“Νεολαία και επιχειρηματικότητα”
Οι αριθμοί είναι αμείωτοι: ένας στους δύο των νέων στην Ελλάδα βρίσκονται στην ανεργία. Πολλοί απ’ αυτούς με πανεπιστημιακά διπλώματα. Τι μέλλον υπάρχει γι΄ αυτούς; Όσοι – κι είναι οι περισσότεροι- δεν απορροφηθούν δεξιά κι αριστερά σ΄ επαγγέλματα άσχετα με τις σπουδές τους, ψάχνουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Πάνω από το 50% των ανέργων νέων κάνουν αιτήσεις εργασίας σε χώρες της Ευρώπης ή την Αμερική ή την μακρινή Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία κλπ. Πρόκειται για μία πραγματική αιμορραγία του επιστημονικού δυναμικού της χώρας. Τα καλύτερα μυαλά φεύγουν. Πως μπορεί να σταματήσει αυτό, που στερεί την πατρίδα μας από τις καινοτόμες και ταλαντούχες προσωπικότητες; Εδώ και δεκαετίες και ειδικά από το 1981 και μετά η νοοτροπία που επικρατούσε στην οικογενειακή και πολιτική μας αγωγή ήταν να βρει ο νέος μία θέση στο δημόσιο για να έχει σταθερότητα οικονομική. Το Δημόσιο έτσι σιγά – σιγά υποκατάστησε την δυνατότητα έμπνευσης και δημιουργικότητας της νεολαίας. Το Δημόσιο καταλάγιασε την τάση καινοτομίας κι έρευνας, την δυναμική της προόδου, μέσα από τον εξονυχιστικό προστατευτισμό του και ώθησε τα νεαρά άτομα σ ένα πρόωρο πνευματικό και δημιουργικό γήρας. Άλλωστε η πρόσφατη κρίση που ζήσαμε και που ακόμα ζούμε απέδειξε κι ανέδειξε το πρόβλημα. Συνεπώς η επιστροφή σε λογικές Δημοσίου δε θα βοηθούσε στην μη φυγή του νεαρού επιστημονικού ή εργασιακού προσωπικού. Κάθε φωνή, λοιπόν, κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση που θέλει μία τέτοια αντίληψη φέρει τεράστια ευθύνη γιατί στ’ όνομα τα εκλογοθηρίας και της ψηφοφορίας λαϊκίζει επικίνδυνα. Η μείωση του Δημοσίου μας οδηγεί, στην ενεργοποίηση της επιχειρηματικότητας. Είναι αυτή που πρέπει να μπει στην πρωτοπορία για την ποιοτική διέξοδο της χώρας μας από την κρίση. Μειώνοντας τις δημόσιες κοινωνικές δωρεάν δαπάνες το κράτος πρέπει να ενισχύσει τις δημόσιες ειδικευμένες εργασίες. Να δίνονται χρήματα ώστε κάποιοι να μαθητεύουν σ’ ειδικότητες. Να είναι ειδικευμένοι εργάτες στην αγορά μόλις τελειώσουν την μαθητείας τους. Η έννοια της ειδικευμένης μαθητείας πρέπει να γίνει ο δρόμος για δομικές αλλαγές στην Ελλάδα. Δίνοντας έμφαση σε ειδικότητες βιομηχανίας, τουρισμού, θεσμικών λειτουργιών πολιτιστικών και διεθνών σχέσεων, αλλά και χειροπρακτικής εργασίας, περνάμε από την λατρεία της κουλτούρα του διπλώματος (η μάστιγα της χώρας μας) στην κουλτούρα της ειδικευμένης εργασίας. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας. Κι αυτό πρέπει να καλλιεργηθεί από την αγωγή του σπιτιού, του σχολείου και των εκπαιδευτικών σπουδών. Πρέπει να δοθεί πρωταγωνιστική θέση στις επιχειρήσεις έτσι ώστε και να δίνουν ειδικά δάνεια με στόχο την μαθήτευση της ειδίκευσης. Πρέπει η επιχειρηματικότητα να συμβάλλει άμεσα στην αλλαγή νοοτροπίας. Δεν πρέπει να ενοχοποιούνται επιχειρήσεις κι επιχειρηματίες εξ ορισμού, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολίτική του. Δεν είναι δυνατόν να μπαίνουν όλοι αυτοί σ ένα τσουβάλι που με βάση την μαρξίζουσα θεωρία να κατηγορούνται μόνιμα ως εκμεταλλευτές του λαού. Είναι επικίνδυνος λαϊκισμός. Δεν μπορούμε να μεγαλώνουμε έτσι τα παιδιά μας. Πρέπει ήδη από το σχολείο μ΄ ειδικά μαθήματα, με πληροφορίες για την εμπνευσμένη δράση επιχειρήσεων και επιχειρηματιών, να τους στρέφουμε φιλικά προς την επιχειρηματικότητα. Μόνο έτσι θα βοηθηθεί η έρευνα και η καινοτομία. Οι επιχειρηματίες με την σειρά τους να δίνουν μπατζετς-Χορηγίες, για καινοτόμες δράσεις. Θα ήταν καλό να γίνονται επισκέψεις μαθητών με τα σχολεία τους σ΄ επιχειρήσεις και να συναντούν δυναμικούς επιχειρηματίες. Η σχολική αγωγή να βοηθήσει αυτό. Μέσα από την αλλαγή κουλτούρας και τις ανάλογες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, να δοθεί έμφαση στην ιδέα για «συμβόλαιο του προζεκτ» δηλαδή συμβόλαιο εργασίας, που θα τελειώνει με την πραγματοποίηση του πρόζεκτ. Έτσι ανοίγεται ο δρόμος για πιστώσεις, ανάπτυξη. Επιτρέπει την κινητικότητα κι ελαστικότητα των δράσεων. Οι νέοι δεν θα φεύγουν αλλά θα μένουν στην χώρα μας και θα μεγαλουργούν.
Δημοσθένης Δαββέτας