Η πραγματικότητα Λεπέν
Οι εδώ και τρία τουλάχιστον χρονια Γαλλικές δημοσκοπήσεις δείχνουν μια αξιοζήλευτη σταθερότητα για το “Εθνικο μέτωπο”, το κόμμα της Μαρι Λεπέν. Βαθιά αντιευρω ως αντιευρωπαϊκό αυτό, χωρίς να φείδεται εθνικιστικών Κορονων, αυξάνει συνεχώς τα ποσοστά του ώστε απο πολλούς να θεωρείται πρώτο σε δύναμη ψηφοφόρων στην χωρα. Επειδή η περιπτωςη μπορεί να χρησιμεύσει αμεςα και στο ελληνικό πολιτικό τοπίο θα επιχειρήσω να προσεγγίσω το φαινόμενο λίγο διαφορετικά απ’ ο’τι συνήθως.
Βαςικες αιτίες άνοδου του κόμματος μεταξύ πολλών οι αναλυτές θεωρούν την αλλαγή στρατηγικής ρητορικής της Λεπέν , όπου εξορκισε τους “δαίμονες “πουχε κληρονομήσει απο τον πατέρα της (ξενοφοβία,ρατσισμό,αντισημιτισμό,)
καταφερνοντας πια να θεωρείται κανονικό κόμμα όπως τ’αλλα ,
άλλοι ότι εκμεταλλεύεται ζητήματα ασφαλείας της χώρας της μέσα απο το μεταναστευτικό κι άλλοι ότι προβάλλει μια αντί-συστημική εικόνα εναντίον των δυο κυρίως συστημικών κομμάτων , του LR του Σαρκοζί και του σοσιαλιστικού του Ολάντ. Όλες αυτές οι αναλύσεις στηρίζονται βασικά σε πολιτικοοικονομικά κριτήρια. Υπάρχει όμως και μια άλλη προςεγγιςη που την αφήνουμε (κακώς!) σε δεύτερη μοίρα. Αυτη της πολιτισμικής κρίσης.
Απο την δεκαετία του ’80 ως σήμερα , η παγκοσμιοποίηση ως πραγματικότητα ,στηρίχτηκε σ’υλικες, οικονομικές αξίες. Η συνταγή της επιτυχίας στηρίχτηκε σε δυο κυρίως άξονες: την επικοινωνία και την αγορά. Έφτανε μια επιτυχημένη στρατηγικά επικοινωνιακή στάση για να γοητευτούν οι αγορές. Το εμπόριο έτσι πήρε διαστάσεις διαφορετικές απ’οτι συνηθιζετο . Έγινε αυτοσκοπός μεςα απο το εργαλειακο του μηχανισμό , τις τράπεζες και την χρηματοπιστωτική τους δύναμη.
Η Ευρώπη όμως εχει άλλη ιστορία και πολιτισμική παράδοση . Οι συναλλαγές γίνονταν μέσα απο ενα κώδικα ανθρωπιστικών αξιών , απο εννοιακες πραγματικότητες όπως πατρίδα , οικογενεια , έθνος . Θρηςκευτικη ρίζα , κάτι που καταργειτο βίαια απο την Αμερικανικής έμπνευσης παγκοσμιοποίηση. Τώρα στα πλαίσια αυτής της τελευταίας , η επικοινωνιακή στρατηγική οδήγησε στην μετατροπή των αξιών σε προϊόντα αγορών και τον “ανθρωπιστικό” Άνθρωπο σ’απ-ανθρωποιημενο τεχνικό εργαλείο . Η μείωση εθνικοκυριαρχικης λογικής χαρις της χρηματικής παγκόσμιας κοινωνίας , αλλα και η απ-ανθρωποιημενη παγκοσμιοποίηση στηρίχτηκαν και απο την διεθνή χρηματοπιστωτική δεξιά και απο την εξ ιδεολογίας χρηματοπιστωτική αριστερά. Αυτή η άλλοτε θεωρούμενη “παρά-φύση ” συμμαχία, συνετελέσθη στο όνομα της καινοτόμου προόδου κι έδωσε το βάρος στην μηχανική λειτουργικότητα του ανθρώπου – εργαλείο , στην σημερινή κυριαρχική πραγματικότητα της Τεχνικής. Παραδόσεις έτσι και διαχρονικές αξίες ρευστοποιηθηκαν στην υπηρεσία χρήματος, εμπορίου, αγορών, επικοινωνίας. Αυτή η ισοπέδωση έφερε τον υλισμό, τον μηδενισμό και τον ατομισμό ως καθημερινότητα . Κάποιοι το αποδέχτηκαν.Καποιοι άλλοι όμως πιο συντηρητικοί και παραδοσιακοί αντέδρασαν. Σ’αυτη την ομάδα ανθρώπων που δεν ήταν λίγοι ψάρεψε η Λεπέν. Γι’αυτο και δεν είναι τυχαίο ότι σημαντική μερίδα λαϊκών στρωμάτων κι εργατικών ,που άλλοτε ψήφιζαν λαϊκή δεξιά η ΚΚ Γαλλίας τώρα ψηφίζουν Λεπέν . Θέλουν να προστατέψουν το παραδοσιακο αξιακό πολιτισμικό τους κώδικα. Όταν αυτό γίνει κατανοητό απο την ελίτ της αριστερό δεξιάς διεθνιστικής σσυμμαχιας, τότε θα καταλάβουν ότι η παγκοσμιοποίηση μόνο με αγορές και δίχως παράλληλα πολιτισμική προσφορά σύγχρονων αξιών ,δεν θα προχωρήσει σωςτα . Χρειάζεται να δοθούν κονδύλια στην εκπαίδευση και να τονιστούν ευαισθησίες για περιβάλλον,πολιτισμό,δημιουργικές δράσεις η ακόμη καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες ώστε, η οποια εμπορική διεύρυνση των εθνών και κοινωνιών να συνοδεύεται αντίστοιχα απο εκπαιδευτική αγωγή πολιτισμικής διεύρυνσης και αναπροσαρμογής ανθρωπιστικών αξιών στα σημερινά τεχνικά παγκοσμιοποιημένα δεδομένα. Αλλοιώς θ’ανατωτιομαστε μόνιμα όλοι μας γιατί δεν συγκρατείται η βία στους νέους, γιατί οι φανατισμοί κερδίζουν όλο και πιο πολύ έδαφος η γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις στηρίζονται πια μόνο στην δύναμη , στην εξουσιαστική επιβολή , στον κυνισμό ,στην ιδιοτέλεια και στην παντελη έλλειψη στοιχειώδους ανθρωπιάς .
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της τέχνης , Ποιητης, εικαστικός.