . Στην δε εξωτερική του πολιτική , σαν πραγματιστής που είναι , ως προς μεν την Κίνα κρατά μια αμφίσημη στρατηγική : η άκαμπτη στάση του , όταν φτανει να γίνει απειλή , αλλαζει και γίνεται νέα διαπραγμάτευση με τον Χι ζι Πινγκ. Ως προς δε την Μέση Ανατολή , αποσύροντας τ’Αμερικανικα στρατεύματα , μειώνει τους εχθρούς του στο Αμερικανικό εκλογικό σώμα.
Τώρα να δούμε τις αδυναμίες του Τραμπ. Αυτές είναι το παρελθόν του και το στυλ του. Πρόκειται για πράκτορα των Ρώσων; Εδώ και δυο χρόνια η δικαστική έρευνα δεν έχει δώσει απάντηση στο ερώτημα.
Επίσης , αν αποδειχθούν οι διαφορες καταγγελίες περί διαφθοράς του στο επαγγελματικό του παρελθόν θάναι ένα όπλο στα χέρια των Δημοκρατών.
Κι ακόμη , το ότι δεν χρησιμοποιεί μια καθώς πρέπει γλώσσα μπορεί να γυρίσει εναντίον του . Αν και ο Αμερινανικος λαος κρίνει έναν πρόεδρο κυριως από τα εργα του. Υπάρχει βέβαια και το αγοραίο συχνά ” χυδαίο” στυλ του . Αυτό σίγουρα διώχνει από κοντά του τις φεμινιστικές οργανώσεις και αυτές που βαδίζουν στην γραμμή της λογικης του” πολιτικά ορθον “.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν ότι ο Τραμπ έχει ακόμη δρόμο μέχρι να σιγουρέψει και μια δεύτερη προεδρική θητεία στις ΗΠΑ. Αλλά από την άλλη δείχνει να μην φαίνεται προς το παρόν κάτι που να τον βγάζει εκτός παιχνιδιού. Παραμένει δυνατά στο παιχνίδι για τις προεδρικές εκλογές.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της Τέχνης , ποιητής , εικαστικός.