Η Αριστερά και το “ηθικό ” της πλεονέκτημα .
Παιδί μιας Μαρξιςτικης αντίληψης ,επαναστάτρια δηλαδή εναντίον των κακών Αστών , η Αριστερά , μάχεται το διεφθαρμένο αστικό σύστημα . Ένα απο τα πολλά επιχειρήματα της που γοητεύει εύκολα τον κόσμο είναι το “Ηθικό πλεονέκτημα “. Τι λέει αυτό; Λέει ότι η Αριστερά πολεμα αυτούς που λυμαίνονται τα συμφέροντα των φτωχών , πολεμα τους εκμεταλλευτές και τους σφετεριστές των λαϊκών δικαιωμάτων και κοντολογίς προτείνει μια στάση ζωής στην υπηρεσία της κοινωνικής δικαιοσύνης , της ελάφρυνσης των δυστυχισμένων οικονομικά και είναι εξ’ορισμου αντί-καπιταλιστική. Θέλει μεταξύ άλλων να χτυπήσει την διαφθορά των κυβερνώντων στην υπηρεσία της δίκαιης κι ίσο-κρατικής κοινωνίας που πρεσβεύει. Οι αρχές αυτές που εκφράστηκαν τον 20ο αιώνα κι ήταν αίτημα της νεωτερικής εποχής, πήραν τις διαστάσεις μιας απόλυτης ιδεολογίας με “θεολογικά” χαρακτηριστικά.Φτανει κάποιος να δηλωςει αριστερός και Ελεω Μαρξιστικής ιδεολογίας ενςαρκωνει το “καλό” . Το αντίθετο του ο αστός η δεξιός ενςαρκωνει στα μάτια του κόσμου το “κακό”. Ο καλός αριστερός έπρεπε να πολεμα τις μεθόδους και τον τροπο ζωής του κακού καπιταλιστή που ενδιαφέρεται για λεφτά, κέρδος και είναι ανήθικος στην διοικητική διαχείρηση του κρατικού μηχανισμού. Η φιλοσοφία αυτή εφαρμόστηκε στην πρώην Σοβιετική Ένωση , στην Κούβα κι άλλου κι έδωσε τερατουργήματα αδικιών , κακοδιαχείρισης, ανηθικότητας και καπιταλιστικής λατρείας. Κάτι τέτοιο επαναλαμβάνεται σήμερα ως κακόγουστη Ιστορική φάρσα και στην χώρα μας. Η σημερινή κυβέρνηση , κατ’εξοχην με μέλη του “αριστερου’ ( sic!!!) ΣΥΡΙΖΑ , δείχνει καθημερινά δείγματα κακοδιαχείρισης , καπιταλιστικής συμπεριφοράς, οικονομικής ανηθικότητας και γενικώς φαίνεται να ενδιαφέρεται για τους δικούς της κομματικούς κι οικογενειακούς φίλους κι όχι για το καλό της χώρας και την κοινωνική δικαιοσύνη. Η δικτατορική της διακυβέρνηση , βαθιά αντιλαϊκή και στα όρια συχνά της αντιδημοκρατικότητας , βύθισε την χώρα σ’ ακόμα χειρότερη κρίση απο εκει που ήδη βριςκοτας , έκλεισε τις τράπεζες, έφερε το πιο βάναυσο μνημόνιο ενώ τα οικονομικά σκάνδαλα των υπουργών της προκαλούν άμετρα τους δοκιμασμένους Έλληνες πολίτες. Ερασιτέχνες της πολιτικής οι σημερινοί αριστεροί ειδικά η αριστερή πλατφόρμα του Π. Λαφαζανη , συμφεροντολόγοι μόνο για τα δικά τους , άσχετοι σε ευρωπαϊκά θέματα , έδειξαν στην λιγομηνη ως τώρα διακυβέρνηση τους ότι έχασαν τελείως το ‘ηθικό πλεονέκτημα ‘τους. Η πιο σωστά δεν τοχαν ποτέ . Είχαν φτιάξει ένα παραμύθι που πλανεψε τον κόσμο με στόχο την εξουσία. Το διαζύγιο τους με την πολιτική ηθική μοιάζει οριστικό . Είναι στην πρακτική τους πιο καπιταλιστές απο τους καπιταλιστές . Υπηρετούν ό,τι στα λόγια κατηγορούν . Σε σημείο που εύλογα κάποιος μπορεί μ’αναρωτηθει: είναι η άλλη όψη του συστήματος ; Η κρυφή πλευρά , το δεκανίκι του σε στιγμές κρίσης;
Δημοσθένης Δαββετας .