Η στρατηγική των εκλογών στην Ελλαδα
Οι εκλογές που ανακοινώθηκαν στην Ελλαδα έχουν διπλή σημασια. Πρώτον την εδραίωση της πρόσφατης συμφωνίας με τους εταίρους και δεύτερον το ξεκαθάρισμα της πολιτικής πορείας του Έλληνα πρωθυπουργού .Στην πρώτη περίπτωση η δήλωση της Μερκελ τα λέει όλα .”Οι εκλογές στην Ελλαδα είναι μέρος της λύσης κι όχι της κρίσης”. Πηγαίνοντας δηλαδή για εκλογές διευκολύνουμε περισσότερο την επίλυση της ελληνικής κρίσης. Γιατί το προσδοκόμενο εκλογικό αποτέλεσμα , όπως λένε ειδικοί και δημοσκοπήσεις , θάναι μια Ελληνική Βουλή με πλειοψηφία φιλοευρωπαϊκών κομμάτων διατεθειμενων να κάνουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να μείνει η Ελλαδα στην Ευρωζώνη . Κανένα κόμμα δεν προβλέπεται ναχει πλειοψηφία. Θεωρείται αντιθέτως βέβαιο ότι θάναι μια Βουλή πολυκομματική που θα δώσει μια κυβέρνηση συνεργασιών . Κι ίσως ναναι πιο σωστή μια τέτοια προοπτική στην παρούσα κατάσταση που βρίσκεται η χώρα. Γιατί πάνω απ’ολα προέχει τι Εθνικο συμφέρον μέσα στην ευρωπαϊκή προσαρμογή του. Η Ελλαδα εχει ανάγκη μιας μεγάλης περιόδου ηρεμίας , συνεργασίας των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων , συλλογικής αυτογνωσίας και μεθοδευμένης εργατικότητας έτσι ώστε να μπει στις ράγες της Ευρωπαϊκής πορείας ανεπίστρεπτα. Η Ελλαδα χρειάζεται να ξαναβρεί την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της , να ενεργοποιήσει τους νέους της , να ξαναβρούν οι πολίτες της την Ελπίδα. Χρειάζεται να κατακτήσει την Ευρωπαϊκή συνείδηση για να προχωρήσει με θάρρος , αυτοπεποίθηση κι αισιοδοξία , φεύγοντας απο τις διαλυτικές κρίσεις των τελευταίων χρόνων. Η Ελλαδα χρειάζεται ανανέωση του πολιτικού της δυναμικού . Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα απο μεταρρυθμίσεις εναρμονισμένες στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Μια τέτοια πορεία μπορεί να θεμελιωθεί στην παρούσα πολιτική συγκυρία μόνο μέσα απο μια πλατιά συνεργασία των εκλεγόμενων φιλοευρωπαϊκών κομμάτων στην νέα Βουλή. Αλλα κι αν ακόμα αυτό δεν γίνει για τεχνικούς η μικροκομματικούς λόγους ( όπως συμβαίνει συχνά με λαϊκίστικες περιπτώσεις στην πολιτική ζωή του τόπου), ακόμη και τότε θα πρέπει να σχηματιστεί μια υπερκομματική κυβέρνηση προσωπικοτήτων ικανών να φέρουν σε πέρας την ευρωπαϊκή επανένταξη της χώρας. Αυτό είναι το πρώτο προσδοκόμενο στοιχείο αυτών των εκλογών. Το δεύτερο στοιχείο είναι ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός. Υποσχέθηκε τα πάντα προεκλογικά , έκανε αφυςικες ιδεολογικά συμμαχίες κι όταν κατάλαβε ότι οι μπλόφες του δεν περνούσαν , υποτάχτηκε στους εταίρους υπογράφοντας ενα τρίτο μνημόνιο πολύ πιο σκληρό απο τα δυο προηγούμενα. Η ριζοσπαστική πλευρά του κόμματος του δεν δέχτηκε την συμφωνία και την καταψήφισε στην Βουλή. Η συμφωνία πέρασε με ψήφους της αντιπολίτευσης . Δεν μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνά έτσι ο κ. Τσιπρας όμηρος της αντιπολίτευσης και των αριστερών ριζοσπαστών , οι οποίοι δημιούργησαν ιςχυρη οργανωμένη αντίδραση μέσα στο κυβερνών κόμμα.Ο Έλληνας πρωθυπουργός μέσα απο την διαδικασία των εκλογών θέλει να διώξει αυτό το “αριστερό” βαρίδι στην πορεία του. Και ταυτόχρονα να μετρήσει τις δυνάμεις του θέλοντας να κεφαλαιοποιήσει το ως τώρα θετικό κλίμα του κόσμου απέναντι του. Αποφασίζοντας εκλογές αμέσως μετά την εκταμίευση της πρώτης δόσης της συμφωνίας με τους εταίρους και πριν τον Οκτώβριο που οι πολίτες θα αισθανθούν στην τσέπη τους την εφαρμογή των πρώτων επώδυνων μέτρων του Μνημονίου, ο κ. Τσιπρας θέλει να εκμεταλλευτεί το ως τώρα καλό κλίμα και να παραμείνει στην εξουσία . Θα το πετύχει; Ποντάρει στην αηδία που ο κόσμος νοιωθει απέναντι στο παλιό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και στους παλαιοκομματικούς πολιτικούς. Τώρα όμως που ο ίδιος λειτούργησε όπως αυτοί που κατηγορούσε; Τώρα που υπέγραψε όπως κι εκείνοι το τρίτο και μάλιστα δυσβάστακτο μνημόνιο ,θα επιβιώσει; Γιατί εχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και θεωρείται πια μέρος του συστήματος που ο κόσμος ως τώρα απέρριπτε.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της τέχνης, Ποιητης, εικαστικός.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 27 αυγουςτου στην Γαλλική εφημερίδα Les Echos .