Η μονομερής πολιτική του Τραμπ
Η άφιξη του Ντοναλντ Τραμπ στον Λευκο οικο καταπολεμήθηκε αλλά και χειροκροτήθηκε μ’ακροτητα κι από τις δυο πλευρές. Όσο οι μεν πρώτοι τον αντιμετώπιζαν σαν θεατρίνο η showman άλλο τόσο οι άλλοι τον θεώρησαν ως πατριώτη φιλελεύθερο ο οποίος πάνω απ’ολα έβαλε τα συμφέροντα πρώτα της Αμερικής . Η ιστορία θα δείξει στο τέρμα της θητείας του σαν πρόεδρος τι πέτυχε . Όμως από την ως τώρα πορεία του μπορούμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις . Και κυρίως να δώσουμε ένα όνομα που θα χαρακτήριζε την ως τώρα πορεία του : η πολιτική του μονομέρεια .
Ανακοινώνοντας ήδη ο Τραμπ από τις 13/10/17 ότι θ’αρνιοταν να βεβαιώσει ενώπιον του κογκρέσου ότι το Ιράν τηρούσε τις συμφωνίες για τον έλεγχο των πυρηνικών του , αφήνοντας έτσι στα χέρια του κογκρέσου την ευθύνη για την άρση η όχι των κυρώσεων εναντίον της χώρας αυτής, έβαλε τα θεμέλια της μονομερούς πολιτικής του αμφισβητώντας έτσι την ως τώρα διεθνή πολιτική της πολυμέρειας . Διότι με την στάση του αυτή απαξίωσε ΟΗΕ κι Ευρωπαϊκή ένωση που τόσο είχαν ενεργοποιηθεί στην συμφωνία με το Ιράν . Επίσης περιφρονεί την διεθνή οργάνωση ατομικής ενέργειας στην Βιέννη που θεωρείται η πιο έγκυρη σε ζητήματα ελέγχου πυρηνικών εγκαταστάσεων και η οποία μ’επισκεψεις της στα υπό έλεγχο εργοστάσια είχε βεβαιώσει την τήρηση των πυρηνικών συμφωνιών από την κυβέρνηση της Τεχερανης. Κι ακόμη αμφισβητεί την πολιτική κρατών όπως η Γερμανία η η Γαλλία που στηρίζουν την συμφωνία με το Ιράν.
Η συμπεριφορά του Τραμπ ενσπείρει την αμφιβολία σε περιπτώσεις όπως ο Βορειοκορεάτης Κιμ Γιονγκ , ο οποίος έτσι φωνάζει ότι δεν έχει πια καμμία εμπιστοσύνη στους διεθνείς θεσμούς λόγω της σημερινής Αμερικανικής πολιτικής. Και δεν σταματά να επιβεβαιώνει την πολιτική του μονομέρεια ο Τραμπ. Τον Ιανουάριο του 2017 αποχωρεί από την συμφωνία της ελεύθερης εμπορικής ζώνης (TPP)στην Ασία και τον ειρηνικό επιτρέποντας έτσι στην Κίνα να πρωταγωνιστήσει . Τον Ιούνιο του 2017 καταγγέλει και φεύγει από την συμφωνία του 2015 του Παρισιού για την πλανητική μείωση του γκαζιού προς το συμφέρον της προστασίας του περιβάλλοντος από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Τελος τον Οκτώβριο του 2017 ανακοινώνει την παραίτηση της Αμερικής από την ΟΥΝΕΣΚΟ . Αυτή η πολιτική της αντί-πολυμέρειας δεν βοηθά τις ΗΠΑ ούτε τον Τραμπ ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κρατών . Άλλωστε το επιχείρημα του ότι οι οργανισμοί αυτοί σπαταλούσαν χρήματα δεν στέκει μιας και τα Μπατζετ τους είναι ασήμαντα μπροστά σ’αυτα της Αμερικής που ξοδεύει για πολέμους. Το μπατζετ για πχ του ΟΗΕ είναι 6 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο , δηλαδή τα χρήματα δυο εβδομάδων εξόδων του πολέμου στο Ιράκ. Θα μπορούσα να δώσω κι αλλά αρνητικά παραδείγματα της μονομέρεια του Αμερικάνου Προεδρου . Όμως θα Ταν καλό να θυμηθεί ότι η πολυμέρεια αποφάσεων είναι μια εφεύρεση των ΗΠΑ . Ήταν ο πρόεδρος Γουίλσον που ξεκίνησε το 1920 τις πρώτες προσπάθειες πολιτικής πολυμέρειας αποφάσεων , ενώ ο Ρούζβελτ θεωρείται ο πατέρας των Ηνωμένων Εθνών . Κι εύλογα κάποιος μπορεί ν’αναρωτηθει : οι Αμερκανοι ενδιαφέρονται και φροντίζουν το εθνικό τους δίκαιο ενώ περιφρονούν το διεθνές ; Μήπως θαπρεπε ο Τραμπ να ξαναδεί την στάση του αυτή η οι σύμβουλοι του να του πουν για τις ζημιές που γίνονται στην εικόνα των ΗΠΑ ;