Ο “κομματικός” κύριος Ξυδάκης
Προβληματίστηκα ιδιαίτερα πριν γράψω αυτο το αρθρο. Ήξερα οτι οι άσπονδοι φίλοι και καλοθελητές θα έσπευδαν να μου χρεώσουν ιδιοτέλεια ( ζήλεια η εμπάθεια) για τον πρωην συνοδοιπόρο στην κριτική τέχνης , τον ΝΥΝ αναπληρωτή υπουργό πολιτισμου Νικο Ξυδάκη. Το οτι όμως ειμαι πεπεισμένος οτι ετσι κι αλλοιώς θα το κάνουν μ’ απελευθέρωσε από τους ενδοιασμούς και τογραψα.
Ήμουν από τους πρώτους λίγο μολις μετα την ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης που χαιρέτησα μ ‘ενυπόγραφο αρθρο μου στον Ελεύθερο Τύπο , την υπουργοποίηση του Ν. Ξυδάκη. Με το σκεπτικό οτι αν και δεν ηταν ο ίδιος δημιουργός τέχνης , το οτι για πολλά χρονια κολύμπησε στα δύσκολα νερά της εικαστικής πραγματικότητας ως κριτικός , τον κατετασσε στα πρόσωπα εκείνα του ευρύτερου πολιτισμου που μπορούν να τον αναβαθμησουν . Παρότι μπορω να πω οτι ειναι νωρίς για να κριθεί , εν τούτοις κάποιες κινήσεις του δείχνουν υπερβολική “κομματική” προσήλωση από την ελευθερία που πρέπει να διαθέτει ένας πολιτισμικός παράγοντας. Το οτι έδιωξε μ, αστραπιαίες και “αληθοφανεις” , αλλα οχι αληθινές κινήσεις τον κ.Χατζακη βάζοντας στην θέση του τον κατα γενική άποψη ικανό κ. Λιβαθηνό , φανέρωσε κομματικό αυταρχισμό και αυτάρεσκη ως ναρκισσιστική επίδειξη αριστερής αλήθειας , ένα είδος δικτατορικής πυγμής που ειναι ιδιον όσων πιστεύουν οτι κατέχουν (αφελώς) το καλλιτεχνικως αληθές . ( στο θέμα αυτο θα επανέλθω δοθείσης ευκαιρίας).
Αυτο όμως που ξεπέρασε τα όρια κι έγινε επικίνδυνο ηταν οι απόψεις που
εξέφρασε για τα σπουδαία πράγματα πουγιναν επι δραχμής κι οχι επι ευρώ. Τέτοιες δηλώσεις εκτός από ατυχείς ειναι και ανάρμοστες για έναν αριστερό(;) υπουργό ο οποίος πρέπει σύμφωνα με την ιδεολογία του να στηρίζει ένα νόμισμα που ενώνει την Ευρώπη. Η κοινωνία δίχως σύνορα , η προοδευτική πρωτοπορεία , η εξέλιξη και η δημιουργική ουτοπία δεν ειναι μεταξύ των θεμελίων του αριστερού οράματος που η ίδια η αριστερά διακηρύσσει; Η διεύρυνση των εθνικών ταυτοτήτων μέχρι την δημιουργία μιας αταξικής διεθνούς πατρίδας δεν ειναι από τις μυθολογίες της αριστερής φιλοσοφίας; Που κολλάει τότε η δραχμή και το Εθνικο νόμισμα που συνήθως στηρίζουν “δεξιές ” αντιλήψεις; Κολλάει περίφημα στο
αλαλούμ των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Κολλάει στην εσωτερική μάχη τους για εξουσία. Κι ο άνθρωπος του πολιτισμου κ. Ξυδάκης προσπαθεί να σώσει το πολιτικό του μέλλον με δηλώσεις που αντιβαίνουν το διεθνές πνεύμα της Τέχνης. Γίνεται κομματικοτερος των κομματικών. Κι αυτο τον κάνει να μην ειναι κοντα στο οικουμενικό και πανανθρώπινο πνεύμα του πολιτισμου. Θα πρέπει να προσέξει να μην παγιδευτεί στον Εθνολαικισμο του ΣΥΡΙΖΑ και στον αριστεροφανη οπορτουνισμό του. Γιατί μια τέτοια πορεία δεν θα βοηθήσει την ανάγκη της χώρας για πολιτισμική δημιουργικότητα και γόνιμη αναβαθμηση που τόσο έχει σήμερα περισσότερο από ποτε ανάγκη.
Δημοσθένης Δαββετας