Χιροσίμα: τρόμος και γοητεία του Υβριδικού πολέμου.
Η πρόσφατη συμφωνία της 14 Ιουλίου στην Βιέννη μεταξύ των 6 μεγάλων δυνάμεων (Η.Π.Α, Ρωσσια, Κίνα,Γαλλια,Βρετανία , Γερμανία) και Ιράν για τον έλεγχο του πυρηνικού του προγράμματος ,απείχε μόλις λίγες μέρες απο την επέτειο της ατομικής καταστροφής της Χιροσίμα.
Εβδομήντα χρονια μετά τους βομβαρδισμούς η σημειολογία της βόμβας παραμένει ενεργή. Προκαλεί φόβο και γοητεία ταυτόχρονα.
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και μαζί μ ‘αυτήν της παγκόσμιας ισορροπίας του τρόμου , εκτός απο κριτική και ανάλυση των δεινών της βόμβας , δείχνει την ίδια στιγμή το πως αυτή γινεται το ζητούμενο ασφαλείας πολλών κρατών . Στις 5 χώρες του συμβουλίου Ασφαλείας που κατέχουν την πυρηνική βόμβα , ήρθαν να προστεθούν το Ισραήλ , η Ινδία και το Πακιστάν, που αναπτύσσονται σ’ενα ασταθές κι επικίνδυνο γεωπολιτικό περιβάλλον. Αν σ’αυτη προστεθεί κι η σοβαρή υπόνοια ότι πιθανόν η παρανοϊκή Β.Κορεα να βρίσκεται καθ’οδον προς την πυρηνική βόμβα , τότε ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Η πυρηνική δύναμη εχει την διπλή της σημειολογία: φοβίζει και προκαλεί αίσθημα ασφαλείας σ’οποιον την κατέχει. Αν πέσει όμως σε χέρια δικτατόρων η ανεπιθύμητων καθεστώτων τότε μπορεί να μετατραπεί σ’απειλη για την παγκόσμια ισορροπία κι Ειρήνη. Ειδικά στην Ασία έχουμε το ανησυχητικό φαινόμενο η ηγεμονική φιλοδοξία της Κίνας να ξυπνά μια Αναγέννηση του Ιαπωνικού εθνικισμού. Κι οι δυο χώρες εκτός της γεωπολιτικής τους μάχης (ειδικά στην Αφρική και στην ευρύτερη ασιατική περιοχή) ,έχουν οξύνει τον ανταγωνισμό τους στα εξοπλιστικά προγράμματα. Το ζήτημα της απόκτησης βόμβας μαζικής καταστροφής υπήρξε κι η αγωνία των Σανταμ, Κανταφι και Ασσαντ στην Μέση Ανατολή. Δεν το πέτυχαν γιατί οι Δυτικές δυνάμεις τους διέλυσαν. Θα μπορούσε αντίστοιχα κι η Ουκρανία με βάση αυτή την εμπειρία, να μην είχε δεχτεί εγκατάσταση πυρηνικών συστημάτων στα εδάφη της έτσι ώστε ναχε αφοπλίσει την Ρωσσια απο κάθε επιχείρημα ασφαλείας που καλύπτει την επεκτατικότητα της.Στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο , τον πολύ-πολικό, η κατοχή πυρηνικών γοητεύει αρνητικά και θετικά. Η προσπάθεια Πυρηνικού αφοπλισμού πρέπει να γίνει όλων ανάγκη. Αμερική και Ρωσσια ήδη απο το 1970 με τις συμφωνίες Salt 1 και 2 ξεκίνησαν αυτή την προσπάθεια. Παρ’ολ’αυτα όμως δεν εχει παγιωθεί εξελικτικά αυτή η προσπάθεια. Τι αντίθετο , η επιθυμία δύναμης της Μόσχας , της Κίνας κι άλλων οδηγεί στην πιθανότητα χρήσης ενός πυρηνικού όπλου πιο νέου με τακτικό στόχο. Ήδη ανακοινώθηκε. Πρόκειται για υβριδικό όπλο το οποίο με μικρή πυρηνική δόση μπορεί να διαλύσει και να καταστρέψει στόχους στο υπέδαφος. Όπως έγινε και στο Quom στο Ιράν. Γι’αυτο κι ο συμβολισμός Χιροσίμα-Ναγκασάκι είναι σήμερα ισχυρός. Δεν υπάρχει καλός και κακός πόλεμος . Αν δεν γίνει αυτό συνείδηση τα υβριδικά όπλα κι η υβριδική τεχνολογία θ’αναπτυσσονται ως παγκόσμια απειλή για την ανθρωπότητα .
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της τέχνης , Ποιητης, εικαστικός.