”To φάντασμα της μεταπολίτευσης”
Ως γνωστόν οι λέξεις είναι η εννοιακή εικόνα των πραγμάτων. Ακούγοντας τις μέρες αυτές τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ να μιλούν για τα προγράμματα και τις επιθυμίες τους, διαπιστώνω ότι οι λόγοι ή τα κείμενα τους, διακατέχονται από μια ρητορική μεταπολίτευσης. Οι φράσεις που χρησιμοποιούν διαπερνώνται από μια αφύσικη αισιοδοξία, από μια κορύφωση ‘’ ελπιδοφόρων’’ μηνυμάτων, τόσο ακραίων ώστε μπορεί εύκολα ν’ αναρωτηθεί για το αν έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα. Το να διαλαλείς μεγαλόσχημα ότι όχι μόνο θα επιβάλλεις στους Ευρωπαίους την δική σου πολιτική αλλά και ακόμη ότι θα γίνεις πρωτοπόρος μιας πολιτικής μέσα στην Ευρώπη που θ΄ αλλάξει τον Μερκελισμό, ( όπως ευχαριστιούνται να λένε), αγγίζει τα όρια μιας επικίνδυνης αφέλειας. Όχι βέβαια ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν χρειάζεται αλλαγές και ανανεώσεις. Όμως αυτές έρχονται από τις κυρίαρχες δυνάμεις στο εσωτερικό της. Και τέτοιες δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν περιμένουν οι Ευρωπαίοι τον ηγετικό του λόγο για να κάνουν τις διορθωτικές τους κινήσεις. Αυτές έχουν ήδη ξεκινήσει. Μόνο που’ναι προς μια κατεύθυνση διαφορετική απ’ αυτήν που προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Γαλλία. Η λογική του ‘’ λεφτά υπάρχουν’’ πάνω στην οποία στηρίχτηκε ο Ολλάντ για ν΄ ανεβεί στην εξουσία, χρεοκόπησε. Ο Γάλλος πρόεδρος δεν τήρησε καμία από τις υποσχέσεις του. Κι αυτό γιατί η πολιτική του προσέκρουσε στην σκληρή πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή; Η παγκοσμιοποίηση η οποία επιβάλλει έναν πιο ισχυρό ανταγωνισμό μεταξύ κρατών. Για να γίνει όμως μια χώρα ανταγωνιστική χρειάζεται μεταρρυθμίσεις που θα μειώσουν τον κρατισμό και θα κάνουν την επιχειρηματικότητα πιο ευέλικτη και δημιουργική, μέσα από την έρευνα, την καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες. Κι αυτό υποχρεώθηκε να το δεχτεί ο Ολλάντ. Βάζοντας τον Μανουέλ Βαλς ως πρωθυπουργό της Γαλλίας, σηματοδότησε ταυτόχρονα και την αλλαγή πορείας. Ο Γάλλος πρωθυπουργός εναρμονίστηκε με την δημοσιονομική αυστηρότητα και παράλληλα αποκήρυξε ως «πεπαλαιωμένη» σύμφωνα με τα λόγια του την μαρξιστική λογική. Παρά τις αντιδράσεις των αριστερών τάσεων του κόμματος του συνέχισε και συνεχίζει τον «σοσιαλιστικό φιλελευθερισμό» του. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ήδη πολλοί από τους αξιωματούχους του αλλάζουν τα λόγια και τις προτάσεις του. Όμως η μεταπολιτευτική ρητορική παραμένει ως ένα φάντασμα που απειλεί να οδηγήσει την χώρα μας σ΄ επικίνδυνα μονοπάτια. Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε έναν πολιτικό λόγο ρεαλισμού, που θα ξεκινά από την φρασεολογία της ευρωπαϊκής ένωσης και θα δουλεύει στο εσωτερικό της γι΄ αλλαγές. Κι η ρητορική της μεταπολίτευσης είναι μια φυγή από την πραγματικότητα. Ας αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ την γλώσσα του, ας αλλάξει τον λόγο του για να μπορέσει να μην ζει με φαντάσματα, αλλά με την δυναμική του παρόντος. Αυτό είναι πολιτική υπευθυνότητα.
Δημοσθένης Δαββέτας
