Η Αριστερά κι η Αμφιπολης
Μ’ενδιαφερον παρακολούθησα την προηγούμενη εβδομάδα την προσπάθεια απαξίωσης της αρχαιολόγου κ. Περιστερη απο την εφημερίδα Αυγή και την αξιοπρεπή απάντηση της προς την αρθρογράφο ( η αν θέλετε λιβελογράφο)του εντύπου. Δεν θα μείνω στην οποία επιστημονική διαμάχη διότι δεν είμαι γνωστής του αντικειμένου .Θα επιχειρηςω όμως να προςεγγιςω το θέμα σαν Καθηγητης φιλοσοφίας της τέχνης και πολιτικός .
Το μνημείο της Αμφιπολης πήρε τις διαστάσεις μιας καθημερινότητας επεισοδίων όπως θυμόμαστε , όπου οι συζητήσεις έδιναν κι έπαιρναν παθιασμένα στα ΜΜΕ αλλα και στους απλούς πολίτες για το ποιος ήταν ο ένοικος του ανακαλυφθεντος τάφου. Πέρα απο τις οποίες καπηλευσεις που μπορούν να γίνουν συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις , το ίδιο το γεγονός προκαλεί κατα βάση διπλο ενδιαφέρον. Επιστημονικό και πολιτικό . Για το πρώτο γίνεται λόγος ως προς την εγκυρότητα και την αρχαιολογική διάσταση της ανακάλυψης. Για το δεύτερο γινεται λόγος για την χρήση που μπορεί να γίνει πολιτικά. Παραδοσιακά οι εθνικές , συντηρητικές δυνάμεις , αυτές που συνδέουν Ιστορία – Έθνος- πολίτες και εργάζονται στην διαρκή άσκηση και ισχυροποίηση της εθνικής ταυτότητας και συνείδησης, χρησιμοποιούν τέτοια ευρήματα για να τονώσουν την ταυτοτικη περηφάνεια και την Ιστορική ρίζα του λαού . Αυτό ειδικά σε δύσκολες στιγμές κρίσης βοηθά ως πνευματικό και ψυχικό όπλο αντίστασης . Απο την άλλη πλευρά οι “προοδευτικές” αριστερές δυνάμεις , αυτές που θέλουν να σχετικοποιησουν το παρόν απο την παράδοση και τις ιστορικές εθνικές αξίες , φοβούμενοι ότι η ταύτιση ιστορίας κι έθνους μπορεί να μετατραπεί σ’εθνικισμο ,(τον οποίο ορίζουν σαν εχθρό τους αυτοί ως διεθνιστές), προσπαθούν ν’ αποσυνδέσουν κι αν δεν γινεται ν’άποδυναμωςουν με πολλούς τρόπους, την σύνδεση του αρχαιολογικού ευρήματος απο εθνικές και ταυτοτικες ιστορίες. Κάπως έτσι έδρασε κι ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο “σκιώδης”, λόγω της αφανούς παρουςιας του , υπουργός πολιτισμού της σημερινής κυβέρνησης. Απαξίωσαν κι απαξιώνουν τον τάφο της Αμφιπολης όχι γιατί δεν εχει αρχαιολογικό ενδιαφέρον , αλλα κυρίως γιατί το ανέδειξε η προηγουμενη κυβέρνηση και κυρίως ο πρώην πρωθυπουργός Αντωνης Σαμαρας. Η πολιτική τους είναι βασισμένη στην σημερινή Φιλοσοφία της διεθνούς μαρξιςτικης αριστεράς. Αποςυνδεςη της αρχαίας ελληνικής Ιστορίας απο την σημερινή Ελλαδα , (καλή ώρα ο κ. Μπαλτάς με την επίθεση του εναντίον των Αριστειων) , μείωση ως κατάργηση των Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών απο τα σχολεία , κατάργηση και απαξίωση των Ανθρωπιστικών σπουδών κι έμφαση σ’ενα διεθνές παρόν , βασικό στοιχείο του οποίου είναι η διάδραση της σύγχρονης τεχνολογίας και Τεχνικής. Αφαιρώντας την συνείδηση και ταυτότητα του οποίου ένδοξου Ιστορικού παρελθόντος πιστεύουν ότι απελευθερώνουν τον άνθρωπο απο τις Ιστορικές του αλυσίδες και τον κάνουν πιο χρήσιμο και λειτουργικό κοινωνικά. Μέγα λάθος. Δίχως την χαρά του παρελθόντος και του Ιστορικού ενθουσιασμού ο σύγχρονος άνθρωπος απ-ανθρωπιζεται , γινεται φτερό στον άνεμο που μετατρέπεται σ’απροσωπο εργαλείο μιας παγκόσμιας οικονομοτεχνικής μηχανής. Δίχως πολιτισμό (συνείδηση παρελθοντος και ενεργού δημιουργικού παρόντος ) ο πολίτης δεν καλυτερεύει . Κι η σημερινή αριστερά κάνει τα πάντα για την πολιτιστική χειροτέρεψη του εθνικού Ιστορικού κορμού της χώρας μας .
Δημοσθένης Δαββετας