Για μια Οικολογικη επανασταση αλληλεγγυης
Το ζητημα της “Οικολογίας” τοσο παλαιό οςο και σύγχρονο , αναφέρεται στην μάχη του Ανθρωπου ναβρει την θεςη του στον “οικο”του, στο περιβάλλον του. Η σημερινή Τεχνολογία , το παιδι της σύγχρονης “Θεότητας ” που ονομάζεται Τεχνική, εχει ωθήσει τις βιοτεχνολογικές έρευνες σε τέτοιο σημειο , ώστε ο σημερινός άνθρωπος να μπορεί να επέμβει στην αλλαγή του σώματος του, του προσώπου του πιστεύοντας ότι μπορεί να ξεπεράσει και ν’αλλαξει τις φυσικές του προδιαγραφές , σε σημειο που να θελει ακόμη να γίνει αθάνατος . Ο άνθρωπος λοιπόν, που ήθελε να γνωρίσει τα μυστικά της φύσης για να γίνει καλύτερος και να γνωρίσει βαθύτερα τον εαυτό του , όπως έλεγε κι ο Αριστοτελης, φτάνει τώρα σε σημειο ν’άπειλει τον εαυτό του και να εργάζεται ο ίδιος για την “απ-άνθρωποιηση” του . Καταστρέφοντας τα φυσικά σημεία αναφοράς του αυτοκαταστρέφεται. Απο τον Πολιτισμο ,την Πολιτική, την Επιστήμη , την διατροφή η την σεξουαλικότητα , το τεχνητό στοιχείο θελει να κυριαρχηςει ολο και περισσότερο του Φυσικού . Αφαιρώντας την φυσική “ιερότητα” στις ανθρώπινες σχέσεις .οδηγουμαστε στην απουσία της ανθρωπιάς ,στην διάλυση της οικο-γενειας,την αλλοίωση των φύλων , στην ψευδοπολιτικη και στην τεχνοεπιστημονικη σκλαβιά. Η τεχνική Ύβρις , που πιστεύει ότι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει αθάνατος, μας θέτει μπροστα στο ουσιαστικό ερώτημα:πως ν’αυτοπροστατευτουμε απο απο τον Τεχνικό απολυταρχισμο, απο τις πολυεθνικές εταιρείες , που με την οικονομική τους παντοδυναμία πειραματίζονται καταστροφικά στην ανθρώπινη Φυςη; Η μόνη απαντηςη είναι ενα συλλογικό Πολιτικο σχέδιο , οπου η περιβαλλοντολογική ευαιςθηςια ( προςωπικα και κοινωνικά), θα υπερισχύσει του κερδοσκοπικού ολοκληρωτισμού. Οπου θα επιχειρηθεί ενας νέος ορισμός της σχέσης του Ανθρωπου με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Το σχέδιο αυτο πρέπει ναναι αποδεκτό απο την συνολική Πολιτική τάξη , να μην εμποδίζεται απο κομματικές σκοπιμότητες, ναναι ενα είδος κινήματος Ζωής. Όλοι έτσι να μπορουν να βρουν σ’αυτο την θεςη τους : απο τους απλούς πολίτες ως τους αποκλεισμένους για φυσικούς η κοινωνικούς λόγους ( άστεγοι , ηλικιωμένοι άρρωστοι, γυναίκες έγκυες εγκαταλελειμρνες, κακοποιημένα παιδιά, άτομα προς το τέλος υης ζωής τους απο βαριά ασθένεια κλπ). Εχουμε ανάγκη μια επανάσταση αλληλεγγύης του πλησίον προς τον πλησίον . Εχουμε ανάγκη μιας εκ νέου ισορροπημένης σχέσης του Ανθρωπου με την φυςη του εαυτού του .
Δημοσθένης Δαββετας