Eίναι γνωστό ότι από την Κωνσταντινούπολη ξεκίνησε ο Ερντογκαν την μακριά πορεία του για την κατάληψη της εξουσιας στην Τουρκία. Η Κωνσταντινούπολη είχε διπλό πάντα συμβολικό μήνυμα για τον Τούρκο πρόεδρο: προσωπικά κι ιστορικά, πολιτικο. Ως πολιτικό πρόσωπο , όπως ήδη ελέχθη , την έκανε βάση της εκλογικής του πορείας και νίκης. Ως Ιστορικός τόπος η Πόλη συμβολίζει την μεγάλη «νίκη «του Ισλάμ επι του εξ Ανατολας Χριστιανισμού.
Αν μπορούσε να μιλήσει ποιητικά θα μπορούσε ίσως να χρησιμοποιήσει τα λόγια του Λαμαρτίν: » αν ήμουνα υποχρεωμένος να ρίξω κάπου το βλέμμα μου στον κόσμο αυτό θα ήταν μόνο στην Κωνσταντινούπολη». Η Πόλη αυτή είναι για τον Ερντογαν κάτι σαν η ταυτότητα του . Γι’ αυτό και του ήταν αδύνατο , ανυπόφορο να δεχτεί την εκλογική του ήττα σ’ αυτήν. Του είναι αδιανόητο να έχει χάσει στις δημοτικές εκεί εκλογές.
Γι’ αυτό κι έκανε ένσταση κατά των αποτελεσμάτων , την κέρδισε και σε τρεις εβδομάδες ξανα έχουν εκεί εκλογές. «Το Να νικήσουμε στην Κωνσταντινούπολη ισοδυναμεί με νίκη σ’ όλη την Τουρκία». Είχε δηλώσει αυτός πρόσφατα. Ακυρώνοντας έτσι το εκλογικό αποτέλεσμα της 31 Μαρτίου , δηλαδή την νίκη της αντιπολίτευσης, ελπίζει ν’αλλαξει τ’αποτελεσματα και να ξανακερδίσει την δημαρχία της Πόλης. Η αντιπολίτευση βέβαια καταγγέλλει πραξικόπημα εναντίον της λαϊκής θέλησης , καταγγέλλει ένα » πραξικόπημα στις κάλπες».
Αυτή η εκλογική αρνηση του Τούρκου ηγεμόνα να δεχτεί την λαϊκή θέληση είναι ευθεία βολή κατά της Δημοκρατίας . Από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 ως σήμερα, ο Ερντογκαν δεν παύει να χρησιμοποιεί δικαιολογίες τύπου » υπάρχει εκλογική νοθεία» για ν’ ακυρώσει αποτελέσματα που δεν είναι ευνοϊκά για τον ίδιο και την πολιτική του. Ταυτόχρονα επιβεβαιώνει μέσα από αυτές τις ενέργειες του τον αυταρχισμό του.
Απόλυτα συνειδητά και διαχρονικά μεθοδικά , ο Τούρκος προεδρος , σβήνει την Κεμαλικη κληρονομιά. Δηλαδή σβήνει το κοσμικό στοιχείο, τον διαχωρισμό πολιτικής και θρησκευτικής εξουσιας. Όλα πρέπει ναναι κάτω από τον έλεγχο του: ο στρατός, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα πανεπιστήμια , η δικαιοσύνη.Οσοι ανθίστανται η διαφωνούν μ’αυτην την σιδηρά πολιτική του , τιμωρούνται , εκφοβίζονται η φυλακίζονται. Ο Ερντογκαν και ο κύκλος του θέλουν να ελέγξουν τα πάντα , από τους πολιτικους χώρους , ως τις οικονομικες δυνάμεις , δημιουργώντας μηχανισμούς ελέγχου σ’αλα τα κοινωνικά δεδομένα.Και το κάνει με ταχύτητα κι απροκάλυπτα μέχρι ναρθει η ώρα των εκλογών κι οι πολιτες βρεθούν μπροστά στις κάλπες. Η στρατηγική του και το όλο σύστημα δράσης για να επιτευχθεί ο στόχος του , είναι βασισμένα στην εθνικιστική έξαρση , στην μόνιμη καταγγελία του εσωτερικού εχθρού ( κυρίως των Κούρδων) και βέβαια στην προπαγάνδα ενίσχυσης ενός ανταγωνιστικού , κατακτητικού ,σουνιτικού Ισλάμ .
Μέλος του ΝΑΤΟ , συνεργαζόμενη με την Ευρωπαϊκή Ένωση , η Τουρκία , για πολλά χρόνια είχε γίνει το παράδειγμα μιας προχωρημένης δημοκρατικά κι οικονομικά χώρας στα ματια της Δύσης. Αυτή η εικόνα δεν λειτουργεί πια . Το Τουρκικό» φως «δεν φωτίζει άλλο . Το παράδειγμα της χώρας δεν είναι εδώ και καιρό λαμπερό. Αντιθέτως προβάλλει προς τα έξω ένα πρόσωπο γεμάτο ίσκιους . Ένα πρόσωπο επικίνδυνο για την σύγχρονη δημοκρατία . Ένα πρόσωπο αποκομμένο από τις δημοκρατικές ελευθερίες και τ’ανθρωπινα δικαιώματα.